Maandag
31 juli. We klaren uit bij Customs en Immigration. Best wel weer een heel gedoe
voor dat ene weekje Bonaire! En als we straks terug zijn natuurlijk weer
inklaren…..
Daarna zoeken we Remco’s hotel vast op in de wijk Pietermaai. We horen van de
receptioniste dat Remco wel heel erg veel ruimte nodig heeft…hij heeft (per
ongeluk denken we) twee kamers geboekt waaronder één zeer ruime kamer, die hem
wat veel zou gaan kosten…vooral als de andere gewoon leeg zou staan. We weten
het niet heel zeker maar kunnen ons niet voorstellen dat Remco een medereiziger
voor Curaçao heeft…het moet wel een vergissing zijn. Het hotel boekt voor ons alvast een
taxi die Remco vlot van de luchthaven Hato naar het hotel vervoert. Cadeautje
van ons aan die arme vermoeide schat! Wij gaan nog even op pad om ergens te
genieten van het happy hour. Eerst bij een chique lounge tent aan zee waar we
aan een mix drankje ‘doen’.
Daarna
gaan we naar een ons bekende bar. Gewoon maar weer een wijntje en een biertje.
Lekker!
Dan is het tijd om Remco te verwelkomen. Daar is ie dan!
 |
| Hoeraaaa! Remco is weer even bij ons op Curaçao! |
Weer
bijgekomen van de schrik van het missen van zijn vliegtuig! En inderdaad…de
twee kamers zijn wat veel van het goede en de receptioniste weet Booking te
vermurwen de reservering te laten vervallen.
We gaan met Remco mee naar zijn super leuke kleine appartementje voor één
nacht. Er komt een zoete penetrante lucht uit zijn rugzak. Ooooo…narigheid….één
van de meegebrachte drankflessen is kapot gegaan. Alles zit onder. Er is nog
net een schone korte broek en shirt uit te toveren. Even een snelle douche is
hard nodig en twee tellen later zitten we aan een tafeltje op de binnenplaats
daar, bij Ginger, een restaurant met een Oosters tintje. Leuk om de
enthousiaste verhalen van Remco te horen en het eten is erg lekker.
 |
| Lekker eten bij Ginger in Pietermaai. |
Tegen
10 uur is het voor ons tijd om de laatste bus naar het Spaanse Water te gaan en
heeft Remco best nog even zin om Punda in te gaan! Wél de wekker zetten voor
morgen, hoor, neefie!
Nog een laatste knuffel…tot over een paar weken al!
Dinsdag
1 augustus zijn we met het krieken van de dag op en de ketting gaat ratelend de ankerbak in. Op naar Bonaire waar Herard en Lia 5 augustus zullen aanmonsteren op de
Zahree. Wat een aangroei zit er op de ankerketting, zeg! We draaien de
ankerplaats af en zijn onaangenaam verrast door de weinige voortgang die we
maken door het water. Gelukkig is het een hele rustige dag en gaandeweg de dag
vallen er misschien wat mosseltjes van de onderkant af maar het tempo blijft
bedroevend en we doen erg lang over de 15 mijl naar Klein Curaçao.
Onderweg worden we links en rechts hard ingehaald door de Mermaid en de
Jonalisa, toeristenboten vol met dagjesmensen die ook naar Klein Curaçao gaan.
Bij het eiland gaan we voor anker en zien meteen al twee schildpadden vlakbij
de boot. Het water is prachtig blauw en glashelder. In het hagelwitte zand
liggen zonaanbidders op strandbedjes van de diverse toeristenboten. We weten
dat ze tegen 16 uur weggaan dus onze tijd komt nog wel!
Eerst gaat Herbert met duikuitrusting iets aan de aangroei van Zahree doen.
 |
| Klaar voor onderwater? |
 |
| Aangroei van Zahree wordt even aangepakt. |
Vooral de schroef wordt aangepakt; deze aangroei zorgt ervoor dat we nauwelijks
vooruit komen. Daarna is ook het onderwaterschip zo’n beetje aan de beurt. Tot
de lucht in de fles bijna op is. Als Herbert aan boord is blijkt pak en fles
helemaal onder de wriemelende beestjes te zitten. Piepkleine garnaalachtigen. Vandaar dat er zoveel vissen onder Zahree zwommen; ze hadden er een
ware feestmaaltijd, helemaal gratis geserveerd door die rare snoeshaan in dat
zwarte pak! Het is even hard plassen en boenen om die griezeltjes er weer af te
krijgen.
Daarna gaan we met de dinghy naar het eiland. De dagjesmensen worden net
verzameld en naar de boten gebracht. Daaaaag…daarna hebben we, samen met nog
een catamaran, het water en het eiland voor ons alleen. Dat blijkt niet
helemaal zo te zijn. Twee medewerkers van de Mermaid en van een andere boot
blijven op het eiland achter om de boel te bewaken en alles weer klaar te maken
voor de volgende groep de dag erop.
 |
| Met maar twee zeilschepen overgebleven. |
 |
| Het privé terrein van de Mermaid. |
Wij wandelen naar de noordzijde van Klein Curaçao. Midden op het eiland staat
een verwaarloosde vuurtoren. Aan de andere kant doemen de karkassen op van twee
gestrande schepen.
 |
| Gestrande schepen op Klein Curaçao. |
Een is een volledig verroest stalen werkschip, al gestrand
in de 30er jaren van de vorige eeuw. De andere is van veel recentere datum. Een
rot gezicht hoor! Dit moet toch een mooi jacht geweest zijn voordat de
bemanning een kapitale navigatiefout maakte….
Op de terugweg beklimt mijn dappere dodo de krakkemikkige vuurtoren voor een
mooie foto.
 |
| Het karkas van de vuurtoren. |
 |
| Uitzicht richting de ankerplaats van Klein Curaçao. |
Daarna gaan we gauw naar het azuurblauwe water en koelen heerlijk af.
Daarna…plof op dek met een drankje enne…vroeg te bed! Het was een lange dag.
Woensdag 2 augustus zijn we alweer vroeg op pad voor de laatste 25 mijl naar
Bonaire. De wind is gelukkig erg zwak want recht tegen. Tegen de middag varen
we bij de Agaath langs die een mooie ankerplek heeft voor Kralendijk! Wij zijn
net twee voet te lang dus zijn veroordeeld tot de marina. Daar is Bas. Hoi
hoi…wat een lange tijd geleden!
 |
| Hoeraaaa...daar is de Agaath weer! |
We spreken af dat we mee gaan om Melle van de
crèche halen. Eerst maar eens naar de marina waar we een mooie (maar peperdure
grrrrrr) plek hebben aan de steiger voor de super yachts. We worden keurig
ontvangen door Carlos en hebben al snel de zakelijke afhandeling achter de rug.
