Ons laatste blog is in Malmö ‘op de bus gegaan’…. Maar…schreef ik…daar zat nog Falsterbokanalen tussen. Niet dat dat nu zo’n inspirerende omgeving was….maar met het Falsterbokanaal zijn we wél blij. Het verkort de afstand aanzienlijk om in de Sund te komen.
We zijn die maandag 24 augustus om 6 uur ‘s ochtends vertrokken met al een lekker windje én een zonnetje. Gaande de dag ging het almaar steviger waaien maar dat deerde ons nauwelijks…we hadden de wind achter. Gereefd, ontreefd en weer gereefd….dat was wel Herberts lot. Maar dat werd zonder al teveel zuchten en morren volbracht. We schrokken erg van een pan-pan bericht. Dat is een noodbericht. Een klein vissersbootje van 7 m. met één persoon aan boord was de dag ervoor vertrokken uit een haven onder Kopenhagen op weg naar Hasle op Bornholm en niet aangekomen. Schepen in de omgeving worden dan verzocht er goed naar uit te kijken. Wij zeilden daar in de buurt dus dat doe je dan. De horizon afspeuren met de verrekijker of je iets ziet. We hoorden wel oproepen van schepen her en der dat ze een dergelijk vissersbootje hadden gezien maar het betreffende bootje was het niet. Elk uur wordt het pan-pan bericht herhaald en weet je dat iemand nog niet gevonden is. We denken dan over hoe erg de familie en vrienden ongerust moeten zijn. Het drukt je weer eens met de neus op de feiten. Zorgen dat je altijd de middelen aan boord hebt om iemand te kunnen waarschuwen. Maar ja…misschien is de persoon onwel geworden, motorpech en overvaren of gekapseisd. Dan kun je niet eens meer waarschuwen. Alleen zo’n oversteek wagen is altijd een groter risico natuurlijk. Ik krijg altijd de bibbers van zo’n bericht. Nu ik dit schrijf is het dagen later en is het vissersbootje nog steeds niet aangetroffen. Dat voorspelt niet veel goeds…
In de Zweedse wateren moet natuurlijk ook de vlagwissel weer gebeuren. En wat krijgen we nu….zie ik ineens de schipper dat in het geniep ritselen. Wil hij daar eventjes gewoon breken met een door mij ingestelde traditie om dat op de gevoelige plaat vast te leggen! Mooi niet! Wat vinden jullie? Traditie is traditie toch? Gelukkig kon ik hem nog net me de camera vatten omdat een lijntje van de gastenvlaggen even aangepakt moest worden….
|
|
|
Het was een race tegen de klok om de laatste brugdraaiing in het Falsterbokanaal te halen vóórdat de spitssluiting in zou gaan. Om 16 uur kan je er doorheen en dan pas weer om 18 uur. De brug draaide gelukkig al iets later en met veel motorkracht erbij haalden we het nog nét…vooral omdat de brugwachter zo aardig was om hem langer open te houden. Hoef je bij de Schellingwouderbrug niet om te komen….Een zeilboot achter ons mocht ook nog door en toen ging hij dicht. Een ander schip had minder geluk en heeft 2 uur op en neer gevaren omdat hij geen plek kon vinden om vast te maken….die waren helemaal NIET blij daarmee.
Na het eten wandelen we nog even. Falsterbokanalen heeft enorm veel huizen die eigenlijk pal naast elkaar in kaarsrechte laantjes in een bos zijn gebouwd. Maar zo dicht op elkaar dat het ook niet meer leuk is. Een beetje saai. We lopen even naar de andere kant van het water om Zahree met tegenlicht te fotograferen en zien een groot wedstrijdschip aankomen met een enorme hoge mast….
|
|
|
|
|
Een groot wedstrijdjacht met een hele hoge mast die niet behoorlijk op de foto past, legt ook voor de nacht aan in Falsterbokanalen. |
Dinsdag 25 augustus varen we op een wat christelijker tijdstip uit voor de 20 mijl naar Malmö…eigenlijk maar een wippie. Zeker omdat het weer lekker waait en de windrichting schuin van achteren is. We vertrekken gelijk met een wat ouder X-Yacht met 2 heren erop met kekke halflange broekjes, vestjes en handschoentjes en lopen nét zo hard. Dat moet ze een beetje pijn gedaan hebben…hahahahaa! Ze roepen ons toe dat ze Zahree prachtig vinden! We gloeien weer van trots natuurlijk!
De Deense boot heet X-Dream en wij nemen hun boot op de foto en zij de onze….Misschien zien ze dit blog wel….
|
|
Wat later moeten we echt lossen…we gaan iets afvallen en dat kost ons altijd veel snelheid. Wij buigen af richting de brug over de Sund tussen Zweden en Denemarken…zij gaan richting Kopenhagen. De brug is enorm; dat gedeelte van de weg gaat dus over de Sund, meer naar Kopenhagen is de weg ondertunneld en kan de echte grote scheepvaart (hoger dan 50 m.) gewoon door. Dat moet me een bouwproject geweest zijn!
|
|
|
|
|
|
Na de brug gijpen we en zeilen richting één van de marina’s een paar km vóór Malmö. De markante Turning Torso is al van ver af te zien.
|
|
We hebben in Marina Linhamn geen water meer onder de kiel, raken zelfs even de grond. Sowieso is de haven erg vol. We draaien om en bellen een andere. Ook die raadt ons af te komen. Ze hebben een toegang van maar 2.60 m. dat is te krap. De havenmeester suggereert een haven vlak tegen de stad aan. Zo nieuw dat deze nog niet in onze wat verouderde havenhandboeken staat… Dockan Marina. Nét voor een groot Duits jacht draaien we erin en kunnen daar met een grote zwaai direct bij het uiteinde aan de kade. Daar is precies één grote plek zodat we niet tussen de palen hoeven en er, doordat we een boegspriet hebben, nauwelijks af kunnen. We hoeven het niet vervelend te vinden voor het Duitse jacht, die kan prima terecht tussen die palen. Toch zijn we stiekem wel blij dat we net eerder waren. Tussen de palen is toch altijd even een gedoe.
In de automaat betalen we het liggeld en zijn vlot onderweg naar de stad.
We fietsen de rest van de middag maar zo’n beetje in de rondte. Sfeer opsnuiven… Malmö is een geweldige stad om te fietsen en dat wordt daar dan ook massaal gedaan. Het is er zo plat als een dubbeltje en dat kan vooral ik wel waarderen. Er zijn helemaal niet zoveel auto’s. Veel straten en pleinen in de stad zijn ook afgesloten voor auto’s…ook lekker! Overal zijn brede fietspaden en je merkt dat het autoverkeer maar ook bv de bussen rekening houden met fietsers.
|
|
|
|
|
|
Malmö heeft een interessante mix van architectuur. Oud en nieuw door elkaar en ook tegen elkaar. Er is veel kunst in de stad en vormgeving is duidelijk heel belangrijk hier! Foto impressie:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| In de Petruskerk heeft men de eeuwenoude fresco’s eraf gebikt en de kerk spierwit gekalkt. Dat is natuurlijk lang geleden gebeurd. Zo ging dat vroeger…dat wordt nu vreselijk betreurd. Alleen in het gedeelte waar de doopvont ook is zijn de fresco’s nog zichtbaar, hoewel heel vaag geworden. |
In de buurt van het station vinden we uiteindelijk de toeristeninformatie en kunnen daar nét voor sluitingstijd nog wat boekjes en een stadsplattegrond scoren. Nu weten we tenminste wat we morgen nog moeten gaan zien!
|
|
|
Woensdag 26 augustus is het ‘s ochtends een beetje kil en bewolkt en komt er zelfs een spatje regen uit de lucht. Ik ben niet helemaal lekker en bah…nu heeft de herfst ook nog echt ingezet. De bomen zijn nu echt geel en rood gekleurd en afgevallen bladeren zijn nu echt niet meer te negeren… We fietsen eerst naar Västra Hamnen waar het gebouw Turning Torso staat. We komen langs een enorm skateboard-fiets paradijs voor waaghalzen. Wat zullen daar al een hoop tanden verloren zijn gegaan en botten zijn gebroken. Herbert doet ook even een poging. De jongetjes moeten een beetje om hem lachen. Ik ook!
|
|
|
De Turning Torso is van dichtbij ook bijzonder.
 Van dichtbij ook bijzonder. |
|
Een vies motregentje verpest het tochtje een beetje. Grrrr!
|
|
|
En verder gaat het weer. Langs het operagebouw…
|
|
…naar Folketspark. Dit park is een geliefd uitgaans-oord en speelplek voor kinderen. Vast alleen in de zomer, het weekend of met mooi weer. Want nu is het er een treurige dooie boel! Niet eens een foto gemaakt.
