Zeilen zoals zeilen behoort te zijn!

Tja...wie hebben we hier? Dat is Thijs met een 'bouwvakkers-decolleté' aan het controleren of we nog genoeg water hebben voor het weekend.

Ja hoor..genoeg! Thijs zegt..GAAN!!!!

Herbert brengt nog wat technische zaken aan de schroefas generator op orde maar dan kunnen we echt weg.
Met een lekkere wind schuin achter onder zeil over het Noordzeekanaal richting de stad. We zijn op vrijdagavond al aan boord gekomen en om zaterdag 10 uur stipt door de brug bij Nauerna gegaan.
De windvoorspelling is ZW lekker hard. Ronduit frisjes te noemen. What else is new? Misschien een enkele bui... ach...we zien wel!

Ja hoor...het is weer zover. De douane op onze oude bekende De Kokmeeuw moet ons weer hebben. Het is pas enkele maandjes geleden jongens...maar kom maar weer kijken en controleren op contrabande hoor! Koffie en een koekje? Dat niet? Geen tijd?

Thijs houdt de Kokmeeuw op gepaste afstand.

De heren van de douane vermaken zich met onze papieren, controleren de diesel op de juiste, niet rode, kleur en zijn nieuwsgierig hoe het ons zal vergaan als we eenmaal vertrokken zijn in 2015. Lees ons blog, jongens! Ik stuur jullie de link!
Als we de heren weer op het eigen schip hebben laten overstappen zijn we vlot in de sluis waar een aantal kleinere scheepjes met hun schippers het niet nodig vinden aan te sluiten en we met ons grote schip een tijdlang tegen de deur van de sluis hangen voordat de hele handel opgeschoven is. De sluismeester is not amused. Wij ook niet want er ontstaat zo wat stress bij de bemanning van de Zahree. Ach...ook niet voor het eerst. Daarna zijn we vlot geschut, door de Schellingwouderburg en op weg naar Enkhuizen. De wind zet lekker door en we lopen regelmatig meer dan 8 knopen. Achter in de middag leggen we aan in Enkhuizen waar er ook al een onwillige Duitser is. De schipperse schudt pontificaal nee op mijn vraag wat door te schuiven. Dan maar de boegspriet boven de achtersteven geparkeerd...moet je kijken hoe snel ze gaan verliggen. Tja, de havenmeesteres had ons dit plekje gewezen. Past net als iedereen een beetje meewerkt. De heren van het Duitse schip zijn trouwens alleraardigst hoor. Maar  madam keurt ons geen blik meer waardig. Tssssss.
Karin, Marin en dochter Tessel met vrienden Jonas en Marijke liggen ook in Enkuizen. Zij zijn een weekje naar de Wadden geweest. We borrelen aan boord. Super gezellig met het hele hok vol.

Tessel, Jonas en Marijke zijn allemaal op de één of andere manier met vormgeving, mode en meubelen bezig. Zo ongelofelijk creatief en ze kunnen er zo enthousiast over vertellen. Leuk!!! En supergezellig. De drank vloeit en de chips kraakt. We besluiten gezamenlijk te eten. De bemanning van de Risban haalt hun hap en samen met wat aanvulling van mij toveren Karin en ik een lekkere maaltijd op tafel. Eeeeeh wel eerlijk zijn...de basis had Marijke de dag ervoor al gemaakt!

Alleen de fotografe zit nog niet aan de dis...maar het past hoor!
Na het eten gaat Tessel een beetje grieperig van boord. Korte tijd volgen de andere 'kids'. Wij gaan met Thijs, Karin en Martin nog even Enkhuizen in om de benen even te strekken en een kop koffie te halen. Daarna gaat bij eenieder het lichtje uit. We spreken af zondag met elkaar op te varen naar Amsterdam om 10.00 uur. Wel vroeg hoor! Maar de wind zal tegen zijn en dat betekent een lange dag tegen de wind opkruisen.

Gaat lekker toch, paps? Ik stel de zeiltjes nog even bij! Zoon Thijs is altijd bezig met zorgen dat het nog even harder gaat! De Risban is wat later vertrokken. De schipper kon de jongelui niet wakker krijgen zo gauw...Ze zitten een uurtje achter ons en we zien ze de hele dag niet meer. Jammer!

Heerlijk. Ik hoef alleen maar in het waterige zonnetje te zitten dat toch nog even tussen de wolken door piepte.

Het gaat hard hoor!

Net voordat we toch de zeilen moeten strijken gaat op de kar van de grootschoot de verbinding door. Nog een geluk dat alle hoofden laag waren. Het zeilen is direct voorbij. Ook prijzen we ons gelukkig dat het nu gebeurt en niet als we over een paar weken onderweg zijn naar Noorwegen.

Het blok van de grootschoot hangt er nu een beetje zielig bij.

Op ons gemakkie varen we naar de brug en schutten door de sluis. Alles gaat nu prima. Thijs mag sturen van zijn pa en dat doet ie prima. Op het IJ worden we voor de tweede maal geënterd, nu door de politie die bezig is met een financieel-economische controle...of je misschien je schip met zwart geld betaald hebt, zeg maar! De ambtenaar in functie verzoekt ons vriendelijk ons te volgen naar de Houthavens.. Ik werp tegen dat we gisteren al gecontroleerd zijn. De man klimt even in de telefoon en...het is in orde. We mogen door!

Controle!

FF bellen, mevrouw!

Tis okee!

Daarna op de motor door naar Nauerna. Niemand moet nog wat van ons gelukkig!

Thijs doet nog een poging de studieachterstand in te lopen.

Herbert op het nieuwe krukje. Het is het nog niet helemaal.

Het aanleggen gaat, net als de vorige keer, weer gesmeerd. Na het eten brengt Herbert Thijs naar zijn vriendinnetje Olesia.
Maandag nog wat klusjes gedaan. Olie verversen, dynamo repareren (de schipper), lakken (ik!). Daarna naar Rotjeknor voor het eindexamen muziekproductie  aan het conservatorium van Rotterdam, van ons neefje Jeroen. Nou neefje...zo'n 2 m. neef!

Koop een boot, werk je dood! Koop een grotere boot....

Zelfs ik moet aan de bak! Nou ja, zeg!

Neefje Jeroen in actie.

Het begint er een beetje op te lijken...

Het is toch al zaterdag 1 juni...waar blijft toch dat voorjaar? Niet dat het bagger-weer is! Dus niet zo zeuren...we trekken twee truien en de dikke zeiljas aan en GAAN!
De wind is NW. Elke nadeel heb zijn voordeel zei de nummer 14 van weleer...we kunnen zeilend over het Noordzeekanaal dus na vlot van de steiger gemanoeuvreerd te zijn en met een vaartje met een ander motorschip door de brug van Nauerna gevaren te zijn, staat al snel het één en ander aan zeil en kan de motor af. We waarderen dit ook wel weer, al worden neuzen en handen ijs- en ijskoud.
Op het IJ is het een drukte van belang. Aan alle kanten stuiven de ponten voorbij. Leuk...zwaaien naar de passagiers en ook de kapiteins kennen ons zo langzamerhand wel een beetje.'

The Eye, het nieuwe filmmuseum achter het binnenschip

Gaat nog wel voorlangs.

Nu gaan wij voorlangs

Op de achtergrond het afgekeurde dak van CS en de schipper heeft het koud.

Geen kleintje!

Herbert sleutelt onderweg aan de verbeterde schroefasgenerator. Gaat ie doen wat ie moet doen? Stroom leveren aan de accu's? Spannend! We gaan het pas uitproberen op het IJsselmeer. Herbert wil de schroefas nog niet op topsnelheid hebben draaien...zou de boel kunnen ontploffen? Nou nee, dat ook
weer niet...in de soep draaien wel. Dus voor de zekerheid eerst met wat lagere snelheden testen.

De schroefasgenerator is nog in ruste.

We mogen snel schutten door de Oranjesluizen. Het is opvallend rustig in de sluis. Te koud voor verstandige mensen; ze zitten thuis bij de kachel, denk ik!
Ook de Schellingwouderbrug doet vlug de klep open en het ruimere sop ligt voor ons. We gaan voor de verandering maar weer eens naar Lelystad, maar nu met een missie! Kleding kopen in Bataviastad, liefst voor dumpprijzen. Maar zover is het nog niet, we moeten er eerst nog maar eens komen. Het is een prima windje 4, de zon komt lekker door en manlief vindt het de hoogste tijd voor het experiment met de schroefasgenerator. Ik mag Zahree even stilleggen in de wind zodat het ding aangeschakeld kan worden en dan vaart maken. Zo zoooooo, wel 2,5 Ampère!

Ruim 2 ampère! 

Maar wel bij ruim 8 knopen snelheid! Moet nog wat beter.

Ha, nog niet voldoende maar het is een begin! We hebben er een snelheid voor nodig van zo'n 6 knopen (1 knoop= 1,8 km per uur dus reken maar uit) dus gaan we minder vlot, dan zegt de schroefasgenerator dat we het zelf maar moeten doen. Mijn geniale echtgenoot is geenszins uit het lood geslagen; een kleinere poelie moet hier de oplossing brengen. Daar gaat op een later tijdstip verder aan geklust worden.

Lelystad wordt ruim binnen borreltijd aangelopen. Zo ruim dat het helemaal niet erg is dat het aanleggen nog niet als de gesmeerde bliksem verloopt. Er blijft zelfs genoeg tijd over om een felle discussie te starten wie wat op welk moment niet al te handig deed. Laten we zeggen...de waarheid ligt in het midden hahaha!
Omdat ik de boter niet heb ingepakt en de melk ook uit de tas is weggelopen lijkt wel, halen we de vouwfietsen tevoorschijn en fietsen we met de wind in de rug naar de enorme AH vlakbij de Bataviahaven en zijn ook weer vrij vlot terug voor een verdiend glas wijn en bier.
Na ampel overleg gaan we toch maar niet uit eten en gaat moeder de vrouw zuchtend de keuken in. 's Avonds lijken we wel gek geworden; we gaan zelfs een avondwandeling maken na de afwas! Sportief toch? Of niet dan?

Bataviahaven

Lang genoeg gewandeld hoor!

De volgende ochtend ben ik vooral erg lui; Herbert maakt traditiegetrouw mijn ontbijtje. Opeens herinneren we ons dat we kleding zouden scoren en wandelen we met een lekker zonnetje in de rug maar met een koude wind in de nek naar het winkelparadijs. De Levi's winkel heeft gewoon teveel spijkerbroeken en Herbert scoort snel. Ik heb meer moeite met mijn 'African ass' (kreeg ik ooit te horen van twee zwarte verkoopsters in New York, die daar zelf erg om moesten lachen. Ik ook trouwens!) maar uiteindelijk vind ik er twee. Nog een leuk overhemd en een paar nieuwe schoenen  voor Herbert en we houden het voor gezien. Het is té mooi weer om daar de hele dag in de winkels te bivakkeren.

De winkelbuit.

We kiezen het zeegat richting het zuiden en gaan met de noordenwind schuin van achteren richting Pampushaven. De zon doet haar best maar de wind blijft kil. Maar wat een heerlijk zeilweer. Te snel zijn we op de ankerplaats.
We hadden ons voorgenomen lekker in het zonnetje aan dek te borrelen maar daar stak een hardnekkige wolkenband nét boven ons heel gemeen een stokje voor. Overal blauw maar niet boven ons. Hebben we dit verdiend of zo?

Maar niet boven ons..grrrrr...

Tja...daar is het mooi onbewolkt.

We borrelen heel bescheiden want ik heb aangedrongen bij de schipper dat we de genua (het grote voorzeil) na het eten naar beneden halen ter reparatie.

Te koud aan dek en ook nog op rantsoen gezet!

Hoewel de grote baas daar eigenlijk geen zin in heeft is de schipperse onverbiddelijk...anders blijven er teveel klussen liggen. Het is zó begin juli en het zou toch vervelend zijn als tijdens de tocht naar Noorwegen de UV-rand er helemaal af komt zetten. Het naar beneden halen is een zware klus maar uiteindelijk ligt de enorme lap aan dek en slepen we de naaimachine naar het voordek en worden diverse vergane naden met de grootste stiksteek gerepareerd. Dat gaat best heel goed maar we zien ook dat in de tophoek de pees die in het profiel loopt aan de stag stuk is. Het doek is daar behoorlijk vergaan. Onze inschatting is dat op dat stukje niet veel kracht komt en we repareren het provisorisch. Het is het laatste jaar dat we met deze zeilen varen en we hebben niet erg veel zin om er nog geld aan uit te geven.

De fok gaat eraf.

Aiaiai...foute boel!

De fok aan dek.

De pees repareer ik op de hand.

De tophoek is een tough cookie

De wind is te sterk om het zeil weer omhoog te krijgen en we zetten in op maandagochtend vroeg. Vaak is de wind dan erg zwak.

Prachtige avondlucht.

Het denkwerk gaat verder.

Kei moe donderen we in bed. De hele nacht staat de wind stevig door en jullie raden het al...niks windstil 's ochtends vroeg, zeker 12 knoopjes. Het lukt dan ook helemaal niet. De pees wil niet door het profiel en het eerste gedeelte van dat profiel schuift zelfs uit elkaar. Later blijkt dat twee schroeven los zijn en dat gedeelte komt los. Aandraaien was dé oplossing geweest maar dat vond Herbert pas later uit. Gedesillusioneerd kruipen we maar weer het bed in en tukken nog even verder.
Maandagochtend om een uur of tien gaat het anker op en gaan we met halve tot ruime wind op Amsterdam aan. We zetten de beide stagfokken en laten het grootzeil werkeloos. Het is een mooie kans uit te zoeken of deze zeilvoering nog wat voortgang oplevert en dus bruikbaar is voor stormweer. We lopen nog ruim 4 knopen en kunnen mooi koers houden. De boot blijft goed stuurbaar dus experiment geslaagd!

Op de twee stagfokken alleen gaat het ook!

We lopen met stagfokken toch nog 4 knopen!

Amsterdam wordt vlot aangelopen, brug en sluis ook. Na het IJ mogen stagfokken weer assisteren en we zijn mooi op tijd te Nauerna. Een perfect uitgevoerde aanlegmanoeuvre laat ons gloeien van trots en tevredenheid. Nog even opruimen en dan huiswaarts! Thuis roept de plicht; de tweewekelijkse kookbeurt is voor mij! Het was een super weekend maarre...mag het de volgende keer ietsje warmer?