Zondag 17 juli is het vandaag. Hoewel onze boordklok kwart voor 10 ‘s avonds aangeeft moeten we kwart voor 9 zeggen want op Alderney geldt de Engelse tijd. Dat geldt voor alle Kanaaleilanden. Maar onze biologische klok wil daar niet aan en aangezien we na de Kanaaleilanden weer Frankrijk aan doen laten we de Kanaaleilanders maar met hun tijd…behalve dan toen we gisteren bij de First and Last Restaurant uit eten gingen….twijfel alom…kwart over 7 gereserveerd of een uur later? We zaten fout maar mochten een uurtje eerder aanschuiven! Maar wat ging vooraf?
Dinsdag de 12e juli zijn we ‘s avonds nog met Gerard en Ineke uit eten geweest bij de Griek in Vlissingen. Erg gezellig maar ook weer zo’n moment van afscheid daarna.
Gezelligheid bij de Griek met Gerard en Ineke.
Een dikke knuffel en we fietsten naar de jachthaven de Schelde waar we na het kanaal van Walcheren en na gigantische plensbuien hadden afgemeerd. We hebben nu al een beetje voordeel van onze zonnetent boven de kuip. Met regen is het een regentent en sta je min of meer droog. Behalve dan dat er water in blijft staan…daar moet nog iets op bedacht worden, dat het kan afwateren. Gecontroleerd, want we stellen ons voor dat we zo op de oceaan zoet water kunnen verzamelen als we onverhoopt regen hebben!
We gaan deze avond op tijd slapen want morgen willen we op tijd weg. We krijgen vanaf half 10 of zo het tij mee en moeten voor die tijd ook nog schutten door de zeesluis.
Zoals zo vaak voor een serieuze oversteek slaap ik ronduit beroerd. De schipper is gezegend met een goede slaap…is in ieder geval één van ons fit!
We waren vóór de wekker wakker en vlot onderweg. Schutten was zo gedaan en de Westerschelde begon ons net lekker naar buiten te spugen.
Dag Vlissingen!
Er stond een lekker windje uit het noordwesten. Het was droog gelukkig, al was het wolkendek van het dreigende type. Dag Nederland!
Dag Nederland!
Nog een laatste blik achterom en toen waren we al bij Zeebrugge, België.
We maakten goede voortgang met stroom mee. Bij Duinkerken plensde het kortstondig en hadden we even ruzie met een veerboot maar die werd handig ontweken. Om 21 uur ging mijn eerste wacht in. Op dat moment waren we al een tijdje aan het motorzeilen omdat de wind te schamel was voor enige voortgang van betekenis van onze Zahree. Nadeel van een 40 ton wegende zeilboot. Tegen 11 uur zeilden we Calais voorbij en voeren we over de Kanaaltunnel. Heb ik vastgelegd!
We varen over de Kanaaltunnel heen.
Om 1.00 uur kon de motor uit omdat de wind weer lekker aantrok en zeilden we langs de shipping lane door de donkere nacht.
We zeilen door de donkere nacht langs de Shipping Lane. Alle big boys varen ons aan stuurboord voorbij.
Weinig maan en sterren. Ik pakte ook nog mijn verrassingspakketje van zus Katinka uit. Mocht op haar verjaardag, de 13e, uitgepakt worden. Hahahaaaa! (Neger)zoenen! Als ik op Ka’s verjaardag ben eet ik er altijd veel te veel bij haar! Nu moeten we haar verjaardag missen maar de (neger)zoenen niet! Zo lieeeeeeef!!!!
(Neger)zoenen! Ik moet er nu even NIET aan denken!
Ik moest er niet aan denken ze nu te moeten opeten. Inslingeren kost altijd even en zowel Herbert als ik waren toch wat lamlendig. Een reistabletje doet dan wonderen, overigens. Maar de zoenen zullen moeten wachten.
Tijdens mijn tweede wacht, van 3.00 tot 6.00 uur kreeg ik nog even een hartverzakking toen een schip zonder AIS ineens schuin voor me opdook en felle schijnwerpers op ons richtten. Een Frans grenscontrole schip? Ik had kanaal 16 al een tijdje weggedraaid omdat het kanaal vreselijk stoorde…dus geen idee of de heren/dames geprobeerd hebben ons op te roepen. Ze draaiden een rondje om ons heen en lieten ons gaan…ze hebben vast in onze historie kunnen kijken en gezien dat we brave ouwe lui uit Holland zijn…geen verstekelingen of drugs en andere contrabande bij ons hoor! Oké…dat ook weer gehad.
Daarna werd het vlot licht en kon ik nog net mijn ogen openhouden tot 6.00 uur. Gelukkig…de schip zijn beurt en was het mijn beurt om eindelijk wat uurtjes écht te slapen. Voor mij is dat wachtlopen toch wat moeizaam…eer ik in slaap ben, moet ik er alweer uit. Herbert slaapt gelukkig vlot in maar heeft weer de pech dat zijn schipperse hem roept als er ook maar iets is…en dat kán al een tanker zijn op 20 mijl die ook maar dreigt in onze buurt te komen. Nee hoor…zo erg is het ook weer niet….geloof ik.
Verder verliep Quatorze Juillet rustig. Te weinig wind om echt te zeilen en ook net niet bezeild dus de motor bij en grootzeil en voorste stagfok strak boven de boot voor stabiliteit. ‘s Middags kwam de wind weer opzetten. De voorspelling was dat hij verder zou aantrekken en iets naar het noorden zou draaien. Met onze iridium satelliettelefoon kunnen we ook gribfiles (windvoorspellingen etc.) binnenhalen én een optimale zeilroute laten aanleveren. Zelf nadenken is er zo niet meer bij hé! 
Op het einde van mijn wacht kon ik aan de Franse kust overal het traditionele vuurwerk zien dat ter eren van de 14e juli afgestoken wordt. Leuk en mooi…toen nog niet wetende welk een afschuwelijk drama even later in Nice stond te gebeuren!
We gingen rond 12 uur ‘s nachts overstag richting het noorden. Inderdaad draaide de wind iets, zoals beloofd!
Om 3 uur was het weer mijn beurt en probeerde ik nog een tijdje naar het zuidwesten te komen. Stroom tegen en afnemende wind maakten dat het resultaat zo povertjes werd dat de schip eraan moest geloven; ik heb hem met lieve woordjes naar buiten gelokt om de boel te strijken. We zetten verder op paardenkrachten koers naar Cherbourg. Een geleidelijn op de plotter helpt je daar door ondiep gebied vlak bij de kust, uit de zware tegenstroom die om de landpunt waar Cherbourg achter ligt, giert.
Om half 10 ‘s ochtends, de 15e juli, meerden we af aan het ponton waar we drie jaar geleden ook lagen.
Afgelegde route vanaf Vlissingen tot Cherbourg.
We waren moe maar tevreden en wisten niet hoe snel we in ons bed moesten duiken voor een paar uurtjes ongestoord slapen.
Daarna roeiden we naar vast wal, fietsjes mee; melden op het havenkantoor, schrikken van het havengeld…maar wisten we ook eigenlijk wel, boodschappen doen en gauw terug naar Zahree om met een biertje, wijntje en nootje nog even van de late zon te genieten. De plannen om ‘s avonds uit eten te gaan stelden we uit tot de volgende dag.
We planden naar Alderney te gaan! Eten bij de First and Last Retaurant! Voor iedereen een must om er heen te gaan als je op Alderney bent! Wij hebben er al meerdere keren gegeten en willen zien of al de chique oudere dames van de bediening nog de trap op en neer rennen! De reservering hadden we voor de zekerheid telefonisch gedaan vanuit Cherbourg.
’s Avonds gingen we nog wel even de wal op om even de benen te strekken. Altijd nodig als we een langere oversteek gemaakt hebben. Je zit toch voornamelijk en dat zorgt voor verkorte stijve spieren.
Tóch nog even de wal op!
Zaterdag 16 juli zeilden we met stevige stroom mee naar Alderney. Hoewel de wind uit de verkeerde hoek waaide is de ebstroom zo sterk dat kruisen niets meer met kruisen te maken heeft. Je spoelt in feite naar buiten, in de goede richting. Zeer motiverend moet ik zeggen!
De Franse gastenvlag moet alweer naar beneden en vervangen worden door de Engelse…..
Alderney komt zeer snel dichterbij!
In de aanloop naar Alderney zagen we onze eerste dolfijnen van deze reis. Ze waren duidelijk op jacht en zonder inspiratie om Zahree te verkennen. Jammer!
Vroeg in de middag pikten we een ankerboei op in Braye Harbour. We installeerden ons aan dek in het zonnetje. Langzaam beginnen we echt te ontstressen van het vertrek.
Dit begint er op te lijken!
Look Peter Weigel, this one you know very well!
De ‘dingen’ die onderweg kapot gingen worden ‘dingetjes’. We komen wat in onze reisroutine van een jaar geleden tijdens onze reis over de Oostzee.
Met de bijboot tuften we vroeg in de avond naar de wal waar we ons douaneformulier geroutineerd in de gele box lieten vallen. Al snel zaten we aan een pint beer bij de Sailing Club Alderney waar goed internet is.
Aan een pint beer bij Sailing Club Alderney.
Whats App explodeert met tientallen berichtjes op de groepsapp Holletjesclan; de hele familie was op een festival waar neef Jeroen als The Him draaide en men een geweldige tijd had. Via foto’s en videootjes die gepost zijn, zijn we er toch ook een beetje bij!
Daarna heerlijk eten bij de First and Last. Alles is er nog precies zo als 3 jaar geleden. Rita, de eigenaresse is nu halverwege de 80 en 90, maar…daar mag alléén fluisterend over gesproken worden en..oké…ze sjouwt niet meer met de borden de beruchte trap op en neer, maar ze gaat de hele avond up and down voor de bestellingen. Wat een kwieke dame! Ook de rest van het personeel, bijna allemaal dames van boven de pensioengerechtigde leeftijd, gaan met dienbladen vol borden af en aan. Petje af! Wel is het restaurant op zondag en maandag dicht, ook in het hoogseizoen. Je moet het je als restaurant maar kunnen permitteren…
Eten bij The First and Last, mét uitzicht op de Zahree.
Zondag 17 juli is het hoogzomer op Alderney. Windstil en lekker warm. We tuften met de bijboot een mijltje richting vuurtoren Mannez en scharrelden wat op het strand van Corblats Bay ons afvragend wat er allemaal voor eetbaars te vinden zou zijn. Wie het weet mag het zeggen!
We probeerden nog iets verder om het eiland te gaan maar kwamen in een harde neerstroom terecht, de verkeerde kant op. Gauw met brullend motortje, dwars op het eiland naar buiten gestuurd en opgelucht konden we de mee-stroom weer oppikken. Je moet er niet aan denken dat het motortje zou zijn uitgevallen…geen idee waar we dan naar toe gedreven zouden zijn. Volgende keer toch maar wat voorzichtiger!
Scharrelen tussen de rotsen.
Wat is hiervan eetbaar? Wie het weet mag het zeggen!
Eindelijk écht ontspannen op het strand. Maar daarna toch weer even heel spannend als we in een sterke tegenstroom komen. Pffff!
Terug op Zahree hebben we verder een echt zondags ritme aangehouden. Met de Comfort Seats aan dek en het was even zoeken maar de schip wist tóch de hangmat in een uiterst comfortabele positie te krijgen.
Zo kan ie wel weer even!
Plannen worden uitgewerkt om er nog zo één aan te schaffen en aan de andere kant te hangen. Kunnen we aan dek slapen als de temperaturen gaan oplopen. We kúnnen het ons verbeelden maar volgens ons gaan we nu écht richting het mooie weer!
’s Avonds hebben we nog een strandwandeling gemaakt en nog even van de wifi gebruik gemaakt.
En dan probeer je nog in de meest voordelige houding te poseren…
We konden even met dochter Doenja in Vietnam skypen die probeerde met een temperatuur van 35 graden ‘s nachts de slaap te vatten. Morgen gaat ze vliegen naar Nha Trang aan de kust. daar zal het wel beter zijn, schat!
Maandag 18 juli. Op weg naar Guernsey. De wind viel ruim in dus konden we de zeilen onder hun huik laten en zeilden we met de Parasailor op!
Maar weinig wind maar de stroom hielp ons goed! We probeerden een makreeltje te verleiden is onze gifgroene plastic fliebertjes te laten bijten maar…helaas!
Voor het eerst weer eens met de parasailor op.
Zonnetje schieten en vissen; met beiden nog niet erg veel succes.
Herbert probeert voor het eerst met de sextant ‘een zonnetje te schieten’; nou…hij heeft misschien van alles geschoten maar een positie kwam er nog niet uit. Daarvoor moet nog van alles in formules gegooid worden, zware berekeningen en daar moet eerst nog eens even goed op gestudeerd worden.
Het werd verder een relaxt tochtje. Sint Peter Port kennen we al van 3 jaar geleden dus wisten we precies waar te ankeren. Met de bijboot gaan we naar de kant, winkelen en doen ons tegoed aan terras en bier en internet.
Selfie op terras in Sint Peter Port.
Nee…niet weer uit eten. Gedisciplineerd kook ik en hebben een heerlijke rustige avond aan boord.
Panorama van de ankerplek, Sint Peter Port.
Dinsdag 19 juli worden we zwaar hobbelend wakker. De wind is gedraaid en van de rustige ankerplek is weinig meer over. Gauw op pad. We gaan er weer aan beginnen! De volgende oversteek naar Brest. Dag Kanaaleilanden!
We hebben zo’n 130 mijl voor de boeg. De gribfiles met bijbehorende routeadvies denken dat we er iets meer dan een hele dag en nacht over gaan doen. Het meest zou keurig zeilend afgelegd moeten kunnen worden. Een eitje…zou je zeggen. Viel een beeeeeetje tegen. Weinig wind, prima wind. Vooral erg draaiende wind was het en niet altijd op de momenten dat we dat konden gebruiken. Dus hebben we veel moeten motoren, soms ook met harde stroom tegen. Dat slapen tijdens mijn off-duty uren…dat moet ik tóch nog eens leren. Met de schip is een indringend gesprek gevoerd over chagrijnig worden als je in de functie van SCHIPPER geroepen wordt door je dekzwabber als er ingegrepen moet worden! Ach…we hebben nog veel oversteken voor de boeg waar we de samenwerking nog eens goed kunnen oefenen zullen we maar zeggen! Hier een foto impressie:
Veel op de motor. De landpunt voor Brest in de morgen met weinig zicht.
Op de rade van Brest komen we heel veel uitvarende Nederlandse grote oude zeilers tegen. Het ziet er naar uit dat we een mooi feest gemist hebben. Mweeeeeh!!!
Afijn…we kwamen 20 juli in de middag totaal kapot aan in Brest. De Marina du Chateau is een prima haven met top-voorzieningen. Die douche….de HEMEL!!!!!
We fietsen nog even de stad in. Nou fietsen…de trappen op. Herbert helpt zijn lieve betere helft nog een stukje. Wat houdt ik toch van stadjes op een heuvel…NOT!
En inderdaad….we hebben op een dag Sail Brest gemist. Niks aan te doen!
Brest heeft een ongezellig centrum met een grote winkelstraat waar een soort sneltram doorheen gaat. We zijn er niet weg van. De burcht ziet er mooi uit en het maritieme militaire spul van Brest lijkt indrukwekkend.
Het marinespul van Brest op rivier Penfeld
We houden Brest Centre verder voor gezien en dalen op de fietsjes met een rotgang weer af!
Aan de haven is het leuker en we eten lekker in visrestaurant Maison l’Ocean.
Mosseltjes en andere gebakken visjes bij Maison de l’Ocean…mmmmmmm!
Terug op Zahree gaan bij mij ZEER snel de lichtjes uit.
Donderdag 21 juli…vandaag! We blijven toch nog een dagje in Brest. Al om 7 uur ‘hing’ ik hier aan internet en zie op FB chat dat Hermine de dag ervoor met Rudolph en andere vrienden en kennissen met een omgebouwde haringkotter van Brest naar Nederland zouden varen. Oooo balen…ook net gemist! Maar nee, een uurtje later horen we onze namen roepen en in pyjama stuiven we naar buiten. Daar staan Hermine en Rudolf met vriend Jeroen op de kade! Ze vertrekken een dagje later…over een uurtje, schatten ze! Wat een super leuke verrassing. En wat jammer dat we nét niet eerder wisten dat ze er waren! Hadden we gisterenavond nog een borrel kunnen drinken met elkaar. Maar toch super leuk toch? We gaan met ze naar hun schip de Hendrika Bartelds, kletsen en drinken koffie. Martin en Karin, ik mag jullie melden dat Hannah nog niet bevallen is, goed geslapen heeft…en je krijgt de groetjes van allemaal daar die jullie kennen!
Hier de foto’s!
Ontmoeting met Hermine en Rudolf e.a. in Brest op de Hendrika Bartelds.
