En daar liggen we dan; op het Spaanse Water in Curaçao. Of moet je zeggen op Curaçao? Het is toch weer een eiland! We zijn hier aangekomen na een voorspoedige zeiltocht van 3 dagen. Dit is onze ‘thuisbasis’ voor de komende 5 maanden omdat we uit de zone van de orkanen moeten zijn tijdens de zomerperiode tot ver in de herfst. Curacao wordt wat dat betreft als veilig gezien. Nou…voorlopig waait het hier elke dag als een dolle! Als we met de dinghy naar de kant gaan komen we steevast van licht gezouten tot zwaar gepekeld weer aan boord! Kan die wind ook eens af en toe uit?
Maar eerst de foto’s van de periode ervoor. Die wil ik jullie niet onthouden. Ondanks dat we
heel verdrietig waren (en zijn!) in Amsterdam, volgen we mijn zusje haar devies. Geniet van het leven. Het is de moeite waard!
Met een heel klein vliegtuigje naar Sint Maarten.
Met een groot vliegtuig van de KLM naar Amsterdam. Laatste foto: we vliegen langs Nauerna, onze ligplaats in Nederland.
Zo fijn om iedereen te kunnen knuffelen. Gelukkig is onze familie- en vriendenkring een warm bad! Vriendin Hannah is er altijd voor Doenja! (En…ze komen volgend jaar naar Miami en zullen tot New York af en aan met ons meevaren! Een hele maand! Yeaaaah!!!)
We kunnen nu wel een beetje meehelpen met het schilderen van Allemansend, de boot van mijn ouders. Sommigen houden toezicht…anderen werken echt! Hahahaaa!
Eten bij Kitty en Wim, maar ook bij vriendinnetje Ans, lunchen bij Eric en Greetje, eten bij Louis en Margot! Hiervan geen foto’s..maar wat hebben we toch een lieve vrienden!
Naar Rollende Keukens op het Westergasfabriek terrein.
Picknick in het Rembrandtpark met Doenja, Joachim en Romy, Ans en wij.
Daar gaan we weer, met tranen in de ogen.
Zo lief! Wenskaarten en een glas champagne van het KLM-personeel.
Laatste avond op Tortola, BVI met Gerard en Karina die ons zo lief hebben opgevangen en op Zahree gepast hebben toen we in Nederland waren. Dag lieverds! Kom maar gauw naar Curaçao! (dat rijmt!). Zien jullie de gezellige gekleurde lichtjes? Meegenomen uit Nederland. Wat zullen de Agaathjes jaloers zijn! Zelfs Gerard moet toegeven dat ze ERG leuk zijn!
Onderweg van Tortola naar Curaçao: een typische Tropical Wave-wolk.
Woensdagochtend 31 mei komen we rond 7 uur aan bij de uiterste zuidoostkant van het eiland Curaçao. Vanwege de zuidoostelijke richting van de wind staat er nog best wat golfslag. Het eiland brengt minder beschutting dan gehoopt. De dagtripper-boten komen ons al tegemoet gestampt. Zij mikken allemaal op Klein Curaçao, een piepklein eilandje ten zuidoosten van het hoofdeiland. Ik wed dat er een aantal gasten opzaten die hun vroege ontbijt hebben moeten offeren aan de zee!
Wij maken vlakbij de zeer smalle toegang van het kanaaltje dat naar het Spaanse Water leidt, een opschieter (tegen de wind in draaien) om het nog steeds dubbel gereefde grootzeil te laten zakken. Al eerder heeft Herbert de stagfokken gestreken en ik stuur richting het kanaal. Er ligt een prachtig resort aan de rechterzijde. Dit is het Santa Barbara Beach & Golf Resort waar Evert en Quirine logeren als ze 3 juni arriveren. Maar dat weten we dan nog niet!
In het kanaal naar het Spaanse Water, op de achtergrond het Santa Barbara Golf Resort.
Het kanaaltje is niet alleen smal; op één plaats is het ook zo ondiep dat je even goed moet mikken. Op een gegeven moment hebben we 0 m onder de kiel. Oeps…gauw even wat naar bakboord. We lopen niet vast gelukkig en meteen is het weer een comfortabele 6 meter. Dan opent zich het Spaanse Water…heerlijk vlak water maar de wind blaast nog vrolijk door hier. We hebben het plan om zoveel mogelijk aan de noordzijde van de baai te ankeren maar het is lastig daar een goede ankerplek te vinden. Iets ten zuiden ervan vinden we een prima ankerplek. De Rocna doet zijn werk als vanouds. Even goed hard achteruit trekken om zeker te weten dat Zahree nergens anders heen gaat. Her en der gecrashte boten getuigen van incidenten die wij echt NIET willen meemaken.
We doeken de zeilen netjes op, de huiken gaan er weer over heen en ik probeer nog even een uurtje slaap te pakken. Daarna gaan we de dinghy in. Eerst maar eens even aan de buren vragen die, naar de aangroei van het onderschip te oordelen, hier al een tijdje liggen. Het is altijd handig even aan te kloppen voor info. Candy weet de plaats en de vertrektijden van de bus naar Willemstad en heeft een paar andere handige tips. Maar eerst inklaren dus! We scheuren naar de noordzijde van de baai op zoek naar het dinghy-dock daar. Na wat navraag doen vinden we de bushalte en daar komt de bus. Het openbaar vervoer werkt behoorlijk goed op Curaçao en is niet duur. Na zo’n 20 minuten staan we in de binnenstad van Willemstad. Pffff….heet hier! Het is vochtig en heet zeg! We vinden na wat zoeken Customs aan de Punda-zijde (Punda is de wijk aan de zuidzijde van de rivier). De official is zeer vriendelijk en behulpzaam. Hier geen norse gezichten en directieve bevelen maar een oprecht klantvriendelijke houding! Super!
Daarna lopen we over de Koningin Emmabrug. Dit is een hele lange pontonbrug die helemaal open gevaren wordt als er een groot schip door heen moet. Dan blijft ie wel een half uur open en vaart er ondertussen een pont om de mensen over te zetten. Nu is ie dicht en zijn we zo in Otrabanda (letterlijk ‘de overkant’). Immigration is voor ons een stuk lastiger te vinden omdat we de aanwijzingen van de portierse (ze zat ECHT te slapen!) niet goed begrijpen. Na een rondje voor niks vragen we het nogmaals! Ahaaaa! ECHT doorlopen langs het water, onder de hoge brug door!). Nu vinden we het wel. En weer treffen we een enorm aardige official. De afhandeling gaat hartstikke snel. Nu nog even naar de Harbour Master om liggeld voor het Spaanse Water te betalen en inlichtingen in te winnen over het betalen van ankergeld voor de paar ankerplaatsen die je mag bezoeken. Je mag er 3 dagen liggen en dat kost je dan 10 dollar per amkerplaats. Pas aan te vragen als je werkelijk gaat want het gaat op datum, mwah dat is dan weer wat minder handig! Maar ook weer zo’n ongelofelijk aardige dame! Hulde aan de Curaçaose officials en al vindt mijn betere wederhelft dat ik een slijmerd ben, ik zeg het haar ook! Mag toch ook wel eens gemeld worden…dat je een tevreden klant bent! He, he, even tijd voor een biertje aan de baai! Geinig! We zien de ponton-brug openzwaaien, een klein stukje maar, bootjes erdoor en snel wordt ie weer dicht gevaren. Al met al duurt het net 5 minuten!
Biertje aan de Sint Anna-baai.
Daarna lopen we weer naar het busstation om de bus van 5 uur te halen. We willen voor het donker op Zahree staan; hebben ook geen ankerlicht aangedaan of zo. We hebben nog wel tijd om een ankerbiertje te nuttigen bij de Pirates Nest mét prima wifi! Zo, zijn we weer van alles op de hoogte! En het bier is koel en niet eens zo heel duur!
De rit tegen de wind in is een wat natte aangelegenheid en levert Herbert een boze echtgenote op omdat er nu weer zout water in heur haar zit. Dat vindt de schip reuze onredelijk en de stemming zakt beneden nul. We zijn moe…zullen we maar zeggen. Gauw wat te eten maken en..zzzzzzz!
Donderdag 1 juni is was- en plasdag. Alles wordt goed schoongemaakt en we draaien 3 wassen. Het waait zo hard dat de ene was al droog is als de volgende uit de machine komt. Al het beddengoed weer zoet en geurend maar ook de vloeren, houtwerk…overal waar we denken dat zout water terecht is gekomen, lappen we af. Dit lijkt wel werken zeg! We zijn afgedraaid als we naar de kant tuffen om weer naar Willemstad te gaan met de bus. Nu is ons doel een datakaartje voor de mobiel te kopen. Direct aan de overkant van de pontonbrug (in het mintgroene gebouw) is een Digicel-winkel. We kopen 3 Gig data voor een maand. Je kunt ook voor Chippie kiezen….maar deze winkel was nu voor ons beter te bereiken.
Zo, nu zijn we ook op Zahree bereikbaar…wel zo makkelijk! We wandelen wat door de wijk Otrabanda. Een deel daarvan is nog niet opgeknapt. Veel mensen die, zo te zien, de hele dag niets anders doen dan bier drinken. Het lijkt me een wijk waar je ‘s avonds een beetje moet oppassen waar je loopt. Sfeervol, vies, levendig….het doet ons aan Paramaribo denken.
Daarna lopen we weer naar Punda en strijken neer op een terras aan waterkant. Voor ons neus gaat de pontonbrug een stukje open om een werkvoertuig door te laten en even later nog een keer. Als wandelaar mag je er, tijdens het openvaren, gewoon oplopen. Er is nu een korte opening, dat schijn je aan een oranje vlag te kunnen zien…als het de blauwe is kun je beter de pont kiezen of geduldig wachten.
Herbert een biertje, ik een witte wijn…het leven is nu even goed! Proost, zussie! We volgen je orders op en genieten maar weer het leven!
De rekening is nu even van een andere orde dan aan het Spaanse Water (slik!) maar oké…we wandelen weer naar het busstation en gaan direct naar Pirates Nest om daar een hapje te eten. We hebben daar hartstikke lekker gegeten. En we spreken met Naicy, een serveerster, af dat we de auto van haar vriend zullen huren, in eerste instantie maar eens voor 2 dagen. Dat is een stuk goedkoper dan via een officiële verhuurder. Nu kunnen we boodschappen doen, en zaterdag Carla, Evert en Quirine op het vliegveld verwelkomen! Zin in!
Vrijdag 2 juni staat de ochtend in het teken van het repareren van de wasmachine. Een nieuwe pomp is door ons meegenomen uit Nederland. Jammerrrrrr…hij is net iets anders. Herbert kan wat onderdelen uitwisselen, dus van 2 pompen één maken maar dat blijkt niet voldoende. Weliswaar maakt de pomp iets minder vervaarlijke geluiden maar hij pompt nog steeds niet af. Hij is nog wel te gebruiken als je tussendoor het water laat weglopen. Wel een beetje een teleurstelling. Maar mijn technische handige schip ziet nog wel mogelijkheden. Hem krijg je niet makkelijk gek (ik wel trouwens…met mijn gezeur dat ik een GOED WERKENDE WASMACHINE wil!). Rond 12 uur gaan we naar de kant waar Naicy met een kleine drie kwartier vertraging inderdaad de auto komt brengen. We brengen haar naar haar huis en gaan dan op zoek naar Budget Marine waar we een aantal zaken vinden. We besluiten een andere keer terug te komen met de douane- en scheepspapieren omdat we dan korting kunnen krijgen. Daarna gaan we op zoek naar een draagbare airco maar we vinden geen geschikte en ze zijn er alleen op 110V…gaat hem niet worden. Toch maar mikken op nieuwe kleine ventilatortjes op 24 volt dan?
Vervolgens gaan we bij Dick van de Umnyama op bezoek. Hij ligt in Marina Curaçao en gaat volgende week de kant op. Monique is de dag ervoor naar Nederland gevlogen. Dick moet nog even heel hard werken en dan laten ze de boot daar om in het najaar weer terug te vliegen.
Daarna rijden we terug en doen eerst boodschappen bij de supermarkt Vreugdenhil en dan door naar het Spaanse Water waar we ‘s avonds gaan eten bij restaurant The Pirates Nest. Naicy brengt ons een lekkere maaltijd. Voor herhaling vatbaar, dit restaurant… en dicht bij het dinghy dock!
Lekker eten bij Pirates Nest, achter Herbert Naicy.
Zaterdag 3 juni. De dag van aankomst van 2 schoonzussen en een zwagertje!
Maar eerst gaan we een aantal zaken afhandelen. Dus op naar de watersportzaak Island Water World die we ook vlakbij Budget Marine gespot hebben. We vinden daar bijna dezelfde dingen en kunnen er nog iets meer korting krijgen. Jammer even voor Budget Marine! We informeren voor een mooie prijs voor een nieuwe dinghy. We krijgen een prijs en kunnen hem bestellen, laten afleveren daar en eventueel voorlopig daar opslaan tot we terug zijn uit Nederland in oktober; een mooi aanbod. Nog even erover nadenken wat het is een stevige investering!
Daarna rijden we naar Punda, over de grote, hoge brug, die Herbert met een klein beetje pijn in zijn maag over rijdt…hij vindt de brug onaangenaam hoog! We zetten de auto aan de andere kant van het Waaigat waar je gratis kunt parkeren en lopen over een klein bruggetje naar de Sha Caprileskade waar de drijvende fruitmarkt is. Hier brengen voornamelijk Venezolanen hun fruit en ook wat groente aan land. Hier in Curaçao levert hen dat nog wat op aangezien het in hun eigen land economisch zeer moeizaam gaat.
We wandelen een beetje door de shopwijk van Punda. Twee nieuwe bloesjes voor mij en dan wordt het tijd om neer te strijken in Plasa Bieu waar je voor weinig tussen 11 en 2 uur lekker kunt eten.
Plasa Bieu, een flink bord eten voor weinig.
En door gaat het weer. We lopen naar de kust door de Pietermaai-buurt.
Klein schuil-haventje.
En die kant heb je ook een paar leuke restaurantjes…later doen met Carla, Evert en Quirine? Of met Remco? We leren zo Punda best goed kennen. Het is allemaal vrij compact en dicht bij elkaar!
Bij de Sint Anna-baai aangekomen zien we dat de ponton-brug helemaal open staat. Nu voor een veel langere tijd want er moet een groot containerschip naar binnen.
Containerschip, dus de pontonbrug blijft lang open staan.
We nemen de pont om naar de overkant te komen. Nog voor we op Otrabanda zijn aangekomen is de ponton-brug alweer dicht.
Met de pont naar Otrabanda maar de ponton-brug is alweer dicht.
Er is een markt met leuke snuisterijen. Een no-go voor ons want de Zahree is al vol genoeg. Prachtige stoffen, zelfgehaakte spulletjes, lekkere hapjes en gezellige Curaçaose muziek.
We lopen nog naar het prachtig gerestaureerde Fort Nassau waar nu hotels, dure zaken en restaurants in gekomen zijn.
Bij Fort Nassau.
Ook een Starbucks natuurlijk waar we de lekkerste ijskoffie ever kopen en flink aan het downloaden slaan met de gratis wifi.
Daarna is het de hoogste tijd om richting het vliegveld te gaan. Dat is niet erg ver rijden en we hebben nog wel even tijd om wat langs de noordkust te rijden over een onverharde weg vol kuilen. Heel langzaam moet Herbert rijden om de kuilen een beetje ongeschonden door te komen. Als Naicy van ons huurautootje dit wist…..
Langs de noordkust, net boven het vliegveld.
Deze poreuze stenen kust is lavasteen met veel kalk, heel poreus en uitermate scherp. Je moet hier niet even struikelen want dan lig je helemaal open!
Kijk…roept Herbert…een Tui-vliegtuig! Dat zal hem toch niet zijn?
Dat zal hem toch niet zijn?
Dan zouden ze een uur te vroeg zijn. Neeeee…maar als ik voor de zekerheid op een app kijk zie ik het…vliegtuig uit Amsterdam zojuist geland! Shit…komen we zo meteen nog te laat ook! Gelukkig weten ze dat we er zouden staan…
Iets sneller rijden we terug en staan ook best wel weer vlot in de airport. Jaaaaa….daar zijn ze!
Daar zijn ze!
Eef en Quirine hebben een transfer naar hun hotel en de chauffeur wil best even wachten zodat wij er in onze huurauto achteraan kunnen karren!
En wat een prachtig hotel hebben ze! Inderdaad het Santa Barbara Beach & Golf Resort waar we bij aankomst vlak langs waren gevaren. Chique-de-friemel zeg!
Chique-de-friemel zeg, dat hotel!
Als gast word je daar verwelkomd met een…
Blue Curaçao natuurlijk!
De huurauto van Evert en Quirine staat al gereed en we rijden met beide auto’s naar een fantastisch Portugees restaurant, Espetada House, vlakbij de ingang van het resort. Even erheen lopen is er niet bij want het resort ligt op een terrein zo ongelofelijk groot dat je al bijna 10 minuten nodig hebt om eraf te rijden.
De vlees- en groentenspiezen zijn er fantastisch!
Wat is het heerlijk om de familie over te hebben!
De gasten beginnen ongegeneerd te gapen. Moe of zo? Welnee….voor hun voelt het nu als 4 uur ‘s nachts…om nu te zeggen moe? Total loss is meer op z’n plek! Gauw naar bed!
Het is nog even een dingetje om met de bagage van Carla en ons gedrieën enigszins droog over te komen…dat lukt ook maar matig. Geeft niet…ff onder de buitendouche en pitten!
Zou Carla als eerste in slaap gevallen zijn? Ik denk zomaar van wel! Zzzzzzz!
Zondag 4 juni komen ‘s middags Evert en Quirine bij ons aan boord. M’n schone zus is maar wat stoer om zo voorin de dinghy het buiswater op te vangen voor de twee broers die achter haar proberen te schuilen!
Stoere schone zus Quirine.
We luieren, zwemmen, drinken, er zijn hapjes en een heuse boordmaaltijd.
Daarna is het tijd voor de enorme afwas!
Tja….wie weet er weer onder de afwas uit te komen?????
Herbert brengt de gejet-lagte Quirine en haar iets fittere wederhelft weer naar wal. Wat zullen ze lekker slapen in hun mooie hotelkamer, natuurlijk mét zalige airco!
Maandag 5 juni zijn we bij Eef en Quirine uitgenodigd om op het Resort te komen relaxen. Nou…dat laten we ons geen twee keer zeggen! Alleen besluit nét op die ochtend de generator met een luid gereutel de pijp aan Maarten te geven. Dat ziet er niet best uit zeg! Herbert denkt dat het een kapotte krukas is en we het hele ding zullen moeten gaan vervangen. Die kan niet door het motorluik en een nieuwe er waarschijnlijk ook niet in. Dat betekent de vloer eruit slopen….ons humeur neigt enkele graden te zakken.
In ieder geval willen we ons oriënteren op een ligplaats of misschien een plekje op de wal bij Curaçao Marina. Misschien is het dan wel een goed idee om meteen de anti fouling aan te pakken… Evert komt ons een uurtje eerder halen en we rijden eerst naar Curaçao Marina. Een hele vriendelijke ontvangst stelt ons gerust. We krijgen direct van allerlei gegevens over mogelijkheden en de bijbehorende kosten mee. Een gesprekje met Jack Mijlhof, dé technische man die een eigen bedrijf heeft op het terrein, zorgt ervoor dat Herbert nog wat mogelijkheden ziet. Jack raadt hem aan eerst de waterpomp eens goed te bekijken. Ook die kan, als ie kapot is zo’n naar schurend geluid veroorzaken.
Daarna wordt het de hoogste tijd om naar het Resort af te zoeven waar Quirine ons al opwacht bij het zalige zwembad.
Heerlijk aan het zwembad van het hotel van Eef en Quirine.
Later die middag verplaatsen we ons naar het strand.
Lekkerrrr! Nacho’s aan het strand!
’s Avonds gaan we uit eten bij Pirates Nest waar ‘s maandags gegeten kan worden onder het genot van levende muziek. Gezelligheid!
Daarna is het weer tijd om ons op te delen. De zeeschuimers verdwijnen in de dinghy, de landlubbers in de huurauto. Verschil moet er zijn!
Dinsdag 6 juni zou Arine met dochtertje Josje bij ons aan boord op bezoek komen dus nadat Herbert de waterpomp van de generator heeft uitgebouwd (en JAAAAAA, die is inderdaad helemaal stuk dus we hebben hoop dat vervanging daarvan voorlopig voldoende is…) sjeest ie met de dinghy naar de kant…maar alles wat hij ziet komen…geen Arine en Josje. Via Ans komen we te weten dat ze zich vergist heeft in de tijd…ze dacht 1 uur. Helaas…dat gaat dan niet meer lukken. Later appt Arine dat ze bij Pirates Nest nu aan de lunch zitten, sorry, sorry sorryyyyy. De schat wil ons wel even naar Curaçao Marina brengen waar Herbert de kapotte waterpomp wil brengen. Misschien kan Jack er nog wat mee? Een uurtje later zitten we met z’n allen in haar huurautootje. Josje is erg teleurgesteld dat het tochtje naar Zahree nu niet door gaat maar we kunnen in de Marina even bij Dick van de Umnyama langs. Deze grote cat is ook prachtig toch, Josje? Dick is keihard aan het werk om de boot puntgaaf en schoon te krijgen voordat ie achter het hek gaat. Ik relax even op de trampoline…heerlijk ligt dat, Monique! Josje vindt de trampoline maar eng dus wil niet naast me komen liggen.
Arine, Josje en Carla.
Goede plek, Monique!