Dan maar naar Möllevangstorget, een plein waar een groente en fruitmarkt is. De wijk is duidelijk in opkomst. Heel veel leuke winkeltjes en erg multi-culti.
|
|
|
We vinden een super lunch-restaurant bij de Kunst-hallen. De Kunsthal kun je gratis bezoeken overigens. Nu was er een tentoonstelling met wel erg conceptuele kunst. Nét te ingewikkeld voor mij ahum…. maar de lunch was voortreffelijk en ik vond een lieve Malmöse bereid een foto van ons te maken.
|
|
Na de lunch is het ineens een stuk warmer en af en toe piept het zonnetje tussen de bewolking. Dus fietsen we nog even naar het Pildamsparken waar de oude watertoren staat. Dat is nu ook tentoonstellingsruimte met wisselende exposities van plaatselijke kunstenaars.
We vinden het mooi geweest. Op de terugweg proberen we 2 kappers maar schrikken terug van de prijs van knip- en verfbeurt. We hebben geen goud op ons hoofd zeg! Een andere keer dan maar!
’s Avonds strekken we nog even de lange been-spieren met een wandeling rond de Marina. Ik maak een foto van Zahree tegen de achtergrond van de Turning Torso met een lucht die niet veel goeds voorspelt…morgen komt er regen en harde wind! Daarom hebben we besloten nog maar eens erg vroeg op te staan (zucht!) om voor plensbuien en stormachtige wind in Kopenhagen te zijn! Verstandig hoor!
|
|
Donderdag 27 augustus zijn we al om half 6 in de ochtend in de benen om zo snel mogelijk de 16 mijl te varen naar Kopenhagen; vóór de regen en de wind het leven van deze twee mooi-weer-zeilers in de war schoppen. Voorzichtig als we zijn hebben we al een rif in het grootzeil gestoken en de genua een stukje op de rol gelaten. Een beetje overdreven, blijkt, want de wind is nog lang niet op sterkte en het water is nog aangenaam vlak. Zo wordt het toch nog een lekker zeiltochtje! Net als we gestreken hebben begint het te regenen. Regen die al snel in plenzen overgaat. Bah…. De Binnenhaven is net voorbij een brug in aanbouw maar de kade lijkt daar niet zo geschikt. Dus varen we maar weer terug naar een kade waar ook al andere boten liggen en meren daar vlot af. Ongeveer naast onze boot is een zeer uitbundige fontein die ons het idee geeft dat het voor altijd blijft regenen. Maar het stroomt nu ook écht van de regen; dus maar gauw naar binnen!
Na een paar uur wordt het droog en gaan we Kopenhagen in. We blijken vlakbij de Amalienborg te liggen, het paleis van Christian VIII waar het koninklijke leven uit het verleden en heden uit de doeken wordt gedaan. Zelfs nu nog gebruikt de koninklijke familie gedeelten van het paleis. We zijn net op tijd om een parade van de koninklijke wacht, de tamboers en de kapel te zien. We weten nu waar de lego-poppetjes met de zwarte hoge harige muts en het blauwe pak vandaan komen. Wat een poppenkast is het ook zeg. Veel geschreeuw en geklak met hakken en hilarisch geschuifel om op één lijn te komen en in te dikken.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
We lopen naar de Marmeren Kerk, de Fredrikskirken. Een prachtige ronde kerk die door de hoge kosten met schandalen omgeven was en er bijna 150 jaar over deed om afgebouwd te worden.
|
|
|
|
|
|
Op de gok lopen we wat richting centrum in de hoop de toeristeninformatie vanzelf tegen te komen. De Nyhavn is erg levendig en enorm brede rondvaartboten en mooi oud varend- maar vooral niet-meer-varend erfgoed ligt in de gracht. Verder erg veel gezellige terrasjes en restaurants.
|
|
|
|
| Mooi oud varend en niet-varend erfgoed. |
De enorm lange winkelstraat Ströget doet heel erg aan de Kalverstraat in Amsterdam denken. Maar wel wat chiquer… Ook andere delen van Kopenhagen doen erg Amsterdams aan.
|
|
We lopen ineens een stukje mee op met een optocht met brullende kerels. Rechts-extremisten? Nee toch? Welnee…het zijn gewoon Griekse voetbalsupporters van Poak Thessaloniki die zich moed indrinken voor de wedstrijd tegen een lokale Deense club vanavond. De in grote getalen opgeroepen politie houdt ze wel erg goed in de gaten.
|
|
We ontwaren nog het Raadhuis met op het plein een merkwaardige beeldenpartij.
|
|
|
Vlakbij het Tivoli waar we nog over na moeten denken of we dat bezoeken of niet vinden we eerst de toeristeninformatie met een felbegeerde stadplattegrond en een super-moderne informatievoorziening via beeldscherm. Als we doorgenomen hebben wat we de volgende dagen gaan ‘doen’ is het tijd voor een gezellig café-restaurant waar we een lekkere plank met Smörrebrot-jes bestellen en voor Herbert een koele bier.
|
|
Ik wil niet meer lopen! Tijd voor de hop-on-hop-off bus. Je kunt je dan heerlijk langs de meeste bezienswaardigheden laten rijden en je krijgt een goed idee hoe de stad in elkaar zit. Bij Amalienborg zijn we iets te laat met laten weten dat we eruit willen maar stopt de lieve chauffeur nog even en zo zijn we vlot weer op Zahree. Het is wel weer even genoeg geweest! Morgen maken we het rondje met de bus wel af…kaartje is geldig voor 48 uur! Sympathiek!
’s Avonds wandelen we nog even een rondje en bewonderen in het donker het mooie rossige licht aan de overkant van de Opera van Kopenhagen en de fontein mooi aangelicht. Deze klatert nu gelukkig wat gedempt zodat we op Zahree niet de hele avond het idee hebben dat het plenst.
|
|
Vrijdag 28 augustus fietsen we eerst naar het beroemde Kopenhaagse meisje/zeemeerminnetje. Het bronzen beeldje van Edvart Eriksen staat op een steen vlak maar net voorbij de waterlijn. Met een grote stap kun je bij de steen komen en dat heeft meer dan eens tot beschadiging van het prachtige beeld geleid. Wat heb je toch een rara mensen op de wereld om zoiets te doen. De vrouw van Eriksen, die model stond, moet een ‘beeld’ van een vrouw geweest zijn! Ze is echt prachtig! Jammer van al die rare toeristen eromheen. Het allerleukste is toch wel om een selfie te nemen met je hele familie en daar moet dan ook ergens dat zeemeerminnetje zijn….
|
|
Ik wordt diverse keren gevraagd foto’s voor Aziaten te nemen…ik lijk verdorie hun hoffotograaf wel zeg! Wegwezen hier! Hahahaaaaa!
|
|
Op de terugweg is het ineens opvallend druk bij de Geffionfontein. Overigens een prachtige fontein. Gefion veranderde haar zonen in vier sterke ossen om geheel Sjealland ion één nacht te kunnen omploegen. Zodoende wist ze dat gedeelte van de Zweedse koning los te peuteren.
|
|
|
Heren in pakken en dames is kantoorkloffie staan uiterst relaxt met elkaar te keuvelen. Het zijn er honderden! Ze blijken van het grote rederij-bedrijf Maersk te zijn en moesten hals-over-kop hun pc’s en paperassen in de steek laten vanwege een brandalarm. Het blijkt een oefening en als de toeter klinkt en door de megafoon de dames en de heren bedankt worden voor hun medewerking is het uit met de pret. Men sloft weer en masse terug naar de werkplek. Jammerrrr….het was zo’n lekker weertje bij de fontein!
|
|
|
Wij fietsen naar de ernaast gelegen Saint Alban Kerk, de oer-Engelse Baptistenkerk. Er willen zondags zoveel Engelsen ter kerke gaan dat de dominee soms mensen moet wegsturen, vertelt de lieve mevrouw van de kerk. Het is de enige kerk waar we een uitleg in het Nederlands uitgereikt krijgen!
|
|
|
Na de kerk bezoeken we het ernaast gelegen Kastellet, 17e-eeuwse vestingwerken. Er is een mooie molen en over de wallen kun je heerlijk wandelen. In de oude barakken wordt nu weer gewoond. Het is nog steeds in gebruik door het Deense leger.
|
|
|
|
|
|
We fietsen weer terug naar Zahree waar één was ondertussen droog is en de ander opgehangen kan worden. Tja, moet ook gebeuren. Het is wat…als je je onderbroeken moet ophangen onder het oog van al die toeristen….
We fietsen vervolgens naar het Rosenburg Kasteel dat in het begin van de 17e eeuw door de enorm actieve koning Christian de IV werd gebouwd als zomerverblijf. Hij stier er uiteindelijk ook, in 1648. Het slot is zoveel mogelijk in de oude staat gelaten. Elke zaal is weer aan een ander lid van de koninklijke familie gewijd. De Deense kroonjuwelen worden zwaar bewaakt in de kelder van het kasteel. Op de bovenverdieping vind je de twee Koninklijke kroningstronen, bewaakt door zwaar verzilverde leeuwen.
|
| |
|
|
|
|
|
|
Dan gaat het naar de kelder om de kroonjuwelen te bewonderen. Dikke stalen deuren zorgen, na sluitingstijd ervoor dat deze kroonjuwelen niet in verkeerde handen komen! Ook de koninklijke wijnvaten en flessen, nooit geopend (ZONDE toch, Marianne en Onno?) zien we. En prachtige zadels en hoofdstellen van de Koninklijke paarden die ik best op mijn paardje Mette zou willen proberen staan er uitgestald. Maar de kronen en andere gouden juwelen vormen natuurlijk de klapper!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Na de lunch op Zahree lopen we naar de halte van de redblue hop-on-nooit meer!-hop-off bus. Hij komt er meteen aan…dat is fijn. Maar dan duurt het door het verkeer een eeuwigheid voor we bij Christiania, de hippiebuurt zijn. Ook doet het systeem het niet dat we kunnen horen wat er zoals te zien is én de wifi werkt niet. Lekker dan voor je 25 eurietjes pp! We moeten ook nog overstappen…blijft ie weer een eeuwigheid staan! Grrrrr….doet mijn geluidsinstallatie het wéér niet en de wifi ook weer niet. En wordt ons aan het eind van de rit óók nog gevraagd of we het naar ons zin hebben gehad en of we hen maar willen aanbevelen bij familie en vrienden. NOOOOOOOOOOT DUSSSSSS! Neem maar gewoon het openbaar vervoer…of nog beter…huur een fiets. Want ook Kopenhagen is een super fietsstad met overal fietsstroken.
Christianshavn lijkt helemaal heel erg op Amsterdam met zijn grachtjes. Erg leuk! Wel zien we achter ons gevaarlijke donkere bewolking opdoemen. Huh…helemaal niet voorspeld! Kan niet hoor! Onze was hangt de drogen…we besluiten dat deze regen langs trekt!
|
|
|
We lopen een stukje over het gekraakte militaire terrein waar sinds jaar en dag de anarchistische gemeenschap Christiania is. De bewoners wonen in allerlei bouwsels, men heeft een eigen betaalmiddel. hasj en bier is vrij voorhanden. Fotograferen houdt men niet van en heb ik even één keer snel gedaan. Maar sfeer heeft het wel hoor! En je kunt er lekker eten. We vluchten er een tentje in als het tegen de afspraken in, gaat gieten. Hard en lang ook nog! Ooooooh onze was! En de ramen van het dekhuis staan ook nog lekker op doortochten…nee he! De prima Thaise hapjes smaken heerlijk en ze hebben er, toch heel modern, ook een prima wifi!
Als het een beetje droger wordt lopen we naar de halte van de redblue hop-maar niet heus-on bus. Is in geen velden of wegen te bekennen. Oponthoud ergens? We gaan maar lopen dan. Zien we nog wat onderweg ook!
|
|
Op Zahree is de was inderdaad kleddernat dus gooien we maar in de droger en de lades onder het open bakboord raam ook. Dat is minder leuk… wat handleidingen ed zijn dus nat. Nou ja…droogt uiteindelijk wel weer hoor!
Ondertussen schijnt de zon weer heerlijk en gaan we vast indrinken aan dek. Vanavond lekker uit eten op onze laatste avond in Kopenhagen. Vóór het eten fietsen we nog even naar de Kleine Zeemeermin…we hopen nu wat minder drommen Aziaten te treffen. Minder wel…maar het is er nog steeds druk. Het licht valt nu op het beeld dus kan ik het iets beter fotograferen..dat wel.
|
|
Daarna zoeken we in de wijk waar we liggen een restaurant. We eten prima Mexicaans. Het was weer een hele leuke dag!
|
|
Zaterdag 29 augustus hebben we nog twee doelen in Kopenhagen. We zoeken even een brillenwinkel om mijn bril van een verloren schroefje (Alweer! Grrrr!) te voorzien. En we willen naar de Ronde Toren die in opdracht van ook weer Christian IV gebouwd werd als astronomisch observatorium. Hiermee wilde men het enorme werk van de astronoom Tycho Brahe eren die zijn leven lang minutieus en precies vastlegde waar en op welk tijdstip hemellichamen stonden. Vele jaren later konden andere wetenschappers daar belangrijke conclusies door trekken. Nu eens geen trap maar een spiraalweg waar men de loodzware apparatuur op karren naar boven kon duwen. Ook zien er nog de originele instrumenten van Brahe te bewonderen waarmee hij zijn belangrijke observaties deed. De toren is onderdeel van de studentenkerk.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Een heel klein trapje leidt naar het eigenlijke observatorium, nog altijd in gebruik.
|
|
Dan gaan we weer naar beneden en kijken nog eventjes bij de tentoonstelling met de bijzondere creaties van een beroemde modekoning. Jammer…naam even vergeten. De tentoonstelling heet Dark Angels….en ‘dark’ was de mode wel een beetje…
|
|
En ook de bril werd voor niets door een hele lieve meid van een opticien gerepareerd!
Daarna doen we gauw boodschappen bij de Netto en racen we naar Zahree om zo gauw mogelijk los te gooien. We moeten weer eens verder. Vandaag gaat het naar Helsingborg…en ja…dat is dus weer Zweden…dus…vlagwissel! Dag Kopenhagen. We vonden je fantastisch. Niet alles gezien…dus we moeten nog eens een keertje terug.
|
|
Bij de Kleine Zeemeermin staan alweer veel bussen en drommen de mensen samen…
|
|
Net buiten de haven horen we een vreemd gesnor. Huh…wat is dat nu? Een levensechte drone vliegt rondjes om ons heen. Dat geeft toch ook wel een raar gevoel hoor! Wie bedient dat ding? Wat is het doel van de opnames? We zullen het waarschijnlijk nooit weten.
|
|
We zijn op weg naar Helsingborg en inderdaad…dat is weer Zweden. Dat betekent…vlagwissel!
|
|
|
De windsterkte varieert nogal. Dan weer 13 knoopjes en lopen we lekker door…dan weer een magere 4 tot 5 knopen en is de gang eruit. Naast het eiland Ven krijgen we dan ook nog de stroom stevig tegen. Tussen Helsingör en Helsingborg is de Sund erg smal en, al is er dan niet erg veel verval, het water moet toch wel door een erg smal water. We vallen terug tot onder de 2 knopen en de motor moet bij. Dan kunnen we afvallen en trekt de wind aan. De tegenstroom blijft ons helaas parten spelen en we komen pas achter in de middag aan. Geeft niks…ik type mijn blog en Herbert doet het ‘buitenwerk’ en het is heerlijk weer!
In Helsingborg is het een onverwachte drukte. Er is groot feest aan de gang. We vinden een matige plek aan de kade. Direct achter het podium met muziek van de Beatles, dat dan weer wel. Herbert gaat op zoek naar een havenmeester en komt snel terugrennen. Een boot gaat weg en we kunnen aan de andere kant van de haven voor de wal. Een rustigere plek met stroom. Wel vlak voor de cafés maar druk is het overal dus veel maakt het niet uit.
We vinden geen open wifi en kunnen ook in geen enkel café het wachtwoord ontfutselen dus gebruiken we ons wifi-kaartje dat we nog hadden en zoeken gauw skype-contact met dochter Doenja. De hele familie is nu op het traditionele familieweekend Rabbit Hill en dat missen we nu natuurlijk. Al snel krijgen we één voor één, alle familieleden voor de camera. Wat is dat toch gaaf! We zijn er niet bij…maar toch zijn we er eventjes wél bij. Vooral mijn pa even zien, die nog maar krap een week geleden geopereerd is en er nu toch bij is; heerlijk om hem even te zien. Pap…je ziet er nog een beetje afgekloven uit hoor! Na het familieweekend weer echt even rustig aan doen! Zegt je oudste dochter! Hahahahaaa.
Ze zitten allemaal heerlijk hamburgers te bikken en kippenpootjes te kluiven. Aaaaaah…en wij maar honger lijden. Ik moet immers nog koken! Maar wat is het leuk om iedereen even te zien en te spreken. Zij hebben er nu ook zalig weer bij.
Dan is het weer gedag zeggen, eten koken en nu….ga ik dit blog de lucht in doen! En gaan we zo Helsingborg onveilig maken!
Daarover meer in het volgend blog.
We mochten al best wat mailtjes ontvangen van een aantal lezers! Maar nog lang niet van allemaal toch? Al zijn we over een maand al weer terug; we vinden het leuk om van jullie te horen!
Tot gauw!
