Al bijna een maand op pad in de Oostzee

Vandaag is het 1 mei, Dag van de Arbeid, hahahaaaa! Om deze manier van leven nu arbeid te noemen? Ach..vanochtend heb ik WEL gestofzuigd!
In Nederland is het Voorjaarsvakantie en wordt er driftig gewerkt in de tuin (schoonzus), gereisd in Roemenië (ene zus en zwager) en gereisd op Sicilië (andere zus en zwager) en schilderen mijn ouders hun schip het Allemansend zodat ze er straks weer op kunnen verblijven gedurende de zomermaanden. Andere vrienden werken en maken ook van alles mee. Hoe weten wij dat? Gelukkig hebben we regelmatig wifi en mailen, appen, FB-en en skypen we dat het een lieve lust is. Wifi heb ik natuurlijk ook nodig om af en toe mijn blog te uploaden….

Dinsdag 28 april. Het laatste blogbericht kwam van Warnemünde en we wilden naar vluchthaven Darsser Ort gaan. Dat werd hem niet want op internet vond ik informatie dat het daar zo verzand is dat ook de reddingsboot er geen ligplaats meer kan nemen. We schatten in dat die niet meer dan onze diepgang heeft dus voelden we niet echt de behoefte om te proberen en vast te komen zitten. Er stond ons dus weer een lange tocht te wachten. Om half 7 (noem dat maar geen WERK!) gooiden we los voor de vijftig mijl die we voor de boeg hadden. Buiten was het snijdend koud met een waterig zonnetje…dat wel… Aanvankelijk stond er voldoende wind maar net niet bezeild. Helaas….de DAF moest het meeste doen. Na Darsser Ort moest het bezeild zijn dus daar vestigden we onze hoop op. Maar toen we na de hoek konden afvallen, draaide het windje tot bijna achter en bleek te zwak om onze zware Zahree tot een beetje spoed te manen. Pas tegen een uur of 3 ‘s middags stak er wat meer wind op en kon de motor uit. De laatste 1 1/2 uur werd het nog mooi zeilen onder de kust van Hiddensee door de smalle geul naar het eiland Bock waarachter we het anker om half 6 lieten zakken tussen opdringerige ondiepten. We pasten daar netjes tussen en al snel zaten we lekker warm binnen. Herbert nam een biertje en ik niks. Shaggie want de schip was niet aardig tegen zijn matroos (ik dus!). Morgen beter… wel een mooie zonsondergang weer, trouwens.

Prachtige zonsondergang bij het eiland Bock.

‘s Nachts begint het ineens stevig te waaien en te regenen en voor de zekerheid zet Herbert de elektronische ankerwacht. Die moet hard gaan blèren als we meer dan 25 m. buiten een cirkel om onze positie komen maar Zahree blijft rustig op haar plek.
Woensdag 29 april kunnen we lagzaam aan doen en krijg ik een goed-maak-ontbijtje met lieve woordjes van mijn betere wederhelft. Hij is van plan zijn leven lang poeslief tegen zijn matroos te doen…echt waar! Daarna zeilen we 7 mijl tussen de bijna droog liggende platen door naar Stralsund. Ook wel weer eens leuk om aan bak- en stuurboord land te zien en een beetje door een meanderende geul te varen.

Langs de ondiepe platen voor Rügen.

Stralsund is al tegen de middag bereikt.

De aanloop van Stralsund.

We vinden een prima plek in de nog erg lege jachthaven. Het seizoen is hier nog niet goed op gang gekomen.

Een prima plek in de jachthaven van Stralsund.

De havenmeester komt pas om 17.00 uur dus we ontschepen de fietsjes. We verkennen Stralsund op de fietsjes en hebben weer een slechte tijd met de ouderwetse ‘kinderkopjes’ de bobbelige stenen op de wegen. We bezichtigen de Mariënkirche en de Nicolaikirche en nemen een drankje in het late middagzonnetje op de Alter Markt. Goed leven hoor zo.

Zomaar wat foto’s van de kerken en de binnenstad van Stralsund.

We hebben voor 2 dagen onbeperkt wifi gekocht bij de havenmeester. Als ware wifi-junks appen en skypen we met kinderen en vrienden, downloaden de NRC, weerberichten, gribfiles, restaurants met sterren, het adres van de plaatselijke Lidl en ga zo maar door. Waar waren we zonder deze ‘lifeline’ naar de beschaving…hahahahaaaa!
’s Avonds wandelen we nog even langs de kade en naar het voormalig marine-opleidingsschip de Gorch Fock.
Donderdag 30 april staat een bezoek aan het Oceaneum gepland. In enkele uren ‘doen’ we het immense museum aan de haven. We komen veel te weten over de oceanen; stromingen, winden, onder- en bovenwater-leven, aardlagen en natuurlijk de gevaren van de invloed van de mens hierop.

In het Oceaneum in Stralsund.

De aquaria zijn prachtig en de levensgrote kopieën van de grootste walvissen op aarde zijn indrukwekkend. Ik weet niet of we zitten te wachten op een ‘meet and greet’ met de blauwe vinvis van ruim 35 meter en een gewicht van 200 ton (5 x de Zahree…ahum). Lijkt me reuze griezelig, eigenlijk wel. Alleen de ‘killer whale;, de orka krijg ik op de gevoelige plaat.Maar daar hoeven we ons pas vanaf volgend jaar druk over te gaan maken!

Alleen de onderste twee hopen we ooit aan onze hengel te krijgen!

Na het museum blijkt het buiten stevig geregend te hebben. Hebben we mooi gemist.
‘s Middags bezoeken we ook nog de Gorch Fock.

De Gorch Fock, voormalig opleidingsschip van de marine in Stralsund.

In 1945 heeft Duitsland het prachtige schip als oorlogsbuit moeten overdragen aan de Russen. Als laatste heeft Oekraïne geprobeerd het peperdure schip in de vaart te houden. Wegens een chronisch gebrek aan geld ‘strandde’ het schip uiteindelijk in Engeland op de Tyne en moesten de hongerige manschappen aan de ‘charity’ om in leven te blijven. Stralsund, van oudsher de thuishaven van de Gorch Fock, was uiteindelijk in de gelegenheid om het schip terug te kopen en het weer naar zijn thuishaven te brengen.

De Gorch Fock aan dek. Zie mij eens een ECHT schip besturen! ‘Jack Sparrow!!!’ roept Doenja dan altijd… hahahaa!

Hoewel vrijwilligers er hard aan werken om het schip op orde te krijgen, lijkt het er voorlopig niet op dat men het weer in de vaart krijgt. Jammer hoor!

Bij de scheepsdokter…

Hier aten de kadetten.

De officiersmess…

De Gorch Fock, vóór 1945, onder zeil.

De Zahree, gefotografeerd vanaf de Gorch Fock.

’s Avonds heeft de matroos-kok vrij gekregen van haar schip en neemt hij haar lief uit eten. We wachten even een regenbui af en een prachtige regenboog krijgen we cadeau!

Een prachtige regenboog na de bui.

Prima eten trouwens, bij Fritz’ Braugasthaus!
Vrijdag 1 mei, Dag van de Arbeid…vandaag dus! Eerst lekker uitslapen. Een bezoek aan de Lidl laten we zitten en om 12.20 uur gaan we door de Ziegelgrabenbrücke, de oude draaibrug die Stralsund aan het eiland Rügen verbindt. Er is nu ook een enorme hoge, nieuwe brug gekomen. Die was er nog niet toen wij met de Windveer en onze toen nog kleine kindjes waren in 1998. De haven waar we toen lagen en uit het water zijn gegaan is er niet meer.

Vanaf de lage brug naar Rügen richting de plaats waar ooit de jachthaven was waar de Windveer er destijds uitging…. weg!!!

Als de bruggen open gaan, mag onze kant er het eerst door. We vinden het opvallen dat de Duitsers zo keurig op hun beurt wachten. Zo keurig dat elke brugdraaiing ongeveer 100 x zo lang duurt als in Nederland. Vooral de andere kant, waar meer boten door de brug willen, is het een geteut van jewelste. Wat zal het wegverkeer zich ergeren zeg! Bij ons had de brugwachter allang de klep laten zakken. Hoewel….de brugwachter geeft ook niet aan welke zijde eerst mag. Bij ons toch een prima sein dat je je klaar moet houden. Meestal stoomt iedereen dan vlot op en is het zo gedaan… Of is men gewoon relaxt????
We hebben blijkbaar iets gemist met de weersvoorspelling want donkere wolkenpartijen kondigen regen en onweer aan. Het meeste gaat voor- en achterlangs. Vooral het onweer vind ik een crime…maar die krijgen wij net niet over. De wind draait van hot naar her door de buien. We denken nu echt door te hebben dat als de bui voorlangs trekt de wind eerst krimpt (tegen de klok in draait) en bij het voorbijtrekken gaat ruimen (met de klok mee draaien). Maar we zitten nog in de test-fase! Handig om te weten omdat je er je voordeel mee kunt doen bij het zeilen.
We komen nog aardig weg met de regen. Een halve mijl voor ons zien we een gordijn water voorlangs gaan. Na de laatste bui zijn we bij de ankerplek. We kiezen hem aan de andere zijde van het vaarwater dan we van plan waren want de wind is meer zuidelijk en we willen niet liggen hobbelen aan lager wal. We liggen net en de wind draait keurig naar het westen zoals voorspeld was. En het is ineens prachtig weer met mooie ‘Hollandse’ wolkenpartijen. Maar KOUD! Binnen zetten we een lekker bakkie thee! Morgen naar Peenemünde….

En weer zo’n prachtige zonsondergang!

Zaterdag 2 mei varen we bijna 20 mijl tussen het vasteland en het eiland Rügen naar het smalle water tussen het vasteland en schiereiland Usedom om uiteindelijk in de wat verlopen haven van Peenemünde vast te leggen.

Aan de kade in Peenemünde.

Peenemünde is bekend om zijn Historisch-Technische Museum en het onvermijdelijke bijna tot schroot vergane oude militaire vaartuig en onderzeeër. Hoopvol fietsen we Peenemünde in op zoek naar verswaren maar helaas…behalve wat pensions en restaurants geen winkel te vinden. Dat wordt blikvoer eten… Dat lukt met de niet al te gore balletjes in satésaus van Unox en de laatste wortel en courgette.
Zaterdag 2 mei bezoeken we het museum. Op deze plek hebben de Duitsers in de 2e wereldoorlog aanvankelijk in het diepste geheim, hun raketten gebouwd. De geallieerden hebben lang onderschat hoe ver men hier was met het ontwikkelen van dit niet al te precieze maar daarom niet minder dodelijk wapentuig. Pas toen bleek dat de V4 raketten (de V van ‘Vergeltungswaffe’…) toch echt wel Londen en andere West Europese steden konden bereiken en erg veel slachtoffers maakten, is de plaats gebombardeerd. Alle onmisbare technici waren al geëvacueerd en de ontwikkeling en productie werden elders nog een tijd voortgezet. Het is niet een museum waar je erg vrolijk van wordt. Overigens zijn alle knappe koppen na de oorlog niet veroordeeld…nee. men heeft ze netjes verdeeld over Rusland, Engeland, Frankrijk en Amerika waarna ze nog vele jaren verder konden werken aan hun raketten maar nu voor andere opdrachtgevers… Tja!

Complex waar de V-raketten gebouwd en getest werden.

De ‘kuifje’ raket (V4) met ‘Woman in the Moon’ plakkaat. Origineel; nooit geweten dat de Duitsers gevoel voor humor hadden!

De V1 raket: bereik nog maar 300 km. De geallieerden dachten lang dat de Duitsers hun steden niet zouden kunnen bereiken.

Mislukte lancering….kop van een raket.

Zondag 3 mei varen we in de namiddag langs de U-boot (niet bezocht) op weg naar naar Wolgast.

Dag Peenemünde…

Het vaarwater is smal en dat is erg aantrekkelijk. Aan beide zijden is de oever vlakbij en een licht glooiend landschap met knalgele velden met koolzaad en kleine dorpjes met een enkele vissersboot maakt het gemoedelijk vaarwater.

Gemoedelijk vaarwater, maar nog wel behoorlijk koud….

De Peenebrücke Wolgast draait om 16.45 uur.

Door de Peenebrücke.

Daarna maken we in de Stadthafen vast en fietsen even door Wolgast. Ook een lief stadje maar het is zondag dus een dooie boel.

Dat was alweer Wolgast.

Maandag 4 mei fietst de schip naar de Bäckerei voor een heerlijk vers broodje maar vertrekken we spoorslags net na 9 uur als we ontdekken dat de Zecheriner Brug al om 11.45 uur draait. Na aanvankelijk gedacht te hebben dat de 10 mijl makkelijk gehaald moet kunnen worden, blijkt dit 15 mijl te zijn en wordt het teveel gerace. We besluiten de opening van 16.45 uur maar te nemen. Met alleen genua en achterste stagfok maken we nog een lekker vaartje. Het wordt iets te spannend als blijkt dat de vaargeul maar op 2.50 m. diepte wordt gehouden. Dit zou minimale diepte moeten zijn. Hele stukken is Zahree tijdelijk baggerschip en slepen we door de godzijdank slappe bodem. We komen gelukkig wel bij de brug en wachten voor anker tot de brugopening.

In ‘the middle of nowhere’ voor de Zecheriner brug

Daarna willen we nog door naar Ueckermünde, nog 14 mijl verder. Zal nog spannend worden of we werkelijk de hele vaargeul doorkomen. Zo niet….dan moeten we het hele eind terug.
Na de brugopening begonnen we een beetje met de zenuwen aan de laatste paar mijl door de te krap bemeten vaargeul naar de binnenzee waar onder andere Stettin ligt. De wind ging helaas ook helemaal liggen. Het had een genoeglijk tochtje kunnen worden als niet die 2.50 m. diepgang ons parten speelde!

Blijft de vaargeul diep genoeg voor Zahree?

Nergens voor nodig geweest, die zenuwen; de vaargeul bleek overal ruim diep genoeg en opgelucht zetten we uiteindelijk over een spiegelglad, olieachtig water koers naar Ueckermünde.

Over spiegelglad water naar Ueckermünde…voorbode voor slecht weer?

Uit de reservevoorraad wist de matroos nog heerlijke pannenkoeken te bakken. We legden om half 9 ‘s avonds vast in een wat onwerkelijk sfeertje in Marina-Lagunenstadt Ueckermünde. Dit is een vrij recent project waar huizen gecombineerd zijn met een jachthaven. We liggen dus pontificaal voor de ramen van luitjes die op de begane grond en 1e etage wonen. Gelukkig maakt niemand bezwaar. Een lieve dame komt keihard op haar fietsje aan scheuren om ons te helpen. We strekken nog even de benen en doorkruizen de Lagunen Stadt. Mwah…om nu te zeggen sfeervol…maar er heerst wel een goddelijke rust! Morgen wordt het warm maar slecht weer met mogelijk enorme onweersbuien en stevige zuidoosten wind tegen. We blijven een dagje liggen. De was moet gedraaid, boodschappen gedaan etc.
Dinsdag 5 mei fietsen we 2 km. naar de aantrekkelijke binnenstad van Uekermünde dat aan de Uecker, wat meer landinwaarts ligt. We fietsen wat rond maar veel is er niet open. Het is nog echt voorseizoen.

Ueckermünde.

Ik vind wol om mijn project om dekentjes te breien voor als we volgend jaar aan de andere kant van de oceaan zijn. Ik wil ze dan als een cadeautje kunnen weggeven. Het mooiste is wel de grote Lidl die we aantreffen. We doen eindelijk weer eens goed inkopen. Nu regent het een beetje en kijken we tegen de was aan die probeert te drogen in de boot. Dat is meestal niet zo’n succes. Dan maar aan het breiwerk….
Mooi moment om dit blogbericht af te sluiten. De volgende haven zal Stettin in Polen zijn.
POLEN!!! Nog NOOIT geweest! We kijken er naar uit.
Lieve groetjes van ons.