6 weken Nederland en afscheid nemen doet pijn (deel 1)

Maandag 3 december 2018. Na dat fantastische weekje IJsland is het maar 3 uurtjes vliegen en daar stonden we weer op Hollandse bodem. Geen ontvangstcomité deze keer want we moeten direct onze huurauto gaan oppikken. Dat hebben we al ruim van tevoren geregeld via Happycars en we kunnen onze auto ophalen bij Europcar. We krijgen een fijne Suzuki mee, lekker ruim! Geen automaat meer dus dat is weer even wennen voor Herbert.
We zijn zo weer in de Wessel Ilckenstraat waar Doenja ons opwacht en we haar eindelijk weer eens in onze armen kunnen sluiten. Ik moet best even een paar keer slikken!
Dezelfde middag even naar mijn ouders. Het gaat goed met ze al gaat lopen steeds een beetje moeilijker met het stijgen der jaren. Tja….
We blijven niet lang want best moe… we gaan even eten, Carla zal even komen en Ans … maar tegen 6 uur wordt er toch gebeld of er brand is uitgebroken! Daar staat de hele familie én mijn allerliefste vriendinnetje Ans! Lachen en huilen tegelijk! Dit hebben we echt HELEMAAL niet verwacht! Mijn pa en ma hebben dit ‘s middags ook mooi verborgen weten te houden! Ze hebben allemaal lekkere dingen mee om te eten. Een echt feestje om onze terugkomst te vieren. Zo lieeeeef! We maken kennis met de nieuwe partner van mijn zwager Onno: Simone, een hele lieve vrouw! En met Luke, de vriendin van neefie Remco. Al missen we Marianne allemaal heel erg, we zijn toch heel blij dat Onno nogmaals het geluk heeft gevonden en weer plezier in het leven heeft. Simone: je bent hartstikke welkom in onze familie!💗  En Luke, jij ook!
Weet je wat erg is? Geen foto’s genomen. Grrrrrr! Wat ben ik toch een sukkel! Gelukkig anderen in de familie wel!

Eindelijk weer bij elkaar! Pa en ma staan er niet op… al naar huis!

Dinsdag 4 december 2018. In alle vroegte moeten we eruit! Nee toch? Ja toch! We moeten naar de tandarts en ik moet daarna direct door naar de kapper. Dat haar van mij wordt ZO GRIJS! Dan maar in zijn geheel een stuk grijzer én maar meteen 20 cm eraf… toch wel leuker!

Zo GRIJS al!

’s Avonds tuigen Doenja, Nora en ik de kerstboom op. Zo gezellig voor de rest van de maand december! Op Zahree brandt dit jaar mijn kekke kerstboompje niet maar deze is een goede tweede!

De kerstboom staat in de Ilckenstraat.

De rest van de week komen we een beetje bij. We eten gezellig met Doenja, Joachim en Nora (haar huisgenoten) en maken nader kennis met Simone, de nieuwe partner van Onno.
Én ook nog de voorbereiding van het Holletjesweekend! Na twee jaar er niet bij hebben kunnen zijn, zijn we er nu wél! We hebben er zo’n zin in!

Op vrijdag 7 december 2018 gaan we voor de middag al op weg, met medeneming van mijn ouders. Mijn pa wil zulke lange stukken niet meer zelf rijden. We lunchen gezellig in de buurt van Barchem waar de groepsaccommodatie is die Katinka gehuurd heeft en we zijn ruim vóór arriveren van de rest van de familie in het huis! Kunnen we lekker de mooiste kamers uitkiezen! 😉
De vrijdagavond hebben Katinka en Ron het eten verzorgd. Wat is het super-gezellig en wat genieten Herbert en ik hier intens van! Elsemieke kondigt aan dat ze in maart echt klaar is met haar promotie en nodigt iedereen uit om te komen als ze haar thesis moet verdedigen. Ik hoop dat we er digitaal bij kunnen zijn!

Spelletjes doen...

Elsemieke kondigt haar promotie aan.

Oma puzzelt op haar tablet.

Lekker lezen.

Bijkletsen.

Discussie.

Tukkie.

Wijntje voor Ron.

Tijd voor Djenga.

De zaterdag 8 december 2018 staat in het teken van koken in Oost-Europese sferen en een wijnproeverij.

Ron en Doenja: een goed team!

Elsemieke en Remco aan het schillen.

Layla gelooft het wel!

Ik moet er ook aan geloven

Dringen in de keuken.

Tussendoor maken enkelen van ons nog even een lekkere wandeling van een uurtje. Het weer werkt niet bepaald mee en op het laatst weten we allemaal nog net even zeiknat te regenen.

No snel even zeiknat regenen.

Tim en Tommie moeten ontelbaar veel deegflapjes maken.

Hier geen stress.

Onverslaanbaar koppel

Wat wordt het, Katinka en oma?

Thijs en opa kunnen niet gestoord worden.

Charrel en Herbert houden de open haard aan de gang.

Het is onderhand een traditie geworden dat zwager Onno als doorgewinterde wijn-fijnproever de proeverij voorbereidt. Er zitten zowaar hele lekkere wijnen bij. Hoewel niet iedereen het erover eens is welke nu die lekkere zijn. Smaken verschillen….

Als dat geen schoolmeester is.

Smaken verschillen.

Beetje bijschenken.

Er moet nog de laatste hand gelegd worden aan diverse gerechten en als bijna de eerste slachtoffers van een appelflauwte van de trek omvallen wordt het sein ‘aanvallen’ gegeven. Dit sein niet eerder dan dat iedereen een korte ‘elevator pitch’ (term maar sinds kort bij mij bekend) houdt voor team en gerecht. Indrukwekkende toespraakjes… dat moet gezegd!

'Elevator pitch'.

Overtuigend!

Eindelijk!

Mmmmmm!!!

Wat vinden we ervan, mede-jurylid?

Alle gerechten smaken voortreffelijk! Dit wordt een moeilijke klus voor de jury dit jaar!
Op zeer eerlijke wijze bepaalt de strikt onafhankelijke jury (de zusjes!) wie er gewonnen heeft in de kookwedstrijd. Van tevoren hebben verscheidene partijen getracht ons lelijk om te kopen maar dat is natuurlijk niet gelukt (men bood gewoon niet genoeg geld!) en deze keer heeft iedereen de eerste prijs en een gepast rommel dingetje als cadeautje.
Wat doe je verder op zo’n avond? Nog maar weer eens een wijntje, tafelvoetballen, een spelletje, leren (Doenja en Sanne), veel en nog meer bijkletsen (wij!) en heerlijke slapen!

Zondag 9 december 2018 moeten we allemaal weer redelijk op tijd aan de ontbijttafel schuiven. Het is de ochtend dat de meisjes (dus ik ook!) het ontbijt moeten verzorgen. Jammerrrrrr!
‘s Middags heeft Katinka de lunch bij een cateraar besteld en heeft ze een jongeman uitgenodigd die met ons Wie is de Mol speelt. Katinka had als dwaalspoor iedereen verzocht zonnebril en hoofddeksel mee te nemen. Rutger moest een beetje improviseren. Het bleek een ‘spoiler’ van de organisatie te zijn! 😂

Grappig hoofddeksel, Rut!

Koortsachtig overleg.

Protest helpt niet meer. Wij hebben gewonnen!

Gelukkig hebben we een aantal wizzkids in ons groepje want ik kan bijna geen enkele vraag oplossen. Remco blijkt onze veel te aardige Mol te zijn en verder doen we het heel aardig want we blijken GEWONNEN te hebben! Yeaaaaah! Geen geldprijs helaas…. alleen eeuwige roem.

Nog maar eens een wandeling terwijl het weer nog steeds niet erg meewerkt en dan gaat een deel van de familie weer huiswaarts. Een kleiner groepje eet de resten van het diner van de dag ervoor op en ruimt de laatste vaat weg. Het is allang donker als we allemaal huiswaarts gaan.

Het was een fantastisch Holletjesweekend waar Herbert en ik in ieder geval weer meer dan een jaar op moeten teren. Volgend jaar deze tijd zijn we waarschijnlijk weer in de Carieb en moeten we de wintermaanden gebruiken om uit het orkaangebied te zeilen en zit een reisje naar Nederland er niet in. Dat wordt dan pas weer de zomer van 2020. 😏

Maandag 10 december 2018. Er staat weer een doktersbezoek gepland. Nu we terug zijn laten we ons een beetje nakijken. Blijkt tóch dat met het stijgen der jaren diverse kwaaltjes irritant gaan opspelen. Voorlopig lijkt er gelukkig niet veel ernstigs aan de hand te zijn. Zou dat reizen toch een beetje een slijtage-slag zijn? 😂  GEINTJE!!!!
’s Avonds zijn we uitgenodigd om bij mijn allerliefste vriendinnetje Ans te eten. Ooooo… wat heb ik haar vreselijk gemist!

Dinsdag 11 december 2018 ga ik ‘s avonds naar stal Wennekers waar mijn vorig jaar overleden paard Mette zo lang gestaan heeft. Gezellig om oude stal-maatjes weer te zien! We gaan bij Silversant eten met Manon, haar vriend Edwin en Frank.

Woensdag 12 december 2018. ‘s Middags gaan we naar Bas, Donatien en Melle in Bos en Lommer. Donatien zien we ‘s avonds pas; die is aan het werk. Wat is het gaaf om Bas en Melle weer te zien! En wat is Melle alweer gegroeid! Hij kletst je de oren van je kop en is door het dolle heen. Hij wuift zijn paps vrolijk de deur uit en wil heel graag dat we op hem passen. Dat is wel eens anders geweest! Eerst een beetje tekenen met Herbert en dan naar de speeltuin! Het is ijzig koud maar daar trekken we ons niks van aan! In de speeltuin waar we echt een opvallende oudste oppas-oma- en opa zijn, moeten we achter Melle aan klauteren en kwijten ons zo goed als nog gaat, maar kreunend en steunend van onze taak. Melle… we zijn al wat ouder hoor!

Geschikt als opa? Dacht het wel!

We zijn al wat ouder, Melle!

Proost! Glaasje wijn verdiend!

Bas is al snel terug van zijn werk en we gaan gauw naar huis. Brrr… wat is het koud! Bijna net zo koud als op IJsland… nou nee…. Gauw een glaasje wijn! Al snel komt Donatien ook thuis en volgt er weer een hele stevige knuffel. Wat hebben we de Agaathjes toch gemist de afgelopen maanden! Een en al gezelligheid en een heerlijke maaltijd! We zien ze al gauw weer want a.s. weekend hebben we reünie met (bijna) alle vertrekkers van de afgelopen 2 jaar.

Donderdag 13 december 2018. Herbert en Doenja zitten bijna de hele dag gebogen over de leerstof van een tentamen van Doenja. Herbert moet onderhand alle zeilen bijzetten om haar nog te kunnen volgen maar kan toch nog goed helpen. Ons etentje ‘s avonds bij vrienden Setske en Karel gaat niet door. Er heerst daar griep!

Vrijdag 14 december 2018. 3 items prijken in mijn agenda! We racen van hot naar her! Eerst lunchen met Leticia die we kennen uit Halifax en over niet al te lange tijd gaat verhuizen naar Amsterdam. We lunchen bij café Fest waar Hannah de scepter zwaait. Super gezellig en zo leuk om Leticia hier te ontmoeten!

Met Leticia voor café Fest.

Daarna gaan we even langs bij Piet Hein in Baambrugge. Ik kom er niet erg meer aan te pas want al snel gaat het over technische zaken! Hahahahaaaa!

Bij Piet Hein op bezoek.

Net voor we weg moeten zien we nog even Marjolein, dochter van Piet Hein en mijn oud-leerling. Heerlijk om haar ook weer eens te zien! Nog gauw even proosten! Nu snel door naar schone zus Carla nadat we eerst Doenja even van de metro hebben opgepikt. Ze heeft haar tentamen meer dan redelijk gemaakt! Weer super gezellig bij Carla en ze heeft zalig gekookt!

Op bezoek bij schone zus Carla.

Zaterdag 15 december 2018. We pakken ‘s ochtend snel de tas in voor de reünie met de vertrekkers. Marije van de Tsuru heeft Klein Haksfoort bij Maarsbergen, afgehuurd voor 2 dagen en tot onze stomme verbazing kan bijna iedereen komen die in Nederland is. Alleen Saskia en Wouter van de Schorpioen zijn er uiteindelijk niet. Rob en Baudine van de Bojangles komen met wat vertraging. Baudine was er heilig van overtuigd dat de reünie in Winterswijk was waar ook kort sprake van was…. Oei, oei, oei… toch best wel weer een heel eind terugrijden voor hun! 😏
Wat is het leuk om iedereen te zien en de verhalen te horen. Alle kids zijn ongelofelijk gegroeid en het is een lawaai van jewelste in de accommodatie! Af en toe jagen we de kids naar buiten… dat scheelt! Iedereen heeft wat lekkers meegenomen voor het avondeten. Niet iedereen blijft slapen dus met stevige knuffels wordt er weer voor een lange tijd afscheid genomen. Maar de meesten blijven wél en met wijntjes en biertjes gaat het nog door tot in de kleine uurtjes.

Melle, Robert en Joke!

Michel en Henk.

Bas en Herbert.

Anneke, Marije, Jasper en Julian.

Koen en Melle.. spelen als een dolle!

Suzanne en Pleuni.

Anneke en Donatien.

Nout en Mark

Amarins en Meike

Monique en Anneke.

Baudine, Rob en Pleuni.

Jouke en Ties.

 Ik denk dat ik iedereen erop heb!?
Zondag 16 december 2018. De volgende ochtend is het een prachtige witte wereld en is een deel van ons al snel buiten om met de kids sneeuwballen te gooien en een prachtige sneeuwpop te maken. Anderen kijken liever toe vanachter de ramen

Een gave sneeuwpop

Voetballen in de sneeuw!

Na het ontbijt neemt iedereen langzaamaan afscheid. Wij hebben een wat haastig vertrek want het blijkt dat ik een afspraak met vrienden Huub en Monique op de verkeerde datum heb gezet. Gelukkig is Almere niet ver van hier dus we rijden er gauw naar toe! We gaan eindelijk hun nieuwe woning zien in de gloednieuwe wijk Buitenplaats. Het is een wijk met heel veel groen al moet dat allemaal nog groeien. Het huis is prachtig en het weerzien warm. Wat hebben we onze lieve vrienden toch allemaal gemist! We hebben een zalige lunch en veel om bij te praten. Monique heeft die avond concert met haar koor dus het weerzien is van korte duur. Nog een laatste knuffel en dan gaan we weer. Komen jullie ons eens opzoeken? Misschien als we weer in warmere streken zijn!
‘s Avonds gaan we ook nog even langs vrienden Liesbeth en Lucas. Gezelligheid!🍷

Maandag 17 december 2018 en dinsdag 18 december 2018. Geen idee wat we gedaan hebben! 😀

Woensdag 19 december 2018 ben ik op het Feuerstein Centrum waar ik zoveel jaar met oneindig veel plezier en voldoening heb gewerkt, uitgenodigd voor het jaarlijkse kerstdiner. Natuurlijk moet ik mijn befaamde kippenvleugeltjes meenemen! Er zijn heel wat nieuwe stagiaires en mediatoren gekomen. Gezelligheid en ik heb bijna weer zin om te beginnen! Reizen is nog nét iets leuker!

Kerstdiner bij Het Feuerstein Centrum.

Donderdag 20 december 2018 eten we ‘s avonds heerlijk bij vrienden Eric en Greetje in Amstelveen. Al die lieve mensen die we al zo lang niet hebben gezien! En we pikken de draad met elkaar op alsof het maar een weekje geleden is dat we elkaar zagen! Maar nee… daar zit gewoon een jaar en 3 maanden tussen! Met al die gezelligheid: heerlijk eten en dito wijntjes drinken, beginnen we langzaamaan wel een beetje dicht te slibben achter de broekriem… Oeps! 😏

Vrijdag 21 januari. Ik ga lunchen bij vriendinnetje Judith die jarenlang mijn trouwe bijrijdster was van Mette. Ju, wanneer kom je nu eens een paar weekjes met ons meevaren?
’s Avonds ga ik nogmaals naar Wennekers waar ik afgesproken heb met Eva. Haar hebben we voor het laatst gezien op Curaçao waar ze toevallig op vakantie was met een vriendin.
Als vanouds!

Eva en ik bij stal Wennekers.

Zaterdag 22 december 2018 ga ik met Margreet en Kim naar Olaf, het paard van mijn lieve overleden zussie Marianne. We missen haar deze dagen nog eens extra. Olaf staat nu in Voorthuizen waar hij goed verzorgd wordt door Brigit en Iwan. Margreet en Kim rijden nog met veel plezier op dat grote stoere paard van mijn zus! En hij doet het weer prima na een flinke tijd met blessure leed. Onno, Simone, 2 hondjes en Julian zijn ook mee. Leuk om die grote knol weer te zien. Ook best een beetje emotioneel trouwens!

Olaf in Voorthuizen.

’s Avonds rijden we met mijn ouders en Doenja naar de verjaardag van Charrel. We hebben hun nieuwe huis nog niet gezien. Prachtig! Charrel en Daisy gaan in oktober trouwen. We gaan daar helaas niet bij zijn. Misschien kunnen we ook heel even digitaal meekijken?

Zondag 23 december 2018. Een etentje bij onze lieve vrienden Karin en Martin. Kijk al dat lekkers op die tafel! Een kort maar krachtig bezoekje en ook weer een lange tijd voor we ze weer zien. Niet leuk! 😪

Bij Karin en Martin.

(Vervolg, zie deel 2)