Bij dalende temperaturen.

 

 
  Gaan we of gaan we niet? Wordt het takkenweer of valt het wel mee? De voorspellingen zijn niet al te best en we denken weemoedig aan twee weken geleden toen het er op het IJsselmeer nog zomers aan toe ging. Maar kom, niet van die slappe hap…als we over enkele jaren ook het uiterste puntje van Argentinië willen aandoen en dan sneeuw en ijs op het dek moeten trotseren moeten we nu niet terugschrikken voor een buitje, temperaturen dalend naar vier graden ’s nachts en overdag een graad of dertien. Vrijdagavond stookten we de kachel nog even lekker op en met een wijntje en whisky en wat bewegende beelden van de tv was het goed uit te houden. ’s Zaterdags waren we niet al te vroeg weg. De windrichting maakte het mogelijk over het Noordzeekanaal en door de stad naar het IJsselmeer te zeilen dus omhoog met dat tuig. En wat draaide daar achter ons langs? De Kopmeeuw van de douane…het waren wij of de boot voor ons en ze vonden ons leuker denk ik. Voor de derde keer dit seizoen krijgen we controle. Niet dat we dat erg vinden. We varen braaf met witte diesel, hebben BTW betaald over het schip, zijn rechtmatig eigenaar zonder meer. Alle papieren zijn in orde. De heren van de douane vinden ons schip het einde en kwijlen bij ons vooruitzicht van de wereldreis binnen enkele jaren. Alles wordt in orde bevonden en daar wippen ze alweer over naar de Kopmeeuw op zoek naar een schip met meer contrabande.

We zouden graag de papieren zien, schipper!

 

Alles in orde hoor, schipper!

 



Daar gaan de douaniers weer...tot de volgende keer maar weer!

Wij blijven ons verbazen dat de bestanden van douane van diverse havens in Nederland en de marechaussee niet gekoppeld zijn zodat ze kunnen zien dat wij toch al wat keer aan de beurt geweest zijn. Ze zouden toch hun tijd beter kunnen besteden hoewel wij het altijd erg gezellig vinden…mits ze maar schone schoenen hebben natuurlijk!
Met een slakkengangetje drijven we richting stad en naar de Oranjesluizen. Wat een verschil met twee weken geleden toen toute Amsterdam er nog even op uit ging in de sloepjes. Vlot worden we geschut en de Schellingwouderbrug zet voor ons en enkele andere zeilboten de brug nog even op groen hoewel onze zijde al aan de beurt was geweest. Mazzeltje! Vlot de zeilen omhoog en met een matige Noordwesten wind zetten we koers naar Lelystad. Het is fris maar met een zonnetje en windje 3 tot 3 ½ is het heerlijk zeilen. Pas na reguliere borreltijd (vier uur werd half zes!) zijn we in de Bataviahaven in Lelystad maar we ploffen nog een uurtje op de Comfort Seats voor op het dek in het late avondzonnetje met drankje en de rest. Boven ons op de kade, worden gigantische joints gebouwd maar desgevraagd gaan de aardige gozers eventjes verderop het ding aansteken. Ik kan de geur niet uitstaan. ’s Avonds maak ik biologische biefstuk van de AH, die is zo taai dat ik vrees dat deze koe de marathon gelopen heeft. Ik neem nooit meer bio! Vervelend is dat de ketel het niet doet, dus geen verwarming en geen warm water. Maar het koken van het eten zorgt dat het uit te houden blijft en een dikke trui binnen is voldoende.
Mijn bed roept eerder, kom dan, kom dan…dan Herbert. Hij moet nog iets met een thriller.. Ik ben weg voor ik mijn kussen voel. ’s Nachts is het in bed ook behoorlijk koud, dat wel.

Zondag is het half tien voor we wakker worden en is er nog steeds wat zon. Na wat zondagochtendmuziek en bijbehorend ontbijtje door mijn liefste geserveerd maken we los en gaan met de oostenwind richting vluchthaven Pampus. Hoewel de lucht betrekt en een regenfront langzaam nadert houden we het nog de hele dag droog. We gaan met de bijboot en de fietsjes naar de kant en fietsen naar Almere-Stad voor een ijsje. Dat moest van mij ega…voor de broodnodige beweging. Het zadel van mijn Bromptonnetje is volgens mij gemaakt om dames te martelen. Herbert zegt dat ik me aanstel, dat ik er probeer onderuit te komen. Dus dan weer ik me maar weer kranig. Maar als ik geen ijsco had gehad was ik echt in staking gegaan.

Verdiend!

 

Om half zes zijn we weer aan boord, precies vóór dat het begint te regenen. Uitgekiend toch? De plofkip van AH was beter kauwbaar en daarna ben ik het even kwijt. Na mijn dutje was ineens de afwas gedaan en begon Boer zoekt Vrouw. Dat was boe boe boe zo saai helaas! De kachel weigerde elke dienst dus langzaam daalde de temperatuur in de kajuit tot beneden aangenaam. Herbert bleef aan de buis gekluisterd vanwege de rake analyses over het voetbal debacle Ajax tegen ….ff kwijt. Ik ging liever met e-reader onder de wol.
Maandagochtend zag de wereld er grijs uit. We waren op tijd op pad omdat de wind nog mooi uit het zuidoosten kwam en de voorspelling van later in de middag; veel wind en dito slagregens ons niet erg trok. Tegen de middag gingen we weer door de Schellingwouderbrug en vlot door de Oranjesluis. Daarna alle zeilen weer omhoog want ze waren nog nat en het zonnetje brak zelfs door. Met een licht aantrekkend zuidenwindje gingen we weer bijna motorloos door de stad. Herbert had telefonisch contact met Kabola over de ketel en om twee uur konden reparateurs in Nauerna zijn. Om kwart voor twee lagen we vast in onze thuishaven en prompt begon het te regenen. Maar wij hadden net alles droog en netjes onder de huiken. De storing bleek toch weer lucht in de brandstofleiding te zijn. Niet geheel duidelijk is waarom dit steeds ontstaat en Herbert het niet opgelost kreeg deze keer. Let maar op: de volgende keer wordt het weer kou lijden…zulke storingen hebben de neiging steeds weer op te treden en je het zeilleven in herfst en winter tot een hel te maken.
Restte ons daarna nog ons boeltje te pakken en de Zahree netjes achter te laten. Het was weer een super heerlijk weekend met zijn tweetjes!

Tot gauw.