Het laatste blog kwam vanaf Scheveningen waar we een zeer genoeglijke avond hadden bij Mirjam en Patrick. Woensdag 6 juli zouden we bijtijds vertrekken richting Zeeland…we zouden wel zien hoe ver we gingen komen. Een wekker zetten hoefde niet wat Franca blies reveil vanaf de wallekant. Ze had op een voorwereldlijk tijdstip in zee gezwommen en vond het de hoogste tijd dat we opstonden. Hahaaa! Thnx Franca! Vlak voor vertrek stond naamgenote Tineke op de kade en kwam nog even aan boord om Zahree te bekijken en een knuffel te geven. Dag lieve schat!
De Noordzee had nog een tamelijk vervelend hobbeltje over na de harde wind van de dag ervoor maar we konden weer zeilen met de west zuidwestenwind. Het gebied van de Maasmond is altijd eventjes opletten; de grote zeeschepen denderen daar naar binnen en naar buiten. Je dient je te melden en we werden ook nog even gesommeerd ruimte te geven aan een binnenlopend vaartuig van de Kustwacht. Daarna keerde de rust weer en besloten we bij Stellendam lekker naar binnen te gaan en een paar dagen Zeelandse wateren te bevaren. Ook om tot rust te komen en nog wat dingetjes aan de boot te doen. In de geul naar Stellendam kregen we nog heel wat stroom tegen voor de kiezen en deden we er al met al de hele middag over om door de sluis op het Haringvliet te komen. Niet ver daarvandaan plonsde ons anker in het half zilte nat. Een heerlijke rustige avond was ons deel!
EK wedstrijden kijken was er voor de schipper niet bij. Digitenne is niet erg populair bij de Zeeuwen denk ik…nergens een beetje behoorlijke dekking. Stiekem vind ik dat natuurlijk helemaal niet erg…ahum!
7 juli zeilen we langs Tiengemeten richting de Haringvlietbrug met iets minder dan een matig windje dus heel relaxt! Daar waren we ook zo weer de hele dag mee zoet. In de buurt van de Volkeraksluis probeerden we eerst een meerboei op te pikken maar 0.00 m onder de kiel vinden we ietsje te weinig dus maar een stukje achteruit en op de tweede rij op eigen anker gaan liggen.
Een panoramafoto van de rustige ankerplek bij de Volkeraksluis.
8 juli gingen we met de beroepsvaart in de sluis mee naar het Volkerak. Alleen bij die sluis is een klapbrug, want de brug bij de jachtensluis is een vast brug met niet de benodigde ruim 22 meter voor onze hoofdmast.
De brug van de Volkeraksluis draait voor ons.
De wind trekt steeds verder aan en als we na de sluis sportief besluiten eens een flink stuk te gaan kruisen zegt de ijzeren lip op de top van de voorste mast dat we het verder maar lekker zelf moeten doen en laat gewoon los! Gelukkig horen we de knal en zien we de genua, met de bengelende zielige gebroken lip die eraan vastzit, een stukje zakken. Direct los gegooid en gelukkig wil de genua nog om de voorstag wegrollen, anders was het nóg vervelender geweest! Toch wel een dingetje om te bedenken dat Herbert vaak genoeg hangend aan deze lip bovenin de mast geweest is….
Dintelmond was links uit de flank de dichtstbijzijnde haven en leek ons kandidaat voor een reparatie. WSV de Dintel ving ons liefdevol op. De mensen waren er alleraardigst en behulpzaam.
Linksboven de plaat aan de voormast waar de lip is afgebroken.
Rechtsboven de afgebroken lip.
Onder de breuk. Voor de ‘liefhebber’…zoom in: je ziet al een oude breuk ook!
De beste kansen hadden we bij de Marina aan de overkant waar ze een ladderkraan hadden die de 17 meter leek te kunnen overbruggen. Een meneer die kon lassen werd ook gevonden. We spraken af de volgende morgen om 10 uur ter plekke te zijn. Daarna met de geleende fietsen terug richting de overkant. Arme Herbert…had een fiets die alleen in een zware versnelling dienst deed. Hij moest achter de brede rug van zijn schipperse die dreigde als hij niet lief zou zijn, gewoon bij hem weg te fietsen! Hahaaaa! Daarna met onze eigen Bromptonnetjes kersen gaan halen. Beroemd in de omgeving vanwege hun zoete en sappige kersen. Mmmmmm!
De stemming aan boord was toch wel weer wat bedrukt door deze nieuwe tegenslag dus we vonden dat we wel weer uit eten mochten. De dienstdoende havenmeester had een hele goede tip en na bijleggen van wat geharrewar tussen schip en haar (lees: slaande ruzie!) hebben we in Dinteloord verrassend lekker gegeten bij restaurant Thuis (aanrader!).
9 juli lagen we ruim op tijd bij de Marina voor de kraan en nadat Herbert omhoog ging in de mast zag hij het eigenlijk al….te laag!
Gaat nooit hoog genoeg zijn toch?
Zulks bleek ook toen onze lieve lasser kwam. Naar boven geklommen en hoofdschuddend weer terug. Zeker 2 en een halve meter kwam hij tekort. Dat ging hem niet worden dus.
Links: nog hoopvol… rechts: vergeet het maar!
Dan een ander plan bedenken…wat nu? Herbert heeft een strop gemaakt van staaldraad dat we hadden liggen, hup omhoog en om de voormast.
De strop om de mast. Deze loopt nog over de terminal van de voorstag.
Dat zit wel weer even. Wat zeg ik…zou kunnen zitten voor de eeuwigheid. Later maakt Herbert nog een betere die niet over de voorstag gaat. Nog beter!
Alweer de mast in…nu de nieuwe strop om de voormast aanbrengen. (was al in Sint Annaland trouwens)
We laten het een tijdje zo. Lassen en slijpen bovenin de mast terwijl de vonken en gloeiende metaaldeeltjes in de rondte vliegen lijkt ons nu sowieso geen goed idee meer. Regelmatig kijken of de strop nog wil houden en deze dan vervangen tot we ergens een andere oplossing kunnen laten maken…zo gaan we het doen!
Tegen de middag zit de genua weer zoals ie moet zitten en gaan we op pad en kruisen we tegen de wind in naar Sint Annaland. Dit is de ligplaats van de Xiu van Hannelore en Igor en hun kinderen Koen en Jasmijn die we op de Kanaaleilanden hebben leren kennen. We zien ze zondag even. Leuk!
De genua lijkt geen moeite te hebben op een andere manier aan de voorstag gehouden te worden; alles functioneert naar behoren. Maar we zijn niet voor 6 uur ‘s avonds in de haven. Ik kook…we kunnen niet altijd uit eten toch?
We hebben alleen nog puf voor een douche en zitten even op de dijk met prachtig uitzicht op de slenken en platen van de Zandkreek. Het is een heerlijk rustige avond.
Rust op de dijk van sint Annaland.
We zien de Xiu al liggen. Wat is het toch een prachtig X-yacht.
10 juli zien we ‘s ochtend de familie Quick nog een uurtje. Veel tijd hebben we niet om bij te kletsen. Ze zijn hartstikke druk met het organiseren van de Jeugdzeildag met de Optimisten. Een knuffel en een zwaai en daar gaan we. Misschien komen ze ons wel opzoeken ergens in de Carieb!
De familie Quick is hartstikke druk met de Optimistendag. Wij moeten gaan!
We kruisen met een heleboel andere zeilboten verder over de Volkerak naar het Veerse Meer.
In de verte de Zeelandbrug.
In de sluis die stampvol ligt ontmoeten we mensen die over een paar weken gaan vertrekken. Eltjo en Lilian Brugge met hun Win2win hopen we binnenkort ergens te treffen.
Een stampvolle sluis.
Ze maken een leuke foto van de Zahree onderweg!
De wind komt alsmaar beter door. Jagende lage wolken…een naderende fikse depressie die morgen stormachtige wind brengt. We willen eerst nog achter een eilandje maar daar is de diepte weer nét niet genoeg voor Zahree.
De Win2win.
Kamperen op een vlot…zeilbootje erbij? Iets voor jou, Olesia?
Dus toch maar verder richting Veere. Een eerste ankerpoging mislukt. Het is er net een beetje te diep en we trekken het anker er weer uit. Dan maar weer waar we ooit al lagen en daar lukt het gelukkig meteen. Pffff het is alweer tegen zevenen…voor anker…dus alleen restaurant Tinus Hol is nog open!
Voor anker voor Veere.
De volgende dag maakt de depressie haar beloften waar…harde wind maar geen probleem op het Kanaal van Walcheren. We zijn zo in Middelburg waar we tegen de middag door de brug gaan en een lange neus tegen de harde wind trekken. We lopen wat door Middelburg.
Het is best aardig weer al waait het hard. We doen boodschappen en Herbert houdt zich bezig met de Irridium satelliettelefoon in bedrijf stellen zodat we straks op zee weer en windberichten kunnen binnenhalen en bereikbaar zijn en blijven, een geruststellende gedachte!
Aan de kade in Middelburg.
Vandaag de 12de juli, zijn we naar Vlissingen gevaren. In kolonne met Duitsers voorop die het niet begrepen en zo langzaam voeren dat we een brugopening misten. Nou ja….half uurtje vertraging…niet erg!
In kolonne door het Kanaal van Walcheren met een potje wachten.
Straks komen mijn oompje Gerard en Ineke naar ons toe rijden vanuit Bergen op Zoom en gaan we samen uit eten. Daarna is het dan echt zover en verlaten we morgen, de 13e, op de verjaardag van mijn zussie Katinka, Nederlandse wateren. Een voorzichtig west noordwesten windje kondigt zich aan. Dat betekent dat we een stukje Kanaal richting België, Frankrijk….Engeland..(we weten het nog niet precies) op kunnen! In ieder geval lijkt het erop dat we Hollandse wateren gaan verlaten! Later meer!
lieve Tineke: Wat schrijf je toch weer bloem-en kleurrijk..het is of ik erbij ben! Wat een toestanden allemaal met de Zahree! Wij nu in Frk , bomvol huis ; drukdoende met koorcursus (wel 70 mensen bij elkaar ) dus AAN DE BAK! Voel me natuurlijk hevig verantwoordelijk als organisatrice…Heb het goed samen en blijf graag op de hoogte Bisous de France, je naamgenote ….
BeantwoordenVerwijderen