Maandag 16 oktober… een bijzondere dag vandaag! De nieuwe Bosch wasmachine wordt afgeleverd. We hebben Brigitte van de waterboot gevraagd of haar stevige stalen waterboot kan dienen als taxi-vervoer. We hoeven Zahree dan niet naar de wal te varen. Het is op het Spaanse Water aan de kant bijna overal te ondiep voor onze boot. We hadden nog wel gevraagd of we de machines bij de brandstofpomp mochten overzetten maar daarover moest vergaderd worden tot in de hoogste regionen van het bestuur…. dus laat maar dan… Brigitte wil dit best doen tegen een alleszins redelijke vergoeding. Zodra we een berichtje krijgen dat de machine werkelijk onderweg is roepen we Brigitte op en ligt de Aquarius al snel naast Zahree. Overzetten gaat gewoon met de val van het grootzeil, met behulp van Bas en Brigitte. Ik drentel er een beetje omheen. Onno maakt de foto’s… en daar staat het ouwetje…. en gaan we gauw op weg naar de Visserijhaven.
De oude machine staat zo aan boord bij Brigitte van de Waterboot.
Brigitte is nu even vervoersdienst.
Ik heb wat meer hulptroepen gevraagd voor het overzetten van de oude machine op de wal en de nieuwe op de waterboot. Henk en Rob komen ook een handje helpen. De oude machine kunnen we gemakkelijk met twee planken als glijders op de wal krijgen. Zo…dat was de volgende fase! We zijn wél op Curaçao dus daarna begint het wachten tot het vrachtwagentje van de Wimco arriveert. Dat duurt…en dat duurt… bellen zorgt er alleen voor dat allerlei mensen door hun beltegoed raken. Grrrrr… Er is echter afleiding genoeg. Via de marifoon klinkt een zeer geagiteerde dame. In ankervak B is de Cool Running van zijn anker geslagen. De Franse boot erachter ziet het grote zware zeilschip steeds dichterbij komen en er is niemand aan boord. Oeps… de Agaath en wij liggen ook in vak B! Bas en Henk springen in de dinghy om polshoogte te nemen. Onno is bij ons aan boord gebleven en hij heeft niets van alle commotie meegekregen. Verdiept in zijn Sudoku en de rug er naar toe! Hahahaaaa! Bij de Cool Running zijn er al heel wat hulptroepen bezig de boot weer onder controle te krijgen. Dat lukt gelukkig en de rust is weer hersteld op het Spaanse Water.
Daar is ie dan eindelijk, onze nieuwe wasser/droger. Zo’n beetje een uurtje te laat. Heel vervelend dat iedereen maar moet wachten maar ja… De nieuwe machine staat ook weer zo op de waterboot. Dank je wel iedereen…voor het helpen!
Met vereende krachten wordt de nieuwe machine op de Waterboot geschoven.
Nu gaan we tegen de wind in, terug naar Zahree. Het gaat prima. We krijgen geen zout water over en Bas en Herbert bewaken het wel en wee van onze nieuwe schat!
Bas en Herbert waken over het wel en wee van de nieuwe wasmachine.
En daar staat de nieuwe machine aan dek. Weer eenvoudig gehesen! Even op zijn plek zetten? Aiaiaiai. Uitgepakt en wel blijken de maten van de machine net iets meer dan we gedacht hadden. Wat uitsteeksels in de vorm van leidingen en een flinke uitbollende laaddeur zorgen ervoor dat de machine niet zomaar op zijn plek kan. Eerst maar eens naar binnen… en er een nachtje over slapen!
Dinsdag 17 oktober staat voor een groot deel van de dag in het teken van het uitpuzzelen op welke manier de machine op zijn plek kan komen. Eind van het liedje is dat het ding voor een flink deel gedemonteerd moet worden. Voor- , achter- en bovenzijde sleutelt Herbert er van af en dan kunnen we de machine voorzichtig richting de badkamer vóór schuiven. Dit lukt op de mm nauwkeurig…. poeeeeeee! Maar…. HET LUKT! Alle connectoren zijn blijkbaar weer keurig aangesloten want de machine draait gewoon een wasje! HIJ DOET HET!!!!! YEAAAAAAAAH!
Flink gedemonteerd…zou het zo lukken?
Een bijna geheel gedemonteerde machine past op de mm precies door Zahree.
Arme ‘opgevouwen’ Herbert…de slangen aansluiten. Maar…hij DOET HET!
Achter in de middag gaan we nog even lekker afkoelen bij het strandje van de surfclub waar Bas en Donatien beurtelings met hun surfplanken geen gek figuur slaan, vergeleken met de jonge surf ’dudes’.
Daar gaat Bas! Lekker afkoelen.
Herbert is met de kano gekomen.
We hebben wel een leuk uitje verdiend, vinden we …. en trakteren onszelf op een etentje bij restaurant Mei Mei. Op de steiger bij Asiento gaat het even goed mis. Bij het uitpakken van de waterdichte tas gaat Onno iets te enthousiast te werk en … plons… daar gaat de mobiel van Herbert te water. Herbert ziet hem al snel liggen…wat op zich een wondertje is. In ieder geval de SIM kaart gered! Gelukkig is de ‘dader’ goed verzekerd! De mobiel lijkt het na afspoelen nog te doen. Straks maar gauw proberen de bestanden eraf te halen… (later blijkt dat ie toch echt GOED kapot is en het even een dingetje is om bijvoorbeeld wachtwoorden weer te achterhalen. Een wake-up call om op meerdere devices dingen op te slaan en goed bij te houden! Mweh…!)
Maar gauw vergeten…deze tegenslag! Op naar Mei Mei. De foto…mwah…kon beter… Het eten was weer prima!
Eten bij Mei Mei, nadat Herberts mobiel onfortuinlijk te water geraakte.
Woensdag 18 oktober staan Onno en ik al vroeg aan wal om met het busje naar de Vreugdenhil te rijden. Onno buigt zich over de aankoop van wijn van bevredigende kwaliteit en ik haal lekkere dingetjes want Romy komt lunchen. Romy is vriendinnetje en, tot haar vertrek naar Curaçao, huisgenootje van dochter Doenja. Zo leuk om haar nu hier te zien!
Rond het middaguur haal ik haar op en het valt nog mee hoe nat we worden onderweg. Het waait onderhand stevig en dat gaat de rest van de week alleen maar erger worden! Romy vertelt honderduit over haar stage. Ze is super enthousiast en we genieten van haar verhalen! 
Romy luncht bij ons op de Zahree.
Daarna is het voor haar tijd om weer naar haar werk te gaan en kan ze ons met haar auto nog mooi even een ‘slinger’ geven naar Willemstad. Daar zijn we met Onno nog niet eens geweest!
Dag Romy! Succes met de rest van je stage!
Het is ongenadig warm in Willemstad. Onno is er net zo enthousiast over als wij! Eindelijk staan we eens op de pontjes brug als deze open gaat en een zeilschip de Kokopelli, passeert dat we wel kennen van het Spaanse Water.
Op de pontjes brug als deze net open gaat…hoe leuk is dat!
Daar gaat de Kokopelli, uit Californië.
Onno en Herbert, Punda op de achtergrond.
We kijken in de verbouwde hotel-wijk Kura Hulanda waar ook het museum van de Slavernij is. Wat een typisch sfeertje hangt daar. Eigenlijk is het uitgestorven. Het loopt niet erg goed daar… dat is wel duidelijk.
De wijk Kura Hulanda.
Op Otrabanda.
Aan het eind van de middag krijgen we onnoemelijke dorst en ploffen we eerst neer op ons favoriete schaduwrijke pleintje voor een koel biertje… of twee.. of drie? De bus blijkt later te gaan dan gedacht dus lopen we ook nog even naar ons favoriete terrasje in de wijk Pietermaai.
Op het terras in Pietermaai.
Met bus 6A zijn we snel weer aan het Spaanse Water. Ondertussen is het donker geworden en waait het als een dolle! Laat ik zeggen dat we bepaald NIET droog aankwamen bij Zahree! Een hapje…nog meer wijntjes en verder weet ik het niet meer….
Donderdag 19 oktober moeten we extreem vroeg uit de veren want omdat het de hele week zo hard blijft waaien kunnen we het plan om op eigen kiel naar Klein Curaçao te varen wel vergeten. Dat wordt hakken tegen wind en golven in. Dus nemen we de dagtocht-boot de Mermaid naar Klein Curaçao. Dat kost zo’n 100 dollar per persoon maar daar heb je wel ontbijt voor, koffie/thee/sap de hele dag én een lunch. Best een aardige deal!
Kwart voor 7 staan we dus al voor de Mermaid en we zijn bepaald niet de eerste! Een flinke club Duitsers die gaan duiken monstert ook aan en nog veel meer vroege vogels. Het weer ziet er even niet zo florissant uit. Regen en onweer dreigt van alle kanten. Vooralsnog is het nog droog. De Mermaid vaart klokslag 7 uit en we passeren al snel ons deel van het ankergebied. Wat is Zahree toch een mooie dame!
Mooie Zahree in het vroege ochtendlicht.
We varen langs Barbara Beach de woelige zee op. Het is zo’n 2 uurtjes varen naar Klein Curaçao. Gaan alle magen dat houden? Onder de kust van Curaçao staan al flinke golven en dat wordt nog een beetje erger als we op open zee komen. Een klein meisje moet overgeven en wordt ijlings naar het lagere dek afgevoerd. De moeder wordt ook steeds bleker om het mooie neusje. Zielig! Nog meer mensen worden snel de trap afgevoerd. Onno blijkt een zee bestendige maag te hebben. Het is ronduit koud en gelukkig hebben we de badlakens mee om om ons heen te slaan. Maar dan komen we in de lij van Klein Curaçao en vlakken de golven af. Iedereen veert op en pakt de camera’s. Wat is dat water toch prachtig blauw daar! Een stukje paradijs!
Klein Curaçao komt snel dichterbij.
Met grote bijboten worden we naar het eiland vervoerd. Voor de die-hards… je mag ook zwemmen.
Op naar de strandbedjes.
Voor de ultimate beach ervaring moeten we nog even wachten tot het wat opknapt. Overal om ons heen dondert en flitst het en een klein beetje regen kan Klein Curaçao ook niet meer ontwijken. Maar we hebben toch nog even druk met aanvallen op de heerlijke gesmeerde broodjes en koffie en daarna vinden we een plekje onder een grote houten parasol met drie bedjes. Maar het is…KOUD… Die ervaring hebben we toch lang niet gehad. na een uurtje komt de zon er steeds meer doorheen en is het weer aangenaam. Heerlijk luieren…lezen…puzzelen….doezelen… Geen straf hier!
We wandelen naar de loefkant van het eiland en vergapen ons nogmaals aan de gestrande schepen daar.
Met Onno wandelen we nogmaals naar de loefkant van Klein Curaçao.
Klokke half 1 luidt de bel voor de lunch. Aanvallen! We hebben dan al uren kunnen genieten van de heerlijke lucht van kippetjes en nog veel meer op de BBQ. Het eten is heerlijk! Goed gedaan, crew van de Mermaid!
Lunch op Klein Curaçao.
Mede toeristen gooien af en toe sla en botjes naar een enorme troep krabbetjes en hagedissen die zich massaal op het eten storten. Huuuu… best een beetje een griezelig gezicht!
Aanvallen!
Om half 2 gaat er wat oud brood en sla in het water. Snel met de snorkels en camera in de aanslag te water! Het wemelt ineens van de visjes. De witte met de merkwaardige lange donkere vinnen voeren de boventoon. Het water is meteen troebel dus het valt een beetje tegen.
Rechter foto: dat is een grote vis! Het is mijn kapitein!
Ineens zie ik een schildpad. Gauw er achteraan en even een Amerikaanse een duw geven die in de weg ligt. Opzij mevrouw…die schildpad is voor MIJ!
Die schildpad is voor mij!
Ik kan hem of haar een flinke tijd volgen. Zo leuk!
Dag schildpad!
Nog een uurtje lekker chillen en dan gaat de bel én de toeter dat we weer moeten verzamelen voor vertrek. Nog een laatste blik op het eiland en daar gaan we… ruim een uur varen terug… nu met de golven mee. De meeste ouders met kinderen zijn voor de zekerheid op het onderdek gebleven maar verder zien we nu niemand meer witjes om de neus worden. We zien ook nog kort een troepje donkere dolfijnen. Te kort om ze te kunnen fotograferen. En daar zijn we alweer op het Spaanse Water waar we net de dinghy's van Bluenose en Pimentao naar het Captains Dinner bij The Pier zien varen. We komen er ook aan hoor!
Weer op het Spaanse Water met de Mermaid. Daar zien we Henk en Joke net!
We hebben daar weer een gezellige avond. Tot Michel van de Volantis ineens een merkwaardige black-out krijgt en zo achterover valt. Even het bewustzijn kwijt en een dikke bult op zijn achterhoofd rijker. Eerste biertje niet goed gevallen, lege maag, te weinig bloedsuiker? Een paar hulpvaardige dames die al jaren aan het Spaanse Water huizen, en een medezeiler die dokter is ontfermen zich over hem. De ambulance wordt toch maar gebeld. Na onderzoek zoeft de ambulance er vandoor. Oeps…ik had beloofd om mee te gaan om hem een beetje gezelschap te houden en hem, als hij niet opgenomen hoeft te worden, terug te begeleiden naar zijn boot. Toch een vervelend idee dat hij dat alleen moet doen. Niks aan te doen. Af en toe bellen naar de Spoedeisende Hulp of er al wat bekend is, is het enige dat we kunnen doen. Tegen sluitingstijd van The Pier bel ik nog een keer en geef ons telefoonnummer door voor als er wat bekend wordt. Ik heb er een beetje een rot gevoel over. Kan me zo voorstellen dat het knap eenzaam is om daar maar te liggen…in je eentje. Tegen de ochtend is er nog steeds niet gebeld maar zie ik tot grote opluchting Michel z’n dinghy achter zijn eigen boot liggen. Niet opgenomen dus en gelukkig goed op zijn eigen boot aangekomen. Michel roept de Zahree later op met de marifoon en vertelt dat men tot 2 uur ‘s nachts bezig is geweest met onderzoeken en niks kon vinden. Goed nieuws! Men had keurig gezegd dat hij kon bellen naar ons maar dat vond Michel zelf niet nodig. Een taxi bracht hem naar het Spaanse Water en hij had veilig zijn boot bereikt. Eind goed…al goed!
Vrijdag 20 oktober is Henk van de Bluenose jarig! Om half 11 ‘s ochtends verzamelen de Nederlandse zeilers zich bij hun in de kuip voor koffie en taart. Henk krijgt een leuke inruil-duikvlag aan een drijvertje. De echte wordt later door de Zahreetjes in de beter gesorteerde duikwinkel aangeschaft.
Baudine is crea-bea… zoiets krijgt Henk voor zijn verjaardag.
Herbert heeft ondertussen de sleutel overhandigd gekregen van onze huurauto voor de volgende 5 dagen en na de koffie gaan we gauw op pad. We gaan naar Shete Boka waar wij al eerder waren met de K’dansjes. Maar nu kunnen we spektakel verwachten omdat het stevig waait! We lunchen er. Mwah… matig lekker. Maar het water geweld valt bepaald niet tegen! Prachtig! Daarna zijn we helemaal zout door de hele fijne zoutdruppeltjes in de lucht.
Boka Kalki
Boka Pistol
Boka Tabla
We ridjen verder langs de Westpunt en gaan nog even zwemmen bij Kleine Knip. Heerlijk. Geen foto’s! Stommmmmmm!
’s Avonds kijken we gedrieën een onbeduidende film en daar krijg je zo’n SLAAP van! Zzzzzzzzz!
Zaterdag 21 oktober doen we boodschappen. We verzamelen alvast wat proviand omdat we binnenkort van Curaçao gaan vertrekken. Eerst rijden we naar het Noordoosten van Curaçao. We verwachten heel wat kiters en surfers bij de Sint Jorisbaai. Het waait immers lekker hard. Maar de dames en heren liggen nog hun roes uit te slapen zeker. Er is er maar één en die krijgt les. Jammerrrrrr.
Daarna gaan we luilakken aan Mambo Beach. Zonnen…luieren…zwemmen…zonnen…lunchen…zonnen…
Lunch op Mambo Beach
Zondag 22 oktober rijden we via de flamingo’s in Salina Sint-Michiel naar het strand bij Coral Estate waar we van plan zijn te lunchen bij het geweldige restaurant Karakter. Echt een aanrader!
De flamingo’s zijn present inclusief een nét 2 jarige die nog grijs van kleur is.
Goed kijken…dan zie je de kleinere grijze 2-jarige flamingo.
Op het strand vinden we nog een paar luie banken en een zitzak maar voor de rest is het al aardig vol. Ik snorkel nog wat met de camera maar het water is door alle golfslag troebel dus het resultaat valt wat tegen.
Groot en wit…eetbaar?
Wat NIET tegenvalt, is de lunch bij Karakter!
Een geweldige lunch bij Karakter.
Na de lunch gaan we bootwaarts want de goegemeente komt bij ons aan boord borrelen. Het waait als een dolle dus we verplaatsen de borrel maar naar Barbara Beach want zo lekker zit je nu niet bij ons aan dek met die fluitende woei om je oren. Daar is de hele zeilers community weer verzameld en heeft iedereen hapjes en drankjes meegenomen. Het is onderhand een kat-en-muis spel geworden met de bewakers van het resort. De bootjes mensen mogen alleen nog op de steigers verblijven en absoluut niet meer op het strand komen. Dus staat iedereen in het water en heft daar het glas en staan de bbq’s op de boten. Met een dinghy is dat niks dus voor de BBQ zoeken we in het vervolg een andere plaats, maar met hapjes gaat dat prima! Eten hoeven we niet meer. Als het donker wordt tuft iedereen naar het eigen schip. Wat wij verder nog gedaan hebben? Suf filmpje?
Proost, Onno! De hele bups op de steiger van Barbara Beach.
Onno; links de bewakers.
Maandag 23 oktober is het alweer de voorlaatste dag dat we Onno bij ons hebben op Zahree. Wat is de tijd voorbij gevlogen. En wat hebben we het super samen. Regelmatig hebben we het met elkaar over Marianne. Hoe we haar missen… maar ook welke leuke dingen we met elkaar hebben mee gemaakt. Mooie herinneringen!
Lekker zwemmen bij Jan Thiel Beach.
Al vrij vroeg zijn we op Jan Thiel Beach. Weer het beproefde recept: luieren op de meest de lekkerste strandbedjes ever, zwemmen … opdrogen … lezen … puzzeltje én natuurlijk een lekkere lunch. Daarna kun je ons zo ongeveer wegtakelen.
Lunch op Jan Thiel Beach.
Snel rijden we naar Muizenberg waar we onze bijna lege gastank laten vullen. De meneer van het tankstation meent dat we van geluk mogen spreken. Hij en zijn collega doen niet zo moeilijk maar andere collega’s vullen deze Europese flessen niet. Probeert hij een fooi los te praten? En hoppa daar gaat ie weer; langs de duikwinkel om loodgordel en lood te halen voor de K’dansjes die dit op Aruba niet kunnen kopen, en dan gauw door, om op tijd terug te zijn om nu wél de borrel te verzorgen voor onze lieve zeilers familie. Het is per slot de bonte avond voor Onno!
Bonte avond-borrel want Onno gaat morgen weer naar Nederland.
Dinsdag 23 oktober; de ochtend is aangebroken dat Onno gaat vertrekken. Voor, voorlopig, de laatste keer schuiven we aan de ontbijttafel en constateren tevreden dat de wind nu écht een beetje is gaan liggen. Wat een rust!
Nog één keertje samen ontbijten.
Met de vééééél lichtere reistas van Onno dan op de heenweg, komen we droog over en springen in de auto naar de Bestbuy, een beetje Makro-achtige winkel waar Onno een mooie witte wijn vindt … de helft zo duur als in de Vreugdenhil! Nog wat houdbare melk en andere voorraad die moet worden aangevuld en dan is het tijd om naar Fort Nassau te rijden waar we heerlijk lunchen met prachtig uitzicht over Punda en Otrabanda. De lunch is nét zo lekker als de vorige keer dat we hier waren en we sluiten af met een toast op het leven!
Een toast op het leven bij Fort Nassau.
Nog even genieten van formidabele uitzicht dat je er hebt….
Uitzicht vanaf Fort Nassau.
Daarna rijden we naar vliegveld Hato. Er is nauwelijks verkeer op de weg dus we zijn er ruim op tijd. We kunnen nog een heerlijke enorme ijs eten met elkaar maar dan is het echt tijd voor Onno om de bagage te droppen. Afscheid nemen is best even moeilijk dus houden we het kort. Nog een laatste hele stevige knuffel en een laatste zwaai! Dag lief zwagertje, het was heerlijk om je 2 weken bij ons te hebben. We gaan je missen! Tot over ruim een jaar…tenzij je denkt…’ik spring gewoon weer even in het vliegtuig!’.
Een grote ijs maar dan is het moment aangebroken van afscheid nemen.
Wij rijden nog even langs het appartement dat Dick en Monique van de Umnyama hebben gehuurd. Hun catamaran moet nog uit de opslag vandaan komen en voor zolang hebben ze een super leuk huisje in een leuke woonwijk vlakbij Curaçao Marine. Even leuk bijkletsen met een lekker biertje en dan gaan we na een half uurtje weer. Ze moeten nog naar de marina een en ander regelen. En wij gaan naar boord voor een rustige avond.
Woensdag 25 oktober profiteren we nog even van de huurauto en gaan Joke, Baudine en ik om half 8 richting de enorme hypermarche Mangusa. Ik vind er nog wat must-haves voor de voorraad en we kopen er BBQ vlees voor de BBQ van vanmiddag. Monique en Dick zijn nu ook weer van de partij en we vieren zo hun terugkomst! Op tijd staan we met alle aankopen aan het Spaanse Water. Het is nog wel even een uitdaging om de boodschappen droog over te krijgen want de wind is weer eens Spaanse Water-achtig aangetrokken. Boodschappen gered maar verder alles nat en zout dus maar weer eens onder de douche…
De auto is weer ingeleverd dus verder moeten we het weer doen met het busje van de Vreugdenhil, de bus én de benenwagen.
’s Middags springen we in de kano en peddelen naar de brandstofpomp voor 20 liter benzine. Daarna naar Michel om te vragen hoe het staat met zijn gezondheid. Die is gelukkig prima… Daarna door naar de Matsya van Rolf en Toos. We worden uitgenodigd aan boord en kijken met grote ogen rond. Wat een fantastisch schip! Nog ietsje groter dan onze Zahree en zo mooi en praktisch ingericht! Lang blijven kunnen we niet want ik moet dringend de guacamole maken voor bij de BBQ!
We proberen nu eens Caracasbeach waar mooie houten banken en tafels staan met een grote houten parasol erboven. Achter in de middag en op een doordeweekse dag kun je daar prima terecht. We claimen steeds een tafel erbij en hebben een fantastische middag en avond met elkaar.
De zus en zwager van Donatien zijn ook present!
Links: Melle heeft het druk. Rechts: Monique en Baudine.
Links: Henk, Baudine en Monique. Rechts: Joke en Rob zijn de bbq-kokkies.
Links: Bas en Dick. Rechts: Donatien en zus Rynate
Links: Erwin. Rechts: die kennen jullie nog wel!
Donderdag 26 oktober zijn we op tijd present om het busje naar de Vreugdenhil te pakken. Herbert haalt het waterlock op dat nog op tijd bij Budget Marine is aangekomen om door ons voor de K’dans mee te worden genomen naar Aruba. Mooi, ook weer gelukt! Daarna is het tijd voor wat checks boven in de mast en de reparatie van de windmeter boven in de mast.
Routineus druk ik op de knop van de elektrische lier en al snel hangt de schipper zo’n 22 meter boven me. Al wat hij probeert, niets kan de windmeter bewegen te functioneren naar behoren. Er wordt geprobeerd en geprobeerd…contactspray….smeekbeden…helaas…steeds zakt de meter weer naar 0. Een illusie armer laat ik Herbert zakken naar de zalingen en hij controleert alles wat er te controleren valt. Aiaiai … geen goed bericht vanaf de eerste zaling. De linker is aan het uiteinde behoorlijk verrot. Die moet eraf. Eerst maar even de voormast ook controleren en na een bak yoghurt haalt Herbert de zaling naar beneden.
De linker eerste zaling is eraf.
Not good!
Nog vóór we naar het happy hour van The Pier gaan, lukt het mijn handige schipper om het rotte hout weg te beitelen en er, in verband, nieuwe stukken hout in te lijmen. En dan hebben we en passant óók nog even bezoek van Rolf en Toos die, op hun beurt, ook weer helemaal weg zijn van ons schip. We hebben allebei een lekker klassiek stalen schip, vandaar!
Rolf en Toos voor een bliksem bezoek aan de Zahree.
Wij drinken een biertje… en mijn arme schipper…
Die werkt…en die werkt….
Niet alleen hij werkt hoor! Ik ruim steeds alles op en maak Zahree weer mooi schoon. Maar ja… DAAR zijn natuurlijk GEEN foto’s van.
Het Captains Dinner is weer über gezellig! Het eten is deze keer boven verwachting. Romige pasta met gamba’s en knoflook, en een topping van rucola en erwtjes. Mmmmmm!
Dit zal voorlopig wel de laatste Captains Dinner zijn waar de Zahree en de Agaath bij zijn…. als we alle laatste reparaties hebben verricht en de boel een beetje zeevast staat, gaan we één dezer dagen vertrekken via een ankerplaats Santa Cruz, 25 mijl westwaarts op Curaçao, naar Aruba waar de K’dans ons opwacht. Het plan is dat we met deze drie boten de oversteek gaan maken naar Colombia.
Vrijdag 27 oktober…… werk en werk en werk…
Het werk aan de zaling vordert gestaag.
Als het nieuwe stuk hout er pico bello inzit en het kunstwerkje tijd moet krijgen om te drogen, moet mijn arme werkslaafje direct door naar de Agaath om Bas en Donatien te helpen bij de controle van hun verstaging. Oooooo neeeeeeeee! Een van hun stagen blijkt twee gebroken tieren (strengetje staaldraad) te hebben. Als de sodemieter naar de enige rigger op het eiland, Gijs van Curaçao Rigging! Bas springt met stag en fietsje in zijn dinghy maar komt onverrichterzake terug. Gijs blijkt nog even onvindbaar. Bijtgrage honden zorgden ervoor dat Bas in een poep en scheet weer terug was bij het Spaanse Water! Morgen maar weer proberen. We moeten onze zeilplannen een beetje uitstellen. Dit betekent sowieso een paar dagen later vertrekken. Nou ja… het gaat zoals het gaat en reizen is geen WERK!!!!
Tijd voor ontspanning! We gaan met het koelkistje met biertjes en witte wijn en een zak chips met de kajak op pad. Maar eerst eens tegen de wind in naar een eilandje in het oostelijk gedeelte van het Spaanse water.
Met de kajak op het Spaanse Water.
Een strandje vinden we niet maar wel een plat stukje rots en een oud bootkussen om op te zitten. Daar ‘chillen’ we prins-en prinses-heerlijk … PROOST! We hebben dit verdiend!
Als de bodem van de chips zak in zicht komt, de biertjes op zijn en de wijn begint op te warmen wordt het tijd voor de terugtocht. Eitje…. met de wind mee!
Genoeg witte wijn! We gaan terug.
Vrijdagavond: filmavond. Leuke film! Hidden figures!
Zaterdag 28 oktober heeft Bas de tuiger Gijs bereikt en niet veel later gaat hij op pad om met Rolf van de Matsya de stag weg te brengen. Het wordt nog even spannend of Gijs alle onderdelen kan krijgen. Op Zahree gaat Herbert met de gerepareerde zaling maar weer eens de mast in. Niet veel later zit de zaling weer op zijn plek!
Zo! Weer twee zalingen…toch wel zo fijn!
Herbert probeert nog eens of hij de windmeter weer aan de praat kan krijgen maar helaas… het ding lijkt definitief ter zielen. Erg vervelend! Niet zozeer omdat we dan niet kunnen zien hoe hard het waait (dat kunnen we zelf wel redelijk inschatten) maar we hebben ook geen accurate informatie over de windhoek en met de voornamelijk voordewindse koersen is dat erg vervelend omdat dan altijd de klapgijp (de giek komt ‘binnen de wind’ te staan en kan met een klap naar de andere kant komen) op de loer ligt. Nog maar even maandag naar één van de watersportzaken om te kijken of we er wat op kunnen vinden!
Achter in de middag gaan we met de Agaathjes met de bus naar het tijdelijke huisje van de Umnyamaatjes. We zijn uitgenodigd om nasi te komen eten. Lekkerrrrr! Bas zal een cursus ‘hoe maak ik een top mojito’ geven. Verrassinkje voor Monique! App: is er voldoende ijs in huis Monique? Ze snapt er niks van! Hahahahaaaa! In de bus belt Bas met rigger Gijs! Goed bericht! Alle spullen voor een nieuwe stag zijn in huis. Hij gaat hem misschien zelfs morgen (zondag!) maken anders wordt het maandag. Dat betekent dat we waarschijnlijk dinsdag kunnen vertrekken. Eerst naar de ankerplaats Santa Cruz en dan de volgende dag door naar Aruba. K’dansjes! We komen eraan!
De mojito cursus is een groot succes!
IJs crushen en limoenen snijden. Muntblaadjes erbij én rietsuiker!
Rum erbij! Limoenen stampen en muntblaadjes met de suiker ‘kneuzen’. Melle krijgt een rum-loze mojito.
IJsblokjes tot de rand na nóg een scheutje limoensap, spawater erbij … en… PROOST!
Het is weer ouderwets gezellig en we hebben natuurlijk veel bij te kletsen want we hebben elkaar alweer zo lang niet gezien en gesproken!
Arme Monique! Ze is ‘not amused’ over haar nasi. Iets met rijst en teveel water. Daar weet Bas wel wat op. Gezamenlijk maken ze er een heerlijke nasischotel van. Hij is lekker stevig te noemen en zeer goed van smaak!
Bas weet wel raad met de ‘nasse’ nasi!
Hartstikke lekker, Monique!
Melle stort om 9 uur in en Monique brengt ons met de auto terug naar de dinghy's. Wat een super gezellige avond was dit weer! Tot morgen Monique en Dick! Dan nemen we jullie mee naar de zondag ‘happening’ op Barbara Beach!
Zondag 29 oktober! Ik zie op mijn telefoon dat vandaag, achter in de middag, het data abonnement van de Digicel afloopt dus ga ik zo het blog publiceren. Er moet nog even 11 gig doorheen gejaagd worden.
Jullie houden dus nog wat dagen Curaçao tegoed!
Tot de volgende keer!