Nog even een verloopstekker geregeld vanwege de niet-Europese aansluiting. Ook
weer te huur voor 5 dollar per dag (alsof men dat er niet bij kan doen voor die
800 dollar per week…ahum!), we hebben een eigen aansluiting voor water! Mooi!
 |
| Aan de kade van de super yachts in de jachthaven van Bonaire. |
De Bromptonnetjes komen eindelijk weer eens aan dek. Bonaire is voor een groot
deel zo plat als een pannenkoek dus geschikt om te fietsen. Helaas is mijn voorbandje
zo lek als een mandje…dat rijmt! Dus wordt het toch met de dinghy naar
Kralendijk. Eerst inklaren. Bonaire is een provincie van Nederland maar toch
moeten we inklaren. Hoeft bij een bezoek aan Friesland toch ook niet? Maar het
is in hetzelfde gebouwtje en gaat hier zeer efficiënt! Daarna gaan we een
heeeeel lekker ijsje eten en lopen we Bas tegemoet die vandaag de beurt heeft
om Melle van de crèche te halen. Het is maar een kort wandelingetje. We horen
hartverscheurend gehuil en zien een heel erg verdrietig jongetje…Melle was het
laatste kwartier niet erg gelukkig op de crèche en wil alleen nog maar naar
zijn mama…en dat wij ineens verschijnen is wel zo onverwacht…dat gaat allemaal
even niet! Ooooo zooooo zielig! Gelukkig is het verdriet gauw over als we met
z’n allen op de Agaath zijn. We mogen lekker aanschuiven voor borrel en eten
bij Bas en Donatien die we al zo lang niet meer gezien hebben! Even heeeeel
stevig knuffelen! We hebben ze echt gemist! Melle moet duidelijk weer even aan
ons wennen dus we krijgen nog GEEN dikke kus van hem.
We hebben elkaar heel veel te vertellen en proosten met de regelmaat van de
klok op ons weerzien. Dan volgt ook nog een overheerlijke lasagne schotel!
 |
| Mmmmm...lasagne op de Agaath! |
Melle en ik maken daarna een toffe treinbaan en is alles weer als vanouds!
 |
| Samen met Melle een treinbaan maken. |
Met
kindertjes bedtijd gaan we met de dinghy in het pikkedonker voorzichtig langs
het kantje, terug naar de marina…maar we vinden Zahree eenvoudig terug aan de
kade daar!
Donderdag
3 augustus fietst Herbert naar de twee fietsenwinkels die Kralendijk rijk is.
Het blijkt dat mijn binnenbandje echt gescheurd is en het gat is zo groot dat
plakken eigenlijk niet meer mogelijk is. We hebben niet al te veel hoop dat ze
zulke kleine binnenbandjes hebben maar warempel…de tweede winkel heeft ze wel.
De eerste nieuwe binnenband laat met een luide knal weten ver voorbij de
houdbaarheidsdatum te zijn ofwel van bedenkelijke makelij…maar de tweede houdt
het. Voor de zekerheid mailen we Herard en Lia of ze toch maar wat reserve
binnenbandjes meenemen. We fietsen naar de Van den Tweel, een grote Albert
Heijn-achtige winkel met een super assortiment. De Agaathjes komen vanavond
eten dus we moeten wat lekkere dingen inslaan. We slagen er prima en fietsen
vlot weer terug naar de Zahree. Bas, Donatien en Melle appen of ze maar zo gauw
mogelijk mogen komen. Melle wil naar de Zahree! Dus flink doortrappen maar! Andermaal
hebben we een hele gezellige avond met elkaar. De Mexicaanse pannenkoekjes
vallen goed in de smaak en Melle eet als een bootwerker!
 |
| Mexicaanse pannenkoekjes op de Zahree gaan er wel in bij Melle. |
Melle haalt het einde
van de avond niet met de oogjes open. Hij slaapt gewoon door als hij in de
dinghy getild wordt.
Vrijdag
4 augustus poetsen we eerst uitgebreid binnen- en buitenkant van ons mooie
schip. Moet er natuurlijk perfect uitzien als Herard en Lia de dag erop komen!
Herbert probeert de lelijke kalkaanslag op de huid met Cilit Bang weg te
poetsen. Een warme klus! Ik zuig, poets en verschoon de zure lappen. Wassen
worden gedraaid. We druipen van het zweet maar we hebben resultaat van ons
gezwoeg! Daarna rijden we een klein stukje naar het westen omdat daar een DA
drogist zit. Én ernaast zit een speelgoedwinkel. We kopen een geweldige puzzel
voor Melle. We weten zeker dat we hier HEEL ERG GOED mee gaan scoren bij hem!
Daarna fietsen we naar Kralendijk voor een ijsje. We hebben de Agaathjes geappt
dat ze ook DRINGEND een ijsje met ons moeten komen eten. Waaaaat? Zomaar een
cadeau?
 |
| Een goede ijsco, hé..Melle? |
 |
| Zomaar een cadeau? |
Helemaal in de roos, ons presentje! Melle vindt hem GEWELDIG! Wat later
ontvangen we deze foto vanaf de Agaath.
 |
| De puzzel valt ZEER in de smaak. |
Zaterdag
5 augustus. Tja…wat deden we toen allemaal? We fietsen naar een autoverhuurder
en huren voor 3 dagen een enorme auto. De dag erop zal een medewerker Herbert
om half 9 bij de haven ophalen voor de finale handtekening. Nog wat
boodschapjes bij een andere supermarkt. Deze heeft Jumbo-artikelen. In ieder
geval stonden we in de voorbereidings-stand voor de aankomst van onze gasten.
Herard en Lia appen dat ze vertraging hebben omdat Tui maar moeilijk alle
kiteboards het vliegtuig in krijgen. Nou ja zeg….ze moesten uren in het
vliegtuig zitten voor het vertrok. Lekker bezig Tui…NOT! Wij snorkelen vlakbij
de marina en zien daar grote vissen terwijl het koraal ons toch weer een beetje
tegenvalt. Ik denk dat je daar toch echt voor moet gaan duiken. Herard en Lia
duiken niet dus dat gaat er niet van komen deze week. Verder kijken we of het
restaurant in de marina wat is om ’s avonds met Herard en Lia te gaan eten. We
zien ons mooie schip riant liggen aan de overkant.
 |
| Zahree aan de overkant van Harbour Village Marina. |
Nog
net met daglicht staan ineens onze twee gasten al voor onze neus. Op het
vliegveld van Bonaire ging alles gelukkig supersnel en de taxi heeft ze in 5
minuten op de juiste plek afgeleverd. We installeren ons met een drankje en
toastje aan dek.
Wat een gezelligheid weer! Daarna gaan we heel decadent met de
dinghy naar het restaurant aan de overkant omdat we anders wel uh….5 minuten
moeten lopen….beter 30 seconden tuffen toch? Herard en Lia springen vlot in en
uit de dinghy…of ze nooit anders hebben gedaan!
Het eten is redelijk tot prima maar een toetje mag achterwege blijven. Er
beginnen er twee opvallend luid te gapen. Jetlag misschien? Ze zijn onderhand al meer dan 24 uur op!
 |
| Eerste avond samen met Herard en Lia. |
Zondag 6 augustus staat Herbert om half 9 in de aanslag voor AB autoverhuur.
Alles rijdt langs maar niet de AB medewerker, Dan maar op de fiets naar de
verhuurder. Daar arriveert net de medewerkster die beweert er gestaan te
hebben. Dan toch zeker op een ander plek maar maakt niks uit…even later komt
Herbert terug met een pick-up auto die vooral gebruikt wordt door mensen die
duikspullen willen vervoeren. Een zeer ruime auto mét airco. Prima!
 |
| Onze huurauto is ruim aan de maat. |
 |
| Ontbijt aan dek. |
Na het ontbijt gaan we op pad om Bonaire te verkennen. Het eiland is klein dus
je kunt veel zien in één dag. We rijden langs de kust naar de zoutpannen die
prachtig roze gekleurd zijn.
 |
| De prachtig roze zoutpannen op Bonaire. |
De flamingo’s staan in kleine groepjes bij elkaar. Ze stampen af en toe en hopen zo de kleine garnaaltjes te verlokken uit
hun schuilplaatsen te komen.
 |
| Flamingo's...je moet er goed voor kijken... |
Aan de zeezijde bekijken we de verschillende
plaatsen met de slavenhuisjes. Hier moest men soms met wel vier mensen
overnachten.
 |
| Slavenhuisjes op Bonaire, wel erg klein! |
De verschillend gekleurde palen gaven de plaatsen aan waar de
zoutschepen voor anker moesten gaan en het zout dat in die tijd ook wel het
witte goud genoemd werd, ingeladen kon worden. De slaven hadden een vreselijk
bestaan. Ze moesten de hele dag in de brandende zon werken en stonden met hun
blote voeten in het bijtend zoute water.
 |
| De gele sectie slavenhuisjes. |
We verlaten deze deprimerende plek en rijden langs het uiterst zuidelijke punt
waar de vuurtoren staat, richting Lac Bay waar de kite-surfers scene is.
 |
| Het zuidelijkste puntje van Bonaire. |
Tijd
voor een kopje koffie.
 |
| Lac Bay en koffie. |
Daarna gaat het weer verder om uiteindelijk weer via Kralendijk naar Rincon te
rijden waar we een tip voor een goede lunchplek hebben gekregen, Posada Para
Mira. Rincon is de voormalige hoofdstad en lijkt wel een heel erg slaperig
dorpje…misschien ligt het aan het feit dat het zondag is? Het restaurant ligt
prachtig hoog en je hebt er een mooi uitzicht. Het eten is prima en de
muzikanten geven er een echt Caribisch tintje aan. Van de wijn worden we een
beetje slaperig behalve Herbert die chauffeert (arme hij!).
 |
| Lunch in Rincon. |
 |
| Gezellige Antiliaanse muziek erbij.... |
En verder gaat het weer…over de weg door de heuvels, terug richting Kralendijk.
We nemen nog even de afslag naar Boca Onima waar rotstekeningen van de Arawak
indianen zijn. Om de rotstekeningen te beschermen zijn lelijke hekken
geplaatst.
 |
| Lezen over de Arawak-indianen. |
 |
| Arawak-inscripties achter lelijke hekken. |
Het is blijkbaar nodig want her en der hebben onverlaten het niet kunnen laten
rotsen onder te spuiten met hun verfbussen. Grrrrr!
Daarna rijden we terug naar de marina en gaan Herard en Lia hun eerste
snorkelpoging wagen. Ze hebben allebei van die super-snorkelmaskers die over je
gezicht gaan en zorgen dat je gewoon door mond en neus kunt blijven ademen.
Herard heeft nog een beetje ruzie met zijn masker; het ding maakt een gek
geluid én het zeewater wil er maar moeilijk uit weg blijven. Oefening baart
kunst! Net als wij genieten ze enorm van het onderwaterleven. Daarna?
Borreltijd natuurlijk! Ik weet er ook nog een lekkere maaltijd uit te
persen…als ik de reacties mag geloven dan!
Maandag 7 augustus. Vroeg op pad!
 |
| Hahaaa! Oppassen...overstekende duikers! |
We hebben een bezoek gepland aan het Nationaal Park
Washington Slagbaai in het noordwesten van Bonaire. De toegangsprijs is vorstelijk
maar wel inclusief het recht op snorkelen op een van de mooie strandjes en deze
penning blijft een paar maanden geldig. Bovendien zouden we als we zouden
willen, de dag erop weer naar het park mogen….en de dag erna…en erna… Niet dat
we dat gaan doen. In het park rijd je, net als in het Nationaal Park op
Curaçao, een eenrichtingsverkeer weg langs alle plekken die bijzonder zijn om
te bekijken. Ook in dit park weer veel watertjes met flamingo's.
 |
| Flamingo's in het Nationaal Park van Bonaire. |
De noordelijke kust van Bonaire heeft veel weg van die van Curaçao
maar de vegetatie is wel een beetje verschillend. We genieten van de prachtige
uitzichten.
 |
| De noordelijke kust van Bonaire heeft veel weg van die van Curaçao. |
Op de achterbank van onze pick-up stuiteren Lia en ik alle kanten
op. Het is niet dat er een fijne geasfalteerde weg door het park aangelegd is.
Pffffff! We sluiten af met een snorkel-partij bij Boca Slagbaai waar een paar
mooie zandstrandjes zijn.
 |
| Een prachtig snorkelstrand aan de zuidkust van het Nationaal Park Bonaire. |
Maar ook hier is de aantasting van het koraal heel
duidelijk. Het is ook wel logisch dat het koraal in ondiep water het zwaarder
heeft met storm weer en ook meer lijdt onder menselijk ingrijpen…
 |
| Brutale leguanen komen gewoon bedelen. Ze zijn best intelligent volgens mij... |
Daarna gaan we gauw weer verder. Het is nog een heel eind rijden naar de
uitgang van het park…dus hobbelen en stuiteren we nog een uurtje door. Ik ben
opgelucht als de entree in zicht komt. He he…weer een gewone weg! We lunchen
weer in het zelfde restaurant als de dag ervoor. Iets anders kunnen we niet zo
snel vinden in de omgeving van Rincon.
 |
| Weer eten in Posada, Rincon. |
Daarna rijden we nog een rondje om het
prachtige Gotomeer. Nu zien we de flamingo’s vlakbij en vanuit de auto. Wat
zijn het toch een rare maar prachtige vogels met een lange gebogen nekken en
typische manier van lopen!
 |
| Stampen om de garnaaltjes omhoog te krijgen. |
 |
| En een typische manier van lopen. |
En verder gaat het weer.
 |
| Oppassen voor de ezeltjes! |
Nog even omhoog naar een mooi uitkijkpunt Seru Largu. Onderweg komen we langs de (sch)geitenboerderij van Aletta van Boer Zoekt Vrouw. Die slaan we door tijdgebrek over. Vanaf het uitkijkpunt kun je een groot deel van Bonaire zien. Heel in de verte zien we zelfs
de marina en verbeelden we ons dat we onze masten zien.
 |
| Uitkijk vanaf Seru Largu. |
Jammer…geen verrekijker
meegenomen.
Ons rest nog het laatste stukje naar de marina en daarna duiken we snel het
koele zilte nat naast de marina in. Heerlijk! En daarna? Borrelen etc. natuurlijk!
Dinsdag 8 augustus is het alweer de laatste dag op Bonaire. We hebben nog een
dag de auto en hebben de dag ervoor een kajak tour door de mangrove van Lac Bay
geboekt bij Hans Voerman, ook weer een tip van Bas en Donatien. Voor die tijd
profiteren we nog even van de auto om flink wat boodschappen te halen. We
proberen alvast uit te klaren maar dat kan nog niet. Als we morgenochtend
uitvaren kunnen we pas na drie uur uitklaren. Mmmm meneer de beambte…dan hebben
we net een kajak tocht… Helaas voor ons maar dan moeten we morgenochtend vroeg
of na de kajak tocht voor 7 uur ’s avonds. Gaan we proberen dan! Na de middag
rijden we naar de plek waar de kajaks liggen. We zijn veel te vroeg dus rijden
we nog even door naar de kust. Daar treffen we enorme hopen conch-shells. Van
vissers? Aangespoeld? De grote zeeslakken worden gezien als een lekkernij en
worden al jaren overbevist zodat ze in de Caribische wateren steeds schaarser
gevonden worden. Lekker bezig, mensen!
 |
Lia tussen twee massagraven conch shells.
|
Hier kun je goed zien hoe ondoordringbaar de mangrove is. Geen doorkomen aan,
tenzij je er een gat in hakt!
 |
| Een doorgang in het mangrove-bosje. |
 |
| Ondoordringbare kluwen takken en wortels. |
Tijd
om naar de kajaks te gaan. Hans Voerman komt net aan. Hij maant ons nog even in
de schaduw te blijven. Hij heeft geen hulp nodig bij het voorbereiden van de
kajaks. Er moeten nog wat mensen komen. Als die er zijn krijgen we van Hans een
verhaal over de mangrove en hun kwetsbare onderwaterleven. Het is niet een
verhaal waar je echt vrolijk van wordt. Jaar na jaar trekt de mangrove zich
verder terug en komen er minder vissen tot volwassenheid. Met dank aan…onszelf!
De mens ook altijd! We moeten ons schamen!
Dan gaan we met de kajaks te water. Ze peddelen lekker en ter plekke bedenken
Herbert en ik dat we eigenlijk ook wel een kajak mee willen hebben op Zahree!
Ik zie heel even een zeeschildpad boven water komen maar ik ben de enige en Hans
gelooft me niet. Ik zou zeker wat gerookt hebben? Echt niet hoor Hans! Ik weet
heus wel hoe een schildpad eruit ziet!
 |
| Kayakken in Lac Bay. |
Het is een prachtige tocht en in een klein zijarmpje mogen we met onze maskers
op te water. Het water is behoorlijk troebel maar toch zien we regelmatig
vissen. Ze schuilen onder de mangrove wortels en je ziet ze naar ons loeren.
Soms zwemmen ze ook gewoon voor ons uit, totaal onverstoorbaar.
 |
| Onder water in een zijarmpje van het mangrove gebied van Lac Bay. |
Als we
omdraaien moeten we tegen de stroom in maar het is maar een klein stukje.
 |
| Wie o wie? |
Dat
was weer erg leuk! En terug gaat het. Nu ziet onze gids als enige een schildpad
heel even boven water. Eigenlijk op dezelfde plek als ik er een zag. Ik geloof
je niet hoor Hans!
Op de terugweg gaat het mis in de kajak van de twee jongens in het gezelschap.
Ze stoeien met de andere kayak en gaan om. Weg GoPro en snorkelmasker. De Gopro
wordt snel gevonden maar het masker is lastiger. Die is geheel doorzichtig.
Hans stuurt de jongens even weg en wacht tot het water minder troebel wordt
en…vindt het masker. We hebben nu wel wat vertraging opgelopen. De jongens blij want de duikbril was van de paps (niet mee) en blijkbaar was het
niet het eerste akkefietje…pubersssss! Dan zijn we er zo en helpen we vlotjes
Hans met de kano’s weer stouwen en zeggen gauw gedag.
 |
| Dank je wel, Hans, voor deze gave kayak tour! |
Kunnen we nog net voor 19
uur uitklaren! En zo geschiedde…Herard en Lia worden als crew bijgeschreven en
we krijgen allemaal een mooi uitreis stempel in de paspoorten. We zijn vrij om
te gaan de volgende morgen! Daarna rijden we snel naar Zahree om gauw te
douchen en een beetje op te tutten. We gaan uit eten bij de Cuba Compagnie.
Lekker eten en heel sfeervol!
 |
| Eten bij de Cuba Compagnie op de laatste avond op Bonaire. |
Woensdag 9 augustus. Herbert legt z’n vouwfiets in de auto en rijdt naar de
autoverhuur en is ook zo weer terug. Afrekenen bij Carlos is meer een dingetje.
Een zeilschip vaart langs en roept iets van motorproblemen en of we willen
helpen. Herbert laat helemaal de dinghy zakken maar de schipper vaart toch
gewoon door al zien we wel wat alarmerende zwarte rook uit zijn uitlaat komen.
Hij vaart ook gewoon naar de kade waar je ook kunt tanken, bij het
havenkantoor. Daar staat al een heel comité de boot op te wachten dus van onze
kant was alle actie voor niks. We willen nog graag diesel vol gooien voor we
gaan en vragen of ze de zeilboot wat naar achteren kunnen leggen. Dan kunnen we
er makkelijk bij. Over 5 minuten…5
worden 15 minuten…en nog geen beweging. Oké dan maar niet…dan gaan we gewoon
afrekenen want we zouden al weg zijn. Duurt ook nog even voor men tijd heeft om
de meterstanden op te nemen maar dan zijn we onderweg. We zwaaaien nog even
naar de Bojangles die ook gisteren is aangekomen op Bonaire én naar de
Agaathjes die we weer een hele tijd moeten gaan missen. Mweh…..
 |
| Dag...marina van Bonaire! |
 |
| Tot gauw, Bojangles! |
 |
| Tot oktober, Agaathjes...snik |
 |
| Dag...mooi Bonaire! |
We laten het grootzeil en schaduwdoek staan en hopen op genoeg wind voor de
genua en beide stagfokken. De wind is niet geheel achter dus dat lukt heel
aardig. Toch gaan we een beetje aan de langzame kant. In ieder geval zijn we
met deze tuigage niet snel genoeg om de vervelende wasmachine-zeegang een
beetje voor te blijven.
Lia heeft ’s middags geen trek in yoghurt met muesli en
ook in niks anders dus achteraf had ze toen al beter een pilletje kunnen nemen.
Het gaat lange tijd nog oké maar als de vuurtoren van Klein Curaçao nét aan de
horizon opdoemt, moet Lia helaas de vissen voeren. Ik had haar nét te laat een
zeeziektepilletje aanbevolen. Jammerrrrrr!
Gelukkig knapt ze daarna snel op en genieten ze allebei van de zeiltocht.
 |
| De misselijkheid voorbij...toch genieten! |
Naast
Klein Curaçao zijn de vervelende rollers verleden tijd. De hengel gaat eruit. Niks gevangen. Jammer hoor! Deze visser vast wel!
 |
| Vast wel wat gevangen! |
A
l snel kan de Rocna
de zandbodem in. Eerst pakt het anker niet goed en krabben we achter uit naar
te diep water. Nog een poging en we liggen weer als een huis. Vanaf zeiljacht de Fairy
Queen wordt naar ons geroepen. Waaaaaat? Er wordt een enorme Mahi Mahi
opgehouden. Hebben Roland en Nicole nog nét voor aankomst gevangen. Hebben we
toch iets te vroeg de lijn ingehaald…grrrrrrr! Maar we mogen een stuk vis komen
halen. Hij is veel te groot om samen op te eten! Dat laten we ons geen twee
keer zeggen! En Nicole heeft ook nog de vis vakkundig voor ons schoongemaakt!
Geweldig! Dank je wel. De kip blijft in de koelkast en jullie weten zeker al
wat wij eten die avond? Precies! Mahi mahi en klaargemaakt door Herard en Lia.
Mmmmmm!
 |
| Herard en Lia maken de Mahi mahi klaar en de rest...mmmm! |
Maar voor die tijd gaan we eerst nog snorkelen en wandelen Lia en Herard dezelfde
wandeling die wij een weekje geleden deden. We hebben weer een heerlijke dag en
avond samen.
 |
| Een prachtige avond voor anker bij Klein Curaçao. |
Donderdag
10 augustus ontbijten we nog met het zicht op deze magnifieke witte kust van Klein Curaçao en dat hemelsblauwe water.
 |
| Mooi Klein Curaçao. (foto Lia) |
Maar daarna zijn we bijtijds onderweg voor de laatste paar mijl naar
Curaçao. Rond het middaguur komen we aan
op het Spaanse Water waar natuurlijk onze plaats door een ander schip is
ingenomen. We kunnen iets meer naar voren wel een plaats vinden al ligt er een
boeitje met een naam erop. Daar trekken we ons maar even niets van aan. Over
twee dagen gaat de K’dans ook naar Bonaire en kunnen we ankeren op hun plek!
Dat is ook veel meer richting het dinghy dock dus verwachten we daar minder nat te
worden in de onvermijdelijke dinghy tochten. We hebben een rustige middag en
gaan tegen vijven naar The Pier voor happy hour-bier en wijntjes én het
weerzien met de Blue Nose en de K’dansjes. Heerlijk om ze weer te zien. Herard
en Lia splitsen net zo natuurlijk als wij in de herenafdeling waar het
waarschijnlijk gaat over buitenboordmotoren, ankerlieren en ander gerei en wij
dames de belangrijke zaken des levens bepraten…hihihihihi!
 |
| Mannenpraat... |
 |
| Vrouwen-gesprekken. |
Het Captains Dinner is deze keer een kipspies, patat en een onduidelijke
salade. Best oké…minder oké zijn de twee niet smakende glazen witte wijn van
Joke en Karina die niet vervangen worden door de eigenaresse Diane van The Pier. Ze
hebben gewoon pech dat ze ze niet zo lekker vinden. Maar Lia en ik hebben
dezelfde wijn en die is wel prima dus…een fles die te lang heeft gestaan? We
vinden het geen service en twijfelen een beetje of we hier nog vaker gaan komen. Jammer
dat ze niet weten hoe het ‘heurt’ hier! Toch volgende keer iets van zeggen....
We laten ons humeur er niet door verpesten en hebben een super gezellig diner.
 |
| Het smaakt goed! |
Eerst zag ik een baby-leguaantje klimmen.
 |
| Een baby-leguaantje. |
Wat een schatje. Later, tijdens het
diner wordt ik ineens ‘besprongen’ door een baby-hagedisje! Hij is zo klein op
mijn arm dat ik het niet eens eng vind dus een ijselijke gil blijft uit. Kijk
eens naar de maat van het mes ernaast en dan zie je hoe klein het beestje is.
 |
| Dit baby-hagedisje sprong eerst op mijn arm! |
Het is zeker reptielen crèche speelkwartier hier! Tot 20.00 uur want dan breek iedereen op rond want happy hour is dan voorbij. We gaan richting de dinghies en komen niet
eens zó nat over. Aan boord van Zahree is het ook gezellig en happy hour tot
diep in de nacht als je daar zin in hebt!
Vrijdag 11 augustus gaan we met Herard en Lia inklaren, de K’dansjes gaan
uitklaren en Henk en Joke gaan op canvas-jacht in Willemstad. Allemaal tegelijk
in bus 6A naar Punda.
Karina heeft haar voet best wel ernstig verzwikt dus die
krijgt een arm. Auauauau…het gaat gaande de dag toch wel steeds meer zeer doen.
Maar ze wil zelf mee naar Ccustoms aan de ene kant van de Sint Annabaai én
Immigratie, over de brug en dan nog een heel eind naar rechts naar Immigratie.
Had ze maar lekker bij Henk en Joke op het terras neergestreken want het wordt
er met die voet niet beter op als we eindelijk, na een hele lange tijd
gerechtigd zijn weer op het Spaanse Water te liggen en de K’dans naar Bonaire
mogen vertrekken. Én ik ben ondertussen chagrijnig geworden van de honger. We
slepen ons naar Pietermaai waar we opgelucht neerploffen bij de tent waar wij dames al eerder lunchten. Pfffffff…een koele wijn en bier…dat EERST!
 |
| Lunch bij Mundo Bizarro. |
De lunch is weer geweldig behalve de ansjovis op de salade van Henk….vond hij!
Er waren genoeg gegadigden daarvoor bleek achteraf…maar allemaal te beleefd om
ze van de rand van zijn bord te grissen hahahahaaa!
Tegen vier uur strompelen we naar de bus. We willen nog met Herard en Lia naar
‘ons’ strandje. Henk en Joke voelen er ook voor maar de K’dansjes zien ervan
af. Arme Karina...haar voet heeft nu echt een beetje rust nodig.
Met het laatste zonlicht snorkelen we er naar de gezonden tugboat en Herard en
Lia zijn ook helemaal enthousiast over de vele soorten visjes die ze spotten.
Daarna een klein glaasje bier en wijn en dan wordt het te fris want de zon
verdwijnt van het strandje. Gauw naar Zahree voor een lekkere douche, een
gezellige laatste avondmaaltijd met elkaar want de dag erop vertrekken Herard
en Lia alweer naar Nederland.
Zaterdag
12 augustus. De K’dans vertrekt om 6 uur in de ochtend en wij halen snel het
anker eruit om op hun plek te ankeren. Wat is dat nou? Een ander schip stevent
op die plek af. Het is het Duitse schip Moana die voor de K’dansjes waren
geparkeerd. Ze nemen even de hele ankerplek in beslag terwijl ze ruimte genoeg
hadden. We vragen ze nog vriendelijk wat ruimte voor ons te maken maar daar
heeft meneer de schipper geen zin in. We kunnen er echter nog net bij al komen
we naar mijn zin iets te dicht op een achterliggend schip te leggen maar
Herbert zegt dat het makkelijk kan. Nou…oké…maar die lui op de Moana gaan we
even NIET tot onze vrienden rekenen. Als iedereen dat deed op die manier kan er
op een gegeven moment geen enkele nieuw aankomende boot meer bij. Erg
kinderachtig van die lui! Grrrrrrr!
Het is ook alweer de laatste dag voor ons bezoek. Herbert en Lia worden niet
lang daarna ook wakker. Na het ontbijt zijn Herard en Lia even druk met
inpakken. Niks vergeten? Herbert gaat eerst met Herard en een koffer naar de
kant om de kans op een nat pak wat te verkleinen. Jammer…hij heeft toch een
natte korte broek gekregen. Jammerrrr. Dan zijn Lia en ik aan de beurt. Alles
gaat goed en we komen droog over. Op naar de bus. Die laat nog even op zich
wachten maar in de buurt van de Pirates Nest kunnen de diverse zaterdag kranten
gedownload worden.
 |
| Met bus 6A naar Punda. |
We gaan in Punda lunchen bij Plasa Bieu…daar moet je toch
een keer geweest zijn als je in Willemstad bent. Wij eten er nu al voor de
derde keer. Ook nu is het eten weer prima en goedkoop. Herbert en ik hebben
gesmoord rundvlees en Lia en Herard red snapper. Zo…er kan voorlopig even niks
meer in!
 |
| Lunch in Plasa Bieu...daarna kan er niks meer in! |
 |
| Plasa Bieu..simpel, goedkoop en echt Curaçao! |
Nou niks…op een koel terras aan de Sint Anna baai kan er wel nog nét een
smoothie in, Herard een laatste Presidente-biertje. Lia houdt het,
verstandig….bij thee.
En dan is het tijd om ze naar bus 2A te brengen die naar luchthaven Hato gaat.
Een laatste zwaai…het was super gezellig…tot september!
 |
| Dag, Lia en Herard! |
Herbert en ik gaan met een klein busje naar de Wimco, een witgoedwinkel, om een
Bosch was- en droogmachine te bestellen die op de inverter alleen zou kunnen
draaien. We zouden dan de generator niet meer hoeven draaien om te kunnen
wassen. De medewerker van de vorige keer werkt vandaag helaas niet en de rest
kan ons niet helpen met de bestelling plaatsen. Ons wordt beloofd dat een
kaartje op zijn bureau de truc zal doen. Hij zal dat als eerste zien op
maandagmorgen. Dat hopen we maar… Daarna een fikse wandeling naar de Caracasbaaiweg
om busje 6A weer op te pikken. Al tijden hebben ik last van mijn achillespezen,
vooral de rechter en samen met de hitte doet die mijn humeur beneden peil
zakken. Maar zoals met alles…aan alle ellende komt een eind en we zitten op
tijd bij de bushalte. En...we zien dat we hier terecht kunnen voor Zeeuwse mosselen! De winter komt er aan!
 |
Zeeuwse mosselen op Curaçao!
|
Daar komt de bus en we staan dan ook weer zo aan het Spaanse Water.
Pffff…eerst even in het koele water duiken en je in de stevige wind laten
opdrogen. Dan is die helse wandeling ook weer zo vergeten.
Een zeer lichte
maaltijd voldoet vandaag én we kijken voor het eerst weer een aflevering Better
Call Saul…ook wel weer eens leuk.
Zondag 13 augustus varen we met de dinghy naar het meest oostelijk gelegen deel
van het Spaanse Water waar je niet mag ankeren. We hebben het vermoeden dat dat
de macht van het geld is die dat voor elkaar heeft gekregen. Er liggen kapitale
huizen aan dit prachtig stukje water waarvan een flink deel op het terrein van
het Santa Barbara Resort. Ook de andere waterkanten staan vol met villa’s met
eigen aanlegplekken. Echt voor de happy few…daar zullen maar weinig
oorspronkelijke eilanders bij zijn vrezen we. Er mag wel met raceboten en
wakeborders erachter rondgescheurd worden en van die afschuwelijke
waterscooters. Wij denken een veilig plekje gevonden te hebben om te snorkelen.
Tussen twee hele kleine eilandjes in met zo’n 50 cm diepgang niet echt een plek
waar je overvaren zou kunnen worden.
 |
| Een veilig plekje...denk we... |
Maar als Herbert er net in ligt komt er
ineens een waterscooter aan scheuren die van plan was het er toch op te wagen.
Ze zien ons nog net op tijd liggen met de dinghy en ik gil op mijn hardst naar
mijn echtgenoot, met zijn hoofd onder water hoort ie niet veel. Ik schrik me echt helemaal de
t……ng! Mafketels, die gasten! We zien onder water heel erg veel ieniemienie
visjes en af en toe een iets grotere…veel kwalletjes en een klein beetje
koraal. Maar het water is niet echt helder te noemen en als snorkelwater een
beetje teleurstellend. We varen nog even naar het meer noordelijk gelegen
gedeelte van het water met het eilandje Isla Kiniw dat je kunt huren voor 8
personen…waarschijnlijk voor een astronomisch bedrag maar wel erg mooi!
Daarna tuffen we naar de plek waar je kunt tanken en halen een jerrycan benzine
voor de buitenboordmotor. Op het Spaanse Water gebruiken we de dinghy
natuurlijk erg veel dus het motortje lust wel wat!
Daarna gaan we terug naar Zahree en ga ik eens serieus aan dit blog en Herbert
doet wat administratie.
‘s
Avonds kijken we alweer naar de laatste aflevering van seizoen twee van onze
favoriete serie. Gelukkig hebben we het derde seizoen al gekregen van Bas! Die
is voor de dag erop!
Maandag 14 augustus. Het is een beetje wisselvallig het weer. Dan weer
kletterende regen, dan weer felle zonneschijn. Regent het dan moet de boot
dicht en wordt het binnen no time snikheet. Tussendoor gauw weer alles open en
doortochten maar. Herbert haalt de vuilwaterpomp die kuren heeft eruit en moet
tot zijn spijt constateren dat deze roestschade op de as heeft. Iets ernstiger
dan gedacht dus. Die moet misschien door een vakmannetje gereviseerd worden. Gelukkig
hebben we er nog een (en als die het dan maar blijft doen….bid…bid…bid!).
Verder moeten er visa aanvragen verstuurd voor Amerika…antifouling moet
geregeld worden…de wasmachine moet besteld worden bij de Wimco en nog veel
meer! We zijn bezig met een lijst samen te stellen van de dingen die we in
Nederland willen aanschaffen. Inventariseren wat er persé nog moet gebeuren
voor we naar Marina Curaçao gaan, vrijdag aanstaande. Ineens vliegt de tijd en
krijgen we een beetje ‘vertrekstress’ maar dan stress om naar Nederland te
gaan! We hebben al wat gezellige afspraken staan in Nederland te beginnen met
het traditionele Hollen-familieweekend, al meteen het eerste weekend! Daar
hebben we erg veel zin in. Kamperen of wordt het creperen in een
opgooi-tentje….
Maar er is ook heus nog wel tijd voor gezellige dingen. Achter in de middag
komen de Blauwe Neusjes (Henk en Joke van de Bluenose) bij ons borrelen en ik
krijg een visje van Joke…. Neergezet bij de foto’s van Frans en zussie Marianne
die we zo heel erg missen…lieeeeeeeef!
 |
Het visje van Joke houdt Frans en Marianne gezelschap...we missen jullie! 😭
|
Als het donker wordt gaan Joke en Henk weer naar hun boot en maak ik een snelle hap klaar. Het is een prachtige rustige avond met een mooie avondlucht.
En we MOETEN verder met het kijken naar Better Call Saul dat langzamerhand toch
steeds spannender wordt.
Dinsdag15 augustus gaat Herbert met zijn Bromptonnetje in de dinghy op weg met
kapotte vuilwaterpomp, lijstje voor Island Water World en naar de Wimco een
nieuwe wasmachine bestellen want reageren op mail vindt men vaak een beetje
moeilijk op Curaçao. Gelukkig komt ie er op tijd achter dat de waterdichte zak
met portemonnee en mobiel aan boord is blijven liggen want het is een pittig
eind fietsen met verscheidene heuvels om te bedwingen…en dat in die warmte! Ik
heb een boek dat ECHT uitgelezen moet worden.
Herbert komt afgepeigerd terug maar heeft behoorlijk ‘gescoord’ op de
verscheidene taken. Hij haalt het oude lager van de as van de vuilwaterpomp met
behulp van de I-ductor, een Hedonproduct die nu eens goed van pas komt. Het is
een inductie verhitter die zorgt dat het lager wel verwarmd wordt maar de as
niet. Met de nieuw aangeschafte pulli trekker kan het lager er dan afgetrokken
worden. Twee keer een inductiebehandeling en daar komt het ding eraf! Top!
 |
| Nu komt de I-ductor zeer van pas! |
De
middag besluiten we met een duik, met Joke en Henk, in zee bij ons bekende
strandje. We snorkelen weer eens naar de tugboat en nu met opgeladen GoPro…en
nu maar hopen dat filmpje en foto’s wat beter geworden zijn…..
 |
| De gezonken tugboat. |
 |
| Zwemmen tussen vissen. |
 |
| Een selfie. |
Daarna wat wijntjes, biertjes en nootjes
terwijl het langzaam koeler wordt. Heerlijk! Ons hoor je op zulke momenten niet
mopperen. Op Zahree is het deze dag kliekjes-dag maar daar sla ik geen slecht
figuur mee!
Woensdag
16 augustus. Ik ga geheel alleen met de dinghy naar de wal om met het busje
naar de Vreugdenhil te gaan. Ik ben daar meestal niet zo happig op omdat ik
vaak de buitenboordmotor niet aangetrokken krijg. Maar het gaat goed en René en
Angelique van de Pimentao moeten ook boodschappen doen en kunnen me op de
terugweg eventueel helpen. Na het boodschappen doen zijn we vlot weer bij de vissershaven en ja hoor…ik
krijg het ding niet gestart. ‘Zou je het dodemanskoordje er niet op doen?’,
vraagt René….AFGANGGGGGG! GRRRRRR! En dan start het motortje gelukkig meteen.
Als een drol in een pispot zwalk ik op Zahree af maar kom nog redelijk droog
over en de boodschappen ook! Herbert heeft ondertussen de vuilwaterpomp
gerepareerd en die draait weer als een dolle! Die knappe vent van mij kan toch onderhand ALLES zelf repareren! Yeaaaaah!
Daarna moet ik er toch echt ook aan geloven…schoonmaken, schuren en weer
schoonmaken van een deel van het houtwerk. Dat kost ons de hele ochtend.
 |
| Schuren van het dekhuis. |
Daarna
een bak yoghurt en moet Herbert alleen verder met lakken. Dit deel van het hout
zetten we in de Woodskin, een lak die soepel blijft en op zich heel makkelijk
te verwerken is. Maar we hadden even niet gerekend op de regen die in de middag
valt. Meestal beperkt zich dat tot de ochtenden. Gauw opruimen de boel en maar
het beste hopen voor het lakwerk dat gelukkig wel erg snel droogt in dit
klimaat. Daar gaan we maar morgen mee verder. De weersvoorspelling is dan ietsje
beter.
Het is weer erg warm in de boot want het waait maar zacht. Op zich fijn maar de
boot tocht dan minder goed door natuurlijk. Dat wordt weer een zweterige
nacht…. Niet dat ik klaag hoor…we lezen op de app berichtjes van de Nederlandse
zomer…regen…regen…en nog meer regen...met af en toe een opklaring geloof ik.
Das ook niks toch?
Donderdag 17 augustus is het voorlopig onze laatste dag en nacht op het Spaanse
Water. Dus profiteren van de ruimte om ons heen en we werken nog een dag als
een dolle. Deze dag staat voornamelijk het schoonmaken, schuren en vetvrij maken
van het dak van het dekhuis. Verder nog schuren van een deel van het houtwerk.
 |
| Schuren van het luik. |
Het lakwerk van gisteren heeft op een paar plekjes lelijke kringen maar we
laten het zo. Volgend jaar weer een laag en dan komt dat wel weer goed. Deze
dag geen regenbuien die de planning in de war gooien. Halverwege de middag is
het karwei zo’n beetje plat en kunnen we nog even zwemmen, lekker zoet
afdouchen en dan is het alweer 17 uur en gaan we naar het borreluurtje bij The
Pier en daarna het Captains Dinner. De wijn smaakt TE lekker en ik drink er
helaas weer 2 wijntjes teveel en het eten is vis, patatjes en salade en is
prima. Joke stelt voor dat zij en Henk morgen met ons mee varen naar Marina
Curaçao. Wat een super idee, Jook! We hebben weer een aller gezelligste avond en
tegen half 9 zijn we weer aan boord voor een aflevering van onze favo serie en gaan we
op tijd naar bed. Ik een beetje duizelig vanwege een lichte overdosis alcohol,
Herbert is geloof ik ongeschonden uit de strijd gekomen. De nacht is alweer
bloedheet en bovendien slaap ik sowieso altijd als een krant als ik wat teveel
op heb…STOM!
Vrijdag 18 augustus zijn we redelijk vroeg uit de veren (hoewel voor veren is
het echt VEEL TE WARM!) en brengt Herbert met Henk hun dinghy naar het dinghy
dock (zodat ze vanavond weer naar de Bluenose kunnen komen) na Joke op Zahree
geplant te hebben. Niet veel later komen de beide heren aan scheuren en gaan we
soepeltjes ankerop. We kijken nog een keertje achterom en nemen voor zo’n twee
maanden afscheid van het Spaanse Water.
 |
| Henk. |
 |
| Joke. |
Eenmaal op zee staat er een lekker
windje en kunnen we met alleen de genua tegen de 4 knopen snelheid halen. Zo
hoeven deze luie zeilers niet de huikjes van grootzeil en stagfokken te halen
en kan ook het schaduwdoek boven het dek blijven. Leuk om nu aan de andere kant
langs al die stranden als ons ‘eigen’ strandje met daarvoor de Noble Bullie I,
Jan Thiel en Mambo Beach te varen.
 |
| Daar is 'ons' strandje en Noble Bully 1. |
 |
| Goede pose, Joke! |
 |
| Henk geeft goede aanwijzingen. |
Na ruim een uur komt dan ook het hoge
voormalige Van der Valk hotel met daarachter de hoge brug in beeld.
 |
Willemstad is nog maar ruim een mijl.
|
Herbert
heeft dan al de havendienst opgeroepen en doet dat vlakbij de ingang naar de
Sint Annabaai nog een keer. We mogen opvaren en kunnen zo door de Emmabrug. Hoe leuk is het om nu met onze eigen Zahree door deze ‘bootjes’ brug te
varen!
 |
| De Emmabrug wordt speciaal voor ons open gevaren. |
 |
| Heel veel plaatjes schieten. |
 |
| Otrabanda-zijde. |
 |
| Punda-zijde. |
 |
| Varen door de Emmabrug in de Sint Annabaai. Zo leuk! |
 |
| Daar is het Waaigat waar de Venezolaanse boten met vis en fruit liggen. |
Dag brugwachter! Dank je wel voor de vlotte opening!
 |
| Dank je wel voor de vlotte opening, brugwachter! |
En verder gaat het
weer terwijl Joke en ik links en rechts veel plaatjes schieten van de kades aan
de Punda- en Otrabanda kant. We hebben veel bekijks en staan vast weer op een
heleboel vakantiekiekjes van toeristen. Leuk! Daarna varen we onder de hoge Koningin
Julianabrug door en draaien een stukje verder naar stuurboord het Schottegat
op. In de verte menen we de containerboot te zien liggen die de giek van de
Bluenose in een container nét aan wal zet (zo stel ik me dat in ieder geval
voor!). Grappig idee dat ie daar ergens moet liggen! Hopen dat Henk en Joke de
giek nu heel snel geleverd krijgen en ze gauw weer kunnen zeilen mét hun
voorzeil!
 |
| Ligt daar ergens de giek van de Bluenose? |
We zien de marina al meteen liggen en na oproep van de marina waarschuwt men
ons nog eens extra voor de ondiepte die recht voor de haveningang ligt.
Overigens is deze nu prima betond met kleine rood witte boeitjes.
 |
| De aanloop van Curaçao Marine met de betonde ondiepte ervoor. |
Toch is het
voorstelbaar dat men makkelijk in de fout gaat hier. Je bent dan zo bezig met
aansturen van de haven en je kunt de boeitjes makkelijk interpreteren als
mooring-boeitjes. Wij draaien er keurig aan bakboordzijde omheen en zien al
havenpersoneel op de steiger staan om onze lijnen aan te pakken. We krijgen een
super plek buiten op toegewezen waar we nog een klein beetje wind ter verkoeling
mogen verwachten.
 |
De Blauwe Neusjes zijn fantastische deck-hands!
|
Het briesje dat er nu waait is nauwelijks voldoende ter
verkoeling en ik trek snel mijn badpak aan en neem een douche om af te koelen. We
lunchen, babbelen, drinken (keurig na uh.... 16 uur!) de heerlijke rosé die Joke
heeft meegenomen en de heren doen koude biertjes.
 |
| Voorzichtig weer een glaasje rosé door Joke meegenomen. Mmmmm! |
Op vrijdag begint om 17 uur
happy hour van de marina. Ze zijn slecht gesorteerd wat betreft de wijn (nog
maar 1 klein flesje chardonnay nou jaaaaaa zeg!) maar serveren ijskoud heerlijk
bier.
 |
| Vrijdagmiddag borrel van de marina. |
 |
| Ik mag Henk best even 'lenen' van Joke... Mijn nieuwe jurk...heb ik van haar gekregen! Zo lieeeeef! |
Nog een laatste gezellig half uurtje met de Blauwe Neusjes en dan gaan
zijn de berg op richting de bus om weer naar het Spaanse Water te gaan. We
lopen een heel klein eindje op maar niet omhoog omdat ik nog steeds ‘geplaagd’
wordt door een hele hardnekkige blessure aan mijn achillespezen grrrrr! Dus geen
geklim voor mij voorlopig. Herbert en ik gaan nog even terug naar de borrel van
de marina. We praten een tijdje met de baas en wat medewerkers. De marina is
nog niet zo lang geleden overgenomen en men is hard bezig te verbeteren en er
zijn plannen voor uitbreiding. Men begint al een goede reputatie op te bouwen
en wij prijzen hun super communicatie en meedenken. Oké…alles kost natuurlijk
wel het een en ander… Daarna zitten we nog even gezellig met Ronald en Nicole
van de Fairy Queen waarvan we zo’n prachtig stuk Mahi Mahi kregen op Klein
Curaçao. Ook zij zijn hard bezig aan hun schip dat op de kant staat.
Dan is het alweer hoog en breed donker en flans ik een beetje typische
combinatie met rijst, oosterse groente en een stukje vlees in elkaar. Maar ik
heb een makkelijke kostganger…hij vindt bijna altijd alles lekker. Daarna nog
een afleveringetje waarbij mijn ogen af en toe dicht zakken. Lekker naar
bedje…denk je dan… Maar het is zo gruwelijk heet dat ik snel mijn hoofdkussen
pak en vertrek naar een mogelijk koelere plek. Pfffffff….nu verlang ik even
naar het koele Nederlandse weer hoor!
Zaterdag
19 augustus ga ik om half 10 met het courtesy-busje mee naar de Vreugdenhil. Ook
in deze marina kun je dus opgehaald worden om boodschappen te gaan doen. Wat
een service. Ik ben samen met Michel, een Nederlandse zeiler die we al een paar
keer zagen op de Canarische Eilanden. Ook hij is hard bezig op zijn boot en kan
al gauw weer te water. Hij zal ook verkassen naar het Spaanse Water dus we gaan
hem nu nog wel vaker zien en spreken. Terug op de boot is Herbert alweer bezig met het lakwerk. Ook de mooie naambordjes vertoonden allang tekenen van verval van het lakwerk. Stom dat we dat niet wat eerder aangepakt hebben. Spijt komt na de zonde....(gatver...wat een suffe uitdrukking eigenlijk hahahahaaa!). Het is de hele dag bewolkt maar wel benauwd maar er valt gelukkig geen regen uit het egaal grijze wolkendek. Dit hoort bij tropische storm Harvey die ten noorden van Curaçao langs trekt maar wat betreft de wind weinig invloed heeft op het weer hier. Behalve die draaiende flauwe winden en de klammigheid. Voor morgen is er wél veel regen voorspeld. Dat wordt hem niet om te schilderen!
Aan het eind van de dag is een echte douche op de haven ook wel weer eens lekker. En we maken een wandelingetje in de doodsaaie omgeving. Ach...we strekken even de benen. Om naar Willemstad te komen moet je eerst een stevig klimmetje doen en daar voel ik niks voor met mijn weigerende achillespezen.
Nog leuke dingen in het verschiet? Jazeker! Vanaf dinsdag hebben we een week een auto en vanaf de 25tste, als Zahree uit het water op de kant wordt gezet, gaan we vier dagen in een hotel! Lekker vooruitzicht!
Zondag 20 augustus begint nog droog maar dat duurt niet lang. Een licht gerommel kondigt het noodweer aan dat al gauw zal losbreken. Gelukkig blijft het onweer op zee maar de regen spoelt Zahree een paar uurtjes grondig schoon en we moeten rennen om luiken en ramen te sluiten. De manchet om de hoofdmast blijkt met het schilderen schade aan zijn kitwerk opgelopen te hebben en gauw moet er een plastic zak omheen want binnen wordt het een waterballet. Schilderen of lakken lijkt nu wel van de baan. Misschien vanmiddag nog? Maar het zorgt er wel voor dat ik het blog nu weer eens naar mijn trouwe lezers kan sturen. We hebben hier op de haven prima internet! Nog een klein stukje mogen jullie verwachten...tót het moment dat we naar Nederland gaan...dan neem ik even 6 weekjes blog-vrij!
Ik ga op de knop 'publiceren' drukken. Veel leesplezier en tot de volgende keer!.
