Vrijdag 23 juni.
Een laatste zwaai!
Nadat we Remco met een laatste zwaai door de schuifdeur zagen gaan hebben we nog een bezoek gebracht aan Landhuis Bloemhof.
Landhuis Bloemhof, broedplaats voor muziek, kunst en literatuur.
Waterbekken en badhuisje.
Nu is het al lang in handen van de kunstenaarsfamilie Henriquez. Er worden exposities gehouden en plaatselijke kunstenaars werken er in het atelier of in de buitenlucht. We krijgen een erg leuke rondleiding van een enthousiaste medewerkster. Ze vertelt ons van alles over het leven op de plantage maar ook dat we van harte uitgenodigd zijn om concerten bij te wonen, literatuur- en filmavonden.
We zijn onder de indruk van de in aanbouw zijnde ‘kathedraal’ van de takken en stekels van de alom aanwezige stekelbosjes op het eiland. Ze zijn bij ons berucht want de stekels gaan dwars door je slippers en dan….auuuuuuu!
Model van de Kathedraal.
Er is nog jaren werk te doen. Het werk vlot nu wel wat beter omdat jongeren die in hun leven wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken, meehelpen.
De ‘Kathedraal’.
Daarna rijden we met de huurauto naar de Bon Bini dat de goedkoopste supermarkt van Curaçao moet zijn. Het assortiment is enorm maar het is een beetje chaotische winkel. Met een auto goed te doen maar met het courtesy-busje naar de Spar-Vreugdenhil ligt meer voor de hand denk ik.
Daarna rijden we naar het Spaanse Water. We ploffen neer op het dek van Zahree. Wat stil is het ineens nu Remco vertrokken is! ‘s Avonds kijken we weer eens een aflevering van de Soprano’s…die Tony is in de tussentijd geen steek veranderd hahahaaa!
Zaterdag 24 juni. Remco is goed aangekomen in Colombia, na wat keertjes overstappen. Arme jongen! Doodmoe op een hotelbed gevallen in Bogota, een enorm grote stad. Not his cup of tea daar dus de volgende dag met een klein vliegtuigje naar Medellin waar hij het nu erg naar zijn zin heeft. Hartstikke leuk vonden we het, Remco, om je bij ons te hebben. Nog veel plezier in Colombia! Daar ook zo heet?
Wij hebben nu verder geen excuus meer. Er moet gewerkt worden. We leven met ons schip nu alleen nog maar op zout water. Samen met de zon is dat een aanslag op verf en lak. Wat eerst nog kleine oranje plekjes waren waar je nog aan voorbij kon kijken, zijn ze nu grotere en bobbelende plekken geworden. Dan weet je het als stalen boot-bezitter! Je bent aan de beurt!
Dus we kloppen, krabben, schuren (veel kan met vloeibaar schuur’papier’ vandaag de dag, ECHT!), met water afnemen, ontvetten, schilderen…en dit procédé meerdere keren per plekje! Half augustus gaan we naar Marina Curaçao om gedurende twee weken het dekhuis en wat verder nog niet klaar is, te schilderen. Als we naar Nederland gaan gaat Zahree op de kant en laten we de antifouling doen en daarna is ‘madame’ hopelijk weer tip top.
Zondagochtend 25 juni zien we ineens de K’dans een stukje achter ons liggen. De dear-devils hebben het gewoon aangedurfd om ‘s nachts de nauwe ingang van het Spaanse Water aan te lopen!
We zijn hard aan het ontroesten en zij moeten vast nog flink bijtukken dus we zien ze pas in de middag als Karina en Gerard, kleddernat geworden tegen de flinke golfjes in omdat het weer eens snoeihard waait, bij ons aan het potdeksel hangen. Ho, ho, ho…hier wordt geschilderd, we zijn hartstikke blij ze weer te zien, maar ze mogen nog ff niet op Zahree want de ontroeste plekjes moeten nog onder een laag primer verdwijnen! We spreken af achter in de middag bij hun eerst een drankje te doen, dan scherp om happy-hour tijd naar de Pirates Nest te gaan en daar ook een hapje te eten. Gezelligheid!
Om 4 uur ploffen we in hun kuip en al na de eerste rumpunch beginnen mijn ogen in de kassen te draaien; zo moe ben ik van dat bikke(lle)n. Maar wat is het heerlijk om ze weer te zien! We hebben een super leuke avond met ze!
Met de K’dansjes bij Pirates Nest.
Maandag 26 juni heb ik vrijaf van de baas (mijn schipper) en mag ik als ‘agent’ met Gerard en Karina mee om in te klaren in Willemstad. Aangezien we zelf al de adressen hebben moeten aflopen, ken ik nu de weg en de routine. Alles gaat voorspoedig alleen de middagsluiting van de havenautoriteiten was in de planning niet meegenomen. Ik word gelukkig niet meteen ontslagen als agent maar getrakteerd op een zalige lunch bij de Gouverneur. De wijn laat ik nog maar even staan na de dag ervoor….
Heerlijke lunch bij de Gouverneur.
We hebben de bus van 4 uur terug en Herbert wacht al bij de Pirates Nest. Wat een toeval zeg…het loopt alweer tegen 17uur…nét happy hour. En dat smaakt weer! Mét bitterballetjes!
Bitterballen. Mmmmmmmm!
Niet al te laat gaan we naar boord want ik heb beloofd vandaag de kokkie te zijn. We hebben weer heel wat bij te kletsen natuurlijk en naar verluid smaakte de maaltijd bovenmatig!
Bij iedereen komt de man-met-de-hamer eerder dan gedacht…de K’dansjes springen in hun dinghy. Bij ons moet er morgen écht weer verder gewerkt worden!
Dinsdag 27 juni. Wat zal ik zeggen…het werk vordert! Leuk…nee…nodig ….jaaaaaa!
We beginnen steeds redelijk vroeg en tegen 16 uur sluiten we af met een voorzichtige plons in het water om geen zout water over het verfwerk te krijgen. Ik zie op de mail dat de waterpomp van de generator aangekomen is. Die gaan we morgen ophalen bij EMC, bij Marina Curaçao. Hoe we er moeten komen zonder auto is nog even een dingetje. Een aantal bussen denk ik….
Ook lezen we dat de koolborstels eindelijk bij Carla zijn gearriveerd. Doenja is daar ook toevallig en ze zijn zo lief (
‘s Avonds hebben we niet veel praatjes meer. Hangen op de bank, Sopranootje en naar bed!
Woensdag 28 juni. Herbert heeft vanwege pijn in zijn maag een nacht met een vervelend gaatje. We zijn dus wat later dan normaal. Geeft niet…we gaan vandaag de waterpomp halen. We nemen grote bus 6a naar Punda busstation en vinden daar een klein busje naar de wijk Salina. De chauffeur wil ons wel even voor 4 NAF pp bij de haven afzetten. Graag!
We reserveren eerst een plaats in de jachthaven en daarna 4 weken op de kant vanaf half augustus tot ergens in september, als Herbert weer terug is. Daarna halen we de pomp op. Dan de terugweg…nu is het lastiger om een busje te vinden. Een mevrouw moet ook naar Punda en loopt een stuk met ons mee en uiteindelijk kunnen we nog het laatste eindje met een busje mee. Op het busstation blijkt de eerstvolgende bus 6A pas om half 2 te gaan. Hebben we mooi tijd om nog even lekker te lunchen. Dat doen we bij een soort horeca vakschool, smakelijk en helemaal niet duur.
We zijn nog net op tijd voor de bus en staan een half uurtje later weer aan het Spaanse Water. Nog tijd om wat plekjes te doen, denken we. Maar het is zwaar bewolkt en heel af en toe spettert het toch licht. Geen weer om te schilderen. Herbert gaat aan de waterpomp van de generator en ik doe mijn blog.
De nieuwe waterpomp van de generator wordt geïnstalleerd.
’s Avonds? Geen idee meer…waarschijnlijk uitgeput op de bank!
Donderdag 29 juni staat ook weer in het teken van klussen, klussen en nog meer klussen. Tot het tijd is om naar restaurant The Pier te gaan dat door 2 Nederlandse dames wordt gedreven. Elke donderdag is er Captains dinner…wat niet betekent dat de kapiteinse niet mee mag komen…denk ik.. Overigens is de kapitein heeeeel af en toe een vrouw. Maar niet op Zahree hoor…ik ken mijn plaats! Zou niet willen trouwens! Ik ben de (niet) stille kracht op de achtergrond! Anyhow…waar waren we…o ja…Captains dinner dus. Dat betekent bij The Pier happy hour(s) van 17-20 uur! En je kunt intekenen voor het eten voor 20 NAF (is 10 euro) en dan is het eten wat de pot schaft.
Als we aankomen met de K’dansjes is het al heel druk. Erg veel zeilers, die nog onderweg zijn en ook veel die ‘gestrand’ zijn op het Spaanse Water en hier een bestaan hebben opgebouwd. We kunnen eindelijk eens de hand schudden van Loud en Marlène van de Rafiki, waar ik al zolang het blog van volg. En nog veel meer zeilers die we de komende maanden misschien wel wat nader zullen leren kennen. Het is erg gezellig en de curry is heerlijk en zo pittig dat ie steevast na elke hap afgeblust moet worden met een slok Pinot Grichio. Proost! Rond 20 uur stroomt het terras leeg…tja…happy hour(s) over en we zijn wel Nederlanders he! Wij springen ook in de dinghy. Het is mooi geweest en morgen is het vroeg dag want we willen met het busje van half 9 naar de supermarkt de dag erop.
Vrijdag 30 juni! Het is alweer de laatste dag van deze maand! Ik ben vroeg uit de veren. Zo vroeg dat ik de opgaande zon over het Spaanse water nét voor ben.
De zon komt op in het Spaanse Water.
De rest van de dag is het weer buffelen geblazen. En dat valt niet mee want we hebben een houten kop van iets teveel bier en wijn de dag ervoor. Leren we het nou nooit?
Zahree knapt zienderogen op. Roestplekken wordt onverbiddelijk mee afgerekend en eerst in de primer en dan in een dekkende laag gezet. De kitnaad van de dakrand moet nodig vervangen worden.
Kitnaad van de dakrand moet opnieuw.
Achter in de middag zijn we er wel klaar mee en gaan met de dinghy naar een zijarmpje van het Spaanse Water. Het is een rustige ankerplaats en een drietal boten liggen er wat rond te zwaaien aan hun kettingen. Hier is het weliswaar veel minder winderig maar we denken dat het er ook voor zorgt dat het op Zahree stikheet zou worden als we hier zouden ankeren. Bovendien is het met de dinghy wel een heel eind varen naar de vissershaven. Je kunt dit ook wel lopen, het is een kwartiertje tot de bushalte, maar ‘s avonds is het een beetje erg donker en Curaçaoënaars waarschuwden voor types die niet veel goeds in de zin hebben. Maar overdag kun je er prima terecht. Er zijn diverse strandjes aan de zeezijde. Een van de strandtenten schijnt zondag dolle boel te zijn. Met muziek, dansje en bbq. Op dit moment wordt het opgeknapt door een nieuwe eigenaar.
We lopen richting een groot schip dat aangemeerd ligt. Het blijkt de oliepijpenboorder Noble Bully1 met kranen van Huisman waar Hedon nog elektronica voor geleverd heeft. Grappig! Op dit moment heeft het schip geen werk en ligt daar maar te liggen. Jammer voor het leuke tentje er vlak naast. De generatoren van het schip zorgen voor geluidsoverlast en het uitzicht erop vinden wij wel leuk…maar veel andere mensen niet, vrees ik…
De Bully1 met kranen erop van Huisman.
We hebben helaas geen zwemgoed mee. Volgende keer meenemen, want je kunt er vast leuk snorkelen en duiken…we zien een aantal mensen speuren in het water.
’s Avonds hebben we nog net puf voor een Sopranootje. Ik kijk op Findship of de Bojangles al een beetje in de buurt is. Waaaaat! Ze liggen aan de oostpunt van Curaçao en gaan dus in het donker binnenlopen. Iets wat wij absoluut niet durfden! We roepen ze op, op kanaal 16! Ze gaan hard dus verwachten er over ruim een uur te zijn. We praten ze nog even bij over de ingang van het Spaanse Water, en dat ze schuin achter ons prima kunnen ankeren en beloven onze knipper boven in de mast aan te zetten. Ze zijn er nog sneller dan gedacht. We begeleiden ze naar de ankerplek met onze super hoerige gekleurde lichtjes in de kuip en voornoemde knipper. Al snel kan hun anker ratelend naar beneden en liggen ze stil. We wensen ze een lekker ankerbiertje en een goede nacht. De verhalen horen we later wel!
Zaterdag 1 juli. Snel ontbijten en naar de kant. Het busje brengt ons weer vlot naar Vreugdenhil. Ik doe wat boodschapjes voor de BBQ vanavond bij de K’dans en het weekend en Herbert gaat nog maar eens naar Budget Marine en Island Water World. Hij komt terug met de mededeling dat Budget Marine een AB dinghy met aluminium bodem heeft, die 3 maanden in gebruik is geweest. Die zouden we met korting kunnen krijgen. Hij ligt er op zolder en we kunnen hem maandag bekijken. Misschien een mooie kans! Zo’n dinghy is super licht om te tillen…we hebben er wel oren naar! We zien nog net Joke en Henk van de Bluenose. Wat leuk om ze na al die tijd weer te zien! Ze liggen nu nog bij Marina Curaçao en verwachten maandag of dinsdag naar het Spaanse Water te komen. Ze wachten nog even op een stukje roestvrijstaal dat nog geleverd moet worden. We horen nu pas dat hun nieuwe giek (hun giek was gebroken bij de oversteek van Kaap Verden naar Suriname) niet met de container van alle nieuwe spullen van de Bojangles (zij verloren hun mast bij de oversteek) is meegekomen. Erger nog, de nieuwe giek is geheel spoorloos. We schrikken er gewoon van! Ze wachten al zolang op de giek. Meer dan 6 maanden!
Om 10 uur stipt gaat het busje weer richting de vissershaven aan het Spaanse Water. De rest van de dag is het weer klus-time en ik doe wat koks-werk voor de bbq bij de K’dansjes. Klokke 5 gooien we los met de dinghy. Gassen maar…en…uit gaat de buitenboordmotor…om ook niet meer aan te gaan. Geen benzine meer? Onmogelijk, nog onlangs bij gevuld. Met wind mee komen we er ook wel roeiend. Nog wat vruchteloos getrek aan het koordje door Herbert…maar niente patiente… Wat is er nu weer met ons zorgenkindje? Te warm geworden? Bougietje vet? Blubber in het tankje. Mijn betere wederhelft kan er niet achter komen…eerst maar eens een ‘rumpunsie’ (Karina!). Weldra zitten we gezellig met zijn zessen in de kuip en we hebben een HELEBOEL met elkaar te bepraten. Wat Rob en Baudine allemaal hebben meegemaakt met de aflevering van hun zeilgerei…met geen pen te beschrijven…om je te bescheuren als het niet om te huilen zou zijn…zoveel tijd heeft dat gekost om de boel in Trinidad te krijgen. Uiteindelijk bleek er in de container nog één onderdeel te staan. De giek van de Bluenose..dachten Rob en Baudine…nee…zei Florian, hun rigger…dat is jullie spiboom…die giek is er niet… Is dus nooit meegekomen. De Bojangletjes voelen zich natuurlijk vreselijk dat ze er niet eerder achter kwamen dat die giek van de Bluenose er helemaal niet bijzat…niks aan te doen. Henk en Joke zijn druk aan het mailen en bellen waar dat vermaledijde ding nu is. Zal uiteindelijk ook wel weer goed komen!
We hebben een hele gezellige avond met zalige saté, kip en sla en toe marshmallows op een stokje. Getverdegetver…wat lekker allemaal!
Een gezellig BBQ-avondje bij de K’dansjes.
Gegaap geeft aan dat enkelen onder ons nog bij moeten komen van onderbroken nachten door squalls en onweersbuien, koop-een-boot-werk-je-dood-effecten en gewoon genoeg op. Time to go! Zal ons Yamahaatje-lief-lief-lief starten? Nou…neeeee! Rob en Baudine slepen ons naar Zahree en we hijsen ons zorgenkind maar weer eens aan boord. Herbert wil er nog aan gaan sleutelen. Nu niet, schat! Morgen ben je de eerste!
Zondag 2 juli staat de gehele ochtend in het teken van de reparatie van de buitenboord-motor. Elke keer is Herbert de mening toegedaan dat het euvel nu wel verholpen zal zijn. Motortje weer monteren… He verdorie … weer niet! Eenmaal start hij om toch direct weer de pijp aan Maarten te overhandigen. Voelt iemand hem al aankomen? Herbert kijkt toch maar eens in het tankje…benzine op! 
Als de schip nu even in het benzinetankje had gekeken….?
Terwijl Herbert echt vindt dat ie niet genoeg tijd heeft om naar Willemstad te gaan, hij MOET aan Zahree knutselen, vind ik het toch weekend. Ik ga met Rob en Baudine mee naar Willemstad om het jaarlijkse Vlaggenfeest, Dia di Bandera, te vieren. Ze hebben met Henk en Joke van de Bluenose afgesproken op de Emmabrug. Zij hebben op Grenada afscheid van ze genomen. Terwijl de Blauwe Neusjes haast moesten maken om op tijd op Curaçao te zijn omdat ze 4 weken naar Nederland gingen, zijn de Bojangletjes naar Trinidad terug gevaren, in blijde verwachting van de container met de nieuwe mast e.d. De twee bemanningen hebben heel wat met elkaar meegemaakt en het weerzien is ook hartverwarmend!
Het feest op het Brionplein is een wat onduidelijke happening voor ons…het schijnt dan ook al om 6 uur in de ochtend begonnen te zijn. We wandelen naar het grote Venezolaanse schip dat net is afgemeerd. Het lijkt ons een opleidingsschip van de marine.
Dat is pas een vlag!
Dan merken we allemaal dat we een VERSCHRIKKELIJK droge mond hebben! Op naar de heerlijk koele tuin van de Gouverneur. Nou zeg….laten we daar nu net pal voor staan! Is dat nu ook toevallig zeg! 
We moeten nog een beetje haasten voor de bus van half 6 anders hadden we door moeten pimpelen tot 22 uur (busje 6A heeft een aparte zondags-dienstregeling).
Herbert staat ons al op te wachten. De buitenboordmotor loopt als een zonnetje…gelukkig!
Maandag 3 juli gaan we weer met het busje van Vreugdenhil mee en staan al snel bij Budget Marine. De AB dinghy is precies wat we hebben willen maar hij heeft met een drijver onder een steiger of zo vast gezeten en ter plekke is het aluminium behoorlijk ingedeukt en verder zijn er her en der wat beschadigingen. We zijn bereid hier overheen te stappen maar kunnen met de eigenaar van Budget Marine niet tot een korting komen die we gepast vinden. Dan niet! We lopen naar Island Water World toch maar eens voor een Highfield kijken. Die zijn wat duurder maar we kunnen 15% korting krijgen en het afwerkingsniveau lijkt ons hoger. We mogen er nog even over na denken….
Terug op Zahree gaat het klussen gewoon verder.
Achter in de middag gaan we met de bemanningen van Bojangles en K’dans naar ‘ons’ strandje. Het is er inderdaad leuk snorkelen. Iets verder, vlakbij de kust ligt een gezonken tug-bootje. De vissen die er boven zwemmen trekken zich niets aan van de snorkelaars. Het is duidelijk hún woning en ze zwemmen gewoon vlak voor je masker…heel leuk! Zo laat op de middag wordt de temperatuur zeer aangenaam, niet meer zo heet. Goed gezelschap, drankje, nootje…we hebben het naar ons zin.
Op ‘ons’ strandje.
Dinsdag 4 juli is het een beetje raar weer. Het aanbrengen van de nieuwe kitrand moet halsoverkop onderbroken worden vanwege een niet aangekondigde regenbui. Grrrrrrr! Later wordt het wel weer droog maar blijft het bewolkt; wel prima om te klussen overigens. Herbert schildert een stukje van het dak. Mwah…dat is niet mooi geworden, schip! Te heet en teveel wind. Dat moet te zijner tijd overnieuw.
De Bluenose komt ergens op de dag ook het Spaanse Water op. Ze vinden een plekje dicht bij de wal. Hoe doen ze dat toch? Ze zeggen zelf dat ze de vorige keer een bordje ‘bezet’ hadden achtergelaten!
We gaan achter in de middag weer lekker naar het strandje en nu ook met Henk en Joke. Nel, de moeder van Rob, is er ook bij. We hebben haar al in Suriname ontmoet toen ze ook was in komen vliegen. En jetlag of niet…ze MOET even lekker zwemmen! Stoer hoor!
Het is alweer erg gezellig! Waar de foto’s zijn? vergeten te maken!
Woensdag 5 juli…raad eens? Alweer een klusdag! Herbert schildert de kuip en dat wordt redelijk mooi. Nog steeds een beetje sinaasappel-effect. Het is niet makkelijk in deze warmte te schilderen. De verf is al snel te stroperig. Volgende keer nog meer verdunning erbij zodat de verf goed blijft lopen. Herbert verzucht: ..’Als het af is…dan kan ik eindelijk mooi schilderen!’ Maar de kleur is naar ons zin en het is enorm opgeknapt! Geen uitjes vandaag en gewoon de keuken in (ik!). Maar ik frutsel een lekkere curry met garnalen in elkaar. Sopranootje…zzzzzz! (We hebben nu nog maar 2 (TWEE!) afleveringen. Hoe zal dat aflopen. Drama’s….die maffia!
Donderdag 6 juli. De wasmachine wordt geprobeerd. Die kan nu weer gebruikt worden omdat de generator zich keurig gedraagt. Er zit een nieuwe pomp in de wasmachine dussssss…uh...helaas…nog steeds dat nare geratel. We kunnen hem gelukkig nog wel gebruiken als we het water handmatig uit de machine laten lopen. Balen…dat wordt toch een nieuwe machine, vrezen we. Het is echter de vraag of we op Curaçao een 220V machine kunnen kopen. Alles is hier 110V…..
Het is een prachtig zonnige dag en met alweer veel wind. De was wappert dus snel droog en deze avond kunnen we weer heerlijk onder, of liever gezegd bovenop, de frisse lappen!
We appen met beide zonen die het druk hebben met hun werk. Oooo wat missen we ze toch! Maar wel heerlijk dat het zo goed gaat met ze!
Herbert bouwt de schroefasgenerator uit die we toch niet gebruiken. De stroomopbrengst is erg tegen gevallen en het ding zit enorm in de weg. Een lekkende koelwaterpijp van de motor wordt weer afgedicht. En zo zijn er nog veel meer dingen die moeten gebeuren. Werk, werk, werk…het hoort erbij…eventjes doorbijten dus.
Maar er is ook tijd voor vertier. Donderdagavond is Captains dinner avond in The Pier en daar maken we maar een traditie van om er heen te gaan. We hebben het gezellig met al die Nederlanders bij elkaar hoewel er ook andere nationaliteiten vertegenwoordigd zijn hoor! Wat Engelsen…en flink wat van hen zijn mannen die solo varen…ze kunnen geen vrouwvolk om zich heen verdragen denk ik…hahahaaa!
De drank vloeit weer rijkelijk met het happy hour uitgerekt van 17 tot 20 uur…gevaaaaaaarlijk! Het eten is ook weer lekker, red snapper met sla en patatjes!
Captains dinner bij The Pier.
We zitten aan tafel met o.a. Loud en Marlène van de Rafiki en kunnen nu wat nader kennis maken.
Niet al te laat gaan we weer bootwaarts. De dag erop moet er toch weer gewoon geklust worden!
Vrijdag 7 juli maken we weer dankbaar gebruik van het busje naar de Vreugdenhil supermarkt. Getverdergetver…wat is alles toch duur hier! Alleen het vlees is goedkoop…dat zal wel uit Amerika komen.
Daarna gauw weer naar Zahree om verder te lappen, schuren, weer lappen, afnemen met wasbenzine…daarna doet Herbert de finishing touch met de tape aanbrengen en doe ik alleen nog het water aanreiken. We gaan met de K’dansjes en de Bluenosejes naar ons strandje en snorkelen naar de gezonken tug boot. Prachtig, al die verschillende soorten kleine visjes. Gerard ziet een hele school kleine inktvisjes. Eerst nog iets groter worden en dan lekker frituren! Mmmmmmmm!
Een opdringerige bedelaar.
Net voor het donker gaan we naar boord. Er komt weer zout water in de dinghy dus die is helaas weer gaan lekken. We hebben nu toch echt dringend een nieuwe nodig. Maar for the time being, toch nog maar eens wat kit erin prutten. We hijsen de bijboot op en ontzouten de lekke plaats. Morgenochtend als eerste daar een beetje kit in!
Het lukt me nog nét de maaltijd te bereiden. Én we kijken de allerlaatste aflevering van de Soprano’s! Wel heb ik je ooit! Het eindigt met een open einde! Gaan ze ooit verder met de serie (hoewel de hoofdrolspeler die Tony speelt ondertussen overleden is…)?
Elke avond zijn we totaal afgedraaid. Maar ja…we moeten maar even doorzetten om mooie Zahree ook mooi te houden!
Zaterdag 8 juli staat in het teken van het schilderen!
Nee! Ik lach niet naar het vogeltje…IK SCHILDER!
En als het schilderwerk aan het drogen is moet de lekkende vuilwaterpomp geserviced worden. En zo gaat het maar door. Aan het eind van de dag doet Herbert nog een deel van het verfwerk over met een dunne tweede laag omdat het niet helemaal gedekt heeft. Het wordt mooi!
Noodgedwongen blijven we aan boord om de kit in de dinghy de gelegenheid te geven te drogen. Dus borrel met zijn tweetjes aan boord en een lekkere maaltijd van kokkie Hol. We beginnen aan een nieuwe serie: Better call Saul…promising! Ik vind het leuk!
Zondag 9 juli…het wordt saai hoor! Gewoon verder met het klussen! Ik geef even een flinke slinger aan mijn pannenlappen-project. Maar ik krijg het flink aan de stok met onze sailrite-naaimachine…dat ligt geheel aan mij hoor! Het ding kan er niks aan doen….
Ik skype met mijn zus Katinka. We missen onze jongste zussie zo verschrikkelijk…nu de fase van ongeloof voorbij is..het steeds verder indaalt dat Marianne er echt niet meer is, hebben we allebei hele lastige momenten. Fijn om dan lekker even met elkaar te kunnen praten. We appen ook met dochter Doenja die nu heeeeeel relaxt in de tuin ligt. Ze heeft haar bachelor afgesloten én een baan! Hoe geweldig is dat!
Aan het eind van de dag gaan we met onze lieve medezeilertjes naar het strand. Even heerlijk zwemmen, snorkelen tussen de ontelbare fel gekleurde visjes. Lekker relaxt op de ligbedjes opdrogen en onder het genot van meegebrachte bier, wijn en nootjes filosofische gesprekken voeren over hoe zwaar we het wel niet hebben hier op Corsou!
We hebben het maar wat zwaar op Corsou!
De avonden eindigen voor mij steevast vroeg gestrekt op bed met pijn in rug en knieën, maar ook tevreden over hoe mooi Zahree weer aan het worden is.
Maandag 10 juli halen we eerst Joke van de Bluenose op. Hun buitenboordmotor gaat voor een service-beurt weg en ze lift mee naar de kant. Het busje brengt ons weer vlot naar Vreugdenhil zodat we allemaal kunnen ‘optoppen’ wat betreft Hollandse kaas, verse melk, zelfs drop… Op de terugweg liggen we wat dieper dan normaal met Joke en de boodschappen en heeft de wind besloten eens even lekker door te blazen over het Spaanse Water. We krijgen de slappe lach van de bakken water die over komen en worden allemaal zeiknat. Ach ja…even alles afspoelen…het is ook allemaal weer zo droog! En door gaat het weer met de klus! Een flink deel van de boot heeft weer een prachtige off-white kleur en ook een verse anti-slip laag.
Een verse grijze anti-slip laag.
Dit is ook een goeie voor de veiligheid want we gleden de laatste tijd bij het zeilen wel erg vaak met de voetjes van de loefkant naar lijkant, om je heen maaiend om maar iets te pakken te krijgen om niet over de reling in zee te verdwijnen.
Hier zit Herbert tevreden over zijn verse schilderwerk uit te kijken.
Tevreden over het schilderwerk!
En alweer is er een dag voorbij! Vandaag maar even geen strandje…we weten even niet waar we onze voeten moeten neerzetten zonder verse verf te raken!
Dinsdag 11 juli zijn we alweer vroeg uit de veren. We staan steeds ultra vroeg op om van de koelste uurtjes van de dag te profiteren. We hangen nu ook steeds plastic dekkleden boven het verfwerk. Dat geeft wat koelte in het werk en zorgt ervoor dat de verf niet al op de roller droogt. Ik ben het aflap-vrouwtje en maak me nuttig met het tape-afplakken wat steeds een enorme klus is omdat we zulke prachtige ronde hoekjes tussen witte hoogglans verf en grijze anti-slip verf hebben. Mooi…maar even een klus om het goed te krijgen….
Een enorme klus om af te plakken maar het wordt wel erg mooi!
Met de afspraak dat we de dag erop uit eten zullen gaan om onszelf een beetje te verwennen gaan we ook deze dag niet van Zahree. Herbert heeft het natuurlijk het zwaarste. Hij zit uren op de knieën en gaat maar door en door. Hij gunt zichzelf nauwelijks een pauze om te drinken. De verf droogt zo snel, zeker de tweecomponent verf, dat alleen keihard doorstrijken een optie is. Mijn betere wederhelft is een KANJER!
M’n hardwerkende kanjer.
Woensdag 12 juli is het weer zeer vroeg dag. Aflappen met St Marc…nog eens met wasbenzine en gaan met die banaan…uh…verfroller. We zijn heel vrolijk vandaag want lezen op de app dat dochter Doenja een 8.5 gekregen heeft voor haar bachelor eind-thesis! Wat hebben we toch een hardwerkende talentvolle kids! We zijn echt zo trots als een pauw! Gefeliciteerd lieve dochter Doenja!
We krijgen ook een appje van Ellen, de zus van een vriend van ons, dat ze met haar dochter op vakantie is op Curaçao. Wat afspreken? Hartstikke leuk maar helaas kan het niet op Zahree..onbegaanbaar vanwege verse verf! We spreken af dat we om happy-hour tijd in de Pirates Nest zijn om gezellig te borrelen en daarna te eten. Leuk! Maar eerst nog een half dagje buffelen. Maar ooooo…wat doen de knieën en de rug zeer! Niet zeuren Hol….DOORRRRRRGAAN!
Tegen vijf uur laten we opgelucht Zahree even achter om lekker te drogen. Eindelijk weer even van de boot af!
Ellen en dochter Paulien zijn er al. We hebben Ellen maar een keer ontmoet maar het is alsof we elkaar al jaren kennen. We hebben een heel erg leuke avond met elkaar. Jammer dat ze morgen alweer met het vliegtuig naar Nederland vertrekken…een volgende keer op Zahree hoor!
Een gezellige avond met Ellen en dochter Paulien.
Ik kan het me verbeelden maar nu komt de witte Chardonnay wel HEEL erg hard aan! Wat onvast op de benen val ik meer in de dinghy dan dat ik er in stap. Maar gauw naar bed! Geen puf meer voor een aflevering Saul!
En preventief maar een paracetamolletje en HEEL veel water!
Donderdag 13 juli. Zus Katinka is jarig én Baudine van de Bojangles. In Amsterdam is het dubbel feest omdat gisteren Duyen, de vriendin van neef Tommie uit Vietnam is aangekomen! We gaan haar eindelijk ontmoeten als we eind augustus naar Nederland gaan. Welkom Duyen! En nu ben je op tijd voor de verjaardag van je schoonmama! Hoeraaaaaa!
Nichtje Duyen op Schiphol! Hoeraaaa!
Maar niet getreuzeld! Eruit met de luie lijven en aan het werk. De bekende routine…schoonmaken, afplakken en het hele voorschip krijgt een nieuwe laag anti-slip. Nu schiet het echt op!
Anti-slip op het voordek.
Tegen de middag zit het erop voor de dag. We kunnen relaxen tot het tijd is om naar Barbara Beach te gaan om de verjaardag van Baudine te vieren. Zin in!!!!!
En waar is dat feestje? Hier is dat feestje! We hebben een super leuke middag en avond met feestvarken Baudine in het middelpunt.
Zodra Rob en Baudine met de dinghy en drank richting Barbara Beach verdwijnen komt het feest comité aan gesjeesd en krijgt de Bojangles een feestelijk tintje.
Daarna nemen wij moeder Nel aan boord en tuffen we allemaal richting Barbara Beach. Droog houden we het niet….
Daar krijgt Baudine behalve wat natte klapzoenen een mooie roze waterdichte tas…heel ladylike! En het eerste glas gaat in de lucht om op Baudine’s verjaardag te proosten.
De rest van de middag zijn we voornamelijk in het water te vinden mét een glas in de hand. Proost!
Als de drank opraakt zorgt de jarige job snel weer voor een nieuwe fles!
De stapel lege flessen en blikjes wordt alras hoger!
Aan het eind van de middag gaan we weer terug naar de boten en komt iedereen opgedoft naar de Bojangles voor de BBQ! Wat een verwennerij! Heerlijke salades, saté en Robbie Ribbetjes!
Rob aan de bbq. Het bezoek smult!
Wie lust er nog een ribbetje?
De jarige job!
Wat was dit een heerlijke dag! Dank je wel Rob en Baudine, voor dit gave feest!
Vrijdag 14 juli is het op de Zahree weer een gewone ‘werk’ dag. Dus vroeg en en aan de slag met lappen, afplaktape, rollers, kwasten en verf. Nu zijn het toch echt de laatste loodjes…
’s Middags gaan we een stukje wandelen. We beklimmen we Fort Beekenburg.
Fort Beekenburg met mooi uitzicht over zee en het Spaanse Water.
Voor de verandering maken we nu eens een korte plons in Caracasbaai. Het strand is daar druk maar gezellig met locals en er zijn twee leuke tentjes waar je wat kunt eten en drinken.
Zaterdag is een soort van rustdag voor mijn ega. Herbert doet alleen een korte klus in de machinekamer. Hij heeft wat rust nodig; ook voor zijn knie waar een nare ontsteking nog niet echt van wijken wil weten. Ik poets het über-stoffige interieur van Zahree en ik kan je vertellen dat ik daarna weer eens prima wist hoe fckn groot die boot is…grrrrrrr!
’s Middags komen de K’dansjes het schilderwerk even bewonderen en gaan we weer lekker even naar ons strandje. Een korte duik en daarna een lekker wijntje, biertje, toastje en kletsie! We komen weer een beetje bij! Aaaaargh…geen foto’s gemaakt…jammerrrrr! We spreken af de dag erop met z’n viertjes lekker uit eten te gaan bij Brakkeput Mei mei.
Zondag 16 juli gaan de laatste likjes verf op Zahree. Het blauwe potdeksel krijgt hier en daar wat en het grijze vloertje van de stuurkuip. He he….ff schilder-rust….alleen nog het dekhuis maar dat doen we pas in de marina, half augustus. Volgende project….het houtwerk…maar nu ff NIET!
Straks gaan we borrelen met de K’dansjes en gezellig uit eten. Zin innnnnnnn!
Hoog tijd om dit blogdeel on line te gooien! Het heet immers Rrrrrrrrrroest! En die roest…die is weg…voorlopig!
Veel leesplezier!