Arine brengt ons met de auto naar Punda en gaat weer richting haar hotel. Toch leuk dat het nog even gelukt is om elkaar te ontmoeten maar het bezoek aan Zahree moet helaas een andere keer.
Wij gaan Willemstad in. Carla heeft er nog niks van gezien.
Van de parkeerplaats naar de fruitmarkt, een wippie…
We maken zo’n beetje hetzelfde rondje met Carla als we al eerder met z’n tweetjes deden. We raken al een beetje thuis. Op Otrabanda laat Herbert zich in een kwartiertje knippen. De kapper denkt dat ie niet zo fancy knipt als kappers in Nederland maar het lukt prima! Hij kon niet zo lekker met het scheerapparaat tekeer gaan als bij hemzelf, natuurlijk!
Met de bus van 5 uur gaan we terug. We ontmoeten elke keer een aardige Curaçaoenaar die lang in Nederland gestudeerd en gewoond heeft. Nu is hij met pensioen en studeert voor z’n lol in de bibliotheek…elke dag een paar uur. Het is leuk om met hem te kletsen over het leven op dit eiland.
Het is elke keer weer een uitdaging een beetje droog aan boord te komen met de dinghy. Recht tegen de wind in die tegen de avond meestal wel wat gaat liggen maar nooit echt uit gaat. Met onze Surinaamse lange regenjas proberen Carla en ik de zoute spetters wat tegen te houden. Dit lukt meestal maar matig…
Woensdag 7 juni hebben we een toertje dat Evert georganiseerd heeft met een bus en gids Hetty. Hetty weet heel veel over het eiland en heeft een speciale voorkeur voor getallen en data. Niet zo gek als je bedenkt dat ze eerst in de logistiek zat. Ze is nu 4 jaar gids en blij dat ze niet meer op kantoor hoeft te zitten.
Ze leidt ons eerst langs een oude zoutwinningsplas waar we een mooi uitzicht hebben op de flamingo’s. We hebben geluk; er staat ook een grijs jong exemplaar bij. Ze kleuren langzaam naar roze tot uiteindelijk fel oranje.
Flamingo’s…van ver en van dichtbij.
Daarna rijden we naar de Hato-caves, vlakbij het vliegveld. We zijn vroeg…gelukkig maar want direct na ons komen hordes Amerikanen de trap op. Er is een cruise-schip aangekomen en die worden in hoog tempo langs de highlights van Curaçao gejaagd.
In de Hato-grotten leven een aantal typen vleermuizen die erg belangrijk zijn voor de bevruchting van allerlei planten op Curaçao. We worden gemaand geen foto’s te maken omdat dat de populatie zou verstoren. Alleen in een deel van de grot waar daglicht binnen komt mag dat wel. Af en toe zien we inderdaad wat fladderen en hangen aan de plafonds.
Hato-caves.
Daarna rijden we naar een van de mooi gerestaureerde landhuizen, Jan Kok, van oorsprong een slavenplantage waar zoutwinning de belangrijkste activiteit was en waar kunstenares Nena Sanchez nu een galerie heeft. Kleurrijk maar we zijn er niet erg van onder de indruk, helaas.
Huis Jan Kok met uitzicht over de zoutpannen.
Zie je de leguaan? Een biggie toch?
Daarna rijden we in enkele minuten naar het dichtbij gelegen strand van Sinte Marie waar de lekkere ligbedden en het snorkelen bij de trip inbegrepen zijn. Het weer is wat bedrukt en er vallen zelfs wat lichte spatjes. Maar we liggen er heerlijk te luieren. Je kunt er zalig zwemmen en snorkelen. Maar verwacht geen overdadig zeeleven. Geen grote soortenrijkdom want voornamelijk zandbodem.
Luieren op het strand bij Sinte Marie.
Daarna rijden we terug naar het Resort van Eef en Quirine en hebben daar een heerlijke en overdadige lunch en nog wat uurtjes aan het zwembad. Herbert en ik doen nog even een rondje benen strekken langs het strand daar.
Illegaal neergestreken op de relaxstoel voor de massage hut.
Het plan om nog met elkaar uit eten te gaan laten we varen. De lunch was laat en copieus dus we opteren voor avondje Zahree ofwel op tijd te bed. Het was een lange en erg gezellige dag!
Donderdag 8 juni zijn er ‘s ochtends wat kleine klusjes te doen. We weten ondertussen dat de waterpomp eenvoudig te bestellen is. Gelukkig!
’s Middags gaan we naar het Zeeaquarium. Grote paniek. 60-plusers kunnen korting krijgen op vertonen van een ID. Waar is Herberts rijbewijs? Niet in z’n portemonnee, niet elders in de tas. Shit…als die echt weg is hebben we een probleem. We vragen Evert even langs de supermarkt te rijden en langs het Portugese restaurant. Of zou hij toch ergens op Zahree slingeren? Vervelend! Maar we kunnen er nu niet veel aan doen.
We komen veel te weten over kleinere vissoorten, garnalen op oorlogspad, verpleegsterhaaien, citroenhaaien, manta’s en pijlstaartroggen, schildpadden een zeeleeuwen-show zien én een dolfijnen-show. Herbert wilde eigenlijk best een kus van een dolfijn maar dan in privé en dat zat er niet in…dus helaas… Ik houd niet van die opgesloten dieren maar omdat een bezoek aan het Zeeaquarium vooral in het teken staat van educatie vinden we het toch oké! Overigens kun je er ook zwemmen met dolfijnen (kost je een fiks bedrag), zwemmen tussen de schildpadden en de roggen én de haaien voeren. Vooral de haaien hebben weinig plek vind ik…zielig! Maar hun tafeltje is wel altijd gedekt! Dat dan weer wel….
Jonge verpleegster-haaien, een enorme pijlstaartrog, een veel te grote vis in een veel te klein aquarium en zelfs flamingo’s.
Grote verpleegsterhaaien voeren.
Een lelijke pikke-dief en Carla vermaakt zich zeer!
De kunstjes van de zeeleeuwen.
De dolfijnen-show.
Een leuke en leerzame middag in het Zeeaquarium.
We hebben de bus van half 6 en strijken nog even neer bij Pirates Nest voor een portie wifi en twee porties vette hapjes...mmmmmm!
Herbert probeert mijn nieuwe Samsung J7 aan de praat te krijgen maar mijn nieuwe provider doet net of ik nog geen klant ben….erg fijn…nummerbehoud is niet gelukt…én mijn nieuwe nummer wordt niet herkend….dubbel grrrrr!
Op Zahree is de opluchting groot. Het rijbewijs van Herbert zat nog bij de bootpapieren die we mee hadden naar Island Water World. We moeten met het schaamrood op de kaken Evert appen dat ie voor niks op verloren-rijbewijs-jacht is geweest!
Daarna frunnik ik vlot wat enchillada’s in elkaar met de laatste restjes vlees en groenten in de koelkast en beleven we andermaal een rustige avond op het Spaanse Water.
Vrijdag 9 juni.
De ochtend is voor klusjes en nog meer klusjes, meestal afgesloten met een duik in het relatief frisse water van het Spaanse Water. Rond 12 springen we in de dinghy en worden door Evert en Quirine opgehaald want zij moeten ook Willemstad in. De lunch doen we weer in Plasa Bieu waar een enorm bord echt Antilliaans eten maar weinig kost en smakelijk is. De rest van de dag zou je daarna, eigenlijk uitgeteld, in een schaduwrijk hoekje willen door brengen maar Eef en Quirine moeten toch ook minstens een rondje Willemstad gedaan hebben vóór ze weer huiswaarts gaan.
Plasa Bieu, vlakbij het busstation van Punda.
Een enorm bord in Plasa Bieu.
Op de Koningin Emma Brug.
Een stop ter lengte van een sigaretje…..
Een drankje in een van de tentjes op het Riffort.
Daarna gaan we weer lekker naar Zahree voor een aangeklede borrel.
Met mijn lieve zwager Evert. Proost!
Het was weer een super gezellige dag!
Zaterdag 10 juni brengen Evert en Quirine zonder ons door op hun resort en doen wij nog een rondje cultuur, jahaaa!
We bekijken de wijk Scharloo dat duidelijk een opwaartse ontwikkeling aan het maken is. Veel prachtige gebouwen zijn al opgeknapt.
De wijk Scharloo wordt steeds leuker.
Hier moet men nog wat mee…wie o wie?
Vrolijk!
We eten een heerlijke ‘aangeklede’ bagel in een hipper-dan-hip tentje.
In het maritiem museum nemen we alle rondleidingen die er te krijgen zijn.
We bekijken de in miniatuur nagebouwde olieraffinaderij van Shell. Een medewerker van Shell, Hubert Vos, was volkomen bezeten van zijn bedrijf en heeft een enorme klus geklaard door het bedrijfsterrein tot in de kleine details op schaal na te bouwen. Alleen de ja-knikkers bewegen op en neer maar toch erg leuk.
Het mini-Shell terrein bewonderd door Carla.
Daarna hebben we een boottour door de haven van Willemstad.
Door de haven van Willemstad.
Als laatste krijgen we een rondleiding door het Maritiem Museum van een leuke gids, waar 500 jaar maritieme geschiedenis uit de doeken wordt gedaan. Ze weet leuke achtergrond verhaaltjes te vertellen. Daarna mogen we verder zelf op ontdekkingsreis en dat levert een model op van de Dockexpress 20. Voor Herbert ‘back to memorylane’ omdat hij met Hedon daar voor het bedrijf Huisman nog elektronica voor heeft ontwikkeld. Waarom het model in dit museum staat kunnen we niet helemaal duidelijk krijgen. Op de foto wijst Herbert precies aan welke onderdelen op o.a. zijn naam geschreven mogen worden.
Dockexpress 20 in het Maritiem Museum.
Het wordt tijd voor een drankje. We steken het Waaigat weer over en ploffen neer op een terrasje aan het water. Schone zus een bubbelend koud watertje en wij een koud biertje om de tijd te overbruggen tot de bus terug naar het Spaanse Water gaat.
Daar weigert ons Yamaha motortje elke dienst. Gelukkig ontmoeten we Rob, een alleraardigste man die ook alweer 10 jaar in Curaçao op zijn catamaran woont, en bereid is om ons naar Zahree te slepen. Het hartelijk-dank-biertje heeft hij nu geen tijd voor maar die houdt ie nog tegoed!
Bah…niks neerploffen op het dek met een biertje-wijntje-nootje. Mijn arme schipper moet direct aan de slag om het motortje weer aan de praat proberen te krijgen. Daar is een langdurige schoonmaak beurt voor nodig.
Aaaarg…buitenboordmotor weigert elke dienst!
Pas ‘s avonds is de klus geklaard en doet ons fijne motortje (lief, lief, lieeeeeeef motortje…. wel blijven werken hoor….toch? Lief motortje! Je moet goed slijmen tegen je werktuigen op je boot!).
Was dit goed voor ons humeur? Nou….mwah!
Zondag 11 juni hebben we weer een tourdagje gepland met Evert en Quirine. We hebben een beter ophaalpunt ontdekt. We komen droger over als we naar Kima Kalki Marina varen met de dinghy. Dat is de ‘vinger’ van het Spaanse water die iets naar het oosten is. We horen van de beheerder die er met 5 honden zo’n beetje de boel in de gaten houdt, dat het 5 NAF (Antilliaanse guldens) kost om daar je dinghy achter te laten. Als je je dinghy weer meeneemt mag je er je (huur)auto op het terrein parkeren.
Met Evert en Quirine en Carla rijden we helemaal naar het westen van Curaçao want het plan is om een rondritje door het Nationaal Christoffelpark te rijden en daar een beetje rond te kijken. Het is best een eindje en we komen er net voor half 2 aan; we denken dan nog net op tijd om er binnen te mogen. Mweh…de dame van de toegangskaartjes legt uit dat we veel eerder hadden moeten komen. Je kunt dan maar een klein stukje zien en dat is zonde van de toegang. Ze adviseert een andere keer terug te komen en dan zo vroeg mogelijk in de ochtend er te zijn. Balen zeg….!
We maken rechtsomkeert en rijden door een afwisselend landschap. We laten ons niet uit het veld slaan en kiezen vlot een nieuw doel, het prachtige strand van Playa Cas Aboa. Een must volgens Alette, dochter van Eef en Quirine die er vorig jaar op vakantie was. Je betaalt er een klein bedrag voor de toegang en natuurlijk wat voor de strandstoelen maar dat is het meer dan waard. We vinden een heerlijk plekje onder de manchineel-bomen. De blaadjes en appeltjes ervan zijn super giftig en je moet er zeker niet onder gaan zitten als het regent maar dat doet het nu bepaald niet! Het is snikheet, zelfs in de schaduw en we duiken geregeld in het prachtig blauwe water. Verder af en toe een koele smoothie van mango of aardbei en dan hoor je ons verder niet klagen.
Het leven is goed op Playa Cas Aboa.
Aan het eind van de middag, als we lekker doorgestoofd zijn, halen we onze munt op om even te douchen. Deze zit bij de stoelhuur in. Netjes geregeld!
Evert rijdt ons naar restaurant Karakter op het terrein van Coral Estate Resort. Ook alweer een tip van Alette (goede tips had je, lief nichie!). Daar vinden we een heerlijke plek aan het strand in de schaduw. We mogen even aanschuiven op de grote loungebanken bij Catherine en dochter Stephanie. We kletsen even gezellig over Curaçao en ze nodigen ons uit een keertje te komen eten in hun net geopende restaurantje Pasta Bar & More (gaan we doen!). Dan gaan we aan tafel en zijn helemaal blij met het menu dat heel erg lekker is. Het toetje is totaal killing.
Eten bij Karakter is een goede keus!
Een mooie zonsondergang is de spreekwoordelijke kers op de taart.
Mooie zonsondergang bij Karakter.
We moeten nog wel een half uurtje rijden voor we weer bij de dinghy staan. We kunnen nog net het terrein op want de beheerder sluit de boel om 10 uur af. We krijgen ook het idee dat je na die tijd door de 5 honden zo ongeveer opgevreten zou worden als je zou proberen om nog binnen te komen dus toch maar uitkijken naar een andere plaats om aan land te gaan.
De buitenboordmotor springt gelukkig meteen aan…we moeten er weer even een beetje vertrouwen in krijgen!
Die nacht is er voor mij een met een gaatje…ik heb me een beetje overeten vrees ik want wordt wakker terwijl het zweet van me af druipt en ik ben heel misselijk. Jammer…daar gaat de lekkere chocoladetaart die nét even teveel van het goede was…over de reling naar de vissen! Eet ze, jongens en meisjes!
De volgende dag is mijn lieve schone zus Carla jarig (leeftijden vermelden we niet meer he…das nie netjes!). Herbert heeft, heel lief, slingers voor haar opgehangen. Van Jip en Janneke. Leuk toch?
Schoonzus is jarig!
Het is alweer een bloedhete dag. Alleen buiten onder het schaduwdoek in de wind is het goed uit te houden. En natuurlijk wordt er even gezwommen!
Na de lunch gaan we met de dinghy naar een andere haventje. Asiento is voornamelijk een haven met kleinere visboten en veel optimisten en andere bootjes om te leren zeilen. Elke dag zijn er zeillessen. Er is ook een soort open kantine bij waar je prima koele biertjes kunt kopen voor de laagste prijs die we tot nu toe zagen én je schijnt er de lekkerste saté van het eiland te kunnen eten. Met frietjes…over groenten hebben we niets vernomen. De aardige beheerder heeft ons ‘abonnement’ om de dinghy er te kunnen achterlaten vlot uitgeschreven. Als je een (huur)auto hebt betaal je iets meer.
Evert en Quirine staan ons al op te wachten en we rijden op verzoek van de jarige job naar de kruidentuin van Dinah Veeris. De toegang vinden we een beetje aan de hoge kant en het is er een beetje rommelig maar het is wel leuk om er even rond te kijken. Een rondleiding met een gids was wel op zijn plek geweest, vinden we toch.
Bij Dinah Veeris haar kruidentuin.
Je kunt er ook allerlei producten kopen tegen evenveel kwalen en als je haar niet goed zit…nou…daar weet Dinah ook wel wat op met een duur smeerseltje. We zijn er een krap uurtje en dan lokt het koele zwembad en een lekkere smoothie te erg…we rijden gauw naar het logeeradres van Evert en Quirine. Wat is het water zalig! We hebben voor de laatste keer een paar zeer ontspannen uurtjes aan het zwembad! Morgen is alweer de dag van vertrek van de (schoon)familie!
Aan het zwembad bij Evert en Quirine…alweer de laatste dag samen!
Daarna even lekker douchen op hun kamer! Ook lekker hoor…om eens gewoon wat langer onder een warme kraan te staan en je haar uitgebreid te wassen. We zijn weer tip-top netjes en zoet.
We nemen het feestvarken Carla mee uit eten!
We hebben gekozen van het restaurant in Landhuis Brakkeput Mei Mei. Een leuke jonge kelner vertelt uitgebreid wat we allemaal kunnen kiezen. Het menu staat ons allemaal zeer aan en…omdat schone zus jarig is eet zij voor niets! Dat is nog eens leuk weggeven, zo’n etentje!
Alweer eten we een zeer smakelijk diner!
Diner bij Landhuis Brakkeput Mei Mei.
Maandagavond is eigenlijk salsa-avond dat wil zeggen dat na het eten je kunt meedoen met een introductie-les. Als wij allang klaar zijn komen er nog steeds mensen binnen die nog aan tafel moeten dus we blazen maar de aftocht…dat gaat anders nachtwerk worden. Drie moeten er morgen vliegen dus even een goed nachtje slapen is gewenst. We knuffelen Quirine al even heel stevig. Herbert en ik zien haar morgen niet. Evert zal Carla ophalen. Ze kan mee in het transfer-busje naar het vliegveld
Voor de bootjes-mensen is het nu een thuiswedstrijd…SOV Asiento ligt op een paar minuutjes lopen…wel in het pikkedonker voor een deel…maar we komen veilig bij de dinghy aan. Het hek is nog keurig open. De beloofde bewaker zien we nergens overigens.
We vinden Zahree probleemloos. Tegenwoordig zetten we de knipperende topverlichting aan en die valt prima op tussen alle andere lichtjes.
Dinsdag 13 juni. Het is de dag van vertrek van Carla, Evert en Quirine. ‘s Ochtends staat in het teken van het verzamelen van alle bagage, een beetje opruimen nadat we nog wel even lekker ontbeten hebben met elkaar. Ik ben altijd een beetje down als bezoek weer weg gaat. Onwillekeurig denk ik ook aan het vertrek van Marianne en Onno van Martinique…terwijl we elkaar toeriepen:…tot september! Hoe anders pakte dat uit. Na de lunch brengen we Carla naar de kant. Daar staat Eef al te wachten. Een laatste hele stevige knuffel en weg zijn ze.
Dag lieve (schoon)familie, wat was het gezellig!
Herbert en ik varen weer naar Zahree waar het ineens heel erg leeg is. De rest van de dag zijn we bezig met een beetje opruimen. We huren een auto voor de volgende 9 dagen. We verzamelen alle was om morgen naar de wasserette te brengen. Op de hand wassen
kost veel water en heb ik ECHT geen zin in!
’s Avonds, na het eten, (eindelijk kook ik weer eens aan boord) kijken we voor het eerst weer een aflevering van de Soprano’s. Ik moet er weer helemaal in komen.
Stukje van mijn lieve schone zus Carla.
Net terug van mijn vakantie op de Zahree. Ik heb genoten van Curaçao, de zon en van mijn familie. Het komt niet veel voor dat ik met mijn broers en “schone zussen” op stap ben. Evert en Quirine in een hotel en ik samen met Herbert en Tineke op hun boot. Met een lekkere slaapplek voor in de punt voor mij.
We hebben van alles gezien, veel strandjes bezocht, lekker met elkaar gegeten en vooral gepraat. Af en toe zijn Eef en Quirine op de boot gekomen voor de borrel en meer. Met z’n allen in de kuip, het past net! Tineke draait haar hand niet om voor een maaltijd voor vijf. Het zwembad bij het hotel was ook goed toeven. De mango smoothie was heerlijk. We hebben ons goed vermaakt en zo vliegt de tijd om.
Op Curaçao waait het altijd, hard, harder, hardst. De boot ligt gelukkig in een beschutte baai, maar ook daar voel je de wind voortdurend. Om naar de kant te komen moet je met de dinghy op stap. Hup, de boot af en in balans in de bijboot. Herbert aan het roer en Tineke en ik op het bankje. Met wind mee lukt dat prima. Helaas komt er ook wind tegen en dan krijgen we de volle laag. Kletsnat. Gelukkig kunnen we ons nog een beetje verschuilen achter een blauwe poncho. Ja en wie nat op de boot komt gaat eerst onder de buitendouche, alle kleding weer wassen met zoet water en opdrogen. De boot wordt zo plakkerig van alle zout. Voor mij was de dinghy wel een uitdaging.
Er gaat geregeld wat stuk. Soms een kleinigheid en af en toe iets essentieels. De generator hield er mee op. Ja en dan gaat de elektra op rantsoen. En Herbert blijft aan het werk tot duidelijk is wat er aan de hand is. Ik hoop dat het probleem inmiddels is opgelost . En Tineke werkt mee, zoekt op internet. Ik bewonder hun werklust en doorzettingsvermogen.
Op Curaçao bloeit en groeit van alles. Veel soorten cactussen en vetplanten. De palmen wuiven in de wind. Allerlei soorten vogels, zomaar in de natuur (pelikaan, flamingo’s en allerlei voor mij onbekende vogeltjes met de mooiste kleuren. En overal bloemen.
Ik kijk terug op een geweldige vakantie!
Carla
Dit lijkt me een mooi moment om dit blogdeel af te sluiten.
Veel leesplezier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten