We zijn ECHT vertrokken!

En toen was het ineens zover! Ik nam afscheid van mijn cliënten en mijn collega’s op het Feuerstein Centrum. Katinka, mijn zus en directeur sprak mooie woorden. Wat was het raar om na de laatste werkdag voor het laats ECHT de deur dicht te trekken op je werk! Herbert nam ook afscheid van Hedon; een borrel met de collega’s en een best wel emotioneel afscheidsetentje met mede ex-directeuren Herard en Denis en de nieuwe directeur Robert Jan en alle vrouwen.

Afscheidsdiner van Hedon.

Allerlei elektronica, waaronder de SSB-radio waar we, waar ook ter wereld, weersvoorspellingen mee binnen kunnen halen en ook email, is geïnstalleerd en geheel of gedeeltelijk aan de praat gekregen. Er is een nieuwe achterstag gekomen met isolatoren om veilig mee te kunnen zenden.

Grotere leuvers aan de stagfokken.   Isolatoren aan de nieuwe achterstag… …nadat de oude ter vervanging is weggebracht naar Tuned Riggs in Enkhuizen. De nieuwe SSB-zender….    …maakt werkelijk contact met de pc! Handig!

Je moet er wat voor over hebben, toch, schipper?

Doenja was jarig en we waren met kinderen, aanhang, Carla en later Hannah bij restaurant Vandaag om het te vieren. 

Etentje bij Vandaag ter eren van Doenja’s 20ste verjaardag.

We gingen als afscheid eten bij vrienden,of vrienden kwamen nog snel eten op de Zahree (soms namen ze zelf eten mee!), het werd Pasen en we hadden traditioneel Paasontbijt bij Piet, Vief en Skadi.

Paasontbijt bij Piet, Vief en Skadi.

De dag erna bij schoonzus Carla, waar we gedag zeiden tegen Evert, Quirine, Gilles en Alette en een extra harde knuffel voor schoonzus Carla die ook een beetje extra let op onze kids. Wordt zeer gewaardeerd, Car!
We kregen een prachtig cadeau van de kinderen; twee foto’s op canvas…om elke ochtend naar hun lieve smoeltjes te kunnen kijken!

Elke ochtend naar onze schatjes kunnen kijken….

Daarna werd het maandagavond en was er ter eren van ons afscheid door de kinderen een etentje georganiseerd in ons ‘oude’ huis. Af en toe een brok in mijn keel had ik wel. Gelukkig komen een aantal vrienden en familieleden tijdens het half jaar naar de Oostzee om mee te varen. Wat een fijn vooruitzicht!

Het afscheidsetentje. Ook wel een beetje moeilijk!

Doenja ging maandagavond met ons mee naar Zahree. Ze neemt de Polo van ons over. De andere auto schorsen we en mogen we voor een half jaar stallen bij onze nieuwe garage Metz in Assendelft. Zo super aardig!

Een allerlaatste knuffel.

De volgende dag, dinsdag 7 april, was het dan echt zover. Na een allerlaatste hele dikke knuffel ging dochter Doenja richting college, namen we afscheid met een knuffel en een zwaai van havenmeester Pepijn en Gerrit en Marie van de Orca en stoomden we richting Nauernase brug.

Dag Pepijn!

Die draaide direct en…. net na de brug ging het leven uit de motor. Best wel eng, zo net voor het Noordzeekanaal. Gelukkig konden we het anker snel laten zakken en al snel had de schipper door dat er nog een kraantje dicht stond. Tja, geen diesel….dan houdt de motor er al snel mee op.
De in allerijl opgeroepen Pepijn kon weer gerust gesteld worden en hoefde ons niet smadelijk terug te slepen. Poging twee!
Alles voorspoedig tot in de Oranjesluis die aller vlotst voor ons openging…echter na enkele tevergeefse pogingen om de sluisdeuren te sluiten moesten we allemaal achteruit varend het IJ weer op en konden we terecht in de Zuidersluis die functioneerde zoals het behoorde.
De Schellingwouderburg draaide ter compensatie direct en al snel stonden de gloednieuwe zeilen strak in top en sukkelden we bij gebrek aan voldoende wind met een heel bescheiden gangetje het IJsselmeer op.

 

Bij de sluis van Lelystad wachten we even voor de afgemeerde Batavia.

Toch hebben we het die dag wel tot Urk gered. We waren er rond half 9 en waren blij even de benen te strekken en vierden onze aankomst met een hele stevige ijsco!

Een TE grote ijs!

Woensdag hebben we nieuwe meerlijnen gekocht. Jammer, het was ineens koud en mistroostig weer. Pas in de middag kwam het zonnetje door en konden we met Ans en Merel die uit Slijkenburg kwamen rijden op het dek maar onder DE deken aan de borrel. Zo gezellig!

Met Ans en Merel aan de borrel.

‘s Avonds kwamen Gerritje, Pieter en Renée ook nog even afscheid nemen. Een allerlaatste wandeling en toen was het tijd om afscheid te nemen. Vooral een hele stevige knuf voor mijn hartsvriendin Ans. Ik vind het ongelofelijk moeilijk niet in de buurt te zijn nu nog maar een half jaar geleden Frans is overleden. Maar ze heeft ons plechtig beloofd snel aan te monsteren (mits er weinig wind verwacht wordt!). Ik kan echt niet wachten Ansie! Een laatste zwaai en daar gingen ze.
Donderdag voeren we met paardenkrachten naar Stavoren. Windkracht 0! De  wind nam alleen maar toedestuurautomaat had kuren maar dat is uiteindelijk door mijn knappe bol opgelost.

Met paardenkracht naar Stavoren.

In Stavoren maakte hij zich ook nog nuttig door lussen inde nieuwe landvasten te splitsen.

Landvasten splitsen.

’s Avonds moest er weer benen strekken gedaan worden. De moeite waard want de zon ging prachtig onder.

De benen strekken op de dijk bij Stavoren.

Vrijdag zouden we naar Makkum om nog even bij Zeilmaker de Vries langs te gaan. De wind was niet van plan daaraan mee te werken. We belden dat we het niet zouden redden. We zijn blij met hoe de zeilen er bijstaan en echt uitproberen was nog niet mogelijk. We spraken met Renze Runia af dat we over een half jaar langskomen en de zeilen nagelopen worden. Uiteindelijk trok de wind ietsje aan en lagen we achter in de middag genoeglijk voor anker vlakbij de Lorenzsluizen bij Kornwerd. Alweer zo’n mooie avondlucht maar nu geen avondwandeling. En voor een zwempartij is het water gelukkig nog VEEEEEEL te koud.

Alweer zo’n prachtige avondlucht bij Kornwerd.

Zaterdag werd een dag met een fikse windvoorspelling. 5 tot 6 (werd natuurlijk 8). Harlingen hebben we overgeslagen (sorry Ingrid!). Nu bewezen de nieuwe zeilen hun diensten! We gaan veel harder en kunnen hoger aan de wind zeilen. Toen we vanaf Harlingen veel scherper moesten gaan varen bleek hoe hard het waaide en de wind nam alleen maar toe. Eerste rif zat er al in vanaf de sluis, maar al snel moest het tweede erin. Vlieland als eindbestemming werd veranderd in Terschelling. Dat leek ons iets makkelijker aanlopen maar dat viel tegen. We hebben het grootzeil gestreken omdat we enkele keren zouden moeten gijpen (met de kont door de wind…is een hele toer met harde wind). De fok draaiden we weg, de motor bij, en zo gingen we met wind voorbij de 40 knopen de geul in naar Terschelling. Bakken ijskoud zeewater en nare regen waren ons deel. Dus de opluchting en ook trots en tevredenheid waren groot toen we voor de wal lagen in de jachthaven. Heerlijk die relatieve rust dan! Een kop warme soep om de narigheid te vergeten. Het bezoek aan de havenmeester was even een domper. Men vraagt hier tegenwoordig 130 eurietjes voor 2 dagen. Maar daar zit dan wel alles in; water, elektra, douche en zelfs gebruik van de wasmachine en droger! ‘s Avonds wilden de benen niet verder dan een hele KORTE wandeling op de wal naar de Brandaris en terug.

Herbert met daarachter de Brandaris.

. Om 21 uur ging bij mij het licht uit; de schipper, verdiept in een spannende serie, was wat later.
Zondag, vandaag, was rustdag. Nou…..rustdag….er moest natuurlijk wel gefietst worden en alleen na KEIHARDE onderhandeling werd mij toegezegd dat we met wind langs de dijk zouden stuiven tot halverwege.

Kom maar ….. lief lammetje… mooi niet komen!

Daarna dwars over naar de zeezijde en dan tegen de harde wind in door de duinen en het laatste stuk door het bos terug naar West Terschelling. Een boterhammetje werd genoten in een rustig duinpannetje en cranberry-lekkers was de toegift.

Koffie (zonder cranberry), thee MET en taart MET!

Groene thee met cranberry en diksap MET…gezond!!!!

Nu zitten we weer een zuidwester half-storm uit en maakt Herbert de allerlaatste voorbereidingen voor de overtocht over zee richting Cuxhaven af. Morgenochtend doen we nog even inkopen hier en dan gaan de trossen los richting zee. De voorspelling is dat de wind gaat liggen tot maximaal windje 4 of 5. Ruim inkomend, hebben ze gezegd….
Dan nemen we afscheid van Nederland voor de komende maanden! Duitsland, here we come!