Warm weekend met een briesje.

Op donderdagavond 15 mei gaan we na het eten naar Zahree. Het is de eerste week dat ik echt vrij ben op de vrijdag. Wat een luxe; nog maar twee dagen in de week werken!
Ik moet er aan geloven van de schip...er moet een avondwandeling gemaakt worden. Twee weken geleden, in Italië op bezoek bij onze oudste zoon Thijs die een half jaar stage loopt in Genua, hebben we al de benen uit ons lijf gewandeld. We hebben nu best wel wat wandel-conditie opgebouwd en schoorvoetend geef ik toe dat we die er maar beter in kunnen houden. Liever lui dan moe hoor! We lopen om de afvalverwerkingsberg heen en vragen ons af wanneer de eerste die nu klaar lijkt voor openstelling (mooi groen met wandelpaden en boompjes) nu ook daadwerkelijk toegankelijk gaat worden. Het is een prachtige avond en we lopen over de dijk naar de pont over het Noordzeekanaal en dan linksaf over de dijk door manshoog gras gebanjerd richting ons zijkanaal. Ik vraag me af hoe lang Herberts neus-slijmvliezen dit gaan trekken... Op een gegeven moment hebben we er genoeg van en gaan we langs de weg lopen. Automobilisten zijn dit blijkbaar niet gewend hier en het getoeter en vingers op het voorhoofd zijn niet van de lucht maar we hebben geen keus. Er is gewoon geen wandelpad daar. De wandeling heeft mij lang genoeg geduurd en met het donker zijn we weer terug en mag ik eindelijk weer naar mijn boek en dan naar bed.

Vrijdagmorgen zijn we om half tien op pad. Het is prachtig weer, nauwelijks wind. We zien dat het dak van het Centraal Station eindelijk klaar is. Lang heeft er R dam gestaan en dat vonden de Rotterdammers heel grappig!

Voor als je betere ogen hebt dan ik....

Alles gaat super vlot. We zijn zo door de Oranjesluis en zien onze overbuurtjes van de jachthaven, hun motorschip de Orca, nog varen. We zwaaien dat het een lieve lust is!

Hoiiiii!

We hebben een vaag plan om in de buurt van de Gouwzee te ankeren en mijn ouders in Monnickendam met een bezoek te vereren. Maar laten dat plan varen...te weinig wind. De Blocq is ook te ambitieus. De schip komt met het geniale plan om bij vluchthaven Nes, net voorbij Uitdam te ankeren, met de bijboot en fietsen naar het vluchthaventje te gaan en dan naar Monnickendam te fietsen. We gaan overstag en vallen af om op koers te komen. We hebben nog een akkefietje met een bal gehakt in een plastieken Winner. Hij vaart een hogere koers en kan makkelijk onder ons langs maar vindt het nodig om vlakbij ons wat af te vallen en nog net niet onze achterzijde aan te tippen. Moet ie niet doen want we zijn echt van heeel hard staal! Op brallerige toon legt de roodgebroekte kakkebak ons uit dat wij een onmogelijke manoeuvre uit dienden te halen om hem de ruimte te geven. Jemig vent, ga je moeder pesten, je zit niet in een wedstrijd of zo! We weten al wat er gaan komen en kijken achterom. Ja hoor..meneer loeft op en zeilt direct weer een graad of 20 hoger. Wat een E..I..K..E.. en de rest kun je zelf wel invullen! Nederland is echt vol politieagenten en andere beter-weters..of dit nu op de weg of op het water is. In de lucht ook? Ik hoop van niet zeg!
Wij liggen al vlotjes zachtkens te deinen achter ons anker op de lage golfjes. Het leven is goed met een hapje, drankje en je boek in het zonnetje. Heerlijk.
's Avonds fietsen we naar mijn ouders die in diepe slaap zijn als we komen. De Allemansend staat hoog en droog op de kant en ze hebben de hele dag, samen met Ron, mijn zwager (de schat) geschilderd. Pittig op die leeftijd hoor (mijn ouders, niet Ron!)! We kunnen onze ogen niet geloven wat mijn vader nu weer voor een grasgroene kleur voor de bovenkant opgeduikeld heeft!

Mooi groen is niet lelijk (als je ervan houdt!)

Het is erg gezellig en verscheidene koppen koffie met stroopwafels, natuurlijk, en een enkel glaasje alco later, fietsen we weer terug naar de bijboot. Net voor het donker met een prachtige avondlucht zijn weer weer terug aan boord en niet veel later gaat het licht op de Zahree uit.

Gelukkig, het start!

Zaterdag was het plan later in de middag  naar de overkant te zeilen maar de dag gaat op aan klusjes en zonnebaden. Herbert verwijdert één van de voorramen van het dekhuis en treft aan wat hij al dacht aan te treffen. Roest! Gadverrrrr. Alle ramen zullen eruit moeten en het afdichttape moet vervangen worden en de roest aangepakt.

Neeeeee, roeeeeest!!!

We repareren het zeil en vervangen kwijtgeraakte zeillatten. En ik hijs de schip tot halverwege in de mast. Het deklicht is kapot maar die lamp is nu net niet op voorraad dus dat moet de volgende keer.

De mast in is geen enkel probleem meer voor de schip.

Er wordt ook nog gestudeerd over hoe je een storm dient te vermijden.

Eigenlijk hebben we dan geen zin meer om nog te gaan zeilen. Lui!!!! Dus de borreltijd komt niet in gevaar. Eentje hooguit twee mogen er maar gedronken worden want 's avonds fietsen we naar Marken en het Paard van Marken. Het hele eiland rond. Het is nu door de dijk geen eiland meer natuurlijk! De naaf van mijn Bromptonnetje piept oorverdovend maar dat lost mijn liefste op door erop te spugen. WD 40 zit niet in het zadeltasje, helaas. Dit lost het even op maar dan begint het weer. Er moet dus nogmaals en veel vetter gespuugd worden. Dit doet het hem hoor, de rest van ons fietstochtje!

En kwatten maar...

Het is leuk de vuurtoren van Marken (het Paard in de volksmond) nu eens vanaf de andere kant te zien.

Het Paard..van deze kant zie je het niet..dat het een paard is!

Daarna via de noordzijde van de dijk richting Marken.

Marken, here we come for the toetje!

Mij is als wisselgeld voor de avondlijke toertocht een toetje beloofd! Hahaaaaaa! Maar eerst bekijken we nog even de haven. Er is wel het e.e.a. veranderd hier. Terrasjes aan het water bijgekomen en mooie plaatsen voor de passanten.

Het toetje is erg lekker. 

Daarna peddelen we in korte tijd weer terug naar de bijboot. Wat een rotzooitje is het in die vluchthaven van Nes zeg! Er liggen wat bootjes waar op gewoond wordt maar ook waar in geen jaren naar om is gekeken.
Eventjes gebuisd 's avonds maar ik krijg daar sowieso altijd verschrikkelijk veel slaap van! Dus je begrijpt....

Zondag zeilen we luttele mijltjes en gaan voor anker in de buurt van Vuurtoreneiland, die de toegang vormt tot het Buitenij. Het is alweer een prachtige dag. Windje 2 dan heb je het wel gehad. OK.... 3 aan het einde van de dag. We merken op dat bij deze wind we eigenlijk overal op het IJsselmeer makkelijk kunnen ankeren. Dat zachtjes deinen is wel prima om in slaap te komen zelfs!

Maandag gaan we na het ontbijt op de motor naar de thuishaven. Het wordt saai maar het is wederom prachtig weer maar aanvankelijk te weinig wind om te zeilen. De huiken mogen weer op de zeilen en alweer gaan we supervlot door brug en sluis. We zien dat de Risban van Karin en Martin weer keurig, met mast, op haar plekje ligt.

De Risban is de derde van rechts.

In de sluis willen twee jonge zongenieters op de wal zo bij ons aanmonsteren. Nu niet..over een tijdje kan het, roep ik! Ze schrijven meteen de naam van ons schip op. Ze willen misschien echt wel mee op een oversteek? We zijn maar wat trots op die enthousiaste reacties op ons mooie schip!
Op het IJ zetten we de genua bij. De wind is iets toegenomen en helpt toch een klein beetje. Rustig tuffen we naar Nauerna waar we vroeg in de middag vlot en geroutineerd aanleggen. Het gaat toch echt steeds een beetje beter. En misschien leer ik het toch nog eens een keertje, dat gedoe met die landvasten?
Rest mij nog twee foto's zodat men direct begrijpt waar dat mooie weer vandaan kwam...

De bovenste druklijn...boven de 1020 Millibar..echt heel hoog!
 

Een dalende trend, helaas!

Voor vertrek rest ons nog de schillen en de dozen opruimen.
Het was een heerlijk extra lang weekend! Met ietsje meer wind? Mag dat?