 |
| De regen is nu wel klaar, zeker? |
Donderdagochtend gaan we op tijd op. We moeten in ieder geval voor 12 uur door de brug bij Nauerna want het is natuurlijk een feestdag en dan draait de brug maar tot 12 uur. Zondagsdienst! Logisch toch, in het vaarseizoen? Vinden wij van niet maar Rijkswaterstaat vindt van wel. Eerst repareren we met onze supernaaimachine de Sailrite zelf de steekzakjes van twee zeillatten die kapot waren. Staat het zeil toch even beter, straks.
 |
| Zeil repareren doen we, als het even kan, zelf. |
 |
| Zeillat erin...klaar! |
Dan gaan we los van de steiger en mogen we van de brugwachter snal door.
We zetten zeil na de Nauernase brug en doen het grootste deel van Noordzeekanaal en IJ zonder ijzeren zeil-pk's...scheelt toch weer!
Voor de Oranjesluizen is het best druk. Hadden we niet verwacht. Zo'n mooi weer is het niet maar er zijn meer dappere schippers en hun vrouwen. De sluiswachter is een toffe peer en laat de recreatievaart in de rechter sluis schutten. Dat schiet op! Nog eventjes dralen en draaien voor de Schellingwouderbrug en dan kunnen we ruim sop kiezen. Als de gesmeerde bliksem staan alle zeilen waar ze moeten staan en moet Herbert even uitpuffen. Mind you...hij is nog herstellend patiënt! Na een boterhammetje gaat het weer en hebben we een zalige zeildag richting Enkhuizen.
In de sluis race ik met fototoestel nog even naar het andere sluisdeel om de sluis én het verkeer te kieken.
 |
| Links wij, rechts het autoverkeer dat onder de sluis door raast. |
De schipper roept me toe niet te dralen...straks gaat de sluisdeur open en moet ie verder zonder zijn schippersvrouwke...wil hij toch liever niet. Inderdaad ben ik nog maar net terug gesjeesd over de sluisdeur en daar mogen we alweer verder.
 |
| Kom nou... |
We hebben nog een zeer voorspoedige zeiltocht onder mooie avondluchten met zonnetje en een strakke wind naar De Kreupel waar we achter gaan ankeren.
 |
| Gaat lekker! |
Borrellllllll...en eten. De wind trekt flink aan, dat was voorspeld.
's Nachts giert het door het want en moet de schipper er af en toe uit. Blijven we wel liggen? We hebben al meer ketting gestoken. 's Ochtends blijkt dat we toch zeker 150 m. naar achteren zijn gegaan. Dat kan hier niet veel kwaad maar het is geen fijn idee dat het anker niet op zijn taak berekend is, blijkbaar.
Met de wind net schuin achter gaan we naar Urk waar we met Ans, Oda en Karin (de zus van Oda) hebben afgesproken.
 |
| Dubbel rif in het grootzeil en GAAN!!!! |
Ze komen gezellig langs en zullen bij ons eten. Ik bel de havenmeester of er wel plek is voor ons. Hij zegt ons een plaats toe naast het veer; daar moet een mooie plek aan de kade vrijkomen. We stuiven met ruim 7 knopen in ruim twee uur naar Urk. Het waait flink en als we de haven binnenkomen blijkt de toegezegde plek niet vrij. We moeten keren en achter de rubberen boot van de havenmeester aan richting de werkhaven. Hij bedenkt zich en we mogen aan twee werkschepen gaan liggen. Pffff, ik had net alle stootwillen naar de ene kant gehangen, nu moet ik ze weer terughangen. Herbert manoeuvreert niet helemaal goed en de harde wind doet de rest. We schampen met de boogspriet, al achteruit gaand, het stag van een gloednieuw X-Yacht. Eigenlijk loopt het nog goed af! Nadat we aangelegd hebben, ook al een hele toer door de harde wind en gelukkig met wat hulp van iemand, ga ik snel naar de gedupeerden van onze suffe actie. Hoewel ze geschrokken zijn, reageren ze relaxt. We zijn goed verzekerd en we zullen een nieuwe stag moeten vergoeden. Deze is beschadigd en dat is niet safe. Ze willen later op de middag nog naar Lemmer maar dat zal het stag nog wel houden.
Daarna ploffen we moe en een beetje gedesillusioneerd neer op de bank. Erg balen, als zo'n aanleg manoeuvre niet goed gaat. Maar ja, gebeurd is gebeurd! Nog beter opletten de volgende keer.
Al na zessen zijn Ans, Oda en Karin er. Na een flinke klauterpartij over twee schepen (je moet er iets voor over hebben) kan wijn, bier en sap uitgeschonken worden en de toastjes gesmeerd. De dames krijgen van mij (binnen) en de schipper (buiten) een uitgebreide tour. Oda wil het liefst meteen het zeegat kiezen, maar wij zijn blij dat we net liggen. Ze wil trouwens liever met een beetje rustig weer...gelijk heeft ze.
 |
| Aan dek borrelen zit er nog even niet in. |
We eten en volgens het bezoek kon de maaltijd er alleszins mee door en lopen Urk in voor het toetje. De ijssalon is tot ons afgrijzen net gesloten maar de snackbar heeft ook ijs. Wat zeg ik...lekker ijs en echt VEEL!!!! We gaan nooit meer ergens anders heen!
Daarna nog een rondje Urk gewandeld. De wind is gaan liggen en we zien de zon net niet in de zee zakken.
 |
| Ja...dat is toch echt de zon! |
Als we terug bij de haven zijn wordt het al donker en gaan Ans, Oda en Karin naar Slijkenburg. Het was weer gezelli!
 |
| Het ijs was helemaal lekker en de wandeling top. |
We hebben een rustige nacht en hoeven ons niet ongerust te maken over ankers die niet houden. Fijn!
De volgende ochtend komen we zonder aanvaringen de haven uit en moeten we, tegen de wind in, richting Enkhuizen. Als de wind draait gaan we overstag en maken we een mooie slag richting Lelystad. Het waait nog steeds flink maar dat kan de Zahree goed hebben. Na de sluis gaan we nog door naar de Blocq van Kuffeler. Achter in de middag plonst ons anker daar in het water. Herbert wil experimenteren met ons tweede anker erbij. De kettingen van beide ankers komen kruiselings over elkaar heen te leggen maar dat zien we morgen wel weer. Het bootje moet ook nog opgeblazen worden. Na het eten komen Monique en Huub even op de koffie. Dat wordt een natte overtocht voor Monique. Ze vangt net het overspattende water op voor Huub. Ook geen gentleman...om niet vóór haar te gaan zitten! Ze verliest ook nog haar evenwicht in een poging meer naar achter te gaan zitten en belandt rugwaarts met beide benen in de lucht aan de voeten van de ongepast lachende heren. Geen stijl hihihi!
Ze komen binnen in de warme kajuit weer op temperatuur met koffie, thee en door Monique gebakken muesli-koek.
Om negen uur racet Herbert ze weer naar de kant; ze gaan nog op verjaardagsvisite. Ik hoop dat ze iets droger zijn overgekomen.
's Nachts liggen we absoluut als een huis. De volgende morgen blijken beide kettingen vast verkering gekregen te hebben. Herbert is zeker een uur bezig geweest de knoop te ontrafelen. Moeten we de volgende keer zeker anders doen.
 |
| De ketting van het Rocna-anker ligt over de andere...maar dat blijkt morgen pas een probleem. |
Daarna kruizen we met één rif in het zeil naar Amsterdam.
 |
| De kraag hoog op. Zou dit voorjaar zijn? |
We komen, zoals altijd, voor het huis van mijn paardenvriendinnetje Sandra langs. Net nu ik haar niet app ziet ze ons wel en stuurt me, als we al voorlangs zijn foto's. Jammer...nu heb ik niet gezwaaid! Volgende keer beter.
 |
| Vanuit het huis van Sandra. |
Alles verloopt vlot. We zijn zo door brug en sluis en motoren in twee uurtjes naar onze thuishaven.
Ook daar hebben we het niet makkelijk om aan de steiger te komen. Met behulp van Pepijn de havenmeester en een andere havenbewoner lukt het uiteindelijk. Met Pepijn spreken we af dat de paal die hij voor ons aan bakboordzijde in de grond heeft geslagen, weer weggehaald wordt. Het ding zit vreselijk in de weg bij het afmeren en helpt nauwelijks bij oostenwind omdat de 40 ton van ons schip een beetje teveel van het goede is. De volgende keer moet het makkelijker gaan!
We ruimen op en gaan weer naar het Amsterdamse. Het was weer een winderig maar lekker zeilweekend!
