Dag Trinidad! We zeilen naar Grenada!

Carnaval is over! Back to normal life!?
Wat doen we eigenlijk zoal op zo’n dag? Nou…ik weet het niet hoor! Best wel veel! Afwassen, beetje poetsen…repareren…nog meer repareren…schuren…lakken..yoghurt maken…naar Budget Marine…beetje boodschappen doen…zeker niet LUIEREN! Doen we wat verkeerd? Het is het typische vertrekkers-verhaal! Er is altijd wel wat te doen op zo’n boot! Zeker onze dikke stalen grote boot met …mind you…VEEL hout! De warmte maakt dat het ook best wel veel energie vreet. Je moet echt opletten dat je genoeg drinkt. Water…wel te verstaan! Maar! Aan het eind van de dag altijd even een wijntje of een biertje en lekker zitten te genieten aan dek…meestal! Vaak met Bas en Donatien en natuurlijk Melle en af en toe met ons tweetjes. Er valt genoegt te genieten. Maar langzaam aan willen we wel eens door naar meer blauwe waters en witte stranden met wat palmbomen. Daarom willen we met de Agaath naar Carriacou, zo’n 20 mijl boven Grenada dat we voorlopig even willen voorbijvaren. Het is even afwachten wanneer er een nachtje is met mooie maar niet al te harde wind!

De eerste dagen van maart is het hard werken om de lier op de Agaath in orde te krijgen en dat lukt! Hartstikke fijn dat de spijker weer makkelijk uit de bodem te krijgen is!
3 maart huren we een auto en rijden we met de Agaathjes naar het noorden van Trinidad en hebben het heerlijk op het strand van Blanchisseuse.

De noordzijde van Trinidad is erg mooi! Het is echt de moeite waard om naar dit strand door te rijden. Het is er zeer rustig en direct achter het strand begint een riviertje dat zich een weg baant naar zee en zoet en rustig zwemwater betekent!

Heel erg genieten!

Dussssss!

Daarna rijden we door de bergen naar het stadje Arima waar we lekker Chinees eten. Het doet ons een beetje aan restaurant Opa denken in Domburg, Suriname…maar dan met beter eten! Hahahaaaa!



Dan gaat het gauw weer door naar de Swamps van Caroni waar we eigenlijk een beetje laat aankomen. Rond 16 uur beginnen de prachtig rood gekleurde flamingo’s terug komen om te rusten en te overnachten in de bomen. Duizenden bij elkaar. Ze zoeken bescherming bij elkaar tegen aanvallen van roofvogels. Ook wat witte ibissen strijken er neer.
We varen er naar toe met een pirogue, bestuurd door een leuke gids die in vlot tempo ons bijpraat over wat we allemaal zien in het moeras en mangrovebos.

Als jij mij fotografeert…fotografeer ik JOU!


Mangrove-bos met luchtwortels.

We varen gauw door naar het meer waar de laatste groepjes flamingo’s aansluiten bij hun soortgenoten.


Daar zitten ze…allemaal gezellig bij elkaar!

Dan gaat het gauw weer terug want het wordt al een beetje donker en dan gaan al gauw de muggen komen. Maar nog wel even deze slapende slang fotograferen die de gids op de heenweg al zag!


Daar ie ie…of ze….de schone slaper/slaapster!

Daarna rijden we vlot terug richting Port of Spain. Nou vlot….eerst nog even een tankstation zoeken want we waren echt even very low on fuel!
Daarna met de auto nog even goed inkopen doen bij een grote Massy! Yeaaaaah! Super grote avocado’s gescoord! En nog VEEEEEEL meer! We slaan in voor een paar dagen want we zijn van plan de dag erop te vertrekken naar Carriacou!
Terug aan boord eten we nog wat kleins en doen een aflevering Soprano’s en dan ploffen we in bed. MOE!!!! Vooral Herbert die toch de hele dag heeft moeten rijden…LINKS nog wel!

Zaterdag 4 maart gaat het dan toch echt gebeuren…we gaan Trinidad voorlopig vaarwel zeggen. We komen hier misschien wel weer…het is toch een plek waar je prima aan je boot kunt werken of aan je boot kunt laten werken!
We gaan naar de plek waar je diesel kunt innemen en water kunt tanken. Dat duurt even met de hoeveelheid liters die er bij ons in kunnen! Herbert gaat vast uitklaren…maar….uitklaren is even een dingetje….Herbert zit eerst te wachten bij customs maar moet eerst naar immigration…wachten…wachten…en dus voor niks want ineens blijkt dat ze mijn gezicht ook willen zien! Balen! We gaan eerst weer voor anker als we vol zijn met water en opgetopt met diesel en dan samen naar immigration. Nu zijn ze ineens in vergadering…er komen steeds meer mensen maar de deur blijft dicht….dan maar later op de middag weer proberen.
Op de ankerplaats blijkt de Agaath het anker niet omhoog te krijgen. Het zit ergens muurvast. Op de Zahree verzamelen we alle duikspullen voor de schip die gaat duiken om de boel beneden te ontwarren. Het blijkt dat een betonblok met een dikke ketting én daarin verward een heel groot verloren gegaan dreganker (waarschijnlijk van een onfortuinlijke visser) een fijne samba zijn aangegaan met het anker van de Agaathjes. Het duurt even maar uiteindelijk is de Agaath vrij en kunnen ze water en diesel gaan innemen. We zijn met de twee boten lekker achter op schema geraakt natuurlijk!
Gauw weer heen om uit te klaren! Nou… gauw…vergeet het maar…onze papieren zijn foetsie! En dat duurt een HELE tijd voor de allerliefste en beleefde dames van immigration ze weer gevonden hebben. Net tegen zessen komen Bas, Donatien en Melle ook met de dinghy aan scheuren en mogen gelukkig ook nog net uitklaren. Gauw naar customs en dan mogen we gaan…en de Agaathjes ook.
We eten voor we uitvaren; dat heeft wel wat handigs omdat we behoorlijk wat wind en swell verwachten. Als beide boten klaar zijn om te vertrekken is het stikdonker en gaan we ankerop. Het is niet lastig uit te varen omdat we de track op de Navionics-kaart hebben van de aankomst op Trinidad.
Dag Trinidad! Nu echt tijd om te gaan!
In de doorgang Boca de Monos hijsen we de zeilen. Daar is het water nog glad. Dat was een goede keuze want zodra we open water bereiken in het afgelopen met de rust. De golfslag neemt snel toe en we worden al snel ‘getroffen’ door de eerste squall! Ik heb de eerste dienst terwijl Herbert nog gauw wat slaap probeert te pakken. Maar ik zie de windmeter van 18…naar 20…25…30…32….35 knopen oplopen! Schipper!!!! Snel! De gereefde genua gaat snel weer in en gelukkig hadden we al dubbel gereefd grootzeil als zeilvoering paraat! Met de motor bij proberen we zoveel mogelijk hoogte te houden om de richting van Carriacou vast te houden. Niet al te veel later blijkt dat dat te hoog gegrepen is… na het Hibiscus Gasfield blijkt dat we blij mogen zijn als we Grenada zonder extra slagen aan kunnen aanlopen. Beide boten blijven lekker bij elkaar in de buurt. We lopen iets uit maar eerlijkheid gebiedt te vertellen dat we een flink deel de motor hebben bij laten draaien. Af en toe draait de wind wat tegen en soms loopt de windsnelheid terug onder de 12 knopen en daar houdt Zahree niet van…vooral niet aan de wind! In windbuitjes met af en toe een klein beetje neerslag draait de wind wat meer naar het noorden om even later weer terug te draaien. Het is al met al een wat onrustig nachtje. Pas tegen de ochtend draait de wind echt wat meer oostwaarts, kan de genua goed zijn werk doen en de motor bij tot we vroeg in de middag het anker kunnen laten vallen in Prickley Bay, Grenada. Aanvankelijk leek het enorm druk in de baai maar dat blijkt reuze mee te vallen. Het is een zeer ruime baai en er kunnen nog voldoende schepen bij. We moeten wel een keer de ankermanoeuvre over doen. De Rocna krijgt te weinig grip in het zeer fijne modderzand en we moeten flink wat ketting geven maar dan liggen we als een huis. Beetje opruimen….whaaaah…BEETJE OPRUIMEN? Als ik in de voorhut ga kijken blijkt dat het bakboord bovenbed zeiknat is…NEEEEEE! ZOUT WATER! De patrijspoort aan die zijde blijk ik niet voldoende te hebben aangedraaid. Een paar hele lelijke woorden schallen door de kajuit! Alles er uit daar en aflappen, spoelen met zoet water. Het is wel even een klusje! Gelukkig is het goed droogzaam weer met veel wind. Aan de kant blijkt dat we pas morgen kunnen inklaren. Customs is in het weekend maar open tot 2 uur. We kunnen niet eens een ankerbiertje nemen want we hebben geen Carieb Dollars. Daarvoor zullen we eerst naar een ATM moeten en die is er niet op loopafstand. Dan maar een ankerbiertje….bij de Agaath die een uurtje na ons aankomt! Gesjelluuuuuug!

Maandag 6 maart: onze oudste Thijs is vandaag 27 jaar geworden! Gefeliciteerd lieverd!
Wij gaan vandaag eerst met de bijboot aan de noordzijde van de baai aan land en blijken een fiks eind te moeten lopen om een pinautomaat te kunnen vinden. Aan alle kanten wordt luid getoeterd of we met een taxi-busje mee willen. We hebben alleen nog geen geld! Een hele aardige chauffeur neemt ons voor niks mee tot aan de pinautomaat! Zo….nu kunnen we in ieder geval weer wat betalen! Terug nemen we inderdaad zo’n busje en zijn zo weer op Zahree. We brengen even wat dollars naar Agaath zodat zij ook kunnen inklaren. De douanebeambten zijn aardig en correct. Er is even wat verwarring want er is een gloednieuw systeem om in te klaren en de gegevens in de computer te zetten zodat registratie makkelijker wordt voor boten in een flink deel van de Carieb. De beambte vult met begeleiding via de telefoon onze gegevens in. Grappig detail; hij kan in het systeem alle havens van de wereld vinden maar niet Chaguaramas, Trinidad, dus dat wordt dan maar Port of Spain als haven van uitklaren voor ons… Maar dan zijn we ook ingeklaard voor Grenada en de Grenadines.
Aan boord is er een volgende onaangename verrassing. Een rood lampje verraadde al water in een van de compartimenten voor. Daar blijkt zout water in te staan tot halverwege het vak en daar staan allerlei klus-apparaten in. Vooral de onvolprezen schuurpad-machine is nat en zout en daarmee enkele tientallen schuurpads. Die spoel ik allemaal één voor één af want ze zijn toch een eurootje per stuk…..
We zijn uren in de weer om een en ander zout- en watervrij te krijgen. Het lijkt het allemaal nog te doen. Maar hopen dat ze het ook BLIJVEN doen!


Aaaah zout water bij de schuurpad-machine!


Het is pompen of verzuipen!

Daarna pompt Herbert het compartiment leeg en spoelen en lappen maar weer. Het zal de komende tijd daar open moeten blijven staan om langzaam te drogen want aan bakboord zijn wand en isolatie ook nat. Grrrrrrr! Volgende keer moet de schipper alles maar aandraaien want blijkbaar zijn mijn poezelige handjes er te slapjes voor!
Aan het eind van de dag is het ergste leed geleden en gaan we nog even zwemmen en chillen op één van de strandjes van de baai. Er is een hotel maar we worden niet weggestuurd dus blijkbaar mag het. De Agaathjes waren ons al voorgegaan. Genietend van de laatste zonnestralen nuttigen we allemaal een medegebracht blikje Stag-bier (‘beer for men!’) He he….dik verdiend…vinden we!
Daarna mogen we aanschuiven op de Agaath voor een heerlijke lasagne terwijl ik een wat Marokkaans aandoende salade heb gefabriceerd. De vrouwen laten de heren met de blikken, de dozen én Melle en we gaan naar de kant. We haken aan bij het gratis internet van de Prickley Bay Marina…als je maar wat bestelt…lekkere Carieb-biertjes dus! Proost! Eventjes lekker on line!


Heerlijk lasagne…komt je bekend voor zussie Marianne?



Dinsdag 7 maart gaan we met Bas, Donatien en Melle naar de hoofdstad St-George’s. Met een taxibusje ben je voor 2.50 dollars pp na een half uurtje midden in het stadje. Ik weet niet waarom maar sommigen onder ons moeten perse heuvels oplopen. Daar staat natuurlijk weer eens een kerk…wat zeg ik…vele kerken
en laat Melle nu nét een voorliefde voor kerken ontwikkeld te hebben. Vooral als deze klokken hebben die slaan…liefst elk kwartier! Dus…omhoog dan maar….pffff…wel goed om weer eens flink de beenspieren te rekken. Als je te laat aan boord blijft, blijkt toch steeds dat je steeds stijver wordt al doe je hartstikke veel. Het is toch wat anders om eens even flink de benenwagen te gebruiken!



Boven op de heuvel blijken nog veel mooie oude gebouwen niet hersteld te zijn van de schade die ze opliepen in 2004 bij orkaan Ivan. Maar overal is bouwactiviteit. De Grenadezen laten de boel niet in elkaar storten.



We dalen de heuvel weer af richting de visserij-haven.


Wat nu te vinden van dit zeilende passagiersschip? Niet mooi toch?

Bij de Digicel winkel kopen we weer een datakaartje voor een maand. Daarna lunchen we in de wat aftandse Police Canteen. Het is weer een enorm bord vol vis, groenten, macaronitaart met kaas, rijst…veel te veel eigenlijk. Avondeten kunnen we weer laten zitten vanavond! Met een enorme pens strompelen we de hitte weer in.
We komen langs een chocolade-winkel waar we een hele leuke rondleiding krijgen en mogen proeven van echte zuivere chocolade. De dame die alles ervan weet, beweert dat het werkelijk overal goed voor is! Jaaaaaa….OOK voor je seksleven! Nou…dat weten we dan ook weer! Hahahahaaa!


Melle is ook helemaal om! Hij krijgt een eigen proef-zakje en kan zijn geluk niet op! Kijk… zijn gelukzalige choco-toetje!

En verder gaat het weer! Natuurlijk! Weer omhoog…nu richting het Fort St-George’s.
Je hebt er een mooi uitzicht over de baai en de haven.



We dalen een trap af naar de haven en strijken neer aan de haven. Melle is ondertussen in slaap gevallen en slaapt rustig verder op twee aaneen geschoven houten stoelen.
De heren willen graag naar watersportzaak Waterland en gaan vast. Donatien en ik volgen later zodat Melle nog wat kan slapen. Dan is het nog even spannend…Donatien haar mobiel lijkt kwijt…ze rent als een haas terug naar de plek waar ze denkt dat ie gevallen is…maar niks daar…Nee…duh! Hij zit gewoon in de rugdrager. Pffffff…OPLUCHTING! De gang naar de watersportzaak is teleurstellend verlopen. Geen nieuw zonnepaneel voor de Agaath daar. We nemen weer een taxi-bus terug en staan zo weer aan Prickley Bay. We tuffen naar onze boten en gaan lekker vanaf Zahree zwemmen!

Twee helden durven te duiken vanaf de boegspriet.


De rest neemt gewoon het trappetje. Melle kan het al helemaal ZELF!

Dan slaat het noodlot toe…of is dat te dramatisch gesteld? Aan dek glijdt Melle uit en komt op zijn snoetje terecht….een stukje van een voortandje afgebroken…ongelofelijk balen zeg! Zijn vader zegt dat hij vanaf nu wel een beetje zal slissen…dat vinden wij vrouwen NIET LEUK! Gelukkig is Melle met een spelletje en een filmpje al snel weer blij maar harde dingen gaat even niet…toch wel een beetje pijn!

We moeten gauw onze schrik weg drinken dus PROOST maar weer. Een lekkere guacamole van één van de enorme avocado’s nog gekocht in Trinidad en de salade van de dag ervoor én een gehaktballetje met pindasaus en helemaal tevreden gaan we ieders ons weegs.

Woensdag 8 maart, internationale vrouwendag! Dussssss…..ikke nie koken nie vandaag! Vanavond lekker uit eten!
Het waait af en toe stevig, ook in de baai. Geen weer om verder te gaan. We wachten waarschijnlijk tot zaterdag. De wind lijkt dan over geheel de Carieb een beetje tot rust te gaan komen. Sowieso hebben we het op Grenada niet slecht. Van de groepsapp met (bijna) alle Nederlandse zeilers met de later aangepaste naam de (Kinder)Karavaan te Water, leren we dat hoe hoger des te slechter het weer met dieptepunt Dominica met loeiharde wind en de hele dag regen. Wij genieten meestentijds van de zon met af en toe een buitje. Blijkbaar zitten we meer aan de rand van het slecht-weer-gebied.
Overdag zijn we heel druk met de ramen van het dekhuis uit de sponningen halen. Aan de buitenkant gaat er wat nieuwe kit tegenaan want er dringt toch wat zeewater naar binnen.
Achter in de middag gaan we met de bijboot naar Prickley Bay Marina voor het internet. De datakaart van Digicel is in ieder geval in Prickley Bay een miskoop want het internet is zo traag dat zelfs elk appje een bezoeking is om de verzenden. Balen!
We eten er lekkere spareribs, patatjes en wat miezerige groenten voor best wel veel geld! Tja…dat wisten we…alles is een stuk duurder en wordt alsmaar duurder naarmate je verder noordwaarts de Carieb in zeilt….
Maar de ankerplaats bij het laatste licht is er niet minder mooi om!



Als de Bingo dreigt te beginnen gaan we naar boord en natuurlijk heeft Toni Soprano een uurtje onze onverdeelde aandacht!

Donderdag 9 maart blijkt de wind er best nog een schepje bovenop te willen doen. Weer een mooie klus-dag dus! Een ander deel van de ramen van het dekhuis zijn nu aan de beurt. En Herbert snorkel-duikt naar de schroef om de pokken daarop te verwijderen en op te schuren. We hadden sterk de indruk dat we niet zo op snelheid konden komen onder motor varend. Ook weer gedaan! Goed zo, schip! Ook op de Agaath wordt er flink geklust maar er is wel tijd voor een gezellige koffie!


Zo grappig hoe Melle naar Herbert trekt. Het is Herbert voor en na! Echt zijn grote vriend! En gezellig kletsen. De glijpartij is Melle nog niet vergeten. Het heeft toch wel erg indruk gemaakt!

En verder gaan de bemanningen weer…met de oneindige klus-lijst! Toch zijn er ook momenten van ontspanning. We plannen meestal een halve dag klussen. Dan even luieren en dan heb je natuurlijk altijd nog blog bijwerken (ik), administratie etc. (Herbert), borrelhap (want Schotse Gorden en Helen van de Mantra komen zo) en alvast piepers jassen!

’s Avonds komen Gorden en Helen inderdaad op bezoek. Grappig! Ze zijn Australische ingezetenen geworden en hebben een gewoonte van daar meegenomen. Bring Your Own! Ze hebben heerlijke dips en dorito’s mee én hun eigen drank! Dan weten we dat we dat ook beter kunnen doen als we bij een Australiër op bezoek gaan! Hahahahaaaa! Erg gezellig! Het is een leuk koppel die de Carieb al goed kent en ze hebben veel tips voor ons waar wel heen te gaan en waar niet! We gaan ze vast nog wel tegen komen want ze varen net als wij de komende maanden op dit stuk water.

Vrijdag 10 maart.
Hoog tijd dit blogdeel eens af te sluiten. Zaterdag 11 maart, morgen dus, gaan we met de Agaath naar Carriacou want de wind zal volgens de voorspellingen tegen de middag eindelijk gaan liggen. Ik ga dit blog zo proberen te uploaden en te versturen. Dan vanmiddag nog inkopen doen met Donatien. Op zoek naar een goede supermarkt. Vooral groenten en fruit willen we ‘scoren’. De wind is onverminderd hard maar we houden mooi weer! Dus…we zijn blij!

Tot de volgende keer lieve bloglezertjes!