Hoezo herfst? Zalig zeilen!

Vrijdagavond 5 oktober wanneer Herbert genoeg collegae met paintballs heeft 'omgelegd' en de bedrijfs-bbq ten einde is, gaan we 's avonds laat nog naar de boot om zaterdagochtend een beetje bijtijds uit te varen naar het IJsselmeer. Doel is Hoorn waar we Kees en Lucy weer eens hopen te zien. Zij zijn de vorige eigenaren en sinds wij de boot van hen hebben gekocht zo langzamerhand lieve vrienden geworden. Ze hebben Zahree met eigen handen gebouwd en natuurlijk een speciale band met hun schip dat nu tot onze grote trots ons schip is geworden.
Een lekker wijntje in een warm dekhuis lonkt en onze teleurstelling en frustratie is groot als blijkt dat de ketel weer niet wil aanspringen. Alleen het rode lampje van 'storing' heeft er geen enkele moeite mee.... Dikke truien aan en proberen niet het goede humeur te verliezen. Vorige week zijn er nog monteurs van Kabola geweest en natuurlijk liet de ketel zich toen van zijn beste kant zien en deed het gewoon waardoor wij voor aap stonden. De heren keken meewarig toen Herbert vertelde dat er eerst toch echt geen leven in te krijgen was. Ja ja, natuurlijk mijnheertje....Nu blijkt dat het ding wel degelijk kuren heeft en zitten we andermaal in de koude. Grrrrrrrrrrr. We krijgen een sms van Lucy dat we morgen uitgenodigd zijn bij hen te komen eten! Helemaal goed!
Zaterdag 6 oktober: De volgende ochtend hangt Herbert om negen uur met Kabola aan de telefoon. Gelukkig is er iemand in het bedrijf aanwezig. Normaliter is het niet open in het weekend. Deze meneer neemt Herbert wel serieus en geeft advies een omleiding te maken ter uitschakeling van één of ander relais. Herberts ding natuurlijk, zijnde elektronicus, en hij vindt een niet aangedraaid contact. Direct vindt de ketel het de hoogste tijd om eens te gaan doen waarvoor hij aangeschaft is en al gauw zijn wij in opperbeste stemming en de boot lekker warm. Voelt toch net even lekkerder in het najaar!
De dag is nog erg grijs en het regent bij tijd en wijlen. We maken weinig haast. Pas tegen half 11 gooien we los. Het is praktisch droog en het wolkendek breekt open. Soms piept zelfs het zonnetje er tussendoor. Mooie Hollandse buienluchten hebben echter de overhand.
Net na de middag liggen we in de Oranjesluizen waar ik de kade opklauter en de bemanning van de Blauwe Pinquin aanspreek. Zij hebben drie jaar rond de wereld gezeild en ik heb hun blog met veel plezier gelezen. Ze zijn net twee maanden terug en kunnen nog maar moeilijk wennen aan het leven 'aan land'. Ze zijn ook op weg voor een weekendje IJsselmeer en de boot voelt voor hun als thuis!
Ik vertel hun dat we niet kunnen wachten met de trossen losgooien en te doen wat zij nu voorlopig achter de rug hebben, onder zeil het zeegat uit!
Wil je hun leuke blog lezen? http://blauwepinquin.blogspot.nl/
Hier gaan ze achter ons aan, net na de Oranjesluizen




De Blauwe Pinquin

 

Beide boten hebben binnen de kortste keren alle zeilen erop staan. Als we het IJsselmeer opdraaien staat er een windje tussen 3 en 4 en lopen we aanvankelijk zelfs een knoop of 7. Elke donkere wolk neemt weer een windbuitje mee. Is ie voorbij dan kakt de wind weer in. Bij het Paard van Marken gaat de Blauwe Pinquin ons definitief voorbij en kan ik een paar leuke foto's van ze maken.



De Zahree heeft het nakijken.

Achter de Blauwe Pinquin vuurtoren Het Paard van Marken



 

Wij vanuit de Blauwe Pinquin...dank je Ben en Annemiek

Hier wordt het koersverschil pijnlijk duidelijk.
De Blauwe Pinquin vaart veel hoger aan de wind.

Daarna moeten we tandenknarsend toezien hoe ze zeker 15 graden hoger kunnen sturen dan wij. De wind is te licht voor onze 40tonner. Hoorn is niet bezeild voor ons dus we moeten wel wat keren overstag. Maar het is heerlijk zeilweer. De zon maakt het soms net te warm voor onze zeilpakken. Maar als die achter de wolken gaat kunnen we wel voelen dat het nu definitief herfst is. We gaan niet vroeg aankomen maar half zeven moet te halen zijn! De stuurautomaat heeft nu even vrij. We proberen attent te sturen en te profiteren van de korte momenten van wat meer wind. Het gaat lekker en we genieten met volle teugen. Grappig te merken dat de windbuitjes steeds gepaard gaan met eerst wat meer noordelijke wind. We gaan dan snel overstag om daarvan de profiteren. Als de dikke donkere wolk dan voorbij is draait de wind meer naar het westen en gaan we nogmaals overstag. Zo schieten we ietsje meer op.

Jas aan maar verder heerlijk zeilweer.

Om half zeven meren we af op onze oude plek in Zahree's vorige haven. Herbert vaart als een oude rot in het vak achteruit de smalle box in. Dat ging vroeger met wat meer heen en weer steken. We hebben best wel wat bijgeleerd de afgelopen twee jaar!
Daarna snel alles opruimen en op de Bromptonnetjes naar Kees en Luus. Leuk om ze weer te zien. We hebben heel wat bij te kletsen, drinken gezellig de nodige hoeveelheid wijn en krijgen een zalige maaltijd voorgeschoteld door Lucy. Kees zal morgen met ons mee terug zeilen naar Amsterdam Lucy kan helaas niet, ze moet een workshop geven.
Tegen middernacht zwalken we op de fietsjes naar de Zahree en duiken in bed in een merkbaar warmere boot. Heerlijk, die verwarming die het weer doet!

Zondag 7 oktober; Kees is er al om half tien dus echt uitslapen is er vandaag niet bij. Maar ik heb wel nog een heerlijk ontbijtje op bed gehad van mijn schatje. Lief he?
Het dek en zeilen zijn kleddernat. Het type ochtend dat bij de herfst hoort!
We varen vlot uit en zijn met hulp van Kees snel onder zeil. De parasailor kan erop. Leuk voor Kees ook, om dit te zien. We laten nu voor het eerst ook het grootzeil erbij staan en de achterste stagfok. Maar de parasailor wil zich niet goed vullen dus halen we de achterste stagfok weg en zetten het eerste rif. Dat gaat alweer veel beter.

Nu vult de parasailor zich wél!

De parasailor wordt ook nog op de boom gezet en nu loopt Zahree vlot uit op diverse boten.

De parasailor gaat op de boom

De bemanning van een polyester schip voor ons draait zich verbaasd om als ze zien hoe vlot we voorbij gaan. Die hebben er vast ook één volgend jaar hahaha...

Ja...echt...we lopen jullie in!

 

D'r op en d'r over....

Vlak voor het Paard komt een bui met wat druppels en wat wind opzetten en snel halen Kees en Herbert het grote voorzeil binnen. We willen dat ding niet nat hebben. Er komt wat touwwerk in het water dus moet er toch nog wat gedroogd worden. Geen punt het is weer heerlijk weer. Voor we bij Amsterdam zijn is e.e.a. wel droog.
Nu gaat het conventionele tuig er weer op en trekken we het rif uit het grootzeil. Kees ziet onderhand een beetje blauw. Zijn dunne jasje voldoet niet. Gelukkig heb ik nog een jas over.

Kees is koud!

De Zahree achter in de Oranjesluis
 

Net achter de Oranjesluizen ligt de Risban, zeilboot van Martin en Karin.
Links naast het rode schip. Niemand om naar te zwaaien; ze zijn er niet.

Zoveel om over te praten! Over techniek natuurlijk!

Halverwege de middag wordt de Schellingwouderbrug en de sluis vlot gepasseerd en gaan we met wind tegen, helaas, op de motor door naar Nauerna waar we om half vijf neerploffen voor bier en wijn en een laatste kletsje. Kees heeft zeer genoten en Herbert brengt hem naar Zaandam. Lucy zit straks thuis met de pot op hem te wachten.

Kees en wij hebben genoten van het zeilen samen.

Ik kijk nog eens onder de vloer wat er aan eetbaars over is in het schip. Dat is nog heel wat. Improviseren dus...met de medegebrachte lamskarbonaadjes en bloemkool is er nog zeker wat lekkers van te maken. Nog opschieten geblazen want we moeten de huik van het grootzeil nog even repareren onder de nieuwe super naaimachine en als het even kan om zeven uur klaarzitten voor Studio Sport. Tot Herberts grote frustratie heeft zijn kluppie Ajax verloren van Utrecht dus de animo om dat debacle op TV te zien slinkt ter plekke. Ik doe de afwas en Herbert zet zich aan de reparatie. Nog net voor het donker is het zeil weer onder zijn jas en lig ik voor Pampus op de bank. Veel van het voetbal en nieuws gaat aan me voorbij maar ik zit weer rechtop als Boer zoekt Vrouw begint natuurlijk! Gênant allemaal deze keer. Rare boeren...rare vrouwen!
Daarna nog een indrukwekkende documentaire van de VPRO en ons killing toetje met slagroom. We zoeken rozig het bed op. Lezen lukt maar heel even....

Maandag 8 oktober; we bouwen de oude veel te veel energie vretende koelkast uit en weten hem in Herberts Polo te schuiven. Vandaag wordt thuis de nieuwe koelkast afgeleverd. We gaan dus op tijd naar huis na een wederom superdesuper zeilweekend.

Tot gauw!