Vóór jullie verder lezen…ik kreeg een klacht van onze dochter! Ik heb gewoon vergeten te vermelden op mijn vorige blog dat ze 27 maart 22 jaar is geworden. Dat we haar misten op haar verjaardag staat natuurlijk buiten kijf! Alsnog gefeliciteerd lieve schat!!! Nu heb ik het toch weer goed gemaakt?
Zijn er meer mensen die haar vergeten zijn te noemen op haar verjaardag? Alsnog goed maken hoor!!!!
Maandag 3 april in de middag. Het wordt tijd om voor de laatste keer deze vakantie Marianne in de bijboot te hijsen. Dat gaat nu of we nooit anders hebben gedaan. Met een eerste gedeelte aan koffers zet Herbert Onno en Marianne vast aan de kant en komt dan nog eens terug voor de tweede helft van de bagage en mijn persoontje. We strijken neer bij het pizza restaurant waar we al eerder een drankje dronken en we toen al zin kregen in hun smakelijk ogende pizza’s. Die zijn inderdaad hartstikke lekker! We hebben nog ruim de tijd voor Marianne en Onno naar het vliegveld moeten en we struinen een beetje door Forte de France. Nog een laatste drankje op een terras en dan gaan we op zoek naar een taxi-busje.
Dan gaat het ineens een beetje te snel naar mijn zin. Een net vertrekkend busje blijkt naar het vliegveld te gaan en dan is het heel snel knuffelen geblazen en nemen we met een brok in de keel afscheid van zussie en zwagertje. We hebben twee heerlijke weken met ze gehad. De tranen kunnen net terug gehouden worden want we hebben nét de dag ervoor de tickets geboekt voor 6 weken Nederland, ik…en 4 weken voor Herbert (hij wil 2 weken ongestoord aan de boot kunnen werken…goed idee!!!!). We zullen 29 augustus vanaf Curaçao vliegen. Ook heel leuk: we zullen er zijn met het traditionele Hollen-kampeer-weekend in Rabbit Hill! Yeaaaaah!
Nog een laatste zwaai en daar gaan ze! Zal wel even tegenvallen in het veel koudere Nederland. Maar ook daar komt de zomer eraan gelukkig!
We doen boodschappen bij de Leaderprice maar kunnen de meer dan redelijke 3 liter pakken Sauvignon Blanc niet ‘scoren’. Helaas….
Aan boord hebben we dringend behoefte aan verkoeling. Zwemmen! We hebben al lang het plan onze reserve zwemvesten van nieuwe luchtpatronen te voorzien. Mooie gelegenheid eens te onderzoeken of ze na verlopen einddatum nog wel werken en het zwemvest zich goed ontvouwt. Opblazen doet het zich wel maar de kraag van het Plastimo vest blijft vastzitten. Het had Marianne prima drijvende gehouden maar het is toch niet helemaal oké!
Zal het vest zich ontvouwen?
Ja hoor…alleen de kraag niet…
Toch goed om dat eens te testen. We hebben nu de veel betere Spinlock-vesten. Tenminste…dat zeggen de testen… Je weet het pas als je in de plomp ligt en dat proberen we, koste wat het kost, te voorkomen!
Dinsdag 4 april willen we later in de middag weg om een nachtje door te varen naar Dominica. We moeten lang zoeken naar Customs. Uiteindelijk vinden we na diverse verkeerde aanwijzingen, de watersportartikelenwinkel aan de overkant van de Leaderprice. Daar staat ook weer een computer waar je de procedure zelf kunt doen. Het blijkt dat we helemaal niet hadden hoeven uitklaren. In Le Marin blijkt de inklaringsprocedure ook de uitklaringsprocedure geweest te zijn. Het document is gestempeld en geldig tot een bepaalde datum. We klaren echter een paar dagen eerder uit dus voor de zekerheid printen we er een uit op de datum van 4 april en de lieve dame van de winkel wil die best stempelen, tegen betaling natuurlijk... We kopen ook een Doyle Cruising Guide van Dominica tot Antigua omdat er veel tips in staan over goede ankerplaatsen maar ook wat leuk is om te doen en wie je er voor moet hebben. Herbert vindt er ook eindelijk een lekker hoedje en na nogmaals vastgesteld te hebben dat de Leaderprice ook deze dag de Sauvignon Blanc niet heeft binnen gekregen (of alweer uitverkocht…kan ook!) gaan we naar Zahree. Opruimen en zeilklaar maken vergt altijd best veel tijd en energie. Ik kook alvast vooruit en alweer doodmoe vertrekken we in de middag.
Achter een eiland, vooral door de hoge bergen, varieert de wind enorm in kracht in richting. We zien een enkele mijl voor ons een schip dezelfde kant opgaan met het zeil over de andere boeg en ja hoor…even verderop slaat bij ons ook de wind aan de andere kant in het zeil. In de buurt van Saint Pierre gaat het al aardig richting borreltijd en we besluiten daar te overnachten en morgen vroeg weer door te gaan. Allebei hebben we helemaal geen zin in een nachtelijke zeiltocht! We verleggen onze koers richting de ankerplaats en niet ver ervoor loopt ineens de vislijn uit. Eerst denk ik nog dat het weer een stuk wier is maar het is wel degelijk een vis! Eindelijk weer eens. Hij is niet groot maar we gaan hem wél lekker opeten!
Klein…maar fijn!
Kop eraf…
En fileren tot ceviche…
We eten de vis als voorgerecht met salade…op Oosterse wijze gemarineerd. Heerlijk!
’s Avonds kijken we een aflevering Soprano’s in plaats van wachten draaien van 3 uur op en 3 uur af…het leven is GOED!
Woensdag 5 april zijn we al vroeg op pad. Er staat al een lekker windje op de ankerplaats en al snel lopen we ruim 8 knopen met een stevige halve wind die zo van de Mont Pelee af komt suizen. Maar hetzelfde effect als de dag ervoor zien we nu ook weer. De wind valt weg, de motor moet even aan en dan blijkt er ineens een zeewindje te waaien. Pontificaal vanaf de andere kant. Enkele mijlen verder is het weer even windstil en dan zien we al de koppen op de golven in het zeegat. Gewoon weer vanuit oostelijke richting. We gaan al snel hard…erg hard…en er moet zelfs een rif in het grootzeil worden gestoken. Regelmatig lopen we ruim 8, soms 9 en zelfs even ruim10 knopen! Dat is pas zeilen. Bij deze halfwindse richtingen voelt onze Zahree zich het meest op haar plek op zee! De golfslag is aanvankelijk wat kort en irritant maar al na enkele uurtjes varen we een beetje in de lij van Dominica en wordt het water alweer vlakker. We willen direct door naar het noorden van Dominica, naar Rupert Bay. Achter Dominica zien we dezelfde windverschijnselen als achter Martinique. Afwisselend harde landwind, windstilte, zeewind en weer harde wind vanaf de hoge bergen. Als de wind nogmaals wegvalt geven we het op en tuigen af. Weer blijkt dat we iets te vroeg zijn want alweer zet de wind vanaf zee in en hadden we beter gebruik kunnen maken van het zeewindje dat nu weer waait. Gelukkig stond het grootzeil nog en profiteren we nog een beetje. Al ver voor Rupert Bay komt er een boot op ons af gestoven. Cobra lezen we op de zijkant. We worden vriendelijk welkom geheten. Via Doyle’s gids weten we dat in Dominica de boatboys verenigd zijn in een overkoepelende organisatie PAYS die toeziet op de kwaliteit van de service aan de jachten; ankerboeien, tours, was, vuilnis en nog veel meer regelen voor crews die dat wensen en ook nog zorg dragen voor veiligheid op de ankerplaatsen. We zeggen geen ankerboei te willen ondanks de verzekering dat die wel op ons gewicht berekend te zijn maar wel graag met hen ‘in zee’ gaan. In Rupert Bay komt ook een ander gekleurde boot op ons af gestoven. Alexis…de Agaathjes hadden onze komst al aangekondigd…maar dat wisten wij dan weer niet. Hij is erg teleurgesteld als we zeggen dat we al de diensten geaccepteerd hebben van Cobra…vinden we niet netjes de aardige Jerome alsnog weg te sturen. Ons anker valt vlak voor het stadje Portsmouth en we spreken met Jerome af dat hij ons de dag erop naar Customs zal brengen. Rust! En natuurlijk een ankerbiertje-wijntje. De wind gaat geleidelijk aan liggen. Het is alweer een heerlijke ankerbaai. Prachtige hoge groene bergen voor ons en de eindeloze zee achter ons. We zijn best moe…..zzzzzzz!
Donderdag 6 april staan we om 9 uur klaar voor de lift van Jerome naar Customs. Afspraak vergeten? Nog in bed? Even een oproep op kanaal 16 van de marifoon en via de oproep van PAYS komt hij al aan scheuren. Binnen enkele minuten staan we op de kade bij Customs en na het invullen van maar twee formulieren hebben we in- én direct uitgeklaard. Dat kan in Dominica als je maar binnen 2 weken weer vertrekt. Goed geregeld!
Daarna lopen we richting Portsmouth en pinnen bij de bank voldoende Caribische dollars voor de komende tijd en gaan we even langs bij het kantoor van Cobra. We willen graag een eilandtour maken maar hopen mee te kunnen met een groepje. Voor 2 personen kost het 250 Amerikaanse dollars en daar schrikken we een beetje voor terug. Ze hebben op dit moment geen mensen voor een tour…misschien later.
Café-restaurantje aan de weg naar Portsmouth.
We bekijken het gezellige stadje Portsmouth.
Vreemd bouwsel in Portsmouth.
De mensen zijn opvallend vriendelijk richting de toeristen. Het eiland wordt ook nog niet overspoeld met toeristen. Maar een enkel cruiseschip doet Dominica aan en dan blijft zo’n schip meestal maar een halve dag liggen. Dan kun je natuurlijk helemaal niets zien van zo’n eiland. Zonde om zo ver weg van huis te gaan en dan op die manier eigenlijk niets te zien. Je moet toch echt wel een paar dagen uittrekken om iets te zien en te leren van de historie, de prachtige natuur en de cultuur van elk eiland. Het heeft zo weinig zin om overal maar langs te denderen en je te beperken tot de randen van elk eiland (mijn mening!).
We lopen verder langs de baai, nu langs het strand, waar we lekker met onze voeten in het relatief koele water lopen en een briesje waait. We praten even met een man met rastahaar die visjes zit schoon te maken voor een soort boomhut. Hij is kunstenaar maar ook visser, manusje-van-alles eigenlijk, zoals bijna iedere man op dit eiland en perfect tevreden met zijn bijzondere woning. Werk vinden is heel moeilijk op Dominica. Veel mannen en een enkele vrouw vluchten in drank en drugs en liggen hun roes uit te slapen op een stuk karton. Heel triest, we hebben dit al zoveel gezien op de prachtige eilanden van de Carieb.
Vanaf de noordzijde van Rupert Bay richting de ankerplaats.
We zien het PAYS kantoor en vragen daar ook nog even naar een tour met een groep. Men zal ons waarschuwen als we ergens kunnen aansluiten. Op het terras van Madiba is het goed toeven in de schaduw en een sapje met ijs én ze hebben er zeer snel internet. We zijn weer op de hoogte van alle perikelen in de wereld. We zijn weer bij met de app én Herbert leest tandenknarsend dat PayPal onderzoek gedaan heeft aan ons debacle met Hotels.com op Martinique. Men beweert dat het betaalde geleverd is. Grrrrrrr! Daarmee vindt PayPal dat de kous af is. Ze zijn nog niet van ons af! En boeken via Expedia.com of Hotels.com…toch maar niet meer doen.
Dan lopen we weer terug naar de visserij pier en komt daar net onze Cobra-man Jerome aanlopen.
De visserij pier.
Ook Alexis zien we daar. Hij heeft ons nog niet helemaal vergeven…of doet alsof…Tsja…
Met Jerome spreken we af dat we de dag erop naar de Indian River gaan voor een mangrove-tochtje.
Achter in de middag gaan we voor een sundowner (in ons geval gewoon een biertje) naar een van de restaurantjes aan het strand, nu met eigen bijboot.
Op een terras voor de sundowner.
Daar blijken veel zeilcrews neer te strijken en we ontmoeten er Nederlandse Albert van zeiljacht de Scheerling (dat moet een heel giftig plantje zijn?) die al een paar jaar in de Carieb vertoeft. Vastomlijnde plannen heeft hij niet echt…wel een probleempje nu…een kapotte waterpomp van de motor. Die moet eerst vervangen voor hij überhaupt aan doorzeilen zou kunnen gaan denken. Hij neemt het allemaal zoals het komt.
Als het donker wordt gaan we naar Zahree. Het laatste restje van de rijst met rundvlees ‘vermeerder’ ik zo’n beetje en geef ik een Indische ‘touch’. Morgen maar weer eens uit eten, schip?
Jerome van Cobra brengt ons naar de Indian River.
Vrijdag 8 april gaan we met Thomas Eddison de Indian River op. Dit is één van de 365 rivieren die Dominica rijk is. Voor elke dag van het jaar één! De bijzondere sfeer en ongereptheid ervan is overweldigend.
Thomas Eddison roeit ons op de Indian River; geen buitenboordmotoren op deze prachtige rivier.
De rivier is bekend om de opnames voor de film Pirates of the Carribean 2. De spooky atmosfeer in de film deed men met mist-machines, vertelt Thomas. Met enthousiasme vertelt hij over de paar maanden dat de film
opgenomen werd in Dominica. Het bracht het eiland een hoop werk en zeer welkome inkomsten én veel plezier in bijvoorbeeld de Bush-bar gerund door Cobra waar Jack Sparrow na draaitijd de rum-punches maar moeilijk kon laten staan.
De hut van de heks Calypso heeft men iets kleiner nagebouwd. Erg leuk om te zien. Toch nog eens de film bekijken…zien of we alles herkennen!
De hut van de heks Calypso uit Pirates of the Carribean 2.
Thomas weet veel te vertellen over het planten- en dierenleven. Hij wijst ons op bijzondere vogeltjes, de bomen met hun wortels ver in het water. Prachtig! Maar een enkele andere boot doet ook de Indian River tour op dit moment. We genieten van de prachtige omgeving, de rust en de vogelgeluiden. Gaan we geluk hebben en zien we de bijzondere papagaaien die alleen op Dominica voorkomen?
Een regenbui zorgt dat we het even op een drafje zetten om in de Bush-bar een heerlijke vruchtensap te drinken. Bij Thomas gaat er al de eerste lichte (zegt ie) rum-punch in. Geeft hem energie…levenslust… beweert hij! Voor ons nog een beetje te vroeg hoor.
Thomas houdt enorm van zijn eiland! Ook over de politiek of liever een gebrek eraan..heeft hij een duidelijke mening. Vooral het gebrek aan fabrieken die iets kunnen doen met de enorme hoeveelheden fruit en vis die zo rijkelijk voorhanden zijn, is hem een doorn in het oog. Het is zelfs zo erg dat veel wat op het eiland zelf groeit, ananas, in blik geïmporteerd wordt vanaf bijvoorbeeld Trinidad en Tobago! Investeerders en banen voor al die werkeloze mannen…dat is wat Dominica nodig heeft. Waarom die niet komen is mij een raadsel.
In de Bush-bar op de Indian River.
We lopen naar een van de weinige plantages die nog gerund wordt. De meeste jongeren hebben geen zin in het zware agrarische werk dat ook nog maar weinig oplevert.
We hebben een kans dat we daar de reusachtige papagaaien kunnen zien als ze het passiefruit en de mango’s uit de bomen en struiken van de boer ‘stelen’. De boer geeft onmiddellijk toe dat hij niet blij is met de sloopwerkzaamheden van de papagaaien. Maar op het doden van papagaaien staat een torenhoge boete of een jarenlange gevangenisstraf…dus….
We hebben geluk. Precies boven ons hoofd vallen de stukjes mango naar beneden. Een grote papagaai, heel moeilijk te ontwaren tussen het groene bladerdak, snoept van de mango’s. Als ze dat doen houden ze zich heel stil en dat én natuurlijk hun perfecte groene schutkleur, zorgt dat ze zo lastig te vinden zijn. Thomas en ik verdringen elkaar om haar te fotograferen maar ik kan haar niet terug vinden op de foto. Te lang gewacht en weggekropen…verkeerde plaats gemikt? Helaas! We moeten het met de herinnering doen! Maar ze was prachtig en gigantisch groot!
Daarna lopen we weer terug en roeit Thomas ons weer naar het begin van de rivier. Af en toe jaagt hij op vis op de rivier en vertelt hoe een enorme vis van wel 10 kilo hem eens met speargun, boot en al een heel eind over de rivier sleurde voor hij de geest gaf!
Bij de brug stappen we weer af en bedanken Thomas voor de fantastische ochtend.
Thnx Thomas!
Nog steeds is er geen groep waarbij we kunnen aansluiten voor een tour over het eiland. Jammer.
In Portsmouth spreekt taxi-chauffeur Cornel ons aan. Hebben we geen zin om met hem mee te rijden naar de hoofdstad Roseau? Eigenlijk een goed idee! Kijken we daar even rond en lunchen we daar!
We staan nog zeker een kwartier op de parkeerplaats waar het een heel theater is. Het is de kunst passagiers te verleiden om in jouw taxi te stappen. Dat gaat onder zeer luid getoeter dat moet betekenen dat de chauffeur bijna…maar nog niet helemaal…gaat vertrekken. Maar hij moet wel weer nét vóór de concurrentie te vertrekken om ook nog kans te hebben klanten op te pikken onderweg. Heel vermakelijk.
We zitten voorin en als we daadwerkelijk gaan zit vooral ik daar met een beetje samengeknepen billen. Cornel is een prima chauffeur maar moet dat nu echt zo hard? Ik vrees van wel…er moet geld op de plank komen natuurlijk! Cornel biedt ons aan om zondag onze chauffeur en gids te zijn voor een aantrekkelijker tarief inclusief de toegangskaarten voor de attracties. We gaan er misschien wel op in als er geen groep voor ons is met PAYS.
Roseau is voornamelijk druk en we vinden de sfeer veel minder leuk dan in Portsmouth.
We vinden wel een leuk tentje aan zee om te lunchen maar daarna hebben we het snel gezien in Roseau en ‘vliegen’ we de weg weer terug naar Portsmouth, nu met een ander taxi-busje. Net zo’n goede chauffeur en zeker net zo hard!
Opgelucht dat we nog leven stappen we uit en roepen op de visserij-pier Cobra weer op. Al snel klimmen we weer aan boord. Leuke en lange dag was het! Een toastje en wijntje volstaat nu…en na weer een aflevering Soprano’s raakt mijn hoofd nog net mijn kussen en…nee slapen lukt niet meteen! Het is Friday Night Party Night in Town waarschijnlijk. De oordoppen moeten in!
Zaterdag 8 april word ik erg vroeg wakker. Logisch als je zo vroeg gaat slapen maar…waarom moet er om half 6 ‘s ochtends al een kerkdienst vanaf de wal over het water schallen? De Lord….Jesus…Halleluja…gepreek en gezang waait naar ons toe. Urenlang!
Na een redelijk vroeg ontbijt gaan we met de bijboot naar wal en ontdekken de bron van deze stichtelijkheid. Uit grote boxen in de hoofdstraat klinkt onophoudelijk het Woord Gods en tussendoor Zijn Gezangen. Is het de radio, opgenomen diensten? We weten het niet. Maar de Dominicanen houden ervan. Achter de groenten stalletjes en midden op straat staan mensen gezellig mee te deinen, onderwijl nog net tijd vindend hun waren aan te prijzen. Men is enorm gelovig hier…dat is wel duidelijk!
We lopen wat rond en kopen her en der een meloen, een pompoen, tomaten, boontjes. Alles best wel prijzig! Maar we kunnen weer even voort.
De zaterdagochtend markt in Portsmouth.
Daarna varen we weer naar Zahree.
M’n schip….mét nieuw hoedje.
Iemand van Cobra komt ons melden dat we mee kunnen met een tour naar o.a. het regenwoud en een waterval. Vanmiddag al? Even later komt Jerome langs…het wordt toch morgen..we horen nog hoe laat.
Na de lunch gaan we snorkelen iets ten noorden van de aanlegsteiger van de passagiersboten. Mwah…veel kleine visjes…weinig kleur en nauwelijks koraal. We zijn gewoon te veel verwend met onze duikvakanties in Egypte.
We gaan op de kant bij Madiba nog een biertje drinken en via internet aan de slag met financiën en dergelijke. We skypen even met de kids die in Nijmegen bij Rutger en Elsemieke een broers- en zussenweekend hebben. Heerlijk om ze weer even te zien en te spreken. Ze hadden maar eventjes de tijd want er werd zwaar gepokerd! Dag lieve schatten!
Aan boord maak ik een ovenschotel met pasta rode saus in laagjes met gehakt en verschillende kaassoorten die een heel klein beetje lijkt op de onovertroffen lasagne schotel van zus Marianne. Lekker…maar NIET zo lekker als die van jou, zussie 
Zondag 9 april begint wat regenachtig en dikke flarden mist of motregen hangen in de bergen en op de groene heuvels. Balen…net nu we de jungle ingaan….
Klokke 10 komt Jerome’s boot aan met 4 andere gasten. Leuk! 2 kennen we al van Lanzerote, een echtpaar Conny en Karina, en nog een Engels echtpaar Alan en Terry. Allemaal zo ongeveer van onze leeftijd. Het busje van Cobra staat al klaar met gids Sly. We gaan dwars over het noordelijk deel van Dominica.
Onderweg stopt Sly regelmatig om ons van alles te vertellen over zijn eiland waar hij overduidelijk en terecht super trots op is. Hij weet heel veel van planten, bomen; geneeskracht van veel planten en wat en hoe je het in de keuken kunt gebruiken. Dit is de bloeiwijze van de koffieboon. In dit stadium kun je er beter maar niet op kauwen…je wordt er op een niet leuke manier high van.
We rijden naar de watervallen van Chaubiere.
Het is even een klim- en klauterpartij….
Maar daarna is de ‘pool’ dan ook heerlijk verfrissend!
Alle heren kunnen het niet laten en MOETEN Sly nadoen met een metershoge sprong en roetsjjjjj….van de glijbaan! Mij niet gezien!
Daarna klimmen we weer naar boven en slaat Sky geroutineerd 2 heerlijke kokosnoten open.
Daarna bezoeken we de ruïne van wat eens de suikerfabriek was. Het enorme rad werd aangedreven door water en is ook te zien in Pirates of the Carribean deel 2. Nu is alles overwoekerd en neemt de natuur langzaam haar plaats weer in. Zonde dat dit erfgoed niet bewaard blijft en gerestaureerd wordt.
Daarna gaat het richting de oostkust waar Sly een prima restaurantje voor ons geboekt heeft. Tijdens het eten regent het eventjes stevig maar wij zitten lekker droog, het eten is prima en hebben het erg gezellig. Alleen Sly….is de BOB vandaag!
En verder gaat het weer. Nu naar Pointe Baptiste, een stukje natuur reservaat. Onderweg krijgen we onderricht in zoveel planten en fruitsoorten dat het ons duizelt.
De passievrucht…
Koffie?
Cacaoboon?
Cashewnoot…zeker!
Tree of Life…goed voor ALLE kwalen!
Het bijzondere kustlandschap hier is zeer de moeite waard. Er zit heel veel ijzer in de grond; vandaar de rode kleur.
Een zeer dronken (of stoned…of beide) heerschap houdt hier de boel een beetje op orde. De rare kwibus is echter nauwelijks te verstaan…of ie nog weet wat ie zegt is maar de vraag…hihihihi!
De dames worden door Sly met rode klei van een schildpad voorzien, kijk goed…op ons rechterbeen!
Het is maar eventjes rijden naar het chocoladefabriekje van Alan Napier. Het is allemaal op heel kleine schaal, gewoon in het woonhuis. De chocolade is werkelijk zalig!
We vullen de bootvoorraad chocolade weer aan en nemen afscheid van vriendelijke Alan. Absoluut de moeite van een bezoekje waard hoor!
Dan is het weer tijd om richting Rupert Bay te gaan. ‘s Avonds hebben we daar bbq-avond, georganiseerd door PAYS…en dat doen ze goed! Het eten is heerlijk en daarna worden de tafels en banken onder je vandaan getrokken en gaan de voetjes van de vloer. Wij dansen ook even maar gaan dan naar de prachtige Amel van Conny en Karina. Alan neemt zijn gitaar mee. Hij speelt goed en zingt heel verdienstelijk en kent ongelofelijk veel liedjes. Inderdaad….uit onze tijd natuurlijk! Dylan, Cat Stevens..erg gezellig! Na de zoete rumpunch bij de bbq die erg gevaarlijk is want je drinkt het natuurlijk als limonade… is de witte wijn bij de Ultimo aan boord de nekslag! Na 1.00 uur gaan we Zahree-waarts en is een kater de volgende dag onafwendbaar voor mij. Ooooooo! STOM!
Toespraakje voor de bbq.
Gezelligheid aan boord van de Ultimo van Conny en Karina, met Alan op gitaar en echtgenote Terry.
Maandag 10 april vullen we de watertanks aan de mooring van het piepkleine waterdokje in de baai. Daarna is het tijd om uit te varen. We gaan Dominica voorlopig verlaten maar zijn zeker van plan hier nog eens terug te komen!
Domica is een aanrader voor elk bezoekend jacht in de Carieb! We hebben er een paar heerlijke dagen gehad en voelden ons, dankzij de goede zorgen van PAYS en Cobra totaal op ons gemak én veilig!
Een laatste zwaai naar Terry en Alan en Conny en Karina! We hopen jullie nog weer te zien…ergens op de ABC eilanden misschien?
Dag…tot ziens!
Alleen op de beide stagfokken en de genua gaan we tussen de 5 en 6 knopen met iets achterlijker dan dwars wind richting Isles de Saintes. Marie Galante is niet bezeild en laten we maar voor een andere keer.
Dag…mooi Dominica….je bent een parel!
Ooooo…heb ik het al gemeld? Ja he! Maar nog een keer voor de zekerheid!
We hebben geboekt voor 29 augustus…naar Amsterdam, Schiphol! Ik blijf 6, Herbert 4 weken.
We kunnen dus bij het kampeerweekend van de familie Hol zijn. Yeaaaaah! En iedereen in Nederland bezoeken en lastig vallen met een logeer-partij! We hopen dat jullie er allemaal zijn hoor!
Verder komen Carla, Evert en Quirine 3 juni naar ons in Curaçao, daarna neefie Remco en ergens in juli Herard en Lia! Allemaal hele gezellige dingen waar we erg naar uitkijken!
Verder proberen we de Agaathjes weer in te halen en hopen we ook Monique en Dick van de Umnyama weer te gaan zien…en natuurlijk al die andere crews van onze nieuwe Nederlandse zeilfamilie! Een deel is te ver vooruit; ze moeten alweer aan de terugreis denken! Maar dan komen we jullie opzoeken in Nederland hoor!
Daarmee sluit ik dit blogdeel. Ik hoop het zo snel mogelijk met de digitale post bij jullie af te leveren!
Veel leesplezier en tot de volgende keer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten