Eerste Kerstdag waren we dus in Domburg en vierden we Kerst met alle Nederlandse crews, een Amerikaanse boot én de crew van de Bandicoot.
Bar River Breeze mét heerlijk zwembad, restaurant, douches en vriendelijke bediening van Netty en Jelle en hun personeel zorgen voor ideale ontvangst.
De gelukkige crew van de Zahree en de Agaath aan het kerstdiner.
En de Freyaatjes natuurlijk!
Aanvallen!
Netty vertelt wat we eten en wij vertellen elkaar onze belevenissen, ergernissen, hoogtepunten, dieptepunten…..
Jelle en Netty., hard aan het werk.
De lieve dames die zo heerlijk koken!
Amerikaanse Tom en familie zorgen voor kerstcadeautjes voor alle boten. Zo lief!
Heerlijk om iedereen weer te zien en te spreken!
Tweede Kerstdag staat in het teken van opruimen, bezoek van Marcel en Jenny (voormalig collega van Olesia bij de UVA, ze wonen nu in Suriname) en daarna een super gezellige en heerlijke BBQ met wederom alle crews van de zeilboten.
Marcel en Jenny op bezoek.
Jammer…foto’s van de BBQ zijn allemaal mislukt!
Zahree op de Suriname-rivier voor anker.
De 27ste gaan we met de Agaathjes en de Freyaatjes op weg om in te klaren. We worden door chauffeurs langs alle instanties gereden.
Een dagje visa en stempels halen in Suriname, bij de Maritieme Autoriteit Suriname (MAS), Immigratie en de Militaire Politie.
De dag erop gaan we met onze gehuurde auto, tijdelijk een lekkere grote bus, naar de Jodensavanne. Onze boekjes zijn verouderd; er is een nieuwe weg en een nieuwe brug. De auto heeft minder benzine in de tank én gebruikt meer dan we dachten en we moeten een stuk terug rijden. Gelukkig is daar een verkoper van blikken en jerrycans benzine die ons uit de brand kan helpen met wel heel bijzondere trechters.
Jodensavanne is een nederzetting waar nog een begraafplaats is en een ruïne van de toenmalige synagoge. Er is een mooie tentoonstelling over de Joodse geschiedenis en cultuur in Suriname. De klamme warmte valt er over ons heen en we zijn slachtoffer van grootscheepse aanvallen van vliegend tuig én van een heuse ….wheh….slang! Later blijkt het een onschuldige te zijn!
29 december gaan we met de Freyaatjes en Agaathjes met z’n allen opgepropt in de bus naar de stuw en het Brokopondo-meer. Daarna naar Berg en Dal waar er in de rivier gezwommen kan worden, je eventueel aan een kabel naar de overkant van de Suriname-rivier kunt suizen en vooral kunt chillen. We houden het hier niet helemaal droog, helaas. Maar het is een heerlijke en vooral super gezellige dag.
Op de terugweg rijden we langs een plek waar kort ervoor een afschuwelijk ongeluk gebeurd is. Gewonden liggen nog op straat en voor twee mensen komt de hulp te laat, horen en lezen we de volgende dag in krant en op het nieuws. We zijn er stil van. De Afobakka-weg staat ook bekend als een levensgevaarlijke tweebaans-weg. Er wordt veel te hard gereden en onverantwoord ingehaald. Nu dus ook weer.
Aan het Brokopondo meer.
Berg en Dal.
Prachtige plantenfoto, met dank aan Dominique.
30 december rijden we eerst naar Paramaribo en slenteren door de stad en bezoeken de Centrale Markt én eten onze eerste roti.
Daarna rijden we naar Marcel en Jenny. Een paar dagen geleden waren ze bij ons op bezoek op de Zahree. Marcel was collega van schoondochter Olesia en woont met Jenny sinds een tijdje definitief, in Suriname waar ze een huis hebben laten bouwen met wat appartementen. Ze gaan ze binnenkort verhuren in de wijk Peperpot aan de overkant van de Suriname-rivier, meer in de richting van Paramaribo. Ze weten veel over Suriname en Paramaribo te vertellen.
Het is een heerlijk plekje waar ze zitten. Het zwembad nog even af en dan wordt het vast een prima lopend project!
Bij Jenny en Marcel op bezoek op Peperpot.
Jenny heeft heerlijk écht Surinaams gekookt! Het is super gezellig. Het lijkt of we ze al jaren kennen!
Dan is het alweer Oudjaarsdag! Een super feestelijke dag in Suriname. Het oude jaar wordt in Suri met heel veel geknal uitgeluid.
Met twee korjalen gaan we met alle zeilers naar Paramaribo. Vanaf 12 uur ‘s middags begint de vuurwerkestafette. Grote matten knalvuurwerk worden achter elkaar door heel veel straten uitgelegd en op volgorde aangestoken. Wat een lawaai en een rook! Oordoppen zorgen voor niet al te veel oorschade!
In de korjaal op weg naar Paramaribo.
Horen en zien vergaat je…
Daarna gaan Thijs en Dominique het knalvuurwerk en de rook achterna. Herbert en ik proberen een omtrekkende beweging te maken om het geknal en de rook enigszins te ontlopen. Zinloos want overal wordt vuurwerk afgestoken en dendert de muziek uit auto’s met enorme geluidsinstallaties erin. Ach…je raakt eraan gewend…
Een muziekinstallatie in een auto. Een mat knalvuurwerk wordt uitgerold en … klaar is het alweer!
Na twee uurtjes hebben Herbert en ik en een aantal zeilers het wel weer gezien en gaan met de vroege korjaal terug naar Domburg. Anderen blijven nog de rest van de middag in de stad en komen met de late korjaal terug.
’s Avonds zijn we met alle zeilers bij River Breeze en hebben moeite om vol te houden tot 12 uur ‘s nachts. Ook op het terrein wordt af en toe keihard vuurwerk gegooid…tot ergernis van ons. Melle raakt zo overstuur dat Donatien
met hem, net voor 12 uur, naar boord moet en ze er niet bij kan zijn als we eindelijk het Nieuwjaar is! Balen! Maar dan is het zover en niet veel later zijn wij in diepe slaap! Het is 2017!
1 januari 2017 beginnen we met de boot aan de binnenkant schoonmaken en Thijs en Dominique maken de voorpunt zoutvrij. Een klus in die hitte!
Later die ochtend gaan we naar Marina Waterland voor de traditionele Nieuwjaarsduik, compleet met Unox-mutsen! En daarna heerlijk erwtensoep of stamppot eten…of gewoon satéstokjes met friet! Hahaaa! Super leuke ervaring en erg gezellig met een deel van de zeilers. We realiseren ons dat het een IETS andere ervaring is dan de duik in de Noordzee, 4 uurtjes voordat wij in de Paramaribo-rivier plonsen.
Nét voor 12 uur! Baudine gaat niet te water en zal de foto’s nemen.
Te water in de Suriname-rivier.
Nét na de duik!
En koud dat het water was…NOT!
Het eten dat door Marina Waterland is verzorgd is geweldig! Hollands met een Surinaams tintje; erwtensoep en stamppot maar ook saté en patat. Heerlijk.
Ook is er een Icebucket-challenge. 10 tellen in een bad met ijsklontjes zitten. De Marina geeft geld voor elke deelnemer die de Challenge aangaat. De opbrengst is voor een kindertehuis. De Zahreetjes doen allemaal mee! Zelfs ik! Van Thijs en Herbert is helaas geen foto-bewijs.
De band is Surinaams verlaat en komen we nog tegen op weg naar de uitgang. Ik krijg rakelings een drone langs mijn hoofd die crashte in de takken van een boom. Een achterlijke Duitser weet het ding niet goed te besturen. Zou ik zeker een gat in mijn hoofd van hebben gekregen. En je moet er niet aan denken als een kind die op het hoofd had gekregen. Het ding is meteen kapot. Nét goed!
Terug op de Zahree, gaan we een beetje chillen en bereiden de playback—act voor. Met opgewekte tegenzin…dat wel. Maar het wordt natuurlijk een geweldige avond en we lachen ons te pletter om alle acts en de presentatie van Donatien met assistentie van Rob van de Bojangles. Hij is de aanjager van al het gezelligs…
Dikke pret met de playback-show! Wij deden de Banana-boat-song. Dominique was een geweldige en geloofwaardige zanger, ik gooide met wat banaantjes en de jongens zwaaiden met Melle en Koen wat met rood-wit-blauwe vlaggen die eigenlijk zeiltjes moesten voorstellen..
2 januari reden we aan het eind van de middag naar vliegveld Zanderij en konden na een dik uur wachten (Doenja had ook al flinke vertraging) onze lieve schat weer stevig omhelzen. Wat heerlijk dat ze er nu ook bij is! En nog wel een maand lang!
’s Avonds eten we nasi en bami op het pleintje van Domburg bij Opa. De muskieten zijn ook weer van de partij! Gezellig! Welkom in Suri, Doenja!
3 januari. Opa Hol is jarig en we skypen met mijn vader en moeder. Mijn vader begrijpt maar niet hoe hij de camera op zijn gezicht moet houden en we kijken gezellig een kwartiertje naar zijn kruin. Geeft niet; we hebben mijn ouders toch weer even gesproken en gezien, Fijn!
We rijden naar Paramaribo en lunchen bij Zus en Zo. Een oase van rust en lekker eten.
Daarna wandelen in de Palmentuin. Het beeldje is door een kunstenaar gemaakt die zijn zoontje verloor . Ingesloten geraakt in een koelkast. Het is een oproep aan de mensen goed op hun kinderen te letten. Erg!
Fort Zeelandia en de Waterkant.
4 januari gaan we met de korjaal, zeg maar de water-taxi, naar de overkant van de Suriname-rivier, naar het dorp Laarwijk waar veel mensen hun kostgrondjes hebben. Gerard en Karina van de K’dans wandelen gezellig met ons mee.
Laarwijk; de foto’s zijn van Dominique!
Laat in de middag gaan we naar het vissersbedrijf een stukje terug op de rivier waar we water mogen innemen. Heel aardig van Gerben, vader en oom, Nederlanders die al jaren dit bedrijf hebben in Suriname. 
‘s Avonds eten we heerlijk Javaans in een eethuisje die we nieuw ontdekt hebben en na vakantie gehouden te hebben nét weer de deuren geopend heeft. Mmmmm! Hier strijken we vaker neer. De Agaathjes en opstapper Mark en zijn vrouw én de moeder van Bas zijn er nu ook! Gezelluuuuug!
5 januari gaan we met de auto naar Fort Nieuw Amsterdam. Men heeft veel moeite om de historische plek voor het nageslacht te behouden. Een groot tekort aan middelen, vrees ik, zoals overal in Suriname op dit moment.
Daarna rijden we naar voormalige suikerriet-plantage Mariënburg. We worden rondgeleid door meneer Sekat die er zijn gehele werkzame leven bij was. Alles is vervallen en ontmanteld. Mede door de verhalen van deze charmante oude heer komt Mariënburg weer tot leven voor ons. ‘s Avonds gaan Thijs en Dominique met 35 – van de Freya salsa dansen.
Donatien is ZWAAR beledigd dat ze er met nét 40 plus buiten gevallen is (was natuurlijk helemaal niet de bedoeling van Suzanne
Wij zijn helemaal niet beledigd. Wij eten met ons tweetjes heerlijk in de Waag aan de Waterkant in Paramaribo en rijden snel naar Domburg én liggen er lekker vroeg in.
Warm lopen vóór de voetbalwedstrijd.
6 januari is de dag dat we met een voetbalteam gaan aantreden tegen het senioren-team van FC Domburg. We hebben veel vrouwelijk talent in de voorste linies, oude rotten in het schoppen én goede keepers Rob en Mark tussen de doelpalen. Maar het mag niet baten. We verliezen alsnog met 5 – 1! Maar wel met een doelpunt van dochter Doenja om onze eer te redden. Yeaaaaah! Hup Holland!
‘s Avonds eten we met de Agaathjes, de Bojangletjes en Umnyamaatjes in het guesthouse waar de moeder van Bas logeert, Little Paradise (gerund door Erik en Neeta). Heerlijk gegeten en wat is het gezellig!
Op 7 januari is de dag aangebroken dat Thijs en Dominique gaan vertrekken naar Cayenne in Frans-Guyana. Ze verblijven die avond in een airbnb in Cayenne om daar nog even rond te kijken en vliegen de 8ste ‘s avonds naar Parijs en vandaar door naar Amsterdam.
We rijden naar Albina aan de grensrivier tussen Suriname en Frans- Guyana. Daar eten we als lunch de vieste bami en nasi ever. De sfeer in Albina is niet erg prettig. Mensen zijn er minder vriendelijk dan elders in Suriname. Er wordt veel heen en weer gesmokkeld de rivier over. Het brengt hardheid, zakelijkheid zoals je wilt, en ook een hoop criminaliteit. We nemen afscheid van onze allerliefste opstapper Dominique en zoon Thijs. Een traantje wordt weggepinkt. We hebben zoveel samen mee- en doorgemaakt. Lief en leed tijdens de best wel zware oversteek. Het was toch ook een grote drukketel. We hebben dan wel een groot schip, maar twee weken onder zulke omstandigheden is zo’n boot vergelijkbaar met een klein tentje!
Nog een laatste knuffel en een zwaai en dan zijn ze weg! Met uitreisstempels gaan ze met de korjaal de rivier over. Dag Thijsie! Dag lieve Dominique! Goede reis en tot van de zomer als we even terugvliegen naar Nederland.
Hiermee sluit ik dit blogdeel af! Even genoeg leesvoer toch? Tot gauw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten