Maar eerst…. waren we er nog niet natuurlijk! We moesten er ook nog naar toe varen! Wat ging vooraf?
Donderdag 26 april in de avond. We gaan net na 18.00 uur na het avondeten, ankerop. Dag mooi Charleston! Nog een zwaai achterom en op naar de oceaan!
Op weg naar de Atlantische… dag Charleston!
We zijn op weg naar Cape Lookout en hebben ruim 200 mijl te overbruggen. We denken er zo’n 48 uur over te doen. Deze avond en nacht waait er een heel zacht windje en wisselen uren op de motor zich af met uren zeilen met ruime wind. Regelmatig moet er gegijpt worden en stelt de wacht niet zoveel voor. Lekker een beetje lezen… hangen… af en toe even het hoofd boven het luik om te constateren dat alles rustig is en de volgende 15 minuten kan er best weer even gedommeld worden.
Vrijdag 27 april hangt er ‘s ochtend zowaar een visje aan de haak die niet van plan is te vechten voor zijn of haar leven. Het is een makreelachtige en hoewel niet al te groot gaat tóch de kop eraf. Een mooie maaltijd voor twee. De hele dag is het prachtig weer met een lekker windje en schieten we super op. Hoewel de wind er ‘s avonds aardig uitzakt houden we toch wat voortgang, de motor hoeft nog niet aan.
Op het menu ‘s avonds voor ons beide een hele bak met kant-en-klare meatloaf, toch een typisch Amerikaanse specialiteit! Getverdegetver… niet voor herhaling vatbaar. Afkomstig van de Harris & Teeter… ik zou zeggen.. laat liggen in de winkel!
Zaterdag 28 april. In de nacht passeren we Cape Fear. De naam doet vermoeden dat het hier niet altijd zo rustig is. Maar nu is er niets om bang van te worden. Recht zo die gaat!
Nét voordat ik Herberts wacht tegen 4.00 uur in de nacht overneem ziet Herbert een boot met hel wit licht met een noodvaart voorbij komen. Plotseling stopt de boot. Even later hoort Herbert over de marifoon een zeilboot met de naam Voyager aanroepen: ‘are you the ship that hit us?’. Nee toch? Een aanvaring! Moeten we gaan helpen? Herbert gaat slapen en ik zie op de AIS dat de Voyager een tijd op de plek blijft liggen en de opvarenden hebben contact met de Coast Guard. De boot met de helder witte verlichting ligt blijkbaar bij de Voyager want het is helderwit daar in de buurt. Dat kan ik zien als ik schuin naar achteren kijk. Gelukkig… de ‘aanvaarder’ is er niet stiekem vandoor gegaan! De schipper van de Voyager meldt de aanvaring en meldt ook dat ze water maken. Niemand is gewond gelukkig. Blijkbaar kan men het gat dichten want er volgt geen Pan Pan of erger Mayday Mayday… en een tijdje later zie ik op de AIS dat ze omgedraaid zijn en richting Southhampton varen. We hoeven niet om te draaien om assistentie te verlenen. Wel ongelofelijk balen dat hun vakantie nu naar de knoppen is. We hebben er wel een theorie over… de boot, het blijkt een vis-speedboot voer zoveel wit licht dat men de navigatieverlichting van de catamaran Voyager niet meer heeft kunnen waarnemen, óf men was andere dingen aan het doen dan opletten! De visboot had ook geen AIS. Totaal onverantwoordelijk als je zo hard vaart. Ze hadden ook zo tegen ons aan kunnen knallen… of tegen de Agaath! Dom en onverantwoordelijk gedrag! Gelukkig alleen materiele schade en geen gewonden of erger!
Overdag wisselen periodes van motoren af met zeilen. Achter in de middag met een voorsprong op de Agaath van een uurtje komen we op de ankerplaats van Cape Lookout aan. Wat een prachtig gebied! Het lijkt een beetje op de Wadden! We vinden een lekker plekje in het hoekje van het diepere gebied. Lief dat een schip ons nog oproept dat we niet verder moeten varen. Ze noemen ons ‘the French schooner’… oké lui… de vlag is wel rood-wit-blauw… maar om ons nu voor Fransozen uit te schelden….!
Daar komt de Agaat al aan! We zitten al snel bij hen aan boord want Donatien is jarig. We hebben overdag al even voor haar gezongen… lekker zo vals mogelijk, zoals gewoon in onze familie, maar we moeten óók nog even een cadeautje afgeven! Er is een heerlijke taart. En proost! Het drankje is gelijk verjaardags- en ankerborrel.
Donatien jarig bij Cape Lookout.
Wel een beetje zielig is Dona… ze is flink ziek. Vast opgelopen in de biep van Charleston waar een leuke speelhoek is voor kinderen. Toch dé plaats om een lekkere snot-virus op te lopen! Melle heeft ook al een lek-neus dus die zal de volgende wel zijn die ziek wordt… en dan Bas… en dan wij….. 
Maar wat een prachtige zonsondergang weer…!
Zondag 29 april. We maken een hele stevige wandeling langs het strand van de baai, steken over een plankenpad door naar de zeekant en dan langs het strand van de oceaan weer terug.
Een stevige strandwandeling.
’s Avonds cobben de bemanning van de Agaath en de Zahree samen een grote (Agaath) én een kleine (Zahree) Kingsmackerel! Heerlijk!
Visjes ‘cobben’.
En nog een zalige rustige nacht! We genieten er maar van want de dag erop zullen wij alweer doorgaan om op tijd in de Chesapeake Bay te zijn. Corinne, mijn nicht en haar man Steve zullen Doenja en Hannah ophalen van het vliegveld van Richmond. Wij hopen woensdag 2 mei aan te komen bij York River Yacht Haven, niet ver van Williamsburg waar Corinne en Steve wonen.
Maandag 30 april. We vertrekken rond half 10. We hebben weer voor een paar weken afscheid genomen van de Agaath die nog even bij Cape Lookout blijven en dan via de ICW naar de Chesapeake Bay zullen varen.
Aanvankelijk doet de wind nog even mee met onze zeil-aspiraties maar helaas…. de motor moet aan. De zee is bijna als een spiegeltje en we tuffen rustig door met de zeilen strak boven de boot. Achter in de middag komt de wind aarzelend Zahree beroeren. Nog eventjes ietsje meer graag! Dan kan eindelijk de motor af en zeilen we met vol tuig en de voorste stagfok uitgeboomd te loevert de avond in. Nu wacht ons een bak met lasagne-kant-en-klaar. Gelukkig iets smakelijker dan de meatloaf. Volgende keer toch maar weer zelf koken?
De nacht is weer zeer rustig. De volle maan is ook een fijne bijkomstigheid. In de nacht passeren we Cape Hatteras. De beruchte kaap waar de zee zich zo verschrikkelijk kan misdragen is nu zo mak als een lammetje! Mazzeltje!
Dinsdag 1 mei. Dag van de Arbeid… maar niet voor ons. Dag van de Luiigheid kunnen we deze beter noemen. Het is andermaal prachtig weer maar de wind doet maar op halve kracht mee dus weer een dag van stukken op de motor en heel rustig zeilen. Ook nu gaat de wind juist achter in de middag ‘aan’ en noopt alleen een windschifting richting het land Herbert rond 8.00 uur ‘s avonds te gijpen en gaan de nachtwachten weer in.
Woensdag 2 mei. Rond 2.00 uur in de nacht varen we met motor bij de Chesapeake Bay bij Norfolk in. De betonning is eenvoudig te volgen en het water is zo ruim dat je dit prima in de nacht kunt doen. Er is nauwelijks scheepvaartverkeer nu. Dat is overdag wel anders! De stroom stelt niet zo veel voor gelukkig. In het begin hebben we hem nog wat mee, later tegen. Maar we hebben sowieso geen haast want we willen niet te vroeg bij de marina aankomen. Rond half 10 zijn we er en de aardige mevrouw van de marina, Lisa, staat al te wuiven op de steiger. We lopen nog even vast. Maar na een kwartiertje is er alweer wat meer water onder de kiel en kunnen we door. Even later pakken lieve mede-watersporters en Lisa de lijnen aan en liggen we op een prachtige plek in een supermooie, landelijke marina.
We melden ons aan en kunnen nog even gaan rusten terwijl Steve en Corinne de meiden halen van het vliegveld. Heerlijk te lezen dat ze weer veilig geland zijn! We worden opgebeld door de Coast Guard. Het blijkt dat de opvarenden van de arme aangevaren Voyager de namen van onze boten heeft genoteerd en via de AIS heeft men onze ligplaats kunnen achterhalen. Een telefoontje naar de marina was voldoende om ons te pakken te krijgen. Of Herbert een getuigenis inzake het ongeval wil afleggen vraagt de officer. Natuurlijk! Het is lastig om precies tijd en datum te achterhalen dus Herbert zet zijn getuigenis op de email. We geven ook het telefoonnummer door van de Agaath die er nog dichter bij voeren. Hopelijk wordt alles netjes afgehandeld. Ongetwijfeld is dit een kostbare zaak voor één van de verzekeringen!
Er is op het vliegveld Richmond bij Doenja en Hannah een beetje oponthoud omdat een koffer niet blijkt meegekomen te zijn. Precies die met de bestellingen van ons erin (én de hagelslag!) maar gelukkig niet de rugzak of de koffer van Hannah of Doenja… stel je voor… de dames zonder al hun kleding! 
Dan zijn de meiden en nicht en neef er! Wat een feest!
Daar zijn Doenja en Hannah, samen met nicht Corinne en haar man Steve.
Een drankje, een chippie en heel veel bij te praten. We zien Steve voor het eerst. Leuke vent heeft mijn nicht uitgekozen!
De niet geringe bagage van de meiden wordt in Zahree geparkeerd en we gaan op weg naar het huis van Corinne en Steve waar we kennis maken met hun drie honden Bobby, Max en Toby en hun prachtige, zeer rustig gelegen huis, een stukje buiten Williamsburg, bewonderen. Het is heerlijk weer en we mogen aanschuiven voor een overheerlijke BBQ American Style. Wat voelen we ons gezegend en verwend. En wat is het zalig om onze dochter weer om ons heen te hebben. Samen met haar vriendin Hannah is het weer zoals vroeger als Han met ons meeging op vakantie. Zo gezellig en heel veel lachen!
Nichie Corinne en haar man Steve.
In de relaxstand.
Herbert en ik zijn best moe en ook de meiden moeten bijkomen van een paar dagen flink feesten in Miami dus Steve en Corinne rijden ons terug naar Zahree waar we niet al te laat de oogjes sluiten. Morgen met Corinne op pad! Zin in!
Donderdag 3 mei. Het is niet eenvoudig de dametjes wakker te krijgen maar het moet!
Wakker worden!!!!
Corinne is onderweg om ons mee te nemen naar historisch Jamestown.
Historisch James Town.
Jamestown was de eerste Engelse settlement in Amerika. Op zijn Amerikaans claimt men hier de bakermat van de USA te hebben. Het was een enorme ‘struggle for life’ door onkunde hoe het land te bewerken, men dacht wel rond te kunnen komen door de Indianen te paaien met kraaltjes ed. maar het werd helaas hommeles. Ziekte en honger na een jarenlange droogte en een allesverwoestende brand na een korte bloeiperiode maakte een einde aan Jamestown op die plek.
Daarna rijden we naar Billsburg Brewery voor een lekker biertje en hebben een smakelijke lunch van een foodtruck Blue Crab & Co. Vis is hun specialiteit!
Foodtruck Blue Crab & Co. AANRADER!
We rijden weer terug naar Corinne en mogen dan de auto lenen om boodschappen te doen. Corinne gaat even in de ruststand om daarna ook weer een fantastische pastamaaltijd klaar te maken. Steve zou al weg zijn; hij heeft een golftoernooi maar hij vertrekt een dagje later. Leuk… kunnen we nog wat beter kennis maken. Het voelt alsof we hem al jaren kennen.
’s Avonds mogen we de auto lenen en rijden we terug naar de marina. Herbert is onderhand van een beetje niet lekker gewoon hartstikke ziek geworden. Balen… wie is het volgende slachtoffer? Mijn keelpijn is al weer weg. Sterke geslacht hè!
Weer bij Corinne en Steve.
Vrijdag 4 mei. Hannah is jarig dus ik ben er al vroeg uit om Zahree te versieren en de kaart mét verrassing klaar te zetten. Ze krijgt van ons een baseball wedstrijd, over een paar weken in New York, cadeau!
Hannah jarig.
Corinne heeft met vriendinnetje Pippa een heerlijke dag voor ons geregeld bij het zwembad waar Pippa en haar man Adrian wonen. Veel Amerikanen wonen in een gated community. Deze heet Kingsmill en is echt prachtig! Met een enorm zwembad erbij, tennisbanen, golfcourse… Steve is militair en Corinne en Steve hebben veel vrienden die militair zijn. Uit alle windstreken van de wereld. Pippa en Adrian zijn Engelsen en hun uitzending hier is bijna voorbij. Waar ze daarna weer gestationeerd worden is nog niet duidelijk. Het betekent voor Corinne en Steve regelmatig nieuwe vrienden maken maar ook vaak afscheid nemen van vrienden, de minder leuke kant van het werk natuurlijk!
We hebben een zalige relaxte dag!
Pippa, Corinne en ik…
Achter in de middag komt Adrian uit zijn werk met paddleboards voor Doenja en Hannah. Even is er gewiebel en heb ik de hoop dat ze beiden in het water kukelen. Het water is best een beetje onrustig en er staat een aardig windje maar helaas…. ze gaan prima!
De meiden mogen met de paddleboards.
’s Avonds eten we met Pippa, Adrian en Corinne op het terrein bij het restaurant van de marina. Mijn hamburger is verbrand maar ik krijg een nieuwe en de kok komt zich persoonlijk verontschuldigen én mijn gerecht hoeft niet betaald te worden én we krijgen een gratis toetje én Hannah een heel speciaal verjaardag drankje. Dat noem ik nog een service!
Eten met Pippa, Adrian, Corinne bij het Marina Restaurant bij Kingsmill.
We mogen weer de auto meenemen nadat we Corinne hebben teruggebracht. Wat een topdag.
Thanks Pippa and Adrian!
En natuurlijk mijn lieve nicht Corinne die ondanks haar beperkte hoeveelheid energie zoveel doet om het ons naar het zin te maken. Love youuuuuuu! Corinne!
Zaterdag 5 mei. Hoewel Herbert aan de beterende hand is blijft ie toch een dagje aan boord en gaan Doenja, Hannah en ik met de auto van Corinne op pad. Eerst gaan we naar Yorktown, bekend van de slag in 1781 waar George Washington, samen met de Fransen de Engelsen van Amerikaanse bodem joegen. Er staan schattige huisjes en er is een mooie boulevard. Nu vallen we met de neus in de boter. Blues, Brews and BBQ, een food and drinkfestival, is aan de gang. Dat gaat heel Amerikaans; vooraan moet je je ID laten zien, 2 agenten erbij om te controleren, waarna je tegen betaling een pasje kunt krijgen. Zonder dat pasje géén alcohol!
Blues, Brews and BBQ in Yorktown.
Daarna rijden we via de landelijke Colonial Parkway naar Williamsburg. Williamsburg is feitelijk een museumdorp. Huizen uit de tijd van de Revolutie zijn door de gemeente opgekocht, gerestaureerd en bestemd voor toerisme. Ook hier dien je een kaartje te kopen waarmee je in de huizen kunt waar je dan alles te weten komt over het leven in die tijd, een bakkerij, een leerbewerker, diverse tavernes, een smidse, een weverij en nog veel meer. Het doet wel een beetje tuttig aan. Wij hebben maar een uurtje de tijd dus lopen er maar zo’n beetje doorheen. Er is zelfs een veiling met voorwerpen uit de tijd van de Revolutie (echt of nep?) en er wordt aardig wat neergeteld voor een simpel melkkannetje.
In Williamsburg.
Oeps, we krijgen haast… we moeten om half 4 Corinne ophalen én nog boodschappen doen maar we redden het allemaal nét. Dan gauw naar Zahree, jammer…. ietsje te laat, waar al heel wat bezoek aan boord staat. Vandaag heeft Corinne een aantal vrienden uitgenodigd bij ons aan boord. Iedereen is nieuwsgierig naar haar familie en hoe ze aan boord leven en over de zeeën reizen. Iedereen heeft heerlijk eten en drinken meegenomen en dat stallen we allemaal uit op het dak van Zahree. Het is helaas een wat koudere avond dus de truien moeten aan en wat dekentjes omgeslagen maar het is hartstikke gezellig. Wat een leuk stel mensen bij elkaar, bijna allemaal uit de military.
Pierre Jean en Johanne/Doenja en Kristi.
Amanda met baby Grayson en dochter Darcey/Gülay en Herbert..
Ingo en Tony/Edith en Liza.
Nichtje Corinne/Doenja en Kristi.
Hannah, Doenja en Kristi.
Frances en Darcey/Thierry.
Super leuk om met iedereen kennis te maken! Als de party gedaan is neemt ieder zijn spulletjes weer mee. Al het lekkere eten dat nog niet op is blijft bij ons en de meegebrachte vuilniszak, al het bestek… hup… alles van boord en het is of er niets gebeurd is. Zo doen ze dat in Amerika!
Kristi, Amanda, Frances, Gülay and Ingo, Edith and Thierry, Liza and Tony and Corinne; thanks so much for visiting us and bringing all this lovely food and drinks with you! We had a great time!
Zondag 6 mei. Nou zeg… er valt zelfs wat regen. We slapen een beetje uit en blijven vandaag aan boord. In de ochtend knapt het weer een beetje op en doen we toch maar de was nu we elektra hebben van de marina. Corinne komt nog even langs om gezellig koffie met ons te drinken en vooral mijn mobiel terug te brengen die ik zo stom was om gisteren bij haar thuis op het toilet te laten liggen. Wat heb ik toch een lieve nicht!
Dan zwaaien we Corinne uit tot morgen als ze met vriendin Pippa een dagje met ons gaat zeilen.
We pompen de kano op en de meiden gaan de omgeving exploreren. Er komt zelfs een zonnetje langs de wolken piepen!
Daar gaan ze…..
Een ‘heron’ (reiger).
Peddeluh!
Morgen vertrek uit deze fantastische haven. We hebben gelukkig nog een leuke dag met nicht Corinne en Pippa voor de boeg en dan gaan we verder noordwaarts richting Annapolis, Washington en Baltimore. Daarna wordt het tijd voor New York.
Nu gaat dit blogdeel online! Nog even gebruik maken van de prima haven-wifi! Veel leesplezier, bloglezers! Ik zeg het nog maar een keer: af en toe een bericht van jullie kant wordt zeer op prijs gesteld!
Dikke kus!
