Thijs en Dominique trotseren de koude in Nederland en wij proberen te bedenken hoe we de warmte en het vocht verdrijven uit Zahree. Wij zijn sowieso kansloos! Het is zaak zo min mogelijk kleding te dragen en soms kunnen we alleen amechtig achterover liggen en hopen dat de regen voorbij gaat en de luiken mét de horretjes ervoor weer open kunnen.
Sommige dagen verlopen wat droger met een afwisseling van wolken en zon. Het is dan zaak alle wassen te doen, beddengoed en kleding te luchten én te genieten van het prachtige Suriname. Het is dan zaak je van boven tot onder, alle niet bedekte delen in te smeren met DEET want de muggen trekken zich nergens iets van aan. Alleen als het goed waait zijn we op de Zahree niete bereikbaar voor de hordes.
Zondag 8 januari is het zo’n mooie wat drogere dag. We rijden met de Agaathjes naar de zwemplaats Wakoeri, hangmatten en van te voren gehaalde Surinaams eten, nasi, kipsateetjes, gebakken bananen, mee. Het is een heerlijke ontspannen middag. We zwemmen in het cola-kleurige water. Het is helder en schoon maar totaal bruin van kleur. Het water is zelfs wat koud te noemen en zorgt voor een zalige verkoeling. De hoeveel bordjes met verboden en geboden zijn hilarisch!
Maandag 9 januari halen we Ans van Zanderij. We hoeven nu helemaal niet lang te wachten en nog voor het donker zitten we met een glas wijn op Zahree.
Zo blij dat mijn vriendinnetje voor 2 volle weken bij ons is!
Dinsdag 10 januari is Ans jarig. We rijden naar Parimaribo en lunchen bij Chris Roti shop.
We lopen wat door de stad, de Palmentuin, bij Fort Zeelandia (dat we nog steeds moeten bezoeken!), nog eens over de Centrale Markt….
En we eten ‘s avonds ter eren van Ans haar verjaardag in de Waag!
Woensdag is het alweer zo’n lekkere dag. We gaan nogmaals met de Agaathjes naar Wakoeri. In de relax-stand staan we! Heerlijk!
In de namiddag pakken we ons boeltje en was het plan dat Bas en Donatien vanaf Domburg door zouden rijden voor een diner voor twee in de Waag in Paramaribo en wij op Melle passen. Een gebroken V-snaar bij de huurauto van Bas en Donatien lijkt roet in het eten te gooien. Maar een telefoontje naar Ritchie, de verhuurder die steeds goede service geeft en ALTIJD opneemt! Een nieuwe V-snaar komt al richting Wakoeri. Wij nemen Melle in de auto en Bas en Donatien wachten op de reparatie. Veel plezier met zijn tweetjes!
Melle slaapt gewoon door!
Doenja lees voor.
Melle eet als een bootwerker en kijkt gezellig film met Herbert. Hij krijgt een stukje negerzoen…wij mogen hem toch wel een klein beetje verpesten? Hahahaaa!
De oppasavond gaat helemaal goed tot Melle er lucht van krijgt dat hij eventjes zou moeten slapen bij ons! Hij begrijpt nog niet dat zijn ouders heus wel weer terug komen en is al snel een zielig hoopje jongetje. Mamaaaaaaaaa! Die komt na een uurtje en dan is het leed alweer geleden! Een dikke opgeluchte zucht en op de Agaath is hij in een mum van tijd in dromenland, horen we later! Wij ook!
Donderdag 12 januari gaat voorbij met aan mijn blogwerken (ik), beetje lezen en klusjes aan de boot (Herbert), beetje zwemmen in het zwembad (Doenja en Ans).
Achter in de middag treffen we voorbereidingen voor onze tocht met de Freya, de Agaath over de Commewijne en de Cottica-rivier. We houden een heus palaver. De moeder van Bas, Inge, houdt de notulen bij.
’s Avonds lopen we naar het eettentje net buiten Domburg. Ooooo vergeten, op donderdag zijn ze al om 5 uur dicht. Tot overmaat van ramp barst de hemel open en begint het zo erg te hozen dat we onder het afdak wachten op betere tijden. We hebben HONGERRRRR! De lieve mevrouw van de eettent krijgt medelijden met ons en maakt voor ons alsnog eten klaar; ze had nog over zei ze… Ze wil er eigenlijk ook niet voor betaald worden. Herbert staat erop maar dan vindt ze het veel te veel. Later zien we dat ze maar 10 SRD gerekend heeft. Zo lieeeeeef! We nemen ons voor als we terug zijn van de tocht er weer te gaan eten en eens even een flinke fooi te geven!
Vrijdag 13 januari sta ik om 10 uur op de kant om met Donatien naar een grote Chinese supermarkt te gaan en eens even flink in te slaan. Ik blijk veel te weinig geld in mijn zak gestoken te hebben en Donatien moet bijpassen. Schaaaaaaaaam! Maar dan heeft ze voor zichzelf niet genoeg en de ATM accepteert haar kaartje niet. Dan moet de tray Parbobier terug en dat is HEEL ERG! Die koopt ze later wel weer… Lief hoor! Als we terug op Domburg zijn, zijn Eric en Philip er al. Ze zijn stewert bij de KLM en hebben een vlucht op Paramaribo aangevraagd! Hartstikke leuk om ze hier te zien! We gaan naar boord, drinken en lunchen. En ik pak mijn nieuwe snelkookpan uit. Dank je wel, Ans, dat je hem voor me kocht. En jongens…bedankt voor hem meenemen naar Suri! Herbert is zwaar in mineur…de motor die hij even probeerde, wil niet starten. De accu’s zijn dood. In een bliksemactie wordt de helft van de Zahreetjes aan de kant gezet, Bas opgehaald en vertrokken richting Paramaribo voor nieuwe accu’s…anders kunnen we de dag erop niet weg natuurlijk!
Doenja en ik blijven achter en wachten tot Donatien ons komt bevrijden van de Zahree. Herbert is zwaar in mineur…de motor die hij even probeerde, wil niet starten. De accu’s zijn dood. In een bliksemactie wordt de helft van de Zahreetjes aan de kant gezet, Bas opgehaald en vertrokken richting Paramaribo voor nieuwe accu’s…anders kunnen we de dag erop niet weg natuurlijk!
Doenja en ik blijven achter en wachten tot Donatien ons komt bevrijden van de Zahree.
Daarna nemen we de korjaal naar Laarwijk om daar nog eens rond te kijken. Philip en Eric weten veel van de planten en de bomen…erg leuk!
Doenja geeft de kat eten van een lieve mevrouw. Daar moet ze een hekje over klimmen want de mevrouw was de sleutel vergeten. Als dank krijgen we later een zak met vruchten!
’s Avonds eten we roti op het pleintje bij de Warung. Heerlijk
Daarna komt Erik van Little Paradise Eric en Philip ophalen. Ze logeren vannacht in zijn guesthouse en gaan morgen weer terug naar Paramaribo om dan ‘s avonds weer naar Amsterdam te vliegen. Het was een super gezellige dag én….de motor doet het weer gelukkig!
Zaterdag 14 januari varen we met de laatste uurtjes afgaand tij met de Agaath en de Freya naar buiten. Op het kruispunt van de Suriname-rivier en de Commewijne-rivier hopen we nu de dolfijnen te spotten maar helaas….ze zijn er niet. Wel ontmoeten we er de Tsuru en de Bojangles die net terug komen van hun rvier-tocht. Ze hebben er erg van genoten.
We liggen nog een tijdje bij elkaar om bij te kletsen en gaan dan allebei stroomopwaarts. Zij naar Domburg, wij richting Allianz.
Als we Frederiksdorp passeren zien we de Schorpioen liggen. Zij sluiten ook bij ons aan. Na zo’n 2 uur varen komen we bij de kreek aan waar Allianz aan ligt. Wij lopen nog even flink vast in de monding maar komen gelukkig weer los. Als laatste varen we de kreek in waar de K’dans van Gerard en Karina ook al ligt…best een beetje krap daar… We ankeren met voor- en hekanker en hopen er maar het beste van. Daarna gaan we, gewapend met de nodige drankjes, richting de Agaath om gezellig met elkaar te borrelen. De muggen-invasie is van ongekende sterkte. We taaien af naar Zahree, eten en gaan naar bed…NOT…want het blijkt dat we met het kenteren van het tij in de bomen terecht zijn gekomen. PROBLEEM! Gelukkig heeft Gerard van de K’dans in de gaten dat we in de problemen zijn en komt ons helpen. Hij brengt een lijn uit naar de andere kant van de kreek en zo kunnen we uiteindelijk de kont wat naar het midden trekken. Even lijkt het de oplossing maar dan liggen we ineens aan de andere kant in de bomen…dan maar gewoon zwaaien achter nu 2 voorankers. Dat betekent bij de kentering weer wakker worden om Zahree te begeleiden bij het draaien want de kreek is gewoon te krap voor ons. He he…we kunnen ook naar bed. Een uurtje of 4 want dan gaat de eb-stroom alweer lopen. Tegen half 5 duwt Herbert Zahree om met de bijboot en kunnen we er nog een paar uurtjes in.
Zondag 15 januari. ‘s Ochtends zijn we helaas gebroken natuurlijk! Herbert zit helemaal onder de muggenbeten…ook niet zo fijn. Gerard ook…vrezen we!
Later die ochtend gaan we met de Freyaatjes en de Agaathjes het oude plantagedorp in en wandelen er zo’n 2 uur. Het is er prachtig maar de muggen zijn er echt een crime.
Wij hebben dan al besloten niet verder de rivier op te varen. Het tij valt zeer ongunstig. Pas laat in de middag zouden we verder stroomopwaarts kunnen en te weinig tijd hebben een dorp te bereiken voor het donker wordt. Dat zou betekenen dat we dat op dag 3 nog moeten bereiken en dan kunnen we Fredriksdorp niet meer aandoen op de terugweg. Daar willen we ook graag heen. We gaan dus dezelfde middag nog terug en ankeren voor Fredriksdorp en hebben dan daar op deze voormalige plantage wat meer tijd. En….er is daar ook een heerlijk zwembad en het er wordt heerlijk gekookt! Chillen! We nemen dus na de wandeling afscheid van de anderen en varen terug naar Frederiksdorp. Met de stroom mee zijn we er zo. In de tussentijd is Zahree, die vol lag met takken en blaadjes, weer toonbaar gemaakt door ons.
Achter in de middag gaan we, Zahree comfortabel voor anker nu, achterlatend…naar de kant en worden alleraardigst ontvangen door medewerker Ro die ons alvast wegwijs maakt op dit prachtig gerenoveerde plantage-dorp. Je kunt er een oude politiewoning huren of één van de stijlvol nieuw gebouwde huisjes, je kunt er fietsen huren, kayakken, een historische rondleiding krijgen en vooral heel erg rustig chillen! Geen harde muziek maar goddelijke rust! Echt een aanrader voor de vakantieganger! DEET mee dat wel!!!!!
We nemen een duik in het zwembad, genieten van een cocktail en schuiven later aan voor een 3-gangen menuutje. Allemaal zeer betaalbaar. De mensen die er werken zijn zeer geïnteresseerd en ongelofelijk service-gericht.
Maandag 16 januari is het heel regenachtig! Wat nu Kleine Regentijd? Grote Regentijd misschien? Ro is onze gids bij de historische rondleiding. Heel erg interessant. Hij weet ons veel te vertellen over de plantage, de geschiedenis en ook over hoe de slaven hier (over)leefden. De achtergrond van het liedje Faya sitong, dat ik als kind leerde, is niet zo onschuldig als ik ooit dacht en leerde…het gaat niet over de zon maar over de hete stenen die de slaven in de handen geduwd kregen als ze niet hard genoeg in de suikerriet-kom roerden. Meester Jan…zoals ze de plantagehouders noemden, was een meestentijds een sadistische bullebak. Een mensenleven telde niet… Lees Hoe duur was de suiker van Cynthia MacLeod. Ook verfilmd door Jean van de Velde!
We lunchen aan boord en gaan later in de middag, als het iets droger lijkt, weer naar de kant om te gaan kajakken onder begeleiding van Gio in het kanaal dat naar het einde van het gebied van de Plantage loopt, zo’n 3 km lang. Rechtuit kajakken is nog lang niet zo eenvoudig, blijkt…we varen als een drol in een pispot, in de stromende regen! Het voordeel is wel dat de muggen ook aftaaien. We hebben een enorme lol en koud is het niet. Gio weet ook veel te vertellen. We krijgen van hem kawai’s, ‘koeienogen’, de zaden van een bepaalde boom. Deze zaden kun je over de vloer wrijven. Ze worden dan gloeiend heet. Als kind was het de kunst om ze zo lang mogelijk in je hand te houden zonder je te branden. We proberen het later en ze worden echt HEET!
Als we terug zijn is het droog en zijn we helemaal bait voor de muggen! Rennen naar de douche want Ans heeft de halve inhoud van de sloot over mijn hoofd gekieperd en ik stink als een bunzing. We hebben enorm genoten van deze ‘excursie’! Dank je wel Gio en Ro, voor deze leuke en memorabele momenten!
Op de plantage drinken we warme chocomel, wij en Parbobier tot het donker is en we genoeg hebben van de ienie-mini muggen die ons nu weer belagen. De eigen satépennetjes en rijst met groenten smaken ons ook heel goed en dan weer een rustige ongestoorde nacht! Heerlijk!
Dinsdag 17 januari, VANDAAG! IK BEN BIJ MET MIJN BLOG!
Straks gaan we een andere medewerker Joshua, ophalen om hier aan boord te komen kijken. Wil hij erg graag. Daarna varen we stroomafwaarts naar de monding en gaan daar voor anker in de hoop dat we nu wel de dolfijnen spotten. We kunnen pas laat in de middag met de stroom weer de Paramaribo-rivier op en zullen in het donker in Domburg aankomen, is de verwachting. Geeft niet…deze is breed genoeg en betond en verlicht.
En dan is morgen de dag dat we naar de Kosindo-lodge zullen vliegen in Boven-Suriname. Daar hebben we heel veel zin in!
Nu sluit ik dit blogdeel af en hoop het zo te kunnen posten.
Veel leesplezier en tot het volgende blog.
Groetjes van ons vanaf de Zahree op de Commewijne.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten