We zijn vertrokken…écht!

Vóór vertrek restte ons nog een proef-zeilweekend om tuigage en staand want (zeil en verstaging) uit te proberen. Judith stond op vrijdag met rolkoffertje klaar in de buurt van Centraal Station. Het was wel duidelijk dat we weer eens in de spitssluiting van de Schellingwouderbrug terecht zouden komen maar dat namen we relaxt op. In de vroege avond zeilden we met zeer matig vaartje naar vluchthaven Pampus waar we voor anker gingen en een genoeglijk avondje hadden. ‘s Morgens ging de schipper, gestoken in pak onder Zahree om schroef en roer van pokken te bevrijden. Zouden we nu wat harder gaan? Toen de wind een beetje wilde gaan waaien zeilden we met wat donker druilerig weer naar Edam en gingen daar voor de haven voor anker.

We steken te diep om de haven in te kunnen…vandaar! Tegen etenstijd meldde Pieter zich . Hij was uitermate sportief van Amsterdam komen fietsen en kwam met fiets en al aan boord.

Er moet even gerookt worden.

Judith zou ‘s avonds met de bus terug naar Amsterdam gaan maar las op onvolprezen FB (Facebook) dat Dick, Mariska met hun schip de Lammert van Dirk in Edam lagen dus die werden ook nog even aangelopen. Daarna Judith op de bus gezet en het godganse end weer teruggelopen naar de bijboot. Zahree lag er vredig en geduldig bij in het laatste licht. Zondag zeilden we met windje 3 a 4 naar Amsterdam en het was een tegenvaller dat Zahree niet vooruit te branden was.

Waarom gaan we toch zo langzaam?

Achteraf zal het te maken gehad hebben dat we vol waren met diesel maar nauwelijks water hadden. Herbert wilde voor vertrek de watertanks reinigen…bleek ook heeeeeel hard nodig!
Verder was het een heerlijk en super gezellig weekend. Judith en Pieter: jullie waren super matrozen! De rest van de week werd op de valreep nog een prachtige sextant gekocht in Rolde, Drenthe en kon ik nog even langs Klijndijk waar Hans en Els mij weer hartelijk ontvingen en Mette nog een aaitje kreeg! Dag lieve trouwe viervoeter-merrie!

Mette met haar bijrijdster Marjolein.

We gingen met Doenja naar Apeldoorn en aten bij Sally en Timo, moeder en vriend van Sebas.

Bij Sally en Timo. Thanks Sally! What a lovely toetje!

Laatste etentje met zussies en zwagers en een lastige moment bij het afscheid van zus Marianne en zwager Onno en mijn lieve nichie Sanne en Tim. Zij konden zaterdag niet komen uitzwaaien. ‘

Laatste keer eten met zussies en zwagertjes en Sanne en Tim. Moeilijke momenten!

Thijs en Olesia kwamen naar de boot en samen nog even naar Monnikendam naar mijn ouders op hun Allemansend. Allemaal voorlopig laatste keren. De nachtrust werd er niet beter op; toch wat vertrekkers-zenuwen, denk ik…. Doenja kwam vrijdagnacht aan boord. Zij wilde graag meevaren naar IJmuiden.

En toen werd het zomaar zaterdag 2 juli en was het vroeg dag. Om half 11 dienden we af te meren aan de Steigerkade te IJmuiden om nu echt afscheid te nemen van al die lieve vrienden en familie en aan onze wereldreis te beginnen. Dus het ging voor het ‘echie’!
De laatste dingetjes werden gedaan…voor de laatste keer lekker samen in bed ontbijten met Doenja. Nou…laatste keer? Voor zeker een maand of 6 toch wel….
Iets te laat gooide onze geweldige havenmeester van Nauerna Pepijn de landvasten los. Nog een laatste zwaai naar de buurtjes en voeren we vlot, ook voor de laatste keer, door de brug van Nauerna rechtsaf het Noordzeekanaal op.

De geschatte aankomsttijd van de plotter gaf aan dat we zeker iets te laat zouden komen dus flink het gas erop. Langs het kanaal gaf luid getoeter van de kant aan dat we uitzwaaiers konden verwachten. Maar zoveel had ik er niet verwacht en er nestelde zich best storend een dikke prop in mijn keel.

Kinderen met aanhang, mijn ouders natuurlijk, vele lieve vrienden, (schoon)zussen, broer en zwagers, neven en nichten stonden ons op te wachten. Met een enorme lading drop en ander snoepgoed, koffie en taart die ik niet kon eten en drinken omdat ik misselijk van de zenuwen was, stroopwafels, prachtige t-shirts ontworpen door Dorien, en spannende cadeaus, pas later uit te pakken.

Na iedereen geknuffeld te hebben was het tijd om te gaan en dwongen de groene lichten van de sluis die speciaal voor ons nog even open bleef op Zahree te springen en al gauw gingen de sluisdeuren achter ons dicht! Op naar zee!

Aan de andere kant werd mee gerend en gezwaaid en Doenja en Sebas renden zelfs de pier op om te zwaaien. Maar dat hebben we niet meer gezien…harde wind dwong ons de aandacht erbij te houden. De golfhoogte was van een onaangename hoogte en met de motor bij zeilden we zo goed en zo kwaad als dat ging tegen de stroom in richting het zuidwesten. Scheveningen was voor die dag de bestemming, een luttele 23 mijl van IJmuiden vandaan; moest toch te doen zijn?
Halverwege zag de schipper dat van de gloednieuwe mastrail een railsteun was uitgebroken en de mastrail was ter plekke helemaal vervormd. Helaas….een kwestie van het grootzeil strijken en verder op gereefde genua en beide stagfokken en de motor bij. En vervolgens uren een beetje opkruisend tegen wind en golven en maar niet meedraaiende stroom richting Scheveningen waar we pas om half 8 ‘s avonds aanmeerden. Pfffffff…heerlijk…wat een rust! Gauw naar de Griek want we hadden geen zin gehad iets klaar te maken en honger gestild met Marsjes, Nuts en andere ongezonde dingen. We waren best wel een beetje in mineur. Een vervelende schade aan de mastrail en twee beschadigde schoten van de genua, opgelopen aan schurende gloednieuwe geleidekarren. Grrrrrr!
Maar wat zaten we heerlijk in het late zonnetje aan het raam bij de Griek met een enorme schotel mixed grill…een lekker biertje…en….WE ZIJN ECHT OP PAD!
Zondag werd besteed aan likken van wonden (bij wijze van spreken), toch maar weer wat doen wat nog gedaan moest worden (houdt het dan allemaal nooit op? Nee schipper….denk het niet! Maar ik wil ook wel eens een boekje lezen…later misschien, schipper!) en plannen maken voor de maandag.

Ziet er niet goed uit!

Mirjam, studiegenootje fluit en haar man Patrick, die hier vlakbij wonen, kwamen gezellig even langs en nodigden ons uit om dinsdagavond te komen eten (of nodigde ik onszelf nu uit hihihi!) als we er nog zouden zijn. We dachten van wel.
Wat zaterdagavond mislukte omdat we veel later aankwamen dan we gedacht hadden kon nu op de zondag. Borrelen aan boord met Herard, Lia, Denis en Marty. Wat was het leuk om de oud-directeuren van Hedon allemaal nog even te treffen. We hebben lekker gegeten op het terras. Ahum…die vis hadden dan…want Denis en Marty hadden pech…eten was koud en wilde ook niet beter worden na beklag.

Het restaurant was wel heel deemoedig; er hoefde niet voor betaald te worden en de koffie was gratis. Daarna was het tijd om ook van hun afscheid te nemen. Tot later, lieve mensen…misschien in de Carieb?
Maandag werd in alle vroegte de leverancier van de rail gebeld en die was het met Herberts plannen eens. De onderste meter van de mastrail door het kunststof profiel boren en de schroeven verzonken erin om de boel stormvast te zetten. Niet ideaal maar het is niet anders.

En boren dan maar!

Het weer was super en de stemming steeg vlotjes. Nog wat klusjes en inkopen gedaan. Karlijn, dochter van Herard kwam nog even op de thee met zoons Noud en Taeke. Herbert kon alvast oefenen met ‘opa spelen’. Ging hem zeer goed af! De jongens vonden roeien leuk en opgehesen worden nét te spannend.

Oefenen met opa en oma spelen!

Na het eten kwam vriend Gerard, net van vakantie terug, aan boord om ook nog even afscheid te nemen. Heerlijk om hem ook nog even te zien.

 

Gerard nog even aan boord in Scheveningen.

Omdat één en ander toch gerepareerd is en woensdag een goede zeildag lijkt te worden met wind uit het noordwesten wilde het beter lukken met de slaap en vandaag schrijven we alweer 5 juli! Vanavond vliegt dochter Doenja naar Vietnam voor 7 weken backpacken, helemaal in haar eentje. En we zijn er niet om uit te zwaaien…anders moesten we nog een keer afscheid nemen en dat zou zeker uitdraaien op tranen van mijn kant…maar ze gaat een fantastische tijd tegemoet en zal in Vietnam neef Tommie en vriendin Duyên en haar familie, en mijn zus Katinka en Ron zien. Toch ook een beetje vertrouwd!
Wij gingen richting Mirjam en Patrick en mochten daar aanschuiven! We hebben zalig gegeten en het was weer super gezellig! Dank je wel lieverds! Misschien zien we jullie volgende week als we wat langer in Zeeland blijven hangen! Anders ontvangen we jullie graag op Zahree. Carieb ofzo?

We belden nog even met Doenja! Voor de gate wacht ze geduldig op de dingen die komen gaan. Geen reis-zenuwen daar!

Morgen richting Stellendam en dan zien we wel weer! Zeeland…here we come!

Tot de volgende keer.