Voorjaarsvakantie, eindelijk weer het water op!

Op vrijdag 21 februari, na thuis nog even gezellig  met Rutger en Elsemieke te hebben gegeten, zijn we ’s avonds naar de boot gegaan. Herbert heeft alweer heel wat aanpassingen aan ons mooie schip gedaan. De boeken blijven nu staan waar we ze willen, of we nu een enorme zeegang hebben of niet. En ook de radio staat achter een elegant hekwerkje van koper.

Mooi van koper.

De boeken goed slingervast.

Tussen hoop en vrees op een zeilweek met zonnig weer en een aanhoudend matig briesje voornamelijk in de rug. De weersvoorspellingen veranderen van dag tot dag. Dan weer alle dagen wolkjes met van die striemende-regen-streepjes eronder op Buienradar, dan weer hoopvolle wolkjes met erbovenuit piepend een gezellig zonnetje. Alle windsterkten zien we in de voorspellingen maar de windrichting is vrij consistent; ongeveer zuid tot zuidwest. Met een voor de eerste dag verontrustende noord-noordwester ook nog af en toe.

De barometer is al aan het stijgen!

De zaterdagochtend begint met een ongezellige vieze miezer op het dek en we wachten tot die min of meer voorbij is en vragen de brugwachter de Nauernase brug voor ons te openen.

Het regent dus ik vind dat ik er niet uit hoef!

We mogen eruit…voor het eerst deze winter! We tonen ons echte zeilers en hijsen direct na de brug grootzeil en fok want het Noordzeekanaal is richting het IJsselmeer bezeild. Het is niet koud met de wind ruim achter en genoeg kleding voor de Noordpool. Bij de Westhaven zien we een groot schip dwars op het water liggen. Deze wordt achterwaarts de haven in gesleept en dat duurt eventjes. Op advies van de havendienst minderen we wat vaart en kunnen daarna door naar het IJ. De motor moet nu bij en voor de Oranjesluizen als we de lappen hebben laten zakken zien we dat de roerstandaanwijzer het begeven heeft. Is zomaar even niet op te lossen dus gaan we zonder de sluis in. Dat levert geen problemen op al doet de aanlegmanoeuvre even wat knullig aan; er breekt een landvast achter. De touwen hebben deze winter flink op de kloten gehad met al die stormen. Na de sluis en brug gaan grootzeil, achterste stagfok en genua omhoog en gaan we met ruime tot voor de wind richting good old De Blocq van Kuffeler. Onderweg is het een groots moment als de schipper de schroefasgenerator aansluit en een mooie ruim 5 ampère geladen ziet worden.

De schroefasgenerator laadt nu wel goed bij!

Die doet wat ie moet doen! De roerstandaanwijzer lijkt definitief ter ziele maar de handheld van de stuurautomaat geeft daar ook info over gelukkig.
Achter in de middag gaan we voor anker. De schipper wil nu wel eens weten of het nieuwe zwaardere anker meer houdkracht heeft en geeft half gas achteruit maar we slepen het anker dwars door de blubber en het wil zich niet voldoende ingraven. Nog maar eens overgedaan en we vertrouwen er maar op. Veel wind wordt er niet verwacht. Volgende keer toch maar het Rocna-anker proberen; dat zal misschien in losse grond beter houden. Even wat alarm op de Zahree na een sms;je van Doenja dat ze met skiën hard ten val was gekomen. Hoofdpijn en nekpijn maar verder leek ze oké. Een ibuprofen moet de rest doen.  ’s Avonds nog wat schaatsen en andere Olympische wintersporten gekeken en toch wat rozig lekker vroeg te kooi.

Zondag met een rustig zuidenwindje via de sluizen van Lelystad en daarna door naar Urk. Op zondag doet kerkelijk Urk in de winter niet aan havendiensten dus we kozen eigenmachtig een gerieflijke plek. Keuze genoeg natuurlijk want misschien wel het enige bezoekende schip vandaag. Alleen een wandelingetje door Urk met een prachtig ondergaand rood zonnetje werd door ons ondernomen.

Op Urk wordt dit vissersschip gerestaureerd.

Een mooi plekje aan de wal.

De Zahree met daarvoor de smakeloze orka.

Bijna alles is dicht OP Urk (moet je zeggen….op Urk…) op zondag. Alleen de Chinees doet dan goede zaken. Na overleg met vriendin Ans besluiten we maandag in Urk te blijven. Ans en zus Kitty, en Gerritje, Pieter, en kinderen Eva en Renée komen morgen bij ons aan boord op bezoek.
Maandag is een heerlijke dag met best wel wat wind en veel zon. Er zal gefietst worden. Eerst nog wat verse vis kopen voor de vissoep van vanavond en andere boodschappen. Daarna zetten we een aantrekkelijke route uit en met opgewekte tegenzin zet de schipperse zich op het kwelling-zadel van de Brompton. Al na enkele kilometers heb ik zo’n pijn in mijn stuitje dat ik het liefst het ding in het IJsselmeer zou smijten maar we moeten door. Ik zweer dat het echt de laatste tocht is op dit gruwelijke anti-dameskont-zadel.

Bijna terug op de boot, gelukkig!

Achter in de middag zijn we terug en maken we de boot gezellig voor het bezoek. Als Herbert de havenmeester treft in zijn blitse golfkarretje zegt deze dat we vanwege de winter niet hoeven te betalen en van de zomer nog maar eens terug moeten komen. Aardig!!!!
Ans en Kitty kunnen ons makkelijk vinden aan de kade met de bijzonder niet-mooie orka vlakbij. We wandelen nog even in de schemer.

Ans en Kitty vangen de ondergaande zon net op.

Mooie luchten.

De wachtende vissersvrouw.

Lief!

Mij niet opeten, Ans en Kit!.

Borreltijd en als ’s avonds de familie de Jong arriveert is het volle bak. We hebben een super gezellige avond met maar weinig foto’s van het bezoek. Ineens wil niemand meer op de foto, bang als ze zijn dat ze op het internet komen. Wel al het lekkers dat iedereen gemaakt heeft.

Vissoepje van mijn hand.

Heerlijke hartige taart van Ans en Kitty.

Heerlijke salade, ook van de dames van Z.

Heerlijk toetje van Renee

Om half elf gaan we alweer op de slaapstand. Morgen naar de Friese kant van de Afsluitdijk, Kornwerderzand, is het plan.

Dinsdag besluiten we, na uitgevaren te zijn, toch maar voor Den Oever te gaan om niet helemaal plat voor de lap te moeten gaan. Den Oever is met ruime wind een veel comfortabeler reisdoel. Dreigende donkere luchten blijven steeds net achter ons en we hopen dat we het droog houden. De wind trekt steeds wat steviger aan. In Den Oever doen we een aantal vergeefse pogingen aan te leggen met een harde dwarswind. Het getier is niet van de lucht, beschamend wel…ahum! Gelukkig komt een mede-winterzeiler even helpen en liggen we uiteindelijk naast een dagvaart-schip in winterslaap. We wandelen naar Den Oever waar ook een doodse winterslaap heerst en bezoeken de bootspullen-winkel aldaar op de haven. Wel kijken maar niet kopen; alleen een warmtehemd voor Herbert en garagezeep. Ze hebben wel veel spul voor onze maat schip dus we houden ze in gedachten. Terug op de boot gaat het regenen maar dat kan ons nu niet meer deren.

Woensdag zijn we al om 7.00 uur op om het tij te halen op het Wad. Dat lijkt ineens HELEMAAL NIET meer op vakantie. Tja…dat heb je met getijdewater! Maar het is een heerlijke zonnige dag met windje achter en half en we zijn in een wip voor Oudeschild op Texel. Onderweg spotten we nog twee banken met vele tientallen zeehonden. Leuk!

In volle vaart uit vissen.

Zeehonden!

Goed ingepakt best uit te houden.

In de haven komt allerliefste havenmeester Max ons helpen met de touwtjes aanpakken en zegt ons dat we niet hoeven te betalen en we mogen gebruik maken van de zalige warme douche in het havengebouw. Ik kan de man wel zoenen. Lekker onbeperkt douchen en weer eens de zoute stinkende haren wassen!
’s Middag gaan we op Texel fietsen. Maar niet eerder dan dat ik een nieuw zadel gescoord heb dat ZO duur is dat ie wel van goud moet zijn.

Mijn nieuwe gouden zadel.

Maar dan heb je ook wat! Geen pijn in mijn stuitje meer. Hoewel het zadel niks helpt tegen de straffe tegenwind zo nu en dan. Mijn hobby zal het wel nooit meer worden hoor, dat fietsen. We fietsen naar de Noordzeezijde.

Aan het strand aan de Noordzeekant van Texel.

De laatste loodjes wegen echt het zwaarst. Als we er bijna zijn, zien we onze masten al over de dijk piepen. We denken handig af te steken richting de dijk maar de weg gaat met een leuke zwaai naar links en we zijn weer wat kilometertjes van Zahree verwijderd als we eindelijk de dijk over kunnen. Herbert heeft medelijden met zijn uitgeputte eega en tilt galant haar fietst de dijk op en af.

Lief van mijn schip!

De dijk richting Oudeschild.

Lief! Hij tilt hem ook nog naar beneden.

Ik ben nog even in de gelegenheid een mooie foto te nemen van Zahree in de bepaald lege haven.

Daar ligt Zahree al op ons te wachten. Eindelijk!

In een praktisch volledig verlaten haven.

Herbert is er eerder.

’s Avonds gaan we uit eten in het restaurant vlakbij de haven de Compagnie. Het eten is heerlijk en de wijn ook.

Heerlijkheid en gezelligheid bij restaurant de Compagnie.

Maar helaas word ik overvallen door een nijdig buikvirus of weet ik wat en zijn we gelukkig snel weer aan boord. Het is ook zo weer over. Nou ja….

Donderdag was het plan om naar West-Terschelling te gaan maar een harde dwarswind die het ons zeer lastig zou maken van de steiger los te komen en een algehele slapte bij mij doet ons besluiten het er maar bij te laten zitten. Windguru zegt dat het door zal trekken naar windkracht 7 en zo graag willen we nu ook weer niet naar Terschelling. Al snel gaat het ook nog regenen en inderdaad steeds harder waaien en we vinden onszelf verstandig. De dag gaat voorbij met lezen (ik), isolatiemateriaal naaien voor in de machinekamer (hij) en laat in de middag een loopje naar het dorp. Gadverdamme, wat een smerig weer! We scoren touw voor de vallen van de lazy jacks (waar het grootzeil in valt als we het laten zakken) en een echt Texels  schaap(envel) om lekker warm op te liggen voor de TV (bijvoorbeeld…). Ik ben nog steeds niet helemaal lekker en lig weer plat.

Lekker op ons nieuwe schaap.

Herbert had zich erg verheugd op Ajax-Salzburg op RTL7 maar helaas…die krijgen we hier niet erop. Hij moet het doen met de radio maar zet na het eerste tegendoelpunt gedesillusioneerd de radio uit. Om 22.00 uur is het alweer doodstil op ons bootje. Goddank…de wind is gaan liggen. Morgen gaan we terug naar Den Oever en is het wad alweer gedaan voor ons.

Vrijdag: we hoeven er niet op een onchristelijke wadden-tijd uit. Lekker! Pas vanmiddag om 14.00 uur zullen we de stroom meekrijgen naar Den Oever. ’s Ochtends zit het potdicht van de mist dus helemaal niet erg om even te moeten wachten. De wind zal vanmiddag wat meer zuid-oostelijk gaan waaien. Jammerrrrrr….recht tegen! We gaan nog wel even van de heerlijke douche in het havengebouw profiteren. Oooo lekker warm en lekker veel water. Het drukt ons met de neus op de feiten; een nadeel van aan boord wonen; zuinig moeten zijn met water en brandstof dus niet eventjes een half uurtje staan dralen of je er nu wel of niet onderuit zal komen! Net na 12 uur gooien we los. Ik maak nog een smak op mijn knie omdat ik vergeet dat de voorste stagfok ook een overloop heeft en een rondslingerend touw doet de rest. Doet echt heel auwieauwie maar niks gebroken gelukkig alleen een wat gekneusde knie en zieltje. We gaan op een restje ebstroom richting zee en nemen wat tegenstroom voor lief voor de vloed ons meeneemt naar Den Oever.

Het is weer lekker weer en we verlaten Oudeschild.

Foto richting het restaurant en het havengebouw.

Dag Oudeschild, dag Texel

Bij het verlaten van Oudeschild vergeten we ons te melden. Er komt net een groot vissersschip van zee aan die zich het apenlazerus van ons schrikt. Wij hadden hem wel gezien en draaiden even de oude haven in maar hij gooit zijn schip geheel dwars…is echt in de problemen. We roepen de havendienst op kanaal 12 op en krijgen een uitbrander. Volgens ons hadden zowel de schipper als de havendienst ons makkelijk zelf kunnen zien en zaten ze beiden zelf ook te slapen. Volgens de  dienstdoende havendienst ben je verplicht je te melden maar dat kunnen we niet terug vinden in de regels. De schipper put zich uit in verontschuldigingen..zal niet meer gebeuren meneer….! Ook weer net goed afgelopen. Stom ook om ons niet even te melden. We nemen ons voor het in het vervolg altijd te doen…ook als er ogenschijnlijk geen scheepvaart aan komt. Is gewoon veiliger; dat zien we zelf ook wel in. Tja…er gaat er wel eens eentje de mist in! Dan zijn we buiten en gaat vol tuig omhoog. Aan de overkant van de grote geul naar zee zijn we zo maar opkruisen naar de geul die ons naar Den Oever en dus naar het IJsselmeer moet brengen duurt wel een uurtje of anderhalf. Dan draait de stroom mee en wordt kruisen ineens leuk en lijken we net een multi-scherp jacht. Het is koud maar lekker en soms zelfs even een zonnetje erbij. Pas een paar mijl voor Den Oever als de geul heel erg smal en recht in de wind loopt, laten we de zeilen zakken en brommen het laatste stukje naar de brug en sluis die super vlot voor ons draaien. Dag Waddenzee…tot de volgende keer.

Dag Waddenzee!

We hebben al besloten met de almaar meer oost draaiende wind lekker door te varen naar eerst Medemblik maar Enkhuizen toont zich ook bezeild. We komen er in het donker om 20.00 uur aan en meren af in de Compagnie-haven.

Het laatste daglicht.

Geen ziel te bekennen daar. Men is nog geheel in winterslaap. De pasta staat heel snel op tafel en we buizen een beetje. Alles bagger op de tv en morgen gaan we om 7 uur op om nog tot 10.00 uur (volgens Windguru) te profiteren van iets oostelijke wind om maar nog zoveel mogelijk aan de wind richting Pampushaven te komen waar we willen gaan ankeren. Dus…op tijd de luiken toe. Trusten!

Zaterdag; ’s nachts regent het een beetje maar als we om half 8 losgooien is het droog. We zien al snel een alarmerende dubbel rood op de sluis staan. Nee toch…. is ie en blijft ie dicht? Ik bel de planner van het IJsselmeer en deze lieve man zegt dat ie dicht is in het weekend maar zal proberen iemand te bellen. We zullen toch niet helemaal moeten omdraaien en naar Lelystad moeten? Dan lees ik de almanak nog eens goed; op 1 maart, en dat is het vandaag precies, schut de sluis vanaf half negen. Om even na 8 uur draait de lieve sluiswachter al voor ons en zijn we op het zuidelijk deel. Gelukkieeeeeee!
De wind is nog oostelijk dus we hebben het eerste stuk nog bezeild maar al snel draait de wind steeds meer naar het zuiden en verzanden we in de buurt van Edam. Dan maar overstag en is zelfs De Blocq niet te bezeilen. Dat wordt een langdurige geschiedenis. De wind flauwt ook helemaal weg en als we nog maar een zielige 1,2 knoop gaan starten we de motor en besluiten we Monique te appen in Almere of ze nog zo´n lekker stukje taart heeft staan die ik van de week op Facebook zag. Nog maar een heeeeeel klein stukje zegt ze. Daar fietsen we straks dan even naar toe. Pampushaven laten we maar even voor wat het is.
En hoewel het ook weer wat begint te waaien, nota bene uit oostelijke richting, zijn we laffe twatten en varen we rustig op de motor door tot de Blocq. We zien een plaatsje aan de voormalige passantensteiger waar meestal een aantal binnenvaarders in de weekenden afgemeerd liggen. We hebben daar nog nooit eerder proberen aan te meren maar zijn aangenaam verrast dat we een ruime 60 cm onder de kiel houden en probleemloos op de plek schuiven. Hoeven we de rubberboot niet vaarklaar te maken en zijn de fietsjes ook zo op de kant. Na een tukkie voor de schipperse en een vieze opruimklus van een doorgeroest blik tweecomponent lak voor de schipper, verschil moet er wezen, nietwaar, fietsen we achter in de middag tegen de wind in naar Monique. De tegenwind staat me geheel niet aan en ik kruip laf achter de rug van mijn sterkere wederhelft. Wat is het daarna gezellig om weer bij te kletsen, wijntjes te drinken en ook nog een heerlijke ovenschotel voorgezet te krijgen met Monique.

Monique heeft heerlijk voor ons gekookt!

Super gezellig om weer eens bij te kletsen. Jammer dat Huub er niet was.

Huub moet helaas in Meppel spelen en voor hem is er nog een heeeel klein beetje ovenschotel en geen taart meer als ie straks thuis komt. Sorry Huub!
Later die avond peddelen we, nu zonder wind, in een record tijd weer naar Zahree. Maar goed ook; eventjes de kilocalorietjes er af fietsen. Daarna is het weer snel donker op de Zahree.

Zondag; het is zonnig en Herbert verwent zijn liefste hartje met een ontbijtje te kooi. Daarna snel eruit. De wind is zuidelijk en we denken wel even nodig te hebben om naar Amsterdam te komen. De wind is steviger dan we dachten vanaf onze beschutte plek achter de grote binnenvaarders en iets oostelijker dan zuid. We maken een mooie en vlotte slag tot bij Uitdam, gaan overstag tot bijna Pampushaven en dan weer overstag en piepen met een heel kleine beetje motorondersteuning richting de Schellingwouderburg. We zijn snel op het IJ en komen langs de voormalige woning van de havenmeester van de Sixhaven waar Kitty en Ans hun idee voor een bestemming hebben ingediend bij het Stadsdeel Noord. Ik neem uitgebreid foto's voor hun Facebookpagina Noordjeeet.

We zien 'Noordje eet' al liggen.

Mooie plek! Mooie woning, Kit!

Altijd leuk zwaaien naar de schipper en de reizigers op de pont.

Dan kunnen we voorbij de stad de fok bijzetten. De wind trekt hard aan en we zijn vlot voor de brug van Nauerna. Die draait pas maandag weer. Na wat aanlegperikelen meren we met de kop richting brug en wind op de kont tegen de wachtsteiger aan. Geklots voor de nacht, helaas, maar zo ging het makkelijker, volgens de schip en dan heb je je daar als bemanningslid maar bij neer te leggen. Herbert is net op tijd binnen om Ajax-Feijenoord te volgen, op de radio, dat godlof door Ajax gewonnen wordt. Dus de stemming is hier nu opperbest. De wijn vloeit, het bier schuimt en de chips wordt gegraaid. Vannacht schijnt het te gaan regenen en hard te gaan waaien. Mag het morgenochtend weer opgeknapt zijn, vinden wij!

Wachten tot maandagochtend voor de brug.

De barometer zakt hard; voorbode van harde wind.

Maandag: de wind is erg meegevallen vannacht of ik heb niks gehoord want had voor de zekerheid maar oordopjes tegen het gefluit van de wind en het geklots op de komt van Zahree. ’s Ochtends regent het en is het luiheid troef. Ik die vast boodschappen in Assendelft en Herbert vindt wel weer wat te doen in de machinekamer. Om een uur of 12 is het droog en zo rustig dat we door de brug gaan en met een super inparkeeractie van de schip liggen we zo op onze plek in de eigen haven. Rest ons nog het opruimen, nog een beetje lezen en ik type de laatste woorden voor het blog van een zeer geslaagde voorjaarsvakantie. Morgen weer aan het werk!
Tot blogs!